Morgunblaðið - 05.10.1967, Blaðsíða 4

4
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 5. OKT. 1967
MAGIMÚSAR
SKIPHOLTi 21 5ÍMAR 21190
eftir lokun simi 40381

Hverfisgötu 103.
Simi eftir (okun 31160.
LBTLA
BÍLALEIGAN
Ingólfsstræti 11.
Hagstætl teigugjald.
Bensín innifalið - leigugjaldi.
Sími 14970
BÍLALEIGAN
- VAKUR -
Sundlaugaveg 12. Sími 35135,
Eftir lokun 34936 og 36217.
LPÆlL/lffmF
RAUÐARARSTÍG 31 SlMI 22022
flesl til raflagna:
Rafmagnsvörur
Heimilstæki
Ctvarps- og sjónvarpstæki
Hatmagnsvlruhúððn sf
Suðuriandsbraut 12.
Simi 81670 «.næg bílastæði)
AU-ÐVITAÐ
ALLTAF
Foreldrar! Þið berið
ábyrgðina!
G. G. J. skrifar undir
cnfangreindri fyrirsögn ,og hann
hefur einnig sett millifyrir-
sagnirnar í bréf sitt:
„Venj'ulega er það tvisvar á
ári, sem drengir í Reykjavík
fara að „leika“ sér að bogum
og örvum. Ég hef „leika“ inn-
an tilvitnunarmerkja, því að
þessi leikur hefur valdið svo
mörgum börnuim kvalafullum
slysum og jafnvel blindu alla
ævi.
Ég skil ekki þá foreldra, sem
láta afskiptalaus, að börn
þeirra séu að skjóta örvum af
boga. Nú undanfarna daga hef
ég séð unga drengi (allt niður
í óvita) í altfjölmennum hóp-
um skjóta örvum hver að
öðnum; stundum er skotið
blint inn í barnahópinn.
Vítið þið ekki, reykvísku
foreldrar, gð þið eruð lagalega
ábyrg fyrir þeim hræðilegu
slysum, sern þessi bogaskot
geta valdið? Fyrir utan slys
og óhamingju ,sem bogaskot
bama ykkar hafa haft í för
með sér, verðið þið að greiða
skaðabætur og örkumlabætur
um langan eða allan aldur til
þeirra ,sem slasast.
Örvar og bogar
óleyfileg „leikföng“
Bannað er í lögreglusam
þykktinni að leika sér með
boga og örvar. Samt má sjá
stóra drengjahópa ganga um
með þessi hættulegu „leik-
föng“, flest heimatilbúin ,en
sum virðast keypt (líklega er-
lendis?). Drengirnir vita
aldrei með vissu, hvar örina
ber niður, og því verða hin
sorglegu slys.
Ævilöng blinda
Ég skrifa þessi viðvörunar-
orð, af því að ég var einu
sinni fyrir mörgum árum vitni
að því, hvernig lítil og „sak-
leysisleg“ píla lenti í auga
lítils drengs. Hann missti strax
sjónina á því auga, og nokkru
síðar missti hann sjónina á
hinu auganu. Hann hefur ekki
séð blessað dagsljósið, síðan
hann var sex ára gamall.
Hvaða faðir og hvaða móðir
vill bera ábyrgð á því, að son-
ur þeirra valdi öðru barni
slíkri óhamingju?
Góðir foreldrar, takið bog-
ana og örvarnar af börnum
ykkar, um leið og þið leiðið
þeim fyrir sjónir, hve háska-
leg verkfæri eða réttara sagt
vopn þetta eru.
Lögreglan í Reykjavík mætti
líka vera röggsamari við að
gera þessa hluti upptæka.
— Grjótkast barna er svo
önnur saga, en einkennilegt er
að sjá mæður og feður láta
það afskiptalaust, þegar
börn þeirra kasta grjóti á milli
sín. -
G. G. J.“.
Húsvitjanir
barnalækna
„Þrúða“ skrifar:
„Kæri Velvakandi!
Hvernig skyldi standa á því,
að ekki er nokkur leið til þess
að fá barnalækna í heimahús?
Fyrir nokkru veiktist barn
hér á heimilinu (á öðru ári).
Á öðrum eða þriðja degi var
fyrst hringt til læknis. Aldrei
tókst að ná sambandi við hann
persónulega, en símastúlka tók
niður skilaboð (lauslega sjúk-
dómslýsingu). Hún skilaði því
svo til baka ,að við skyldum
fylgjast með hitanum í barn-
inu. Næsta dag hringdum við
aftur, og var þá sagt, að barna-
læknar mættu yfirleitt ekki
vera að því að fara í húsvitj-
anir, en velkomið væri að
koma með barnið í lækninga-
stofu á auglýstum tíma. Þriðja
daginn hringdum við til
tveggja barnalækna, en hvor-
ugur vildi koma, enda var hit-
inn í barninu ekki mjög hár.
Fjórða daginn fórum við loks
með barnið í leigubíl til lækn-
ingastofunnar og settumst þar
inn með það. Læknirinn þurfti
ekki að líta nema lauslega á
barnið, sem orðið var fársjúkt,
áður en hann sagði: „Það þarf
að fá pláss á sjúkrahúsi
strax“. Læknirinn reynd'ist
okkur síðan vel við að útvega
plássið og lækna barnið. Hef
ég ekkert undan því að kvarta.
En hvernig stendur á því í
þessu mikla velmegunarríki
okkar, að ekki virðist hægt að
fá lækna til að húsvita? Það
gengur nærri manni að þurfa
að fara með mikið veikt barn
í leigubíl og setjast með það
inn í þéttsetna biðstofu. Ég er
ekki gömul, en þó raan ég það
frá bernskuárum mínum, að
um leið og eittbvað amaði að
okkur krökkunum, kom barna
læ'knir heimilisins í heimsókn.
— Heimilislækr.irinn var svo
handa fullorðna fólkinu, og
hann var e.k. heimilisvinur
(þótt ekki væri meira um sjúk
dóma á mínu fjölmenna
bernskuheimili en gengur og
gerist), sem kom jafnan um
leið og hans var þörf. Nú skilst
mér, að sama sagan sé orðin
með þá og barnalæknana: Þeir
fáist alls ekki til þess að hús-
vitja.
Hvernig stendur á þessu, og
er ekki einhvern veginn hægt
að kippa þessu í lag?
Þrúða“.
■jc Góðgæti í matstofu
náttúrulækninga-
manna
Borgari i Reykjavík
skrifar:
„Það er nokkurt vandamál
fyrir æði marga, sem neyta að
jafnaði matar á heimilum sín-
um, ef þeir þurfa að bregða
þar út af einstaka sinnum, og
fá góðan, lystugan mat og hæfi
lega ódýran í veitingahúsum
borgarinnar. Þetta hlýtur að
vera stöðugt vandamál fyrir
fjölda einhleypra manna.
f fyrra stóð svo á, að ég
þurfti að ljúka skjótt ákveðnu
verki með húsbónda mínum,
og við gátum ekki eytt mikl-
um tíma til snæðings. Stakk
hann þá upp á þvi, að við fær-
um í matsölu Náttúmlækninga-
fél. fslands í Hotel Skjaldbreið,
en þar var hann áður kunnug-
ur, en ég vissi naumast, að
staðurinn væri til.
Mér varð um og ó að fara
í „Grasið“, en lét til leiðast.
Er þar skemmst af að segja,
að ég varð í senn undrandi og
ánægður með máltíðina. Hún
var fjölbreýtt, afbragðsgóð og
hræódýr. Öll framreiðsla var
þægileg og fábrotin og fljót, og
staðurinn sjálfur unaðslega
hljóðlátur og hreinlátup; þar
er ekkert útvarp og reykingar
bannaðar. (Ég er sjálfur mikill
reykingamaður.)
Við höfum síðan farið á stað
inn oftar saman, og í s-umar,
er við hjónin vorum tvö í kot-
inu fáeina daga, neyttum við
máltíða annað veifið á þess-
um ágæta stað með mi'killi
ánægju.
ÍC Fordómar og öfga-
áróður spilla fyrir
En það hefir vakið athygli
mína, að staðurinn er engan
veginn fjölsóttur. Ég get vart
undrazt það, þar sem ég vissi
naumast um tilvist hans til
skamms tíma. Stafar það vafa-
laust af því að nokkru, að
hann virðist ekki vera auglýst
ur, a.m.k. ekki á áberandi hátt.
Einnig er mér ekki grunlaust
um, að fordómum megi um
kenna og einnig því, hvernig
þeir N.L.F.f.-menn hafa hagað
áróðri sínu-m fyrir grænmetis-
áti og áti annars matar, sem
þeir telja öðrum fremur holl-
an. Hefir mér oft virzt vera á
honum nokkur öfgablær, eins
og vill verða hjá t.d. góðtempl
urum, þeirra stefna sé hin eina
rétt og hrein sáluhjálparat-
riði. Slíkt orkar oft illa á fjölda
manna og vekur andúð þeirra
á málefninu, þctt það annars
hafi á sér margar ágætar hlið-
ar.
Nú ætla ég ekki að taka
neina afstöðu til hollustu
grænmetis og annarra rétta,
sem N.L.F.Í.-menn leggja
áherzlu á að menn neyti, enda
er ég rammasta fisk- og kjöt-
æta. En ég vil ekki láta hjá
líða að vekja athygli manna á
þessum fágæta ágætisstað. Þar
geta menn við góðar aðstæður
neytt ótrúlega fjölbreyttra og
góðra máltíða, sem eru svo
ódýrar, að ég undrast verðið
miðað við magn og gæði og fæ
vart skilið, að þarna sé um
annað en góðgerðastarfsemi að
ræða. Jafnframt undrast ég, að
starfsemin skuli ekki fyrir
löngu vera búin að sprengja
utan af sér hið litla húsnæði,
sem hún hefir til umráða.
Ég vil sem sagt aðeins
benda þeim mönnum, sem eins
stendur á fyrir og mér, eins
og áður er rakið, að reyna
þennan prýðilega stað, og hinu
sama beini ég til lausamanna,
sem ekki hafa fiölskyldu og
heimili til að halla sér að.
Þetta er hér sagt alveg án mats
á hollustu þess matar, sem við
neytum að jafnaði og er alls
engin hvatning til ákveðins
mataræðis. Þótt ég efist ekki
um hollustu þess matar, sem
fram er reiddur í matstofu
N.L.F.f. Hér er aðeins ábend-
ing til fólks um að neyta góðr-
ar ódýrrar roáltíðar. Þegar því
hentar."

AUGIYSIHGAR
SÍIVII 22.4.80
Borðstofusett
Eik — tekk — palisander
Einnig stakir skápar
stök borð og
margar gerðir af stólum.
Húsgögn á 1000 ferm.
Útstilling á 2. hæð.

r>a
Simi-22900 Laugaveg 26