Morgunblaðið - 28.05.1968, Blaðsíða 4

4
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 2-8. MAI I«T8.
7=*ÆHUkl£tEAM
Rauðarárstíg 31
Sími 22-0-22
IVIAGIMUSAR
SKIPHOlTl21 SÍWAR 21190
eft'r lokun simi 40381
sfM'1-44-44
mfíiwifí
sc.
Hverfisgötn 103.
Sími eftir lokan 31160.
LITLA
BÍLALEIGAN
Bergstaðastræti 11—13.
Hagstætt leigugjald
Sím/14970
Eftir lokun 14970 eða 81748
Sigurður Jónsson.
BÍLALEIGAN
- VAKUR -
Sundlaugavegi 12. Sími 35135.
Eftir lokun 34936 og 36217.
BÍLALEIGAN
AKBRAtT
NÝIR VW 1300
SENDUM
SÍMI 82347
Skolphreinsun
Losa um stífluð niðurfalls
rör. Niðursetningu á brunn-
um. — Smáviðgerðir. Vanir
menn. Sótthreinsum að
verki loknu. — Sími 23146.
TANDERVELL
Vélalegur
De Soto
BMC — Austin Gipsy
Chrysler
Buick
Chevrolet, flestar tegundir
Dodge
Bedford, disel
Ford, enskur
Ford Taunus
GMC
Bedford, disel
Thames Trader
Mercedes Benz, flestar teg.
Gaz ’59
Pobeda
Volkswagen
Skoda 1100—1200
Renault Dauphine
Þ. Jónsson & Co.
Sími 15362 og 19215.
Brantarhoiti 6.
■^- Hílfum Faðirvorinu
Séra Björn O. Björasson
skrifar:
Þ. 3. ag 16. þ.m. skriifuðu þeir
Steinar Guðmundisson og Stein-
grímur Benediktsson bréf til
Velvakanda með afansteráðri
yfirskrift. Kvartaði Steinatr þar
undan því, að sumir (prestar,
að mig minnir) hefðu annað
orðalag á ýmsu í bæninni en
almennt tíðkaat, en Steingrím-
ur segir: „Ég vil undirstrika
þessi orð (yfirskriftarinnar),
því að ég tel brýna nauðsyn
bera til þess, að hinni drottin-
legu bæn verði hlíft við þeirri
sundurgerð í orðalagi hennar,
sem nú er ríkjandi á okkar
landi . ..“
Þannig er frá urosöign þessari
gengið, að mér er ekki fullljóst,
hvort Steingrimur er í raun og
veru samþykkur Steinari, sem
engu vilíl breyta í hinu hefð-
bundna orðalagi hinnar ís-
lenzku þýðingar (nema hvað
Steingrímur ver mestu af brétfi
sínu til að mæla með eiinni
breytingu á hinu hetfðbundna
orðalagi), eða vil raiunar alls-
herjar endunskoðum hinnar ís-
lenzku þýðingar, þvi að hann
mælix, í ofangreindri tittvitnun,
gegn „þeirri sundurgerð í orða-
lagi (Faðirvonsiins), sem nú er
ríkjandi í okkar landi“, en það
er að sjáltfsögðu hin hetfðbundna
mynd — sú, sem Steinar krefst,
að verði löghelguð, (ef svo
mætti að orði komast) — sem
ein getur kailazt „ríkjandi í
okkar landi".
Sjónarmiðin
En það er þó að sjáifsögðu
ekki til að kvarta undan slkortá
á skýrleiika í þessari umsögn í
bréfi Steingríms, sem óg skrifa
mitt bréf, heldur ©eri ég það
tál að taka undir það, sem hann
segir um bænina „Og eigi ledð
þú oss í fneistni" svo og sumt
annað, sem hanan segir aihnennt
um málfegurð og önnuir nauð-
synbeg sjónarmið í þýðingu
Faðirvorsins.
Það væri ekki úr vegi, áður
en lítið edtt nánar er út í þetta
farið, að fara örtfáum orðum um
sjónarmiðin, svo að umræðan
verði ekki sem í lauisu iotfti.
Steingrímur teikur gneiniílega
fram, að þýðing hinna helgustu
texta verði að vera á fagurri
(þar með vatfalaust talið
hreinni) íslenzku. Þetta verður
varla vefengt. Þá tekur Stein-
grímur fram, að þýðingin verði
að vera „á skýru og (börnum)
skilljaniegu m'áli“ — og yfir-
gripsmeira: „Málvöndunar er
. . . brýn þörf, en hún verður
að vera í höndum þeirxa, sem
bæði skillja frumtextann ag
hafa gott vald á tungu sinnar
eigin þjóðar. Okkar hdnna er að
hlíta leiðsögu þeirra, nema skýr
rök stanidi gegn þeim“. (Sbr.
t. d. sjónarmið Lúthers forðum
daga á ríkisþinginu í Worms).
RITSTJÓRN • PRENTSMIÐJA
AFGREIÐSLA* SKRIFSTOFA
SÍMI 10*100
M.ö.o.: Eftir ailt saman virðist
Steingrímur fast fylgjandi end-
urskoðun á íslenzku þýðdngunni
á Faðirvorinu. Krafa hans, að
slík endurskoðun verði gerð af
mönnum, sem „skilja fruro-
textann", hlýtur að vera fram-
sett vegna ljóss skilnings á nauð
syn þeiss, að efni bænarinmar sé
nákvæmlega rétt eftir frumlhöf-
undi, Jesú, haft. Sl'íkt virðist
raunar svo sjáifsagt ,að ekki
ætti að þurfa að taka það fram
— en reyndin er önnur.
Aðalsjónarmdðin verða þá
þessi:
1) Bænin sé svo rétt þýdd
sem fr.amast er unnt.
2) Orðalagið sé skýrt og
skilmerkilegt.
3) íslenzkan sé vönduð og
föguir.
Upptfyltlir hefðbundin íslenzk
mynd Faðirvorsins þessar
kröfur?
Athugum það í sem
ákemmstu máli.
Þýðingargallarnir
í ávarpinu segir: . . . þú sem
ert á himnum“. Þetta er bæði
röng þýðing og frátfælandi fyrir
fólk, sem verið hefur Ókirkju-
legt, en hefur tillhneigingu að
gerast kristið. Það dettur ékki
lemgur neinum í hug að trúa
því, að Guð sé á himnum. Orð-
rétt þýðing á orðum Nýja-
testaroentisins á fnummálinu
(grísku) er: „í himnunum“, en
í það orð hefur í fornö’ld verið
lagt meira en nú næst með orð-
réttri þýðingu, hvað svo sem
hepptlegast kann að dæmast, ef
til slíks kæmi.
— >á eru það þrjár fyrstu
bænirnar og sú fimmita: Það
telst ekki góð íslenzka að nefna
„eigandann" á undan „eign-
inni“. Þá er sagnorðið að „til-
koma“ ekkd til í ísienzku, þó að
„tillkomme" muni teljast bæri-
leg danska. Þá er bænin „Fyrir
gef oss vorar skuildir, svo sem
vér og fyrirgefum voram
skuldunautum“, hvorlki rétt
höfð eftir Nýja-testamentinu á
frummáli þess, né heldur hugis-
unarrétt. Rétt þýðing er: „Gef
oss upp skuldir vorar, svo sem
vér og gefum upp“ (þannig hjá
Lúkasi, en hjá Mattheuisi: „höf-
um gefið getfið upp“) „skuldu-
nautum vorum“. Og er þetta
ekki nema í samræmi við lílk-
ingaauðgi Jesú í framsetningu.
Menn „fyrirgefa" ekiki „sikuldir“
helduir gefa þær upp. Annað
verður að segja „fyrirgef oss
syndir vorar“ eða nota orðalag
síðustu bilbláu-þýðingar —
nema menn vilji uma víxlaðri
framsetningu, sem enginn fótuir
er fyrir í frumtextanum. — „Og
eigi leið þú oss í freistni" —
þá þýðinigu bænarinnar hetfur
Steingrímur Benedi'ktsson gert
þær athugasemdir við að ég
þartf ekki við að bæta.
Ef menn vilja sjá bænina í
heild, rétt þýdda, þurfa þeiir
ekki annað en fletta upp 6.
kapítula Mattheusar-iguðspj alls
í því Nýja-testamienti, sem
notað hefur verið hérlendis
undanfarin 60 ár eða svo.
Það heyrist ósjal'dan sagt, að
það megi ekki meiða trúartiH-
finningu' almemnimgs með því
að hrófla við hinu hefðbundma
orðalagi frá tímiurn dönsku-
skotinnar íslenzku og útkjálka-
legs vanmats á frumlheimild-
um. Þeir, sem þannig tala, hefðu
varla orðið mjög skeleggir fylg-
ismenn umbyltinga Marteins
Lúthers, ef uppi hefðu verið á
16. öld!
Reykjavík, uppstigningardag
1968.
Björn O. Bjönsson".
■+C Barnalærdómur
Klaveness
Ó. sendir þessar línur:
„Mikið er rætt og ritað um,
hvað sé rétt eða ramgt, og nú
nýlega um bænina „Faðilr
vor“.
Væri ekki rétt að haldia sig
við bænina, eins og hún er
skráð í kiveri Klaveness, og
hún var kennd í barnaiskólum
landsims etftir þeirri bók:
Faðir vor, þú sem ert
á himnum.
Helgist þitt natfn.
Til komi þitt rílki.
Verði þinn vilji,
svo á jörðu sem á himmuim.
Gef oss 1 dag vortf dagleigt
brauð.
Og fyringef Oss vorar skuilldir,
svo sem vér og fytirgefum
vörum skuldunautum.
Ög eigi leið þú oss í fneistni.
Heldur frelsa otss frá illu.
Því að þiittf eT ríkið og
máttfurinn
og dýrðin að eilífu. Amen.
Barmalærdómur Klaveness:
Kverið var löggilt 6. júlí
1899 til kennslu og við undir-
búning ungliniga umdir ferm>-
ingu.
Ó.«.
— Svona hefur Velvakandi
lært bænina, og á hann bágt
með að breyta til um orðalag,
hvað svo siem allri skynsemi og
„réttum" þýðingum Mður. Ætli
bænin hafi ekki bezt áihrkf í
því formi, sem hver og einn
lærði hana í á bermskuárum?
■fa Er virðing' fyrir
siðgæði horfin?
Sigríður Sigurbjörnsdótt-
ir skritfar:
„Velvakandi sæll!
Daglega birtist í Morgunblað
inu tvennt, sem ég lít tíðast
yfir. Það eru dánartilkynningar
og dálkar þíuir.
Nú langar mig til að biðja
þig fyrir nokkrair lírnur. Ég
hlustaði í gærkvöldd á þétft út-
varpsirus um kynferðismál. Þar
kom í Ijós, að ástandið á þvi
sviði er enn hræðfflegra en ég
bjóst við.
Margt var sagt. En hlustaði
æskan? Eða fékk hún þá
fræðslu, sem hún þartfnast? Jú,
eitt var nefnt, siðgiæði! Þar er
mikið lærdómsefnd, sem virðist
hafa allt of lítiS rúm í hugum
og hjörtum fjöldans að undan-
förnu. Hvað heyrum við og sjá-
um í daglegum fréttfum. Mér
sýnist sumt af því ófagurt sið-
ferði.
En hvers vegna virðist virð-
ing fyrir siðgæði víða vera
horfin? Hefur ekki verið illa
til vegar?
Bók sannleikams standa
þessi orð: „Nemdð staðar og
spyrjið um ©ömlu götumar,
hver sé gæfuleiðin". Aillir vilja
njóta gleði og lífshamingju, en
það fæst hvorugtf á hávaðasöm-
um svallstöðum. Fólk ieitar að
gleði, lífsfylling! Það þyrstir,
en fær ekfci svölun; þyrtir allt-
atf meira og meira og leggur sig
niðuir við eitfurveigar Hfsnautn-
anna. Lítt er hiirt um að leggja
höft á sjálfsvilja og sjáitfselislku,
og verður því allt of lítið tilliit
tekið til annara. Þar atf mynd-
ast árekstrar og illdeáiur. Þetta
eru atfleiðingar af þekkingar-
skorti á Orði Guðs.
Holdsviljinn
En vegna þess að eiginn
hoidsvilji stríðir gegn vilja
Guðs, viM. margur ekkert vita
um það, sem þar stendur. Þar
atf leiðdir að samvizkan sljóvig-
a9t meira og meira; já sofnar!
Þá er ekki hægt að gera grein-
armun góðs og i'lls.
Þegar orði Guðes er hafnað
og þekkimgunni á því, þekkist
ekki Vegurinn til lítfsins. Fóllk
villiist því stórlaga. Það er Guðs
boð, að við séum ekki hirðu-
laus um þekkiinguna á sann-
leikamum. Biðjið Guð að kenma
ykkur að lesa og skiija Heilaga
ritningu, sem rituð er atf miönn-
um, sem haf a tekið á móti hans
Heiilaga anda til að birta vilja
hans. Það er margur, sem atf
eigim skynsemi ætlar of hátt og
öðlast því aldrei skilning á dá-
semduim Guðs Orðs.
■^r Hræðilegt dramb
Margir líta eitthvað öðru
hvoru í biblíuna; reka sig fljót-
lega á eitthvað, sem er þung-
skilið, fara svo að gera sér
ýmsar hugmyndir, fjarlaagar
sannleikanum. Sumir birta svo
sínar eigin hugmyndir bæði í
ræðu og riti. En það er hræði-
legt dramb að ætla sér vizbu
til að dæma orð og gjörðir
Guðs alvizkunnar og ailmættis-
ins.
+ Leitið í auðmýkt
Leitið i auðmýkt til Orðs-
ins. Guð talaði og það varð.
Hann bauð, þá stóð það þar.
„í upphatfi var Orðið og Orðið
var Guð“. Það var í upphatfi hjá
Guði. Allir hlutir eru gjörðir
fyrir það, og án þess varð
ekki til, sem til er orðið. í þvi
var líf, ag l'ítfið varð Ijós rnamn-
anna, og ljósið skin í mynkrinu,
og myrkið hefur eklki tekið á
móti því. Jóh. Guðspjadl 1. kafli
1.—5. vers. Hið sanna Ijós, sem
upplýsinigar hvem manin var að
koma í heiminn. Hann, sem
sagði: „Ég er veguinn, sann>-
lei'fcurmn og lífið“. Hann var 1
heiminum, og heimurinn var
orðinn trl fyrir hann. „Því að
Guð skapaði allt með orði
máttar síns“. Hann kom til eign
ar sinnar, og hans eigin menn
tóku ekki við honum. En öllum
þeim, sem tóku við honum, gaf
hann rétt til að verða Guðs
börn. Jóh. 1. kap 14. Jesús var
og er af Föðumum fæddur frá
eilífð. Leitið því eftir þekking
á Jesú, sem er Orðið Guðs, sem
íklæddist mannlegu hoilidi, tdl
að sætta oss við Föðurinn him-
neska. Með því að láta lífið til
lausnargjalds fyrir alla þá, sem
vilja taka á móti honum, — sem
er náðargjöf Guðs syndugu,
þjáðu mannkyni till handa.
Hann gaf sitt líf, svo að lítf
ég fengi. Hann ledð og þjáðist
öMum mieir. Svo elislkaði Guð
heiminn, að hann gatf Son sinn
eingetinn, til þess að hve, sem
á hann, glatist eigi, heldur hafi
eillíft líf. Jóh. 1. káfl. 16. í því
er hið eilífa liíf, að þeir þekki
þig, hinn eina sanna Guð, og
þann, sem þú senidir, Jesúro
Krist.
Sigríður Sigurbjönsdóttir“.