Morgunblaðið - 21.06.1967, Blaðsíða 8

8
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 21. JÚNÍ 1987.
Magdalena Á. Guðjónsdóttir
hjúkrunarkona — Minning
MAGDALBNA Ágústa Guðjóns-
dóttir, hjúkrunarkona, andaðist
í Landakotsspítalanum þann 14.
þ.m., eftir srtutta^ en erfiða legu,
75 ára að aldri. Útför hennar fer
fram frá Dómkirkjunni í dag.
Magdalena var fædd í Hafnar-
firði 29. september 1891. Faðir
hennar var Guðjón Björnsson,
trésmiður, sonur Björns Jónsson
ar bónda í Gerðubergi í Mikla-
holtshreppi og konu hans Sól-
veigar Jónsdóttur, — en móðir
hennar var Arndís Jósefsdóttir,
Jósefs Sigurðssonar, bónda í
Geitareyjum, og síðast á Bústöð
um við Reykjavík og konu hans
Kristínar Sveinsdóttur, bónda að
Álfatröðum í Hörðudal, Dala-
sýslu.
Þau hjónin, Guðjón og Arndís,
flurttust frá Hafnarfirði til
Reykjavíkur árið 1897, og byggði
hann skömmu síðar mjög vand-
að hús fyrir fjölskyldu sína við
Mýrargötu 1 og bjó þar með
konu sinni og dætrum til dauða-
dags, en hann andaðist á miðj-
urn aldri aðeins 53 ára. — Þau
eignuðust tvær dætur, Magda-
lenu og yngri dótturina Kristínu
sem síðat giftist Sigfúsi Jóns-
syni, framkvæmdastjóra Morg-
unblaðsins.
Magdalena ólst upp hjá for-
eldrum sínum við mikla um-
hyggju og kærleika. Frá barn-
aesku var henni innrætt reglu-
semi og skyldurækni, og bar
hún sterkan svip þess al'la sína
®vi.
Foreldrar hennar voru bæði
framúrskarandi reglusöm, dug-
leg og skyldurækin. Minnisrt ég
þess frá barnsaldiri, að heimili frú
Arndísar var oft sérstaklega get
ið vegna þeirrar fágætu snyrti-
mennsku, sem þar var í öllu. —
Kemur nú upp í huga mér smá-
atvik. Ég var send að heiman
einhverra erinda á Mýrargötuna.
■í»að var rigning þann dag. —
Er ég kom að húsinu, var mér
starsýnrt á útidyratröppurnar.
Þær voru svo skínandi hrein-
ar, að ég nam staðar, leit á tröpp
urnar og vaðstígvélin mín til
skiptis, — setrtist síðan á neðsta
þrepið fór úr stígvélunum og
gekk upp tröppurnar á sokka-
leistunum.
Þetta eru mín fyrstu kynni,
sem ég minnisrt, frá Mýrargötu 1.
Ung að árum fór Magdalena
1 Kvennaskólann í Reykjavík og
útskrifaðist þaðan árið 1908. Síð
an stundaði hún hér verzlunar-
störf í nokkur ár, en árið 1916
fór hún til Danmerkur og hóf
nám i hjúkrun við Kommune-
hospitalet í Kaupmannahöfn.
Þaðan lauk hún burtfararprófi
vorið 1919.
Síðan srtundaði hún sérnám á
skurðstofu á Sundby Hospital
frá því um vorið 1919 fram í
nóvember árið 1920.
Að því námi loknu kom hún
aftur heim til íslands. Magda-
lena gekk þá strax í Félag ís-
lenzkra hjúkrunarkvenna, en
það var stofnað í nóvember ár-
ið 1919, og var hún varaformað-
ur þess árið 1922. Mætti hún þá
f.h. félagsins á hjúkrunarkvenna
þingi Norðurlanda í Osló, er
félagið gerðisrt aðili að samvinnu
hjúkrunarkvenna á Norðurlönd-
um (Sygeplejerskers Samar-
bejde í Norden). Var það til
mikilla heilla fyrir starf is-
lenzkra hjúkrunarkvenna.
Hún hóf fyrst störf sín við
heimilishjúkrun hjá Hjúkrunar-
kvennafélagi Reykjavíkur og
Hjúkrunarfélaginu Líkn,
en varð síðan heilsuverndar-
hjúkrunarkona á Berklavarnar-
stöð Líknar þar til 20. ágúst
1924. Þá tók hún við því ábyrgð
armikla srtarfi að gerast yfir-
hjúkrunarkona á berklahælinu
á Vífilsstöðum.
Hælið á Vífilsstöðum var stofn
að árið 1910. Fyrstu árin voru
þar danskar yfirhjúkrunarkon-
ur, og varð Magdalena fyrsta ís-
lenzka yfirhjúkrunarkonan þar.
Miklu fékk hún áorkað í þágu
hælisins á meðan hennar naui
þar við, og kom þá vel í ljós
hin ágæta skipulagsgáfa hennar,
enda fylgdist þarna að skyldu-
rækni, ósérhlífni og brennandi
áhugi fyrir rekstri stofnunarinn
ar og vellíðan sjúklinga.
Árið 1930 gerðist hún skóla-
hjúkrunarkona í Austurbæjar-
barnaskólanum, og vann þar
samfleytt þar ti'l um haustið
1958. Lét hún þá af störfum til
að taka að sér heimilisrekstur
fyrir mág sinn, Sigfús Jónsson,
framkvæmdastjóra, sem þá var
orðinn ekkjumaður, en Magda-
lena bjó alla tíð, nema árin sem
hún var á Vífilsstöðum, á heim-
ili þeirra hjóna eftir að hann
kvæntist Kristínu, systur henn-
ar.
Síðustu árin helgaði hún
þessu heimili á Víðimel 68 alla
krafta sína, og enn var snyrti-
mennskan og reglusemin sú
sama eins og hún var, er ég
fyrst kynntist heimili móður
hennar á Mýrargötu 1.
Er ég nú lít yfir liðnar srtund-
ir, er margs að minnast, enda
var Malla, eins og hún öftast
var kölluð, fyrsta vinkonan mín.
Kynni okkar eru nú orðin svo
löng, sem unnt er frá minni
Mið, þar sem hún tók á móti
mér í þennan heim, þá nýút-
skrifuð hjúkrunarkona. Þar
bundust okkar fyrstu vináttu-
bönd, sem héldust alla tíð eftir
það.
Malla var mjög sérstæð kona.
Hún var ákaflega viljaföst,
skyldurækin og ósérhlífin. Mér
skildist það betur og betur með
árunum, að það var engin til-
viljun, sem réði því, að hún
valdi sér hjúkrun sem ævistarf.
Kjarkurinn, dugnaðurinn og
fórnfýsin voru svo sterkir þætt-
ir í fari hennar, að það var I
rauninni líf hennar og yndi að
létta undir með öðrum, hjúkra
þeim sem sjúkir voru, og styðja
á alla lund þá, sem á einhvern
hátt áttu í erfiðleikum I lífs-
baráttunni.
Malla var dásamlega trygg-
lynd og vinafösrt kona. Hún
kynntist móðurforeldrum mín-
um, er hún var unglingur, og
öll sú stóra fjölskylda naut þess
í ríkum mæli alla hennar ævi. Ég
minnist þess frá bernskuárum
mínum, ef einhver alvarleg veik-
indi urðu innan fjölskyldunnar
þá var Malla alltaf komin á stað-
inn um leið og hún heyrði um
veikindin. — Hún hafði ekki eft-
ir neinu að bíða, — gærti hún
hjálpað var hún mætt. Þungu
fargi var strax létt af nánustu
aðsitandendum, svo mikið traust
báru allir til hennar.
Malla var mér og fjölskyldu
minni svo mikill vinur, að öll
fjölskyldan lítur nú á bak síns
bezta vinar. Það var ekki einung
is ég og við hjónin, sem nutum
hennar, heldur einnig og ekki
síður börn okkar og barnabarn.
Dótturdóttirin var yngsta vin-
kona Möllu.
Magdalena valdi sér hjúkrun
sem ævistarf, og hún var sann-
kölluð hjúkrunarkona. — Hún
átti aðeins eitrt áhugamál, það
var að hjúkra sjúkum, rétta
hjálparhönd og fórna sér fyrir
aðra.
Mætti okkar fámenna þjóð
eignast fleiri slíkar konur.
Blessuð sé minning hennar.
Geirþrúður Hildur Bemhöft.
t
í DAG ert þú kvödd eísku Malla
mín. Sár er söknuður, margs er
að minnast, margt ber að þakka.
Þótt ekki séu árin mörg frá
fyrstu kynnum okkar, finnst
mér ég hafa nortið fylgdar þinn-
ar frá því fyrst ég man e'ftir
mér, slíkum órofa tryggðar- og
vináttuböndum hafðir þú tengzt
eiginkonu minni og síðar okkar
litlu fjölskyldu.
Þungbært mun nú okkur, sem
reynt hafa tryggð þína og elsku,
að sætta okkur við hina bráðu
komu sláttumannsins mikla, en
þar eð hann hefur lffdaga allra
okkar í hendi sér og allir tímar
eru fyrir honum jafnir, þá ber
okkur að reyna að beygja höfuð
og huggast við það, að þú nýt-
ur nú eilífrar hvíldar, hvíldar,
sem ekkert fær rofið.
Ekki er unnt með þessum fá-
tæklegu orðum að lýsa söknuði
okkar, svo sár sem hann er, og
víst er að sú mikla gæfa, sem
okkur féll í skaut, er náðum að
fylgja þér, þótt ekki væri nema
hluta æviskeiðs þíns, verður
seint þökkuð, slík var höfðing-
leg lund þín og skapferli allt.
'Hjá þér sameinuðust þeir beztu
eiginleikar, sem prýða mega
hvern mann, einstök tryggð,
eðallyndi, skörungsskapur ásamt
óbilandi kjarki, þeir mannkost-
ir, sem beztir hafa verið með
þjóð vorri.
Megi því minningin um þig,
elsku Ma'lla mín, verða mági
þínum og vinum til huggunar á
sorgarstund og gleði er fram
ilíða tímar.
Blessuð sé minning þín.
Þórarinn Sveinsson.
t
EINN af ókostunium við það að
verða fullorðinn hefflur mér ávallt
fundizt vera sá, að þá þartf mað-
ur sófellrt að honfa á efrtir ástvin-
um sínum, sem eldri eru orðnir,
yfir móðuna mikliu. — Þótt bönn
skilji e.t.v. að einhverju leyti
aðskilnaðinn, tekst þeim oft bet-
ur að særtta sig við hann, en
þeirn sem ful'kim þroska hacfla
náð.
í dag, er ég fylgi vinkonu
minni Magdalenu til hinztu
hvíldar er mér þungt um geð. —
Ég gert varla hugsað mér Víði-
melinn án hennar, en vinátta
fjölskyldunnar að Víðimel 68
hefur alila tið verið bæði mér og
öl'lu mínu fóliki afar hjartifóligin.
Fyrst var hún vinkona móður
minnar og síðar, er við flluttumst
á Víðimel, Okkar systkinanna og
loks bar.na Okkar, sem hún tók
alveg sérs'töku ástfóstri við. En
allir iiem þekktu Magdalenu
vissu hve einsrtaklega barngóð
hún var, m.a.s. gekk það srtund-
um of langt að mínum dómi, —
því allrt villdi hún gera fyrir
börnin. Þegar ég var samtóða
henni um skeið á Víðimel, eftir
að ég hafði sjállf stofnað heimil'i,
sóttu dætur mínar tii hennar og
ekki voru þau flá heillaráðin sem
ég sjálf Siótti til þeirra systranna,
Magdalenu og Krisrtínar og til
Magdalenu eiftir að hún tók við
hússrtjórn hjá mági sínum edtir
lát Kristiínar. Veitti hún mér oft
hoiM ráð við h'eimilisreksturinn
og við áttum saman margar
skemmrtiliegar stundir, bæði
kvölds og morgna, þótrt aldurs-
munurinn væni mikEl.
Tryggð Magdalenu við Okkur
öll hefur alla tíð verið með ein-
dæmum og aldrei borið skugga
á, — við eigum henni öLl mikið
að þakka. Vonandi gefist tæki-
•færi til þess að gera það eins veŒ
og það hefði átt að gerast er
Leiðir okkar liggja saman aftur,
— handan við móðuna miklú.
Anna Bjarnason.
AUGIVSIH6AR
SÍMI SS*4*80
Hemlaviðgerðir
Opna hemlaviðgerðarverkstæði að Súðavog 14.
Rennum bremsuskálar, límum bremsuborð á,
slípum bremsudælur.
HEMLASTILLING H.F., Súðavogi 14.
Þakpappi
Enskur undirpappi, tvær þykktir og sandborinn
yfirpappi, rauður og grænn, fyrirliggjandi. Einnig
hart og fljótandi asfalt. Sáum um ásetningu
pappans með nýjum fullkomnum tækjum eftir
fyrirsögn framleiðenda.
Eigum einnig fyrirliggjandi venjulegan þakpappa
í tveim þykktum.
Globus hf.
ALÞJÓÐLEGT
TÍMARIT
LESIÐ í ÞESSARI VIKU:
Kosygin á fundi
Sameinuðu þjóðanna
Fylgist vel með
LJÓSPRENTUN
Ljósprentum skjöl, bækur, teikningar og
margt fleira, allt að stærðinni 22x36 cm,
MEÐAN ÞÉR BÍÐIÐ.
Verð kr. 10.00 per örk.
Skrifstofuvélar hf.
Ottó A .Michelsen,
Hverfisgötu 33 — sími 20560.