Morgunblaðið - 13.09.1967, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 13. SEPT. 1&67
MAYSIE GREIG:
6
Læknirinn
og
dansmærin
Ágætis herbergi með útsýni út
á sjóinn. Við höfum fleiri gesta-
herbergi en við þurfum nokk-
urntíma að nota. Maðurinn minn
er ekkert hrifinn að af hafa gesti
í húsinu.
— Nei, ég vil hafa mitt hús
fyrir sjálfan mig, sagði hann
gremjulega. Ekki allt fullt
af snýkjudýrum.
Grace sagði ekkert en sneri til
dyranna. — Komið þér, ungfrú
Jason, sagði hún.
— Viljið þér ekki kalla mig
Yvonne? sagði Yvonne í annað
sinn.
Frú Hennesy virtist eitthvað
hikandi. — Gott og vel Yvonne.
Komdu þá með mér.
hún sem hafði reynf að koma sér
vel við alla!
— Sellier læknir kemur að
vitja mín í fyrramálið, sagði hús
móðir hennar. — Þú ættir að
láta hann líta á fótinn á þér um
leið. Ég sá, að þú áttir dálítið
bágt með stigann.
— Ég er bara dálítið stirð í
fætinum, sagði Yvonne. — En
það er ekki neitt, frú Hennesy.
Grace yppti öxlum. — Eins og
þér viljið. En úr því að Sellier
læknir kemur hingað hvort sem
er, getur hann eins litið á alla í
húsinu. Ágætis maður, Seilier
læknir. Og einhleypur. Hvers-
vegna skyldi það vera? Flest
hjónaböndin í Frakklandi eru
ákveðin af foreldrunum. Kannski
4. kafli.
Hún fór með hana um breiðan
stiga og svo etftir löngum gangi.
Herbergið var hreint og vel búið
húsgögnum. Gluggarnir voru
opnir, og þaðan var yndislegt út-
sýni.
— Dickies herbergi er þarna
við hliðina á þér, sagði Grace
við hana. — Og handan við það
er leikhergið hans, en hann vill
heldur kalla það setustofuna
sína.
— Gæti ég ekki borað hérna
uppi með Dickie? spurði
Yvonne. Henni var h'álfilla við
að borða alein með hr. Hennsey.
— Dickie er ekki svo lengi á
fótum, sagði Grace. — Hann borð
ar klukkan sex. Og maðurinn
minn er þegar búinn að bjóða
yður að borða með sér. Hann
yrði vonsvikinn ef þér brygðust
honum. f>að kenndi ofurlitillar
illkvittni í röddinni.
Þetta kom hálfilla við Yvonne.
Hafði upphaf veru hennar hérna
orðið eitthvað misheppnað? Og
hafa foreldrar hans ekki fundið
neina nógu efnaða handa hon-
um?
— Þyrfti hún endilega að vera
vel efnuð? spurði Yvonne.
— Nú, vitanlega. Aðeins Eng-
lendingar og Ameríkumenn eru
að gifta sig af eintómri ást. Og í
níu skipti af hverjum tíu sjá
þeir eftir ö'llu saman. Kannski
eingöngu Ameríkumenn. Eng-
lendingar leggja venjulega eitt-
hvað til hliðar.
— Því trúi ég ekki, sagði Yv-
onne. — Ég held, að flestir Eng-
lendingar gifti sig af ást.
— Ég gitfti mig sjálf, af því að
maðurinn minn var þegar orð-
inn ríkur maður, sagði Grace.
Ég hafði ekki etfni á að sleppa
honum. Hún hreytti þessu út úr
sér, ögrandi. — Og ég ætla að
halda í hann .... sem eiginmann
bætti hún við.
— Mér fannst hr. Hennesy
mjög aðlaðandi maður, sagði
Yvonne.
— Þér má ekki þykja hann of
aðlaðandi, því að þá er mér að
mæta, aðvaraði Grace hana. En
hún sagði það brosandi. — Ég
kann að eiga kunningja, eins og
hann Bonneau greifa, en bara að
gamni mínu. Aron er svo tregur
á að skemmta sér. En mig langar
til þess.
— Ég skil það alveg, svaraði
Yvonne í hálfum hljóðum.
— Gerirðu það? sagði Grace
og starði fast á stúlkuna. — Mér
fannst þú fremur verða hneyksl-
uð, þegar ég var að tala um að
fara út með greifanum í kvöld.
En annars gætirðu nú varla ver-
ið dansmær og tepra samtímis,
eða hvað?
— Ég vona, að ég sé engin
tepra, sagði Yvonne, — en þar
fyrir get ég haft mínar siðaregl-
ur.
Grace hló. — Og þar undir
heyrir, að þú viljir ekki, að gift-
ar konur fari út án þess, að eig-
inmaðurinn sé með í ferðinni?
Þú átt mikið eftir að læra. Mann
inum mínum er alveg sama, hver
fer með mér út. Sjálfum leiðist
honum allt samkvæmislíf, eins
og hann sagði En .... hún laut
fram og klappaði Yvonne á öxl-
ina .... vertu nú samt væn og
farðu ekki að hlaupa á eftir hon-
um.
Yvonne roðnaði. — Hvað fær
þig til að halda, að ég ætli að
fara að hlaupa á eftir honum?
— Jæja, hann er nú miiljón-
ari; hann á margar milljónir,
og það getur ruglað fyrir sum-
um stúlkum. Hann er eikki nema
rétt hál'ffertugur, og hann er
lögulegur maður — eða það
segja sumar vinkonux mínar, að
minnsta kosti. Hún setti upp
skakkt bros. — Hann kann að
vera áhugalaus um samkvæmi,
en hann hefur áhuga á konum.
Þessvegna hikaði ég þegar Sell-
ier læknir statók upp á, að ég
tæki þig fyrir barnfóstru handa
honum Dickie. Dansmær verður
að vera löguleg til þess að geta
hafit ofan atf fyrir sér. En reiðstu
mér ekki, Yvonne, flýtti hún sér
að bæta við. — Ég segi ekki
annað við þig en það, sem ég
meina.
— Það get ég vel metið, sagði
Yvonne. — En þú þarft engar
áhyggjur að hafa af mér.
Grace leit á hana, fast og glettn
islega. — Ég hel'd, að ég hafi
þekkt þig rétt. Þú getur orðið
erfið viðureignar. En ertu ónæm
fyrir karlmönnum? Ábtu engan
kunningja?
— Jú, það á ég. Hann heitir
Timothy Atwater og er sonur
Donwater lávarðs.
Grace varð sýnilega hrifin. —
Ég held, að ég hafi hitt hann
einu sinni eða tvisvar í sam-
kvæmum hérna. Er hann ljós-
hærður og laglegur?
Yvonne kinkaði koilli. — Stend
ur heima.
Grace gekk út að glugganum.
— Einhver sagði mér, að hann
væri ekki sérlega efnaður og
berðist í bökkum, eftir því sem
bezt gengi. Hann er fjárhættu-
spilari.
— Já, hann spilar fjárhættu-
spil, játaði Yvonne. — En hann
er nú ágætis maður samt.
— Og þú ert ástfangin af hon-
um?
-— Það er ég sennilega. Yvonne
bandaði hendi með uppgjafar-
svip.
— En hvaða möguleikar eru á
því, að þú getir nokkurntíma
gifzt honum? spurði Grace. —
Hann á ekkert tiil. Og sama virð-
ist vera um þig að segja. Vegna
fjölskyldu sinnar, verður hann
að ná sér i ríka stúlku. Það skilst
mér vera eina vonin fyrir hann.
— Ég held, að Tim færi aldrei
að giftast ríkri stúlku — vegna
auðæfanna einna saman.
— En hvað getur hann annað
gert? Ég komst að því fyrir
eitthvert slúður í samfcvæmi,
sem ég var í, að hann eigi ekk-
ert til. Þá hefur hann ekki ann-
að en fjöLskyldusamböndin að
selja. En ég skal játa, að hann
hefur mikla persónutöfra og að-
dxáttarafl. Svo bætti hún við og
röddin varð vingjarnlegri: — Ég
held, að þér væri fyrir beztu að
gleyma honum.
Yvonne reiddist.
— Ég sé enga ástæðu til þess
að gera það. Ég get haldið áfram
að dansa, eftir að við erum gift
— ef við þá giftumst nokkurn-
tíma. Ég hef alveg nógar tekjur
handa okkur báðum.
Grace leit á hana með með-
aumkunarsvip. — En ef hann nú
er fjárhættuspilari, hvaða von
getið þið þá haft um afkomuna?
Yvonne yppti öxlum og leit
undan, því að nú var hún í döpru
skapi, en vildi ekki láta á því
bera. — Ég veif ekki. En lífið
er nú einusinni skrítið. Það er
aldrei að vita, hvað gerzt getur.
— Jæja, ég verð að yfirgefa
þig, sagði Grace. — Ég þarf að
fara að búa mig fyrir samkvæm-
ið í kvöld. Svo virðist sem mað-
urinn minn heimti að borða með
yður, og það er allt í lagi í
kvöld, hvað mig snertir. En ann-
ars verðið þér að borða í 'lestrar-
stofunni eða þá í leikstofunni
hans Dickie. En hádegiisveirð borð
ið þið Dickie með okkur, og
morgunverðurinn verður yður
færður í herbergið yðaa-.
— Það er vissulega allt í lagi
af minni hálfu, frú Hennesy. Ef
þér viljið siður, að ég borði með
manninum yðar, gæti ég sent
boð og sagzt vera þreytt.
—Nei, sagði Grace. — Þá færi
hann að gruna mig. Og svo vill
hann hafa einhvern félagsskap
við kvöldverðinn. En á eftir fer
hann inn í bókaherbergið sitt og
rey.kiir sterkan vindii. Svo bætiti
hún við í léttum tón: — Þetta
ætiti ekki að vera neitt erfiði,
og Aron hefur ánægju af því.
Þegar þögn var, spurði
Yvonne: — Hvaða dag á ég frí?
Grace hló. — Þú átt við, að ef
hann vinur þinn, Atwater kem-
ur aftur til Nice, hvaða kvöld
hefiurðu þá til að fara út með
honum? Ég skal gefa þér tvö
kvöld í viku — annað föistudag,
en hitt kvöldið verður að koma
heim við minar þarfir ----- eftir
því hvenær ég er upptekin sjálf.
— Það getur verið ágæitt, frú
Hennesy. Og ég er viss um, að
ég hef bara gaman af að líta eft-
ir honum Dickie litla.
Grace hleypti brúnum. — Það
er nú hægara sagt en gert. Ég
hef orðið að reka tvær kennslu-
konur, síðustu tvo mánuðina.
Hann kunni e’kki við þær, og þeg
ar svo er, ætlar • allt vitlaust að
verða. En hann virðist hafa
hænzt að þér, Yvonne.
— Því er ég fegin. Mér fannst
hann vera indælis barn, frjáls-
legur og fjörugur,
— Já, það er hann, sagði
Graee. — En nú verð ég að fara.
Vantar þig nokkuð? Ef eitthvað
er, get ég sent það upp í her-
bergið þitt.
Yvonne hristi höfuðið. — Nei,
þakka þér fyrir.
— Þú skalt ekkert hika við að
skipa mannskapnum fyrir, héli
Grace áfram. Allir hér eru svo
góðu vanir. Ég fékk þetta fólk
gegn um skrifstofu, sem útvegar
þjónustufólk í stór hús. Þetta
fólk hefur unnið hjá milljónur-
um, mestalla ævina, og maður
Mestseldu
fólksbíladekkin
Þessa heimsþekktu gæðavöru
fáið þér hjá okkur.
Sendum gegn póstkröfu um
land allt.
Viðgerðarverkstæði vort er opið
alla daga kl. 7.30 til 22.00.
Önnumst alls konar hjólbarða-
viðgerðir — Sjóðum í hjólbarða
— Skerum munstur í hjólbarða
— Höfum sérstaka vél til að
skrúfa hjól undan langferða og
vörubílum.
Gúmmívinnustofan hf.
Skipholti 35. — Reykjavík — Sími 31055.
Skólafólk
Vanti yður ritvél þá
munið að hinar sænsku
FACIT
FERÐARITVÉLAR
eru í flokki beztu
véla á markaðnum.
HAGKVÆMIR GREIÐSLUSKILMÁLAR.
Sisli c7. ©lofínsen 14
UMBORS- OG HE ILDVERZLUN
SÍMAR: 12747 - 16G47 VtSIUMIU 45