Morgunblaðið - 18.09.1968, Blaðsíða 18

18
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 18. SEPT. 1968
Ingibjörg Guðmunds-
dóttir — Minning
í DAG er til moldar borin Ingi-
björg Guðmundsdóttir. Hún lézt
í Ríkisspítalanum í Kaupmanna-
höfn 9. þ.m. Ekki bjóst ég við, er
ég kvaddi þessa æskuvinkonu
mína fyrir fáum vikum, er hún
fór utan til að leita sér lækn-
inga, að það yrði hinzta kveðj-
an.
Ingibjörg Guðmunsdóttir
fæddist í Vallanesi á Völlum á
Fljótsdalshéraði 18. marz 1916.
Hún var dóttir sæmdarhjónanna
Aðalbjargar Stefánsdóttur og
Guðmundar Þorbjömssonar. Hún
var þriðja í röðinni af sex syst-
kinum og er nú sú fyrsta, sem
felílur í valinn. Inga ólst upp í
foreld,rahúsum á mannkosta- og
myndarheimili, þar sem iðju-
semi, skyldurækni og samvizku-
semi skipuðu öndvegi, og þar
hlaut hún það veganesti, sem
reyndist henni halddrjúgt ævina
alla. Hún stundaði nám við Hús-
mæðraskólann á Hallormsstað,
fluttist með foreldrum sínum til
Seyðisfjarðar og dvaldi þar um
skeið, en lagði síðan leið sína
til Reykjavíkur og var hér ætíð
síðan, að undanskildu einu ári,
sem hún bjó í Kaupmannahöfn.
í Vállanesi sleit hún bamsskón
um. Þaðan minnist ég hennar
fyrst sem leiksystur í glöðum
systkinahópi, og alltaf var hug-
ur hennar kærastur þeim
bemskustöðvum. Oft ryfjuðum
við upp gamlar minningar frá
þessum sólskinsámm okkar,
þegar tíminn var ekki til. Síðar
Móðir mín
Jóhanna Danivalsdóttir
andaðist á sjúkrahúsinu í
Keflavík 16. þ. m.
Kári Steingrímsson.
Útför eiginkonu minnar
Mekkinar Sigurðardóttur
Vitateig 4, Akranesi,
fer fram frá Akraneskirkju
fimmtudaginn 19. sept. kl. 2
síðdegis. Blóm afbeðin. Þeir
sem vildu minnast hennar er
bent á Sjúkrahús Akraness
eða Krabbameinsfélag Is-
lands.
Lýður Jónsson og vandamenn.
Eiginmaður minn og faðir
okkar
Vilhjálmur Ríkharðsson
Kringlumýri 18,
lézt 14. þ.m. Jarðarförin fer
fram frá Akureyrarkirkju
laugardaginn 21. þ.m. kl. 14.
Eva Sigurðardóttir
og börn.
Guðrún Iðunn Jónsdóttir
frá Brekkukoti,
er lézt að Hrafnistu, verður
jarðsungin frá Fossvogs-
kirkju fimmtudaginn 19. sept.
kl. 3.
Fyrir hönd vandamanna.
Jón Hannesson.
lágu leiðir okkaæ saman hér í
Reykjavík óslitið.
Þegar ég ætla nú að reyna að
lýsa þessari æskuvinkonu minni,
brestur mig orð. Þó get ég sagt,
að Inga hafði einhverja þá
sterkustu skapgerð, sem ég hef
þekkt. Hún var svo áreiðanleg í
öllum viðskiptum, að ef hún lof-
aði einhverju, hversu smátt eða
stórt sem það var, stóð það eins
og sfafur á bók. Hún hefði heldur
vaðið eld en að svíkja gefin lof-
orð. Hún var höfðingi í lund,
allur smásálarskapur var henni
víðs fjarri og mjög gestrisin
heim að sækja. Það var alltaf
notalegt að heimsækja Ingu,
hversu annríkt sem hún átti,
hafði hún alltaf tíma til að taka
alúðlega á móti vinum sínum og
kunningjum og dekra við þá,
hlusta á vandamál þeirra og taka
þátt í sorgum þeirra og gleði.
Inga átti óvenju gott með að
umgangast fólk og hafði ein-
hvern þann eiginleika til að
bera, að fólk laðaðist að henni
og leið vei í návist hennar.
Inga var vel greind, hún var
farsælum gáfum gædd, en var
hlédræg áð eðlisfari og lítt fyrir
það gefin að trana sjálfri sér
fram, hún hafði hlýja kímni-
gáfu til að bera og var trölltrygg
þar sem hún tók því. Hún var
mikil manneskja enda lék allt í
höndunum á henni, sem hún
snerti á.
Inga vann á Veðurstofunni
óslitið síðastliðin 7 ár. Þar er
hennar saknað af öllu samstarfs-
fólki. Hún reyndist einn allra
traustasti og samvizkusamasti
starfsmaður, sem þar hefir unn-
ið. Þeir, sem þar áttu yfir henni
að segja, kveðja hana nú með
þakklæti og virðingu fyrir frá-
bæra skyldurækni og vei unn-
in störf.
Ég mundi segja, að Inga hafi
veri'ð gæfumanneskja á margan
hátt, þótt stundum syrti í álinn
og s'kin og skúrir skiptust á í
lífi hennar eins og flestra ef
ekki allra, þá var hún þannig
gerð, að hún lét pkki bugast
og engri manneskju hef ég
kynnzt, sem mér hefði fundizt
fjær því að gefast upp í lífs-
baráttunni en einmitt hana.
Hún reyndist börnum sínum
tveim mikilhæf móðir og ástrík
amma barnabömunum fjórum.
Og er nú mikill harmur kveðinn
að þeim ásamt aldraðri móður,
systkinum og tryggum förunaut,
er hún fellur frá langt fyrir
aldur fram. Sendi ég þeim mína
dýpstu samúð á þessari sorgar-
stund.
Að leiðarlokum, Inga mín,
þakka ég þér fyrir öll gömlu
árin, vináttu þína, tryggð þína.
Hulda Bjarnadóttir.
Einar Sveinsson
skósmiður — Minning
Hjartans þakkir fyrir samúð
við fráfall bróður míns
Þorkels Magnússonar.
Fyriir hönd ættingja.
Sigríður Magnúsdóttir.
Mínir vinir fara fjöld, datt
mér í hug er ég varð þess
áskynja að sá þriðji þeirra, Ein
ar Sveinsson, skósmiður hafði
orðið bráðkvaddur 19. ágúst og
allt skeði þetta í einum mánuði.
Einar heitinn var innfæfddur
Reykvíkingur, fæddur 2. júlí
1907. Foreldrar hans voru þau
hjónin Helga Ólafsdóttir og
Sveinn Jón Einarsson í Bráð-
ræði á Bráðræðisholti hér í
borginni. Þau hjónin voru bæði
Fljótshlíðingar, komin af þekktu
og velgerðu fólki þar eystra.
Þau hjónin eignuðust sex böm,
þrjár dætur og þrjá syni. Eina
þeirra dætranna misstu þau í
bernsku, en tvær þeirra: Guð-
rúnu og Ólafíu á þrítugsaldri,
og fél'lu þær báðar frá, frá ung-
um börnum. Tveir bræður Ein-
ar heitins eru nú á lífi, þeir
Ingólfur lögregluþjónn og Ólaf-
ur verzlunarmaður. Helga, móð-
ir þessara systkina andaðist ár-
ið 1953, en maður hennar Sveinn
Jón lézt í hárri elli árið 1960.
Einar ólst upp á fjölmennu
heimili, sem var á þeirrar tíðar
mælikvarða efnaheimili, því fað
ir hans lagði gjörva -hönd á ær-
ið margt, annað en búskapinn.
Það varð hlutskifti Einars heit-
ins að starfa við bú foreldra
sinna bæði hér í Reykjavík og
eins þau ár er þau bjuggu í
Bjarnarhöfn. Um skósmíði hanis
er það að segja, að sem dmngur
í barnaskóla Reykjavíkur, hafði
hann fengið nokkra tilsögn í
skósmíði. En þessi iðn hafði grip
ið hug hans svo föstum töbum,
t Þökkum innilega aúðsýnda samúð við fráfall og jarðar- för mannsins míns og afa t Við þökkum af alhug auð- sýnda samúð við andlát og jarðarför föður okkar, tengda föður og afa
Ólafs Bjömssonar skósmiðs. Jóns E. Oddssonar, Lunansholti, Landssveit.
Guðfinna Grimsdóttir Sumarlína Ólafsdóttir Dætur, tengdasynir og
Jón Sigurðsson og bamaböm. barnabörn.

Þökkum innilega auðsýnda
samúð við andlát og jarðarför
dóttur minnar og systur okk-
ar
Áslaugar M. Jónsdóttur.
Sérstaklega þökkum við
starfsfólki og hjúkrunarliði
Borgars j úkrahússins.
Valgerður Jónsdóttir
Sigurður B. Jónsson
Jón M. Jónsson
Eyjólfur Finnsson.
Þökkum innilega auðsýnda
samúð og vinarhug við and-
lát og jarðarför móður okk-
ar og ömmu
Láru Sigurðardóttur.
Sigurbjörg Kristjánsdóttir
Sigurður Kristjánsson
Asdís Kristjánsdóttir
Fríðfinnur Magnússon
Jakob Kristjánsson
Erla Gunnlaugsdóttir
Asmundur Kristjánsson
Svala Gísladóttir
og barnabörn.
að hann hélt áfram að halda
henni við öll æskuár sín, og inn
an við tvítugsaldur var hann bú
inn að ná það mikilli leikni í
henni, að eftir hann lágu bæði
skór og stígvé'l, sem báru með
sér handbragð snillingsins. Þessi
kunnátta hans, átti síðar eftir að
verða honum mikill styrkur á
lífsleiðinni, og réttindi þau er
hann fékk seinna meir byggðust
á nýsmíðum hans í þessari grein,
sen enginn gat annað en dáðst
að, er til var kavddur. Enda fór
svo, að um 30 ára bil æfi sinnar
stundaði hann þessa iðn.
Einar Sveinsson unni æsku-
stöðvum sínum af heilum hug og
undi þar bezt högum sínum. Alla
tíð var mikið ástríki með hon-
um og móður hans.
Einar kvæntist 23. apríl 1928
Magneu Magnúsdóttur frá Heina
bergi í Dalasýslu, gervi'legri og
duglegri stúlku. Þau eignuðust
tvö börn, Guðrúnu og Ólaf. Ein-
ar og Magnea höfðfu nýlega eign
azt íbúðarhús árið 1943, en þá
syrti að, því 25 júní féll húsmóð
irin frá, aðains 37 ára gömul. í
sömu vikunni og jarðað var,
fór húsbóndinn á Vífilstaðahæli
veikur af berklum. Varð því að
leysa heimilið upp, og stóð það
svo næstu tíu árin. Síðustu dval
arár sín á Vífilptaðahæli, var
hann orðinn það hress, að hann
gat nokkurn tíma úr degi unnið
að skósmíðum á verkstæði hælis-
ins, og bætt þann veg fjárhag
sinn, að hann gat stutt uppeldi
og skólagöngu barna sinna.
Eins og eðlilegt var, mörkuðu
veikindi og erfiðleikar djúp spor
í sálarlíf hans, og svo mikið
var hrunið í hans eigin fjölskyldu
að hann mátti teljast „ofsnauður
af ástvinum." Einhver bjartasti
kaflinn í ævi hans hygg ég að
hafi verið sá tími, er hann dvaldi
í Neskaupstað hjá Guðrúnu dótt
ur sinni og manni hennar. Þar
átti hann tíu barnabörn. Og þar
held ég að hann hafi orðið hvað
sáttastur við lífið og örlögin.
Enda ljómaði andlit hans upp,
ef minnzt var á barnahópinn og
allan þann kærleika, er þau
höfðu veitt honum.
Ég sem þetta skrifa, kynntist
Einari sál. árið 1921. Þegar móð-
ir mín fór að leita að leiguhús-
næði fyrir sig og börn- sín, fékk
hún það hjá gömlum vinum aust
an úr Rangárvallasýslu, þeim
Helgu Ólafsdóttur og Sveini
Jóni Einarssyni. Þær Helga og
móðir mín, voru jafnöldrur og
fermingarsystur úr Fljótshlíðinni.
Hér var því rifjaður upp og
endurnýjaður gamall kunnings-
skapur. Fjölskylda Sveins Jóns
og konu hans, verður nágrönn-
um þeirra minnisverður af svo
mörgum ástæðum. Sveinn Jón
Einarsson eða Sveinjón í Bráð-
ræði eins og hann var oftast kall
aður, var hörkuduglegur maður
og vel viti borinn. Og sem dæmi
þess hvað hann var óvenjuleg-
ur maður fyrir sína samtíð, hafði
hann þrátt fyrir þrotlausan eril
við störf, náð óvenjulegri leikni
í slaghörpulist og unni tónlist
umfram flest annað. Það var
ekkert óvenjulegt fyrir hann að
loknum starfsdegi, að setjast við
hljóðfærið, eða hlusta á dætur
sínar tvær, sem drukkið höfðu í
sig tón'listaráhugann með móður
mjólkinni, grípa til hljóðfærisins
Þar mátti segja að þar væri einn
hugur og ein sál.
Að sjálfsögðu kynntist ég Ein
ari heitnum mest þeirra systkin-
anna, því við vorum á líku reki,
og tel hann því meðal æskuvina
mina. Ég hafði eflaust getað
rækt þá vináttu betur en ég
gerði. En um það tjáir ekki að
sakast héðanaf. Þegar góður vin
ur fellur frá, er einsog maður
Framhald á bls. 21
Við hjónin sendum öllum
þeim, sem heiðruðu okkur
með gjöfum, blómum, heilla-
skeytum og nærveru sinni, á
sjötugsafmælum okkar þann
17/5 og 10/9 s.l., okkar inni-
legustu þakkir og vinar
kveðjur.
Sólveig Jóhannsdóttir
og Páll Hallbjörnsson
Leifsgötu 32, R.
Þakka hjartanlega börrnun
mínum, tengdabömum, syst-
kinum, öðru skylduliði og öll-
um góðum vinum fyrir góð-
ar gjafir, heillaóskir og vin-
semd á 75 ára afmæli mínu
4. sept. s.l.
Guð blessi ykkur öll.
Haraldur Jónsson,
Miðey.
Kærar þakkir sendum við sveitungum okkar og
öllum ættingjum og vinum sem á einn eða annan hátt
aðstoðuðu okkur í veikindum sem undanfarið hafa
steðjað að heimili okkar. Einnig sendir Bryndís litla
hjartans þakkir til læknis, starfsfólks og sjúklinga
á sjúkrahúsi Keflavíkur, ennfremur til frændfólks.
Okkur foreldrum er sérstaklega ljúft að þakka öllu
þessu fólki fyrir hversu mjög það stytti henni stund-
imar á sjúkrahúsinu.
Auður Guðbrandsdóttir,
Sigurður Sólmundarson.