Morgunblaðið - 02.02.1968, Page 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 2. FEBRÚAR 1968
Bjarni Kristinsson
Valgerður Gísladóttir
— Minningarorð
RÉTT fyrir aldamótin síðustu,
áttu ungar stúlkur, sem uppaldar
vonu á fátækari heimilum, ekki
margra kosta völ á sviði mennt-
unar, sem sjálfsagt þykir að hver
ung stúlka í dag fái notið. í þá
tið þóttust bændur heppnir, sem
áttu gjafvaxta dætur, að koana
þeim á góð heimili sem vinnu-
konum, það var hámar'k á mennt
un kvenna á þeim tíma ,enda var
það nokkurs konar skóli fyrir
verðandi húsmæður.
En Valgerður fékk ekki tíma
til að njóta þessa skóla, og var
mjög ung send á nágranna heim-
ili beint í húsmóðurstarfið og
auk þess að standa fyrir heimil-
inu, að hjúkra sjúkri húsmóður.
Hvort tveggja þetta starf leysti
hún af hendi með hinni mestu
prýði meðan húsmóðir hennar
lifði, og sýnir þetta bezt hinn
framúrskandi dugnað hennar og
andlegan þroska, sem hún hafði
til að bera þótt ung væri að ár-
um.
Valgerður Gísladóttir var
fædd 28/8. 1880 að Gamlahliði á
Álftanesi og andaðist 28/1. s.l.,
og varð því 87 ára að aldri. í des-
ember 1899 giftist hún fyrrv. hús
bónda sínum, Árna Árnasyni út-
vegsbónda frá Hliði, og eignuð-
ust þau 5 börn, tvö þeirra dóu
ung en tvö misstu þau í blóma
úfsins. Arna Gísla um fermingar
aldur og Kristínu uim tvítugt,
yngsta dóttir hennar, Sigríður,
er eftirlifandi. Mann sinn missti
Valgerður 1927. Tæpum tveimur
árum síðar giftist hún Páli Finn-
bogasyni frá Sandfelli í Öræfum,
heiðvirðum og góðum manni, en
sambúð þeirra varði ekki lengi,
því Páll lézt af slysförum árið
1933, þau eignuðust ekki börn.
Þegar Valgerður og Árni flutt-
ust til Reykjavíkur, bjuggu þau
lengst, eða þar til Árni lézt, að
Eyjólfsstöðfim við Lindargötu
(26) en það var mjög þægilegt
fyrir Árna, sem stiundaði smá-
bátaútgerð úr fjörunni hjá Kveld
úlfi, eins og fleiri nágrannar
hans.
Valgerður átti stóran kunn-
ingjahóp, því ungum og öldruð-
um fannst þægilegt að vera í ná-
vist hennar. I>ótt stormar lífsins
hefðu dunið á henni sýndi hún
samferðamönnunum aðeins hinar
björtu hliðar lífsins, með dag-
farslegu glaðlyndi og prúðmann-
legri framkomu.
Mikið yndi hafði hún af
barnabörnum sínum, sem hún lét
dvelja hér sér til skiptis, og á
hún miklar þakkir skilið fyrir
alla þá umhugsun sem þau urðu
aðnjótandi hjá henni.
Valgerður var mikil trúkona og
las daglega Guðs orð, fyrir utan
kirkjugöngur hennar, laðaðist
hún mjög að félagsskap KFUK
og mætti þar alltaf á sámkomum
meðan heilsan entist.
Síðustu æviárin dvaldi Val-
gerður að Hrafnistu, hjúkrunar-
konum og öðru starfsliði sjúkra-
deildarinnar eru hérmeð færðar
innilegar þakkir fyrir mjög góða
og hlýlega umhugsun í veikind-
um hennar.
I>á skal ekki sízt þakka þeim
manni, sem trúlofaður var Krist-
ínu dóttur hennar. Hefur hann
og fjölskylda hans öll haldið sér-
stakri tryggð og vináttu við hana
alla tíð.
í dag verður Valgerður lögð
til hinztiu hvíldar í reit hjá föð-
ur sínum, tveimur eiginmönnum
og fjórurn börnum. Venzlamenn
og vinir hennar, þakka henni ali-
ar samverustundirnar sem skilja
eftir aðeins glaðar endurminn-
ingar.
„Far þú í friði.
Friður Guðs þig blessi“.
t E.
Fæddur 4. febr. 1936
Dáinn 12. jan. 1968
Kveðja frá vinnufélögum.
ER við, vinir Bjaria, þessa góða
drengs, fréttum hið sviplega frá-
fall hans setti okkur hljóða. Eng-
inn má sköpurn renna, og þessi
ungi imaður er kvaddur brott í
blóma lífs síns, þegar framtíðin
virtist blasa við honum, og allt
léki í lyndi.
Bjarni var einstakt prúðmenni,
reglusamur og alltaf reið.uibúinn
að rétta öðrum hjálparhönd.
Bjarni fæddist 4. feforúar árið
1936 í Kaupmannahöfn, og for-
eldrar hans voru Anne Kristins-
son (fædd Gitzler) og Kristinn
Jón Kristinsson. Árið 1946 flutt-
ust foreldrar Bjarna til íslands,
og þar missir Bjarni föður sinn
árið 1956. Hugur Bjarna hneigð-
ist snemma til mennta, og stund-
aði hann nám við Menntaskólann
á Laugarvatni og lýkur hann
stúdentsprófi þaðan árið 1957.
Verklegt nám í lyfjafræði stund-
aði hann í Danmörku og lýkur
fyrrihlutaprófi við Danmarks
farmaceutiske höjskole í ágúst
1959, og lokaprófi við sama skóla
í júní 1963, og kom heim til ís-
lands sama ár.
Bjarni var kvæntur Ingibjörgu
Þórarinsdóttur frá Dalvík, og
eignuðust þau tvo syni, Kristin
Jón, sem er á fjórða ári, og Þór-
arinn, sem.er tæplega árs gamall.
Við, sem þekktum Bjarna viss-
um að hann gekk eigi líkamlega
heill til skógar síðasta árið sem
hann lifði, og mun það hafa flýtt
fyrir dauða hans.
Konu hans, börnum, móður og
t
Móðir mín,
Ragnhildur Jónsdóttir
Bæjarskerjum, Sandgerði,
sem lézt 29. janúar, verður
jarðsungin frá Hvalsnes-
kirkju laugardaginn 3. febr.
Athöfnin hefst með bæn að
heimili mínu kl. 2 e. h.
Fyrir hönd vandamana,
Jónas Jónasson.
t
Eiginmaður minn, faðir
okkar, tengdafaðir og afi,
Runólfur Þorsteinsson
Berustöðum,
sem andaðist 25. janúar sl.,
verður jarðsunginn frá Þjóð-
kirkjunni í Hafnarfirði laug-
ardag 3. febrúar kl. 2.00 eft-
ir hádegi.
Bílferð verður frá Land-
vegamótum kl. 10.30 árdegis.
Anna Stefánsdóttir,
börn,
tengda- og barnabörn.
t
Jarðarför mannsins míns,
Boga Björnssonar
Jaðarsbraut 33, Akranesi,
fer fram frá Akraneskirkju
laugardaginn 3. febrúar kl.
14.
Þeim sem vildu minnast
hans er bent á Sjúkrahús
Akraness.
Sigrún Jónsdóttir.
t
Útför
önnu Soffíu
Guðmundsdóttur
frá Krossnesi, Grundarfirði.
fer fram frá Fossvogskirkju
laugardaginn 3. þ. m. kl.
10.30 f. h.
Vandamenn.
t
Þökkum innilega auðsýnda
samúð og vinarhug við and-
lát og jarðarför
Valgerðar Þorleifsdóttur
Höfn, Hornafirði.
Ólafur Snjólfsson,
dætur, tengdasynir
og barnabörn.
Jón Magnússon
fréftasijóri
frá Sveinsstöðum í Húnaþingi
Kveðjuorð trá gömlum vini
1 FÖÐURGARÐI þínum rikti
frjálsræði, víðsýni, vitsmunir,
igóðvild og gleði. Hver, sem þar
dvaldi, hlaut að komast til nokk-
urs þroska. í því andrúmslofti
liðu þín æskuár. Þú rannst upp
sem fífUl í túni.
En þótt þú hefðir að vísu vega-
nesti gott frá göfugum ættstofn-
um þínum og æskuheimili, kom
fleira til sem orsakaði það að þú
ert nú hverjum manni harm-
dauði sem hafði af Þér náin
kynnd.
Þú varst gæddur óvenjulegri
athyglisgáfu og næmleika á öll
tilbrigði mannlegs lífs og til-
brigði náttúrunnar. — Það mót-
aði einmig strax á unga aldri
skapgerð þína og andlegt at-
gervi.
I héraði þar sem lengi hefur
viðhaldist stórbrotið fjölþætt sáL
arlíf varð skyggnum augum þín-
um ekkert mannlegt óviðkom-
andi, en þér gafst sú dómgreind,
er sá í hverju einu hinn rétta
veg.
Heitir eru vordagar Húnaþings,
enda möngum yljað um hjarta-
rætur, og sú gleði átti alla tíð
bólfestu í brjósti þínu. — Snarpir
eru þeir vindar, sem geisa upp
frá Húnaflóa í norðanbyljum, og
sem verða til þess að stæla bar-
áttuvilja og þá hvöt að gefast
aldrei upp í neinni raun. — Slík
áhrif gazt þú einnig tileinkað
þér, og þótt kuldinn, sem þeirn
veðrum fylgir, næði aldrei inn
að þínum hjartarótum, var sem
styrkur þeirra hefði gætt þig
sigrandi mætti, svo þér virtist
ekki verða aflfátt í neinni þrek-
raun. — Þér gafst hið aðdáan-
lega samræmi tilfinninga, vits-
muna og vilja, sem gerði þig
hverjum manni hugljúfari.
Þú áttir ríkan metnað fyrir
hönd æskubyggðar þinnar og
frændliðs, enda var enginn, sem
þekkti þig á unga aldri, í nein-
um vafa um frama þinn í fram-
Sigríður Jensdóttir
Kveðja
ÞRIÐJUDAGINN 9. þessa mán-
aðar, var til moldar borin Sig-
Sjúkrahúsi
Blönduóss
gefið píanó
NÚ rétt fyrir jólin afhenti Sam-
band Austur-húnvetnzkra
kvenna Héraðsspítalanum á
Blönduósi að gjöf píanó til minn
ingar um frú Þuríði Sæmundsen
og Dómhildi Jóhannsdóttur, báð-
ar á Blönduósi, en þær dóu
báðar síðastliðið vor. Báðar þess
ar konur voru framarlega í sam-
tökum Austur Húnvetnzkra
kvenna og á sínum tíma studdu
þær að byggingu héraðsspítal-
ans, en samtök kvenna í sýsl-
unni tóku þá virkan þátt í fjár-
söfnun r.il spítalabyggingarinnar
og hafa ætíð síðan sýnt spítalan-
um mikinn velvilja og gefið
bæði peninga og muni til hans.
ríður Jensdóttir að HJjarðarholti
við Búðardal. Með Sigríði hverf-
ur persónuleiki, sem þrátt fyrir
lífsama og mikil veikindi, hélt
sínum æskuþrótiti og sérstæðu
jafnaðargeði fram í andlátið.
Þeim er þekktu Sigríði, er vel
kunnugt um þolgæði og um-
burðaryndi þessarar fjölhæfu
konu, sem hlaut það hlutskipti í
lífinu að lifa tvo eiginmenn sína,
og sjö börn af níu. Þrátt fyrir
þetta andsrtreymi hélt Sigríður
rósemi sinni og meðfæddum
kjarki, allt til dauðadags.
Mörgum mun dauði Sigríðar
sorgarefni, en Sigríður var vin-
mörg í lifanda lífi, sem og látin.
Á engan hátt nægja þessi
fátæklegu orð, til að lýsa þessari
konu, eða minnast hennar á
verðugan máta, til þess nægja
heldur ekki fleiri orð, né held-
ur lengri skrif, hennar verður
aðeins minnzit með þakklæti og
virðingu og ást í hugarheimi
eftirlifenda, vinum hennar og
vandamönnum .
Dætrum hennar, barnabörnum
og öðrum ættingjum votta ég
dýpstu samúð, svo og vinum
hinnar látnu.
K. G.
öðrum aðstandendum vottum við
okkar innilegustiu samúð. Megi
hann hvíla í friði.
Ólafur Thorlacius
Sigurður Bjarnason
tíðinni. Og þú varst sá ham-
ingjumaður að allar vonir og
spár um þiig rættust. Orðstír
þinn nær langt út fyrir land-
steinana. Hvar sem leiðir þínar
lágu gat engum dulizt göfuglyndi
þitt eða snilld þín í fram'komu,
námi og starfi.
Um mannlund þína og direng-
síkap sannfærðust allir þínir
samferðamenn. Um þær yndis-
stumdir, sem þú gafst mér þegar
ég átti samleið með þér, ungum
sveini, árum saman, ræði ég ekki.
Þær geymir þögnin ein. Þær
verða aldrei fullþakkaðar. En
atltaf frá þeim tímum var opin
leið vináttu milli okkar. Þótt
með árunum létu fjarlægðir, ys
og annir, fundum okkar fækka,
þurfti aldrei í átt til þín nema
eitt fótrnál — og faðmur þinn
var opinn. Tryggð þín var eins
og lind, sem aldrei frýs, en
streymir sífellt fram, jafnvel
undir þykkum ísum.
En nú er sköpum skipt. Ævi-
sól þín er skyndilega hnigin til
viðar og vér allir vinir þínir, sem
þekktum þig frá barnæsku, finn-
um að eitthvað frá oss sjálfúm
er horfið með þér. Og sólrík
sveit vor, 'hinn óigleymanlegi góð-
heimur norðursins, sem vér allir
unnum, harmar fallinn, frækinn
son. En þó er sem lífsteinn felist
í hinu sára sverði dauðans. Það
er hin bjarta minning.
Enn munu hollvættir byggðar
vorrar halda um hana trúan
vörð, þær, sem vor eftir vor,
öld fram af öld vekja hina heitu
vaxtarþrá barna hennar, sem
væru þær boðberar enn æðri
máttarvalda. — Mér er sem ég
heyri þær hollvættir kalla, fjalla
milli, og mæla til þín kveðjuorð-
um: „Örugga fararheill átt þú,
óskasonur vor og ljúflingur, út
á hið huilda haf sem allra bíður.
Haf þú þökk fyrir lífsstarf þitt.
Þú varst oss miikill merkisberi.
Fár bar sannari svip byggðar
vorrar.“
Hannes Björnsson.
Hjartans þakkir votta ég
öllum ættingjum og vinum
fyrir gjafir og hlýjar kveðjur
sem mér bárust á 70 ára af-
mæli mínu.
Sigfús Þorleifsson
Dalvík.
Innilegar þakkir færi ég
öllum vinum og vandamönn-
um, sem glöddu mig á sjö-
tugs afmæli mínu 24. janúar
með heimsóknum, gjöfum og
heillaskeytum. — Guð blessi
ykkur öll.
Guðrún Guðmundsdóttir,
Glæsistöðum.