Morgunblaðið - 04.08.1968, Blaðsíða 5

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 4. AGÚST 1968
5

VORIÐ 1933 gengu Seyðfirðing-
ar í skrúðgöngu um bæinn á eft-
ir einum fyrsta bílnum, sem
þangað kom það vor. Þessi bill
var R-17, sptjrtmodelið af ame-
rískum Chrysler 1939, og enn í
dag heillar hann alla þá, sem
hann fá litið augum.
Þessi bíll er búinn að vera
í fjölskyldunni síðan 1931, segir
Björn Steffensen, bifvélavirki og
núverandi eigandi R-17. Þá
keypti pabbi hann af Walter
Sigurðssyni, konsúl, en hann kom.
xneð bílinn hingað til lands 1931.
Pabbi átti svo bílinn til 1955, en
þá tók ég við honum.
— Þú átt þá ýmsar endur-
minningar úr þessum bíl ?
— Það held ég nú. Það má
eiginlega segja, að ég sé alinn
upp í honum. Foreldrar mínir
ferðuðust mikið um landið í bíln
um og ég man vel eftir okkur
systkinunum á þeim ferðalög-
um. Þá voru sæti fyrir tvo aft-
Glæsilegur bill R-17. Áður fyrr var sæti í farangursgeymslunni aftur í og þar sátu krakkarnir,
þegar farið var í ferðalag. (Ljós.n. Mbl: Ól.K.M.).
Alinn upp í Chrysler
1929
ur í farangursgeymslunni og þar
sátu tvær systra minna,, stund-
um allar þrjár, en ág stóð
ekur honum nú
undir hann, en hann var þá á
18 tommu felgum, sem voru með
trépílárum, og varð ég því að
Þessa mynd sendi Jón okkur Jika. liún er tekin sumarið 1934
og sýnir bilinn eins og hann upp an lega leit út.
frammi í hjé móður minni. Þann
ig ókum við um allar trissur og
þótti sjálfsagt að fara Kjöl,
Fjallabaksleið eða eitthvað álíka
ef hugur stóð til. V
Eftir að ég tók við bílnum
hætti ég fljótlega að fá dekk
sk'pta um og setja undir hann
venjulega hjólastærð. Einnig
skipti ég þá um vél og setti í
úr Oldsmobile 1955. Mæ’aborð úr
sama bíl sétti ég líka í þennan.
— En þú breyttir ekkert ytra
útliti bílsins?
— Nei, það er nú það, sem I
ég hef verið að halda í. Því
þó ýmsar breytingar séu orðnar
innan í bílnum, þá er útlitið enn
það sama og fyrst og því verð-
ur haldið svo lengi sem bílinn
endist.
— Er ekki dýrt að eiga svona
'mlan bíl?
— Það væri dýrt, ef ég gæti
"kkert unnið í honum sjálfur.
— Og hefur þér aldrei dottið
í hug að selja hann?
— Nei, það hefur mér aldrei
kemið til hugar. Enda á ég so>n,
;em tekur við honum eftir
mmtán ár.
— Er ekki gott að aka í hon-
im?
Björn skildi strax spurning-
una og bauð okkur í stutta öku-
ferð. Ekki bar á öðru en R-17
stæði fyrir sínu, þrátt fyrir öll
árin að baki.
— Hvað viltu fá fyrir hann?
spurðum við þegar ökuferðinni
var lokið.
Fjölskylduvinur, sem aldrei
brást.
Jón Bjarklind sendi okkur
eftirfarandi bréf, en í því rekur
hann hluta af sögu gamla Fords-
ins hans Guðjóns Guðjónssonar,
sém við birtum myndir af fyrir
skömmu.
„Mér hlýnaði um hjartarætur
þegar ég las í Morgunblaðinu
um gamla Fordinn hans Guðjóns
Guðjónssonar og sá mynd af
honum. Þótt útlitið væri ofurlít-
ið breytt, þekkti ég þarna aftur
gamian og góðan „fjölskyldu-
vin“, sem aldrei brást. Reyndar
taldi ég með ólíkindum, að hann
væri enn í „fullu fjöri“, en sann
arlega hefur hann lent í góðum
höndum. Það er alveg rétt, að
þessi bíll, sem á sínum tíma þótti
Gamilr bilar
med viröti-
!e<iu«¥i svip
„dýrlegur sýningargripur“, eins
og Guðjón komst að orði, kost-
aði um kr. 4.500.00 árið 1930.
Hins vegar var hann ekki seldur
til Akureyrar, heldur til Húsa-
víkur. Það var faðir minn, Sig-
urður Bjarklind, þáverandi kaup
félagsstjóri á Húsavík, sem
keypti bílinn árið 1931. Var hann
síðan fjölskyldubíll okkar og
öruggur farkostur í 11 ár og bar
hið virðulega númer H-33. Á
þessum tíma hygg ég, að honum
hafi verið ekið um flesta bílfæra
vegi landsins og þar að auki all-
mikið af vegleysum, enda komu
kostir hans hvergi betur í ljós
en þar, sem illt var yfirferðar.
Fjöldi skemmtilegra minnin'ga
úr ferðalögum víðs vegar um
landíð er tengdur þessum ágæta
bíl og ég get tekið undir með
núverandi eiganda hans er hann
lætur þessi orð falla: „Ég hef
alltaf sezt öruggur upp í þennan
bíl og farið þangað, sem ég ætla
mér“.
Árið 1942 var hann seldur
bræðrunum Adolf og Axel
Smith, og eítir það vissi ég ekki
hvað um hann varð fyrr en nú.
En vissulega er gaman að heyra,
að hann skuli enn standa sem
ungur væri í glímunni við Elli,
meðan aðrir nýrri og glæsilegri
farkostir lenda í ruslahaugunum
eftir helmingi styttri ævi“.
Vilhjálmur Valdimarsson fékk nú nýlega 11 punda lax í Geirlandsá
í Síðu. Þetta þykir þar eystra óvenjulegt, þar eð lax hefur ekki
gengið í ána áður fyrr, en laxaræktun hófst fyrir nokkrum árum
í læk í Landbroti og er það trú manna að Iaxveiði í Geirlandsá sé
afleiðing þeirrar ræktunar. A myndinni sést lítill hnokki með lax-
inn hans Vilhjálms. — Ljósm.: Jón Þorbergsson.
TRYGGING
ER
NAUÐSYN
FERBATRYGGING
er nauðsynleg, jafnt á ferðalögum innanlands
sem utan Ódýr og hagkvæm slysatrygging fyrir ferðafólk
FARANGURSTRYGGING
bætir tjón, sem verða kann áfarangri. Þessi trygging
er ekki síður nauðsynleg en ferðatrygging
ALMENNAR TRYGGINGARH
PÓSTHÚSSTRÆTI 9 SÍMI 17700
©