Morgunblaðið - 15.10.1968, Blaðsíða 4

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR OKTÓBER 1»6«
*
BSLALEflGAN
- VAKUR -
SundlauRavcji 12. Simi 35135.
Eftir lokun 34936 o; 36217.
S'imi 22-0-22
Rauðarársfíg 31
siM'1-44-44
mniFm
Hverfisgötu 103.
Simi eftir lokun 31160.
MAGIMÚSAR 4KiPnotn21 s«ma*21190 etflrloVun 40381'

LITLA
BÍLALEIGAN
Berestaffastræti 11—13.
Haestætt leimjild.
Sími 14970
Eftir lokun 14970 eða 81748.
Sigurður Jónsson.
Vélskóflur á faeltum
Til leigu í smærri og stærri
verk s. s. uppmokstur úr
grunnum og innmokst-ur í
sökkla, byrgja skot o. fl., flytj-
um einnig mold í lóðir og fjar
lægjum hauga.
MOLDVARP SF.
Símar 38268 og 23117.
konar „quintessence" Islenzku
þjóðarinnar eins og hún er í dag
í áfengismálunum. Þjóðin er
blátt áfram „hysterisk" í þessu
efni og sér áfengisdrauginn upp
málaðan á hverjum vegg og í
hverju skoti. Annars gætu ekki
önnur eins ólög og áfengisvarnar
lögin hafa séð dagsins Ijós.
Finnbogi Guðmundsson hefir
ritað um þetta efni í dálkum sín-
um í blaðinu í dag (18.10) og
óskar þar að heyra álit lög-
fróðra manna, hvort máli sem
þessu gæti orðið skotið til hins
svonefnda „Mannréttindadóm-
stóls“. Ég er honum sammála, að
það væri fróðlegt að heyra álit
lögspekinga um þetta. En mig
eins og hálfrámar í — það kann
að vera hugarburður — að til
þess að fá mál tekið fyrir þann
dómstól þurfi ríkisstjóm þess
þegns, er mál hefir upp, að gjalda
við jáyrði sínu. Ef þetta er rétt
þykir mér ekki miklar líkur á,
að stjórn og þing, sem búið hefir
til óhæfa löggjöf, æski þess sér-
staklega, að slík plögg séu lýst
og rædd fyrir alheimi. Mig minn-
ir ekki betur en mál hafi verið
kært héðan til þessa dómstóls
vegna hinna frægu laga um stór
eignaskatt og sá, sem kærði hafi
farið bónleiður til búðar.
En hvað sem því líður, þá er
eitt víst. Sjái háttvirt Alþingi
ekki sóma sinn í því að taka
áfengisvarnamálin til athugunar og
gera þessi lög svo úr garði að
samboðin verði siðmenntuðu þjóð
félagi, eiga þeir báðir, herra for-
setinn og dómsmálaráðherrann,
eftir að ómerkja fleiri Hæztarétt
ardóma í þessu efni í framtíðinni
Magnús Jochumsson
Víðimel79“
0 Sjósöltuð síld eða sölt-
uð í sjó.
Bréfritari, sem kallar sig „Salt
ara“, skrifar um tvö nýyrði, sem
skotið hafa upp kollinum 1 frétt
um blaða og útvarps. ,Saltari“
skrifar:
„Kæri Velvakandi
Að undanfömu hafa stungið
mig í augu og eyru tvö orð, sem
nú vaða uppi 1 flestum blöðum
og útvarpi. Þessi orð eru sjósölt-
uð (síld) og landsöltuð (síld).
Þegar ég hér áður vann á plön-
um bæði á Siglufirði og á Seyð-
isfirði, lærði ég að tala um sykur
saltaða síld og kryddsaltaða síld,
þegar sykur- eða kryddskammti
hafði verið blandað í saltskammt
inn, sem notaður var. Hef ég ekki
orðið annars var, en þessi mál-
venja sé enn í heiðri höfð.
Skuldabréf
ríkistryggð og fasteigna-
tryggð.
Kaupendur og seljendur,
hafið samband við okkur.
Miðstöð verðbréfaviðskipta.
Fyrirgreiðsluskrifstofan,
Fasteigna. og verðbréfasaia,
Austurstradíi 14, sími 16223.
Þorleifur Guðmundsson,
heima 12469.
Því finnst mér skjóta nokkuð
skökku við, þegar nú er allt í
einu talað um sjósaltaða eða
landsaltaða sild, jafnvel þó lesa
megi og heyra út úr frettinni,
að átt sé við síld, sem söltuð sé
um borð 1 skipum á sjó úti, eða
á plönum i landi. Samkvæmt fyrr
nefndri málvenju mætti þó ætla,
að sjó væri blandað 1 saltskammt
ana eða þá fósturjörðinni sjálfri
og veit ég ekki, hvaða viðtökur
síldin okkar fengi erlendis, ef sú
væri raunin. Reyndar hefur gam-
ansamur kunningi minn bent mér
á, að í seinna tilfellinu hafi aug-
ljóslega fallið niður einn stafur,
því þama sé átt við síld, sem lát
in er verkast 1 vökva þeim, sem
einu sinni þótti sjálfsagður heim
ilisiðnaður hér á landi að fram-
leiða.
Ég bið þá, sem dálæti hafa
fengið á þessum tveimur orðum,
að virða gamla og viðurkennda
málvenju og hætta að skrifa og
tala um sjósaltaða eða landsalt-
aða síld. Síld söltuð á sjó og síld
söltuð í landi eru td. ekki ólipr-
ari samsetningar en svo, að vel
má nota þær og vissulega valda
þær hvorki misskilningi né særa
þá sem sykursaltaðri og krydd
saltaðri síld hafa vanizt.
„Saltari“
Velvakandi er „Saltara" sam
mála í því, að þessi tvö orð
hljóma mjög annkannanlega, þeg
ár höfð er í huga sú máLvenja
sem skapazt hefur um sykursalt
aða og kryddsaltaða síld.
0 Smyglbáturínn og
þjóðin.
Magnús Jochumsson ritar bréf
og fjallar um Ásmundarmálið svo
nefnda og um það ákvæði áfeng-
isvamarlaganna, að ríkisvaldinu
sé heimil upptaka smylgbáts án
tillits til þess, hver eigandi hans
sé. Bréf Magnúsar hljóðar svo:
„Mætti ég, Velvanandi góður,
leggja hér orð í belg.
Nú má lesa í blöðum lof og
hrós forseta vorum og dómsmála-
ráðherra til handa fyrir þá ákvörð
un að hafa að engu skýlausan
dóm Hæztaréttar um upptöku
hins margumtalaða smyglbáts.
Ég er, eins og fleiri góðir menn,
ánægður yfir því, að saklaus mað
ur nær rétti en mér finnst samt
eitthvað bogið við þetta. Það er
eitt það, að í eingum þeim skrif-
um sem ég hef séð er með
einu orði mirrnst á þrælalögin
sjálf, sem dæmt er eftir og verð
ur að dæma eftir meðan þjóðin
unir þeirri minnkun að hafa þessi
lög eins og þau eru úr garði
gerð.
Ég þykist einhversstaðar hafa
rekizt á á spjöldum íslenzkrar
þjóðsögu, að þegar galdrafárið
stóð sem hæzt hér í landi, hafi
heill söfnuður kvenna í Trékyllis
vík á Ströndum orðið yfirfall-
inn af ásókn andskotans undir
sjálfri guðsþjónustunni. Nú á dög
um mun slíkt kallað „hysteri"
samkvæmt nútímafræðum, en „1
den tid“ var það vissulega al-
varlegt þjóðlífsfyrirbæri enda
léku logar þá víða glatt um al-
saklausa menn.
Mér finnst þessar góðu konur
í Trékyllisvík á Ströndum eins
I