Morgunblaðið - 15.10.1968, Síða 3

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 15. OKTÓBER 1968
3
STAKSTEIMAR
GUNNAR Kristjánsson, 31.
árs til heimilis að Reynimel
45, lézt í Landakotsspítala um
klukkan 13 á sunnudag af
meiðslum er hann hlaut nótt-
ina áður, þegar ekið var á
hann á Suðurlandsvegi. Hann
komst aldrei til meðvitundar
eftir slysið. ökumaðurinn,
sem ók á Gunnar heitin,
flýífi af staðnum og stendur
nú yfir mikil leit að honum,
en í gærkvöldi hafði hún
ekki borið árangur. Gunnar
lætur eftir sig unnustu.
Lögreglunni var tilkynnt
klukkan 02:30 aðfaranótt
sunnudags, að slys hefði orð-
ið á Suðuríandsvegi, skammt
fyrir vesitan veitingasitaðinn
Geithá'ls. Þegatr lögreglan
kom á staðinn lá meðvitund-
arlaus maður þair á veginum
og hjá honum voru fjórir 18
ára piltar, sem höfðu orðið
vitni að slysinu. Slasaði mað-
urinn var þegar fluttur í
Slysavarðstofuna og þaðan í
Landakotsspítala, þar sem
hann rlézt svo á sunnudag, sem
fyrr segir.
í þessari beygju varð slysið.
inum.
Órin bendir á staðinn, þar
Lögreglan leitar bílsins
er varð manni að bana
varð ég ekki var við neimn
bíl á undam mér, þannig að sá
sem ók á Gunnar heitinn, hef
ur að öllum Mkindum komið
frá Geithálsi".
Stefán sagði ennfremur, að
þeir félagar hefðu ekki tekið

Talað við vitni að slysinu
Strax þegar lögreglan kom
á vettvang varð hún þess vís
ari, að bíílinn, sem ók á Gunn-
ar heitin, var farinn af slys-
staðnum. Skýrðu viitnin svo
frá, að ökumaðurinn hefði
ekki numið staðar og gerði
‘lögreglan þá strax ráðstafan-
ir til að hafa upp á honum,
en þar sem nokkur tími var
liðinn frá því að slysið átti
sér stað báru þær ekki ár-
angur. Engin ummerki um
slysið funidust á staðnum
nema lítill blóðblettur.
Gunnar heitinn var að öll-
um Hkindum á leið til Reykja
'víkur, en hann starfaði við
hænsnabú, sem er skammt frá
Geithálsi og hafði farið það-
an skömmu áður en slysið
varð.
öOO m PrJ
Stefán Ágúst Magnússon er
einn þeirra fjögurra, sem
vitni urðu að slysinu. Hann
sagði Morgunblaðinu svo frá
í gær:
„Við voirum á leið upp að
Geithálsi. Þegar ég kom í síð-
ustu beygjuna á ileiðinni þang
að, sá ég ljósbjarma frá bíl,
sem kom á móti og í Ijós-
bjarmanum sá ég mann á
vinstri kanti frá mér séð. Bíll
inn nálgaðist manninn og um
leið og hann kom að honum
sveigði ökumaðurinn yfir á
vinstri kantinn, en ég pá
manninn íyfta höndunum.
Eg dró strax úr ferðinni og
nam svo staðar, því mér
fannsit himn bfllinn stefna
beint á mig, en svo sveigði
ökumaður hans aftur yfir á
hægri kantinn og hvarf í átt-
ina til Reykjavíkur á mikilli
ferð. Þá sá ég manninn liggja
á veginum.
Við hlupum strax til hans.
Hann var meðvitundarlaus og
það blæddi úr höfðinu á hon-
um. Við hagræddum honum í
sjúkrastöðu og breiddum yfir
hann teppi, en síðan hraðaði
ég mér að Geithálsi og hringdi
í lögregluna."
Kristján Stefánsson, 18 ára,
var á leið austan frá Hvoli
þessa nótt og mætti Stefáni,
þegar hann var á leiðinni að
hringja í lögregluna. Krist-
ján var því næstur á eftir
þeim fjórmenningunum á slys
staðinn.
Kristján sagði Morgunblað
inu svo frá í gær: „Ég var
að koma af dansleik að Hvofld
og alla leið frá Hveragerði

:

Kort af aðstæðum á slysstaðnum. Krossinn sýnír, hvar Gunnar lá. Bíll A sýnir stpð-
inn, þar sem piltarnir komu fyrst auga á Gunnar í Ijósbjarmanum frá bílnum, sem á
Gunnar ók. Bíll B sýnir. staðinn, þar sem Stefán Ágúst nam staðar, en strikalínan sýn-
ir áætlaða akstursleið bílsins, sem ók á Gunnar.

Gunnar Kristjánsson
vel eftir bflnum, sem ók á
Gunnar heitin, og því gætu
þeir aðeins gefið óljósa lýs-
ingu á honum. Þá sáu þeir fé-
lagar heldur ekki til Gunnars
heitins, þegar bíldinn ók á
hann og geta því ekki gefið
glögga lýsingu á slysinu
sjáltfu.
Rannsókinarlögreglan hefur
unnið stanzlaust frá því á
sunnudagsmorgun að þessu
máli og það eæu eindregin til
mæli hennar til ökumannsins,
sem á Gunniar heitinn ók, að
hann gefi sig fram. Einnig
biður rannsóknarlögreglan
aflfla þá, sem kunna að geta
gefið upplýsingar í máti
þessu, að hafa samband við
sig.
— Rhódesía
Framhald af bls. 1
herrarnlr eru komnir heim frá
viðræðunum, sem lauk í gær án
þess að árangur næðist, og gefa
ríkisstjórnunum sínum skýrslur
um niðurstöður viðræðnanna. Bú
izt er við að Wilson verði fyrir
harðri gagnrýni þegar hann skýr
ir Neðri málstofunni fá niður-
stöðum viðræðnanna á morgun.
Wilson forsætisráðherra, sagði
á blaðamannafundi er hann átti
í Gíbraltar í dag, skömmu áður
en hann hél<t tfl Lundúna, að
mjög mikidl ágreiningur væri enn
rikjaindi um grundvallaraitriði,
en þó hefði ta,ísvert miðað á-
fram í viðræðunum og varla hefði
verið við meiru að búasit á þessu
stigi. Wilson sagði, að í skjali
með endan'legum skilyrðum Breta
fyrir lausn er hann hefði af-
hent Smith væru nokkur atriði,
sem Rhodesíumenin gætu ekki
sætt sig við. Smith sagði áður
en hann hélt heimleiðis, að tifl-
slakanir Breta í þessu skjali
væru ekki umtalsverðar.
FRAMHALDSVIðRÆðUR?
Komið var í veg fyrir á síð-
uistu stundu, að algerlega síitn-
aði upp úr viðræðunum, þegar
forsætisráðherrarnir féllust á að
ráðfærast við ríkisstjórnir og
standa áfam í sambandi hvor
við annan. í lokayfirlýsingu við
ræðnanna sagði, að enn ríkti á-
greiningur í grundvállaratriðum
og að George Thomsson sam-
veldisráðherra færi til Salisbury
ef Smith teldi að slíkt gæti kom-
ið að gagni við athugun á skjadi
því, sem Wihson afhenti honum
í viðræðunum um borð í „Fear-
less“.
Á blaðamannafundinum í Gí-
braltar sagði Wilson, að sem
fyrr væri aðallega ágreiningur
um tvö atriði: óhindraða þróun
til meirih'iutastjórnar blökku-
manna og tryggingar til handa
Afrikumönnum um að þeir verði
ekki sviptir réttindum sínum.
Wilson sagði, að engar ráðagerð
ir væru á prjónunum um annan
fund með Smith að svo stöddu
og kvaðst hvorki hafa ástæðu
til að vera bjairtsýnn né svart-
sýnn eins og sakir stæðu. Eina
vonin sem hann lét í ljós var
sú, að Thompson yrði boðið tií
Sadsbury til að halda áfram við-
ræðunum.
Búizit er við að amdstæðing-
ar Wilsons, jafnt til hægri sem
vinstri, geri harða hrið að hon-
sem Gunnar heitinn lá á veg-
um í Neðri málstofunni á morg-
un og krefjist skýringar á því
hvers vegna hann ákvað að ræða
við Smith og hvers vegna við-
ræðurnair báru jafnlítinn árang
hafði vonað, að takast mætti að
ná samkomulagi, sem hefði getað
orðið hornsteinn þeirrar bjart-
sýnu stefnu, sem hann markaði
á landsfundi Verkamannaflokks
ins í Blackpool fyrir hálfum mán
uði. Þá spáði Wilson því, að efna
hagur Bretlamds kæmist bráð-
lega á réttan kjöl og að vim-
sældir stjórnarinnar mundu auk
ast. En helztu vandamálin eru
enn óieyst og nú eiga Rhodesiu-
menn ef ti'l vill ekki annanra
kosta völ, en að taka upp sömu
sflefnu í kynþáttamálum og Suð-
ur-Afrikumenn.
Þáttur
Frámsóknarflokksins
Þróun mála á vinstra væng ís
lenzkra stjómmála er býsna eft-
irtektarverð þessa dagana. Hanni
bal Valðimarsson og tveir félag-
ar hans, þeir Bjöm Jónsson og
Steingrímur Pálsson, hafa gert
samkomulag við Framsóknar
f lokkinn um samvinnu við
nefndakjör á Alþingi. Ekki er
enn ljóst hversu víðtækt þetta
samstarf verður. Það mun koma
í ljós. — En samningar Fram-
sóknarmanna og Hannibalista
eru athyglisverðir að mörgu
leyti m.a. vegna þess, að þeir
undirstrika þau óheilindi, sem
einkenna samstarf vinstri flokk
anna og er raunar engin nýj-
ung. Fyrir rúmu ári, sumarið
1967 sórast þeir Lúðvik Jóseps-
son og Eysteinn Jónsson í fóst-
bræðralag. Þeír bundust sam-
tökum um að koma þeirri rikis-
stjóm frá völdum, sem hlotið
hafði endumýjað traust þjóðar
innar í þriðja sinn aðeins nokkr
um vikum áður. Þeim var ljóst,
að þetta ráðabragg gat ekki tek-
izt í sölum Alþingis, kjósend-
ur höfðu ekkí virt þá svo mik-
ils. í þess stað vora þeir ráðnir
í að misnota verkalýðssamtökin
til þess að koma fyrirætlunum
sínum fram, en það mistókst.
En sömu vikumar og Eysteinn
og Lúðvik unnu að þessu sam-
særi án nokkurs samráðs við
flokksmenn sína gerðu Fram-
sóknarmenn Hannibalistum til-
boð um samstarf á Alþingi um
kjör í nefndír o.fl. Því tilboði
var þá hafnað. Það sýndi þó
glögglega heilindi Framsóknar-
manna í samstarfinu við komm-
únista. Nú hafa Hannibalistar tek
ið endumýjuðu tilboði Framsókn
armanna. Og afbrýðisemi komm-
únista.
Hlutur Bakkabræðra
Hlutur Bakkabræðranna
þriggja, Hannibals, Bjöms og
Steingrims, er einnig harla at-
hyglisverður. Þeir hafa nú um
nokkurt skeið átt í Viðræðum víð
Alþýðuflokkinn. Lítið hefur
fregnast af þeim viðræðum en
þó er ástæða til að ætla að fram
undan sé einhvers konar sam-
starf þremenninganna og AI-
þýðuflokksins sem ef til vill
leggi grundvöll að enn nánara
samstarfi í framtiðinni. Ræðu-
höld Jóns Hannibalssonar á
fundh ungra jafnaðarmanna og
sérlega eftirtektarvert form á
frásögn Alþýðublaðsins af þeim
fundi bendir til hins sama. í kjöl-
far þessara viðræðna hafa þre-
menningarnir hins vegar ákveð-
ið að taka upp samvinnu við
Framsóknarmenn á takmörkuðu
sviði. Ringulreið í hópi fylgis-
manna 1-listans var mikil fyrir,
en hún er þó algjör nú og hafa
margir af traustustu fylgismönn-
um Hannibals í verkalýðshreyf-
ingunni við orð að hætta algjör-
lega afskiptum af stjómmálum
vegna þessara tíðinda.
Kommúnistar
sitja einir eftii
Kommúnistar eru að vísu sér-
fræðingar í óheilindum og bola-
brögðum í samvinnu við aðra
aðila. En aðrir hafa ýmislegt
af þeim lært. Þeir sitja nú eftlr
með sárt ennið, saka Hannibal-
ista um hrossakaup og Fram-
sóknarmenn um vinslit. Þing-
flokk þeirra skipa nú aðeins
7 menn og tveír þeirra eru til
alls vísir og á þá er lítt treyst-
andi. Það eru Gils Guðmunds-
son og Karl Guðjónsson. Það
verður fróðlegt að fylgjast með
örvæntingarfullum tilraunum
kommúnista á næstunni til að
rjúfa þessa einangrun.