Morgunblaðið - 13.09.1967, Síða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 13. SEPT. 1967
Tómas Guðberg Hjaltason
lögregluþjónn — Minning
Kveðja frá S.V.F.Í.
„Láttoz hug þinn aldrei eldast
eða hjartað.
Vinur aftansólar sértu.
Sonur morgunroðans vertu“.
ÞESSAR látilausu og fallegu
ljóðlínur verða mér efst í huga,
þegar ég á skilnaðarstund rifja
upp kynni okkar, sameiginleg
áhugamái og samstarf. Hún mun
seint mást úr huga mínum mynd-
in af hinum yfirlitsbjarta æsku-
manni, dagsfarsprúðum og
direnglunduðum, sem ávallt var
reiðubúinn að leggja málefnum
Slysavarnafélagsins lið, hvenær
sem til hans var leitað, hvort
heldur var við samæfingu björg-
unarsveita á öræfum uppi, á
t
Móðir okkar
Guðný Benediktsdóttir
frá íragerði á Stokkseyri,
andaðist á sjúkrahúsi Selfoss
11. þessa mánaðar.
Börn og tengdaböm.
t
Útför mannisins míns
Benedikts Jónssonar
Sólvallagötu 5A,
fer fram frá Fossvogskirkju
fimmtudaginn 14. þ.m. kl.
10,30 f.h. — Athöfninni verð-
uir útvarpað.
Jónína Ólafsdóttir.
t
Útáör
Jóns Guðmundssonar
fyrrum bónda á Torfalæk,
fer fram frá Blömduóskiirkju
fknmtuidaginn 14. þ.m. og
hefst með 'húskveðju á Torfa-
læk kl. 2 e.h.
Vandamenn.
t
Þökkum innilega auðsýnda
samúð og virusemd við andlát
og jarðarför eiginmanns míns,
föður, tengdaföður og afa,
Ágústar Jósefssonar
vélstjóra, Bárugötu 4.
Vigdís Jósefsdóttir,
Magnús V. Ágústsson.
Edda Jóhaansdóttir,
og barnabörn.
t
Þökkum innilega samúð og
vináttu við andlát og úrtför
eiginmanns míns, föðux,
tengdaföður og afa,
Eiríks Ármannssonar
GnSný Þórarinsdóttir,
Þóra Kristín Eiriksdóttir,
Tómas Ámason
og dóttursynir.
annesjum úti, eða við tilsögn og
fræðslu á námskeiðum félagsins.
Alltaf var tími aflögu og aldrei
talin eftir mörg spor og mikil
fyrirhöfn. Þegar Tómas hafði
lofað að takast á hendur ein-
hvern starfa fyrir félagið, þá
vissu allir að vel yrði á málum
haldið. Hann frestaði því aldrei
til morguns, sem hægt var að
ljúka í dag. Það var skaphöfn
hans, skyldurækni og virðing
fyrir stundvísi orða og athafna,
sem vörðuðu veginn.
Þegar Slysavarnafélaginu var
boðið að senda fulltrúa á nám-
sikeið í Almannavörnum, sem
haldið var í Danmörku vorið
1966, valdist Tómas til þeirrar
ferðar. Á því námskeiði kynntist
haxm ákveðnu og fastmótuðu
kerfi í skyndihjálp, sem síðan
ábti hug hans allan. Honum var
það mikið kappsmál, að þetta
kennslukerfi yrði tekið upp hér
á landi, og þá um leið nauðsyn
þess að samræma sjónarmið
hinna ýmsu félagasamtaka, sem
hefðu þessa fræðslu innan sinna
véhanda.
Það var Tómasi því mikið
fagnaðarefni, þegar únlausn þessa
máls sveigðist til þess vegar, sem
hann helzt kaus. Þess verður
heldur ekki langit að bíða, að
þetta áhugaméLl hans verði að
veruleika. Og það vár samhljóða
álit allra, sem til þefkktu, að
giftusamlega hefði til tekizit með
vai Tómasar til þessarar náms-
og kynningarferðar. Hann sýndi
það svo sannairlega, að hann var
þessa traust verður og kunni að
meta það traust, sem honum
hafði verið sýn,t.
Þess gætir oft í hópi ungra
t
Hugheilar þakkir til allra
er vottuðu okkur vinarhuig
við útför
Davíðs Ólafssonar
frá Steinsmýri.
Fyrir hönd bræðrabarna
hans.
Björgvin Ólafsson.
t
Þökkum innilega auðisýnda
samúð og vinarhug við andlát
og jarðarför eiginmainns mínis,
föður, tenigdaföður og afa,
Magnúsar Magnússonar
Nóatfini 30.
Sigríður Ásgeirsdóttir,
Gislína Magnúsdóttir,
ÓIi Örn Ólafsson
og barnaböm.
t
Þökkum auðsýnda samúð og
vinarhuig við andlát og jarð-
arför móður okkar, tenigda-
móður og ömmu,
Sigurbáru D. Ámadóttur
frá Saurbæ.
Sérstaklega þölkkum við
læknum og hjúkrunarkonum
kvensjúkdómadeildar Landls-
spítaJanis, fyrir góða hjúkrun.
manna, að dómiar eru felldir oft
og tíðum yfirvegunarlítið, og að
greinit sé á um leiðir til úrlausn-
ar hinna ýmsu mála. Það er ekki
nema eðlilegt, að sitt sýnist
hverjum meðal kappsfullra og
framsækinna ungmenna.
En þá er lika nauðsynilegt fyrir
þann, sem til forustunnar hefur
valizt, að geta samrýmt hin
ýmsu sjónarmið og sætt til sam-
eiginlegra átaka og farsæls ár-
angurs. Þennan kost átrti Tómas
í rík.um mæli, og er því ofur-
skiljanlegt, að hann skyldi ávallt
hafa verið í fremstu röðum
vaskra pilta í Hjálparsveit skáta
og Björgunarsveit Ingódfs. Megi
báðar þessar sveilir eiga sem
flesta liðsmenn líka Tómasi. Þá
er mannval í liði beggja.
Félagar Tómasar í Ingólfi
hafa stofnað styrktarsjóð hjá
Slysavarnafélagi fslands, sem
beir nafn hans. Markmið þessa
sjóðs verður að styrkja áhuga-
sama meðlimi björgunarsveitar-
innar til náms- og kynninga-
ferða í því, er sérstaklega varðar
hjálpar- og björgunarstörf og þá
helzt á því sviði, er honum var
hugstæðast.
Á þennan hátt vilja þeir minn-
ast félagans góða og ljúfa, og
votta honum virðingu og þakk-
ir fyrir þá miklu vinnu, alúð og
vinsemd, sem einkenndi öll hans
störf í þeirra hópi
Slysavarnafélag ísland kveður
þennan trausta og góða liðs-
mann og þakkar honum marg-
háttuð störf. Syrgjandi ástvin-
um sendir félagið dýpstu sam-
úðarkveðjur og biður Guð að
styrkja þau við hin þungbæru
þáttaskil.
„Far þú í friði
friður Guðs þig blessi",
— góði glaðlyndi og tryggi
vinur.
Hannes Þ. Hafstein.
í dag er til moldar borinn
vinur okkar Ingólfsmanna, Tóm-
as G. Hjaltason, eða Tommi eins
og við 'kölluðum hann. Það er
vart hægt að trúa því, að hann sé
ekfci á meðal okkar lengur, hann
sem átti svo margt eftir ógert.
Við, sem höfðu ráðgert svo mik-
ið starf í vetur, og þar átti hann
að vera lífið og sálin. Verkefnin
voru svo ótal mörg og marg-
þætt, og einmitt hann átti að
leysa þau, því að ekkert verk-
efni veit ég tíl, að honum hafi
verið falið, sem hann ekki ley&ti
— einmitt á þann hátt, sem mað-
ur óskaði helzt eftir. Hann var
orðinn aðal-kennari ofckar Ing-
ólfsmanna og fleiri, því hann var
sendur til björgunarsveita víðs-
vesgar á landinu til kennslu.
Hann var valinn aí stjórn Slysa
varnafélags íslands til að fara á
vegum Almannavarna á skóila í
Damnörku. Ekki er því að leyna,
að ýmsir töldu það misráðið að
senda svo ungan mann á þennan
Helga Kristjánsdóttir,
Anna Kristjánsdóttir,
Ása Kristjánsdóttir,
erfiða sfcóla, en þar sem ann-
arstaðar vann hann hug og
hjarta þeirra sem þar stjórnuðu.
Með dugnaði og eljusemi tók
hann þar ágætispróf. Sýndi hann
þar, sem ávallt, að hann var
mjög góðum kennarahæfileiib-
um búinn, enda tilvalinn til að
kenna hverskonar björgunar-
störf, vegna reynslu sinnar af
þeim. Hann var búinn að vera í
hjálpar- og björgunarsveitum
frá því hann var ungur dreng-
ur. Síðasta, sem hann gerði á
þeim vettvangi var að stjórna
samæfingu björgunarsveitar-
manna af Norður- og Suðurlandi
við Tungnafellsjökul núna í
ágústmánuði sl. Fó.rst honum
sú stjórn svo vel, að hann hlaut
almennt lof fyrir.
Engan hef ég þekkt, sem var
svo afburða léttur og liðugur, en
jafnframt öruggur kletta- og
sigmaður sem hann. Það var
eins og honum væri þetta með-
fætt, að lesa sig um kletta og
einstigi sem væru þar engar tor-
færur. Þessi leikni hans og lip-
urð sætti oft mikil'li undrun.
Já, Tomma var margt til lista
lagt. Hann var einhver mesti
grínisti, sem fyrir fannst. Hann
gat fengið alla til að veltast uma
af hlátri og þá held ég, að ’hon-
um hafi liðið hvað bezt — ef
hann gat fengið aðra til að
gleyma önnum og áhyggjum.
Hann var sjálfur mjög við-
kvæmur og við sem þekktum
hann ved vissum, að honum leið
eklki vel, þegar við urðum að
vera vitni „mannsins með ljá-
inn“. Tommi þurfti jafnvel ekki
annað en brosa sínu dásamlega
brosi, það eitt gat nægt til að
vekja gleði hjá öðrum, Nú eig-
um við aðeins þetta bros í minn-
ingunni. Það verðuir mér ætíð
minnisstætt og dýrmætt.
Maður kemur í manns stað —
það er vonandi — en við áttum
bara einn Tomma. Þar er nú
skarð fyrir skildi, og það skarð
er vandfyllt, en verður að ger-
ast. Merkinu verður og skal
halda á lofti. Þó að manni finn-
ist sárt að sjá svo ungan og
glæsilegan dreng falla, þá er
Sæbjöm Kristjánsson,
Amlaugur Guðmundsson,
Garðar Ingjaldsson,J
Helga Garðarsdóttir.
Eyjólfur Einarsson,
Vilhelmína Einarsdóttir,
Kjartan Hjálmarsson,
og baxnabö rn.
Hlíf Garðarsdóttir,
t
Við þökkum innilega auðsýnda samúð og vinsemd við
fráfall konu minnar, móður okkar, tengdamóður og
ömmu,
HLÍFAR MAGNÚSDÓTTUR
Rcykjavíkurvegi 27.
Kristján Kristjánsson,
þetta það eina, sem við eigum
víst hér í heimi. En er nokkur
tilbúinn, ungur eða gamall? Þeg-
ar hringt var til mín aðfaranótt
fimmtudags og sagt frá þessu
sorglega slysi, neitaði ég að trúa
þessari harmafregn. Hvernig gat
þetta verið? En því meir sem ég
hugleiði brottför Tomma héðan,
held ég að hann hafi kvatt ein-
rnitt eins og hann hefði helzt
óskað. í fullu fjöri og í sínu
kæra starfi. Löggæzlustarfið var
honum mjög kært, og þar vann
hann sér hylli samborgara sinna
með ljúfno.annlegri en ákveðinni
framkom'U. Réttsýni og réttlæti,
að koma í veg fyrir að menn
brytu lög, það var hans boð-
orð. Gætum við hugsað okkur
þennan mann öðruvísi. Hann,
sem ávallt var reiðubúinn til að
hjálpa öðrum. Tommi starfaði
mjög mikið í Skátafélagi Reykja
víkur og var þar sem annars-
staðar góður félagi. Slysa-
varnadeildin Ingólfur átti hug
hans aillan síðustu árin, eða rétt-
ara sagt Björgunarsveit Ingólfs.
Hann var varafarmaður sveitar-
innar og elskaður af öllum. Þó
gat bann og gerði að segja
sína méining.u umbúðalaust, en
alltaf á þann veg, að ef menn
voru ekki sammála, særði hann
aldrei mórtherjann. Hann hafði
alveg sérstakt lag á að sætta ef
útaf bar, sem ekki kom oft fyr-
ir. Allir, sem þekktu Tomma
vita, að þar var góður drengur í
lifenda lífi, og ég veit að hann
á góða heimikomu í það næsta.
Hann hét Tómas Guð'berg, son-
ur hjónanna Valnýjar Tómas-
dóttur og Hjalta Gunnlaiugsson-
ar. Hann var fæddur hér í
Reykjavik, 12. marz 1938, yngst-
ur þriggja systkina.
15. ágúst 1964 giftist hann
eftirlifandi konu sinni Guðnýju
Maríu Finnsdóttur. Þau voru
einsta'klega samrýmd og elsku-
leg hjón. Nú er samfylgdinni
lokið — um sitund. Við biðjum
ástvinurp hans Guðs blessunar í
sorgum þeirra.
Beztu þakkir vinur fyrir vin-
áttu liðinna ára.
Guð blessi þér heimkomuna,
þar sem þú ferð, fer góður
drengur.
Baldur Jónsson.
í dag fer fram útför Tómasar
G. Hjaltasonar lögregluþjóns,
sem lézt af slysförum hinn 6.
september s.l.
Tómas Guðberg Hjaltason var
fæddur í Reykjavík, hinn 12.
marz 1938, somir hjónanna Val-
nýjar Tómasdóttur og Hjailta
Gunnlaugssonar verkstjóra.
Tómas Guðberg hótf störf í lög-
regluliði Reykjavíkur, hinn 1.
febrúar 1964, og starfaði lengst
af við umferðardeild lögreglunn-
ar, aðallega á bifhjóli. Áður en
Tómas hóf störf í lögreglunni,
hafði hann verið starfsmaður
Landsíma íslands og bifreiða-
verkstaeðis Egils Vilhjáknissonar,
en Tómas var bifvélavirki, og
Hjartans þakkir færi ég
frændfólki og vinum nær og
fjær, sem glöddu mig með
heimsókmim, .gjöfum og skeyt
um á níræðiisatfmæli mínu, þ.
3. september sl.
Guð blessi ykkur öll.
Þorbjörg Ólafsdóttir,
Hotfteigi 19.
Mínar innilegustu þakkir til
ættiiygja, tryggðavina og allra
þeirra fjölmörgu aðila, er
sýndiu mér hlýhug og vináittiu
á áttræðisafmæli mimi þann
36. ágúst sl. —
Guð blessi ykfcur öflLL
FáU Óiafsson
frá Hjarðanholit