Morgunblaðið - 17.02.1967, Blaðsíða 4

4
MORGUNBliAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 17. FEBRÚAR 1967.
BÍLALEIGAN
FERÐ
SÍMI 34406
Daggjöld kr. 300,0«
og kr. 2,50 á ekinn km.
SENDUM
MAGIXUSAR
SKIPHOLTI21 SÍMAR 21190
eftir lokun simi 40381 ~
íími 1.4444
\mmiR
Hverfisgötn 103.
Sími eftir lokun 3116«.
LITLA
bíluleigan
Ingólfsstræti 11.
Hagstætt leigugjald.
Bensín innifalið í leigugjaldi.
Sími 14970
BÍLALEIGAN
VAKUR
Sundlaugaveg 12. Sími 35135.
Eftir lokun 34936 og 36217.
f / =>BUA If/GAM
RAUOARARSTÍG 31 SÍMI 22022
BÍLALEIGAN
EKILL sf.
Kópavogi.
Sími 40145
V' ÞR0STUR%
22-1-75 r>
BíLALEIGAN
GREIÐI
Lækjarkinn 6 — HafnarfirðL
Simi 51056.
Fjaðrir, fjaðrabióð. hljóðkútar
púströr o.fl. varahlutir
í margar gcrðir bifreiða.
Bílavörubúðin FJÖÐRIN
Laugavegi 168. — Simi 24180.
Bezt að auglýsa
í Morgunblaðinu
• Kirkjan, prest-
arnir og Guð
„Kæri Velvakandi!
Mig langar til að biðja þig
fyrir eftirfarandi athugasemd-
ir: Fyrir nokkru las ég í Morg-
unblaðinu grein um bindindis-
ráð kristinna safnaða. Er þar
vikið að nauðsyn þess að hefja
meira stmstarí bindindismanna
og kirkjunnar þ.e. þjóna hennar
prestana. Einnig þyrfti að
stofna nýtt embætti í þessu
skyni. Ég efast ekki um að gott
eitt vakir fyrir höfundi grein-
arinnar og hann sé sjálfur á-
kveðinn bindindismaður bæði á
vín og tóbak. Ég geri ráð fyrir
að höfundur eigi við söfnuði
þjóðkirkjunnar þegar hann
nefnir „kristna söfnuði". En
hvernig er þá ástandið í þess-
um söfnuðum? Eru þeir ekki
byggðir upp af mestum hluta
þjóðarinnar? Svo blasir þessi
óhrekjandi staðreynd við oss,
að áfengis- og tóbaksneyzla fer
ört vaxandi þ.e. mikill hluti
þessara safnaðarmeðlima (á-
samt mörgium prestum) neytir
þessara hluta og lætur sér vel
llka. Aldrei heyrist þess getið,
að neinum sé vikið úr slíkum
söfnuði þó menn séu uppvísir
að hverskonar óreghi og spill-
ingu. Hverrar hjálpar er þá að
vænta úr þeirri átt? Hefir það
ekki ávalt sýnt sig, að öll lög,
sem sett hafa verið um þessi
efni, hafa verið gegnumsmogm
og þverbrotin, jafnvel af mönn
um sem átfcu að gæta þeirra,
vegna þess að þeir sjAJfir elsk-
uðu þessa hluti? Aðrir koimi
svo auðvitað á eftir. Ég hefi
ekki trú á slíku samstarfi.
Hinir raunverulegu bindindis
menn þurfa sjálfir að herða
sóknina og leggja meira að sér.
Mér finnst t.d. ekki ná nokk-
urri átt að þeir leigi samkomu-
hús sin fyrir fylliríisdansleiki.
Þeir ættu að sýna röggsemi og
útiloka slíkt. Ef nægur áhugi
væri fyrir hendi, gætu þeir
sjálfir skiptzt á um að líta
eftir því að settum reglum
verði hlýtt og áfengi ekki haft
um hönd.
Mér finnst að áður nefndur
greinarhöfundur hefði mátt
sleppa því að nefna „kristna
söfnuði" í þessu sambandi svo
langt sem þeir eru komnir í
flestu frá frumsöfnuðum kristn
innar.
Þá er það Herra biskupinn
Sigurbjörn Einarsson. Erindi
yðar flutt 1 útvarpi og síðan
birt í Morgunblaðinu, er þér
nefnið: „Hvað er að gerast í
kirkjunrti?" Ég verð að játa, að
ég varð fyrir sárum vonrigðum.
Þér og aðrir sem um þessi mál
deila, sneiðið algerlega hjá
kjarna málsins, því það alvar-
legasta sem er að gerast í kirkj
unni er frá hvarfið frá endur
lausnarkenningu Jesú Krists,
frelsun fyrir hans dýrmæta
blóð, sem er og verður hin eina
sáluhjálp fyrir syndiuga menn.
„Því að annan grundvöll getur
enginn lagt en þann sem lagð-
ur er, sem er Jesús Kristur"
1. Kbr: 3. 11. Flest, sem þér tal-
ið um; form guðsþjónustunnar
og kirkjuskreyting, skrúði
presta o.fl. er aukaatriði, sem
ekki tekur að vera að deila um.
Og því ekki meira um það hér
að þessu sinnL
r Á einum stað fannst mér rofa
svolítið til er þér tilfærðuð orð
Lúthers. Gerði ég mér von um
framhald af því, sem þó fór á
annan veg. Af gefnu tilefni
mælti Lúther þessi orð: „Ef
fagnaðarerindið er predikað og
hjátrúnni útrýmt, þá geturðu
svo sannarlega í Guðs nafni
haft skrúðgöngu, borið kross
úr silfri eða gulli og kórkápu**
Hvað er það svo sem hefir
gerst í hinni evangelisk Lút-
hersku kirkju á íslandi? Hefir
hjátrúnni verið útrýmt? Ég
svara hiklaust: Nei.
Þvert á móti hafa fjöldi
presta þverbrotið sitt heilaga
vígsluheit um að „predika Guðs
orð hreint og óskorað" og boða
í þess stað aUskonar hjátrú, t.d.
andatrú, guðspeki, kommún-
isma o.fl. Hvað hefir verið gert
við þessa heitrofa? Ekki neitt.
Þeir eru frjálsir gerða sinna oð
boða þjóðinni þessar blekking-
ar, og ávextinir eru augljósir.
Vaxandi trúleysi á Biblíuna sem
Guðsorð og þverrandi siðgæði,
og þarf engan að undra. Áður
fyrr voru prestar settir frá
„kjól og kalU“ fyrir opinber af
brot. Nú heyrist það ekki nefnt,
jafnvel þó margir prestar með
villu kenningum sínum, leiði
þjóðina út á þá braut sem hlýt-
ur að leiða til glötunar Matt:
7.13. Hvað myndi Lúther hafa
sagt um slíkt? Og það sem
mestu máli skiptir. Hvað segir
heilög ritning um slíkt atíhæfi?
Ég vona að þér herra biskup,
yfirmaður hinnar Lúthersku
kirkju á íslandi, eigið eftir að
gera þessu efni gleggri skil á
opinberum vettvangi. Eins og
yður rekur sjálfsagt minni tiL
hefi ég áður vakið nrrfls á þessu
við yður. Það var þegar þér
réttilega vöruðuð þjóðina við
villukenningu Jehóva votta.
Guð blessi yður og styðji til
slíkrar baráttu. „Því að barátt-
an, sem vér eigum í er ek'ki við
bltóð og hold, heldur við tign-
irnar og völdin, við heims-
drottna þessa myrkurs, við anda
verur vonzkunnar í himingeimn
um“ Efes: 6.12.
Þá get ég ekki annað en vikið
nokkrum orðum að grein hinn-
ar rosknu konu sem birtist í
Velvakanda 2Ö. jan. s.l. Um
au'kaatriðin er ég henni sam-
mála. En um aðalatriðið, hvaða
boðskap prestarnir eigi að
flytja þjóðinni, verðum við aft-
ur ósammála. Henni finnst
gæta of mikillar bókstaístrúar,
og fer hæðnis orðum um frið-
þægingarkenninguna, og þá
einnig annað, sem henni er
nátengt: Eilífa glötun. Þarna
finnst mér sú góða kona fara
með með Guðlast. Sögðu ekki
Farisearnir „Hann Guðlastar“
þegar Jesús sagðist vera sonur
Guðs? Og til hvers kom swnur
Guðs í heiminn? „Til þess að
hver sem á hann trúir glatist
ekki heldur hafi eilift líf“ Jóh:
3. 16. Hún talar orðrétt um
þetta á þessa leið: „Virðist þar
verið að reyna að vekja upp
tvo gamla drauga kristninnar
friðþægingar og helvíttókenn-
ingar. Þær hefi ég altaf talið og
mun alltaf telja „guðlast" Hvert
er þessi lessuð kona að fara?
Eða ber hún ekki skyn á, að
þeir kennimenn, sem hún virð-
ist aðhyUast, eru raunverulegir
draugadýrkendur, sem jafnvel
taka sér langar ferðir á hendur
ef drauga verður einhvers stað
ar vart, til þess að komast í
samband við þá — t.d. á „Saur-
um“ fara á andafundi út um allt
land. Veit þessi kona ekki að
heilög ritning talar um „að á
síðari tímum muni sumir
ganga af trúnni er gaf sig að
villuöndum og lærdómum illra
anda“ 1. Tím: 4. 1-2. Og að
„Þann tíma mun að bera, er
menn þola ekki hina heilnæmu
kenningu, heldur kitlar þá á
eyrunum og þeir hópa að sér
kennurum eftir eigin fýsnum
sínum, og þeir munu snúa eyr
um sínum burt frá sannleikan-
um, og snúa sér að ævintýrum“
1 Tím: 4. 1-2.
Það er þetta sem þessir menn
hafa gert. Hvernig getur svo
þessi sama kona, eftir að hún
eigi að „lifa og vera trú sínu
upphaflega hlutverki, að halda,
vörð um, og boða kenningar
Jesú Krists". Predikaði hann
ekki um tvo tilverustaði í eilífð
inni? Mjóan og breiðan veg
hér í lífi? Börn heimsins, og
börn Guðs? „En öllum þeim
sem tóku við honum gaf hann
rétt til að vera Guðs börn“ Jóh:
1.12. „Sjáið hvílíkan kærleik
faðirinn hefir auðsýnt oss, að
vér skulum kallast Guðs börn,
og það erum vér. Vegna þess
þekkir heimurinn oss ekki, að
hann þekkti hann ekki. Þér
elskaðir, nú erum vér Guðs
böm, og það er enn þá ekki
orðið bert hvað vér munum
verða. Vér vitum. að þegar
hann birtist, þá munum vér
verða honum líkir, því að vér
munum sjá hann eins og hann
er“ 1 Jóh: 3. 1-2.
Að síðustu vil ég svo minna
& orð Jesú tii Nikódemusar
ráðherra: ,Knginn getur séð
guðsríki nema hann endur-
fæðist" Jóh: 3. 3. Þetta vil ég
undirstrika með persónulegum
vitnisburði. Fyri mörgum ár-
um síðan reyndi ég þetta að
Jesús kom „til að leita að hinu
týnda og frelsa það“ Lúk: 19.10.
Ég hrópaði til hans í synda
neyð og „Hann laut niður að
mér og heyrði kvein mitt. Hann
dró mig upp úr glötunar-gröf
inni, upp úr hinni botnlausu
leðju, og veitti mér fótfestu á
kletti, gjörði mdg styrkan í
gangi. Hann latgði mér ný ljóð
í munn, lofsöng um Guð vorn“
Sálm: 40. 2-4.
Þessvegna vil ég bera mínum
blessaða Frelsara vitni. Ég
hlustaði líka á útvarpserimdi
Sæmundar Jóhannessonar rit-
stjóra 7. þ.m. í hjarta mínu
sagði já og amen við öllu sem
hann sagði. Það var dásamlegt
að heyra um prestinn, sem
frelsaðist m.a. frá ofdrykkjunni.
Þannig leysti Jesús mig eirnnig,
á einu augnabliki undan valdi
Bakkusar. „Jesús Kristur er 1
gær og í dag hinn sami og um
aldir. Látið yður ekki afvega-
leiða af ýmislegum annarlegum
kenningum" Hebr: 13. 9.
Jesús vill. að þín kenning
klár, Kröftug sé, hrein og opin-
skár Lík hvellum lúðurs hljómi.
Launsmjaðran öll og hræsnin
hál. Hindrar Guðs dýrð, en
villir sál. Straffast með ströng-
um dómL Passíus 10, 12. Frið-
þæging Jesú, er og verður, það
eina sem kristin kirkja getur
flutt syndugum mönnum til
sáluhjálpar. „Og ekki er hjálp
ræðið í neinum öðrum því að
eigi er heldur annað nafn undir
himninum, menn kunna að
nefna, er oss sé ætlað fyrir
hólpnum að verða“ Post: 4,12.
Sé kenningin í einhverri annari
mynd, þá er það eitthvað annað
en kristin kenning. ,,Sérhver
sem fer af langt, og er ekki
stöðugur í kenningu Krists,
hefir ekki Guð. Sá sem er stöð-
ugur í kenningunni, hann hefir
bæði föðurinn og soninn. Etf ein
hver kemur til yðar, og kemur
ekki með þessa kenning, þá tak
ið hann ekki á heimili yðair, og
biðjið hann ekki vera velkom-
inn. Því að sá, sem biður hann
vera velkominn, verður hlut-
takandi í hans vondu verkum"
2 Jóhannesarbr: 0,-ll.»j í þ
Guð styrfci þá kennimenn sem
halda sér fast við Guðs orð og
boða það „hreint og óskorað“
þrátt fyrir alla andstöðu frá
vantrúaröflunum. Biðjið meirá
um Heilagan Anda. Þá kemur
sú „vakninig“, sem allir þeir, er
elska Jesú, biðja um að verði
með þjóð vorri. Þá gerist hið
sama og á dögum postulanna“
En Drottinn bætti daglega við i
hópinn þeim er frelsast létu“
Post: 2.47.
S.B.V.*
• Heilög1 ritning
Lesandi skrifar:
,Ég las í dálkum þínum nf
verið bréf frá „roskinni konu“.
Ég varð satt að segja svo undr-
andi á þeim mótsögnum sem
mér fannst koma þar fram.
að ég gat ekki stillt mig um að
leggja nokkur orð í bel'g.
Að visu er ég alveg sammála
þessari konu þar sem hún talar
um klæðnað þira sem messu
görðir annast. Hann er alveg
aukaatriði ef boðskapurinn er
aðins boðskapur Krists. Síðan
fer hún að tala um tvo gamla
drauga, sem farið sé að vekja
upp. Nú vita allir að boðskap-
ur Krists er ekkert nýr. Langt
kominn með að verða tvö þús
und ára. En í fuilu gildi fyrir
því. Ef um einhverja drauga f
kenningu kristinnar er að ræða,
eru þeir því allir jafntgamlir
En því segir konan þetta? Fr*
mínum sjónarhóli séð er ekki
hægt að, kalla kristindóm, eða
boðskap Krists annað en það er
Kristur kenndi og hann kenndi
bæði um friðþægingu og helvítL
En þessi konia er því miður
ek'ki ein með því marki brennd
að vilja bara klij>pa af boð-
skapi Krists það sem þægileg-
ast þykir og bæta svo kannske
bara ofurlitdlu inn í frá sjálfri
sér. Þá athugar þetta fólk vist
ekki að þá er þetta alls ekki
lengur boðskapur Krists, heldur
ara, eins eða annars, t.d. „rosfc
innar konu“. Áður en þessi
kona skrifar um boðskap Krista
á opinberum vettvangi á ný
mundi ég í allri vinsemd ráð-
leggja henni að lesa Heilaga
ritningu í einlægni — hverrar
boðskap prestarnir eru í dag
eiðsvarnir að boða en sem þeir
því miður gera ekki allir. Af-
kristnunin er líka auðsæ. Við
þurfum ekki annað en lesa blöð,
hlusta á fréttir eða bara líta i
kringum okkur.
Það er nefnilega enginn kær-
leikur að kalla til unglingana á
ísnum „Leikið ykkur — engin
hætta“ þegar ís er ekki traust-
ari en það, að hann brestur
þegar mest á reynir og minnst
varir. Þá vil ég heldur vera
ein í hópi Guðlastaranna i aug
um þessarar rosknu konu.
G. K.“