Morgunblaðið - 15.11.1968, Blaðsíða 20

20
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 15. NÓVEMBER 1968
— Ármann Sveinsson
Framhald af bls. 13
um vaintdleg vinnubrögð og það
svo, að óvanalegt verður að
teljast af <svo ungurn manni.
Birti hatnn og um það mál tvær
ítarlega greinar í Morgunblað-
imi nú í haiust og vöktu þær
verðskuldaða athygli.
Ármann var sókndjarfur og
kurmi vel að flytja máil sitt. Auð-
vitað voru ekki allir alitaf hon-
um saimmála, en það var eftir-
tektarvert af hve miklu kappi
hann hélt sínum mátstað fram.
Þó kunni hann vel að taka rök-
um og var allra mamna fúsastur
til að reyna að ná sameiginlegri
niðurstöðu, þegar menin greindi
á.
Ármaim Sveinsson var um
skeið framkvæmdastjóri Sam-
band-s ungra sjálfstæðismanna.
Þar vainn hann störf sín af aiiúð
Og kostgæfni. Ferðaðist hainn
m.a. mikið um Landið á þeim
tíma, efldi samtök umgra sjáff-
stæðismanna og stofnaði til vin-
áttutengsla við fjölmarga úr
samtökum okkar viða um laind.
Allir söknum við Ármanns
Sveinssonar. Með honum er
genginn einn af efnilegustu umgu
mönmum þessa lamds. Sárastiur
harmur er þó kveðimn að ungri
eiginkonu hams og öðrum ætt-
imgjum og vottum við þeim
dýpstu samúð. í bugum okkar
býr minming um bugprúðan,
vamdaðam dremg, sem gott er að
hafa kynnst.
Birgir ísl. Gunnarsson.
KVEÐJA FRÁ HEIMDALLI
í DAG verður til moidar borinn
Ármainn Sveimisson, lagamemi.
Fregnin um hið skyndilega
fráfall Ármamms kom eitns og
reiðarslag yfir oklour, sem þekkt-
um hamm sem baráttumamnimn
óþreytamdi. Baráttumamminm, sem
var alltaf reiðubúinm tií þess að
leggja á sig ailt það erfiði og
alla þá vinmu, er hleðst á þá, sem
til forustu eru fallmir.
Ég minnist umimæla formanms
Sjálfstæðisflokksims, dr. Bjama
Benediktssonair, er h.amm mimmt-
ist Ármann.s á fun'di, er haldimn
var í fuiltrúaráði Heimdalliar fyr
ir nokkrum dögum. Saigðiist hamn
löngum mirmast hins glaðlega
og hlýlega en þó álkveðna yfir-
bragðs Ármanms. Ánmammi hefði
verið það eðlilegt og eigimtegt að
hafa sínar eigim skoðamir á þeim
vandamálum, sem uppi voru á
hverjum tíma.
Við, sem störfuðum að ýmsum
málum undir merki Vöku, félags
lýðraeðissinmaðra stúdenta, í Há-
skóla íslamdis, eða innan raða
uiragra sjálfstæðismammia getum
svo sannarlega tekið undir þessi
ummæli Kæmi upp eittíhvert
vandamál eða tnál, sem líkur
bentu til að gæti orðið þrætumál
varð mörgum það að orði, hvað
Ármainmi fyndist um það. Eíkki
vegnia þeas að menm gæbu fyrir-
fram reilknað með stuðninigi
hans, heídur fyrst og firemst
vegna þess, að Ánmamni var bet-
ur gefið em flestum okkar hinma
að komast að þeirri niðurstöðu
sem bezt reyndi-st.
Þetta viðhorf samtíðarm’amm-
amma, sem margir voru ailmörg-
um árum eldri, lýsir betur en
nokkuð amnað þeim hæfileikum,
sem Ármamm bjó yfir, hæfileik-
um, sem í ríkum mæli mutu sín
innan Heimdallar og áttu simn
þáitt i því að skapa stefmu félags-
ins á hverjum tíma.
Heimdailiur færÍT ástvimium Ár-
mamns imnilegar saaniúðarkveðj-
ur um leið og hamm semdir brott-
kvöddum forimgja þakkir fyrir
stutta em áhrifa- og ánanigursríka
samfylgd.
Steinar Berg Björnsson.
í DAG verður til moldar borinn
Ármann Sveinsson laganemi.
'Fregnin um sviplegt fráfall hans
10. nóvember síðastliðinn kom
sem reiðarslag yfir alla stúdenta
■við Háskóla íslands, og þá einn-
■ig okkur, sem völdumst ásamt
faonum á síðasta haústi í stjóm
Stúdentafélags Háskóla fslands.
Þar áttum við því láni að fagna
«ð starfa með honum og kynn-
ast mætavel. Þegar starfstíma-
■bilið var á enda nú í haust,
vorum við þess fullviss að þau
kynni ættu eftir að endast lengi
og verða jafnvel enn betri. Við
'trúðum því, að stúdentar ættu
eftir að njóta góðs af kröftum
■hans og áhuga á málefnum stúd-
enta, lands og þjóðar. Við sjáum
•nú á bak honum, snögglega og
óvænt, og okkur setur hljóða.
í félagsstarfi kunna skoðanir
stundum að verða skiptar um
stefnu og starf. Svo var og í
félagi okkar. En leiðina að því
eftirsóknarverða marki að efla
samstöðu stúdenta og áhrif, þeim
sjálfum og þjóðinni til heilla,
vildum við öll fara, — og ekki
sízt hann. Hann fylgdi hugsjón-
um sínum og skoðunum fast
•fram. En drengskapur — mesti
kosturinn í hans fari — leiddi
hann ávallt fyrst á braut sam-
komulags og skilnings á við-
horfum annarra. Þessum eigin-
leika gæddur vann hann hug og
hjörtu allra þeirra, sem með hon-
■um störfuðu.
Af þessum sökum valdist hann
á stuttri ævi til fjölda trúnaðar-
■starfa. Meðal annars var hann
forseti Framtíðarinnar, mál-
fundafélags Menntaskólans í
Reykjavík. í Háskóla íslands
átti hann sæti í Stúdentaráði og
var starfandi formaður Vöku, fé-
lags lýðræðissinnaðra stúdenta.
Hann átti sæti í stjórn Stúdenta-
félags Háskóla íslands síðastlið-
inn vetur og varm að auki að
■öðrum verkefnum á vegum fé-
lagsins. Öll þessi störf voru leyst
'af hendi með þeim þrótti og
þrýði, er jafnan einkenndi hann.
Drengskapur hans og störf öll
'skapa honum minnisvarða, sem
ekki mun riða í ólgusjó timans.
Eftirlifandi eiginkonu háns,
Helgu Kjaran og ungum syni
þeirra, Birgi, vottum við dýpstu
samúð okkar. Við horfum til
'baka með þakklæti í huga. Stúd-
entar syrgja af heilum hug.
Samstarfsmenn í stjórn
S.F.H.Í. 1967—1968.
KVEÐJA FRÁ ORATOR
FÉLAGI LAGANEMA.
ÞAÐ var sannkölluð harmafregn,
•sem laganemar máttu flytja hver
öðrum sl. sunnudag, að Ármann
Sveinsson, einn efnilegasti og
mannvænlegasti nemandi laga-
deildarinnar, væri látinn.
Ármann Sveinsson innritaðist
í lagadeildina haustið 1966 og
lauk forprófum við deildina með
frábærum vitnisburði. Hann hóf
fljótt mjög virkan þátt í félags-
lífi okkar og átti m.a. sæti í Stúd
.entaráði fyrir laganema. ' Auk
rtrúnaðarstarfa fyrir okkur laga-
,nema starfaði hann ötullega að
ihagsmunamálum stúdenta allra.
Hann var formaður Vöku, félags
lýðræðissinnaðra stúdenta, og síð
astliðið ár s^at hann í stjórn Stúd-
æntafélags Háskóla íslands.
Því er það þungbært nú að sjá
á eftir svo ungum og efnilegum
manni, sem þegar hafði látið svo
margt gott af sér leiða, en átti
þó svo miklu ólokið. Því viljum
við laganemar færa Ármanni
okkar hinztu kveðjur og þakkir
fyrir hans miklu og fórnfúsu
istörf í okkar þágu og stúdenta
allra.
Ástkærri eiginkonu hans og
syni, svo og öllum ættingjum og
vinum, sendum við okkar dýpstu
samúðarkveðjur á þessari sorg-
arstundu og biðjum þeim allrar
Guðs blessunar.
Stjórn Orator.
VAUNEFNIVONDUÐ SNIÐ
velklæddur i Gefjunaifölum ^
^•IÐUNN
iTRÆH
OPIÐ TIL KL.
10 í KVÖLD

• •
KJORGARÐUR
Deyr fé,
deyjia frændr,
dieyr sjalfr et samia.
En orðstírr
deyr aldrigi,
hveims sér góðan getr.
(Hávamál)
Þegar þörf fósturj arðarintnair á
ungum, djarfhuiga baráttumönin-
uim er hvað mest, legigiur dauð-
imm tiJ atlögu, þar sem sízt var
að vænta.
Skarð Ármiainns Sveinsisoniar er
vandfyBt. Slík var virðing haans,
miannkostir og drengskapur.
Við vottum syrgjan<ii . ejgin-
konu og ættiingjum okkar dýpstu
hliufttekning’u.
Samband ungra
Framsókn arm anna.
HARMINUM er ekki auðveiit með
orðum að lýsa. Songarfregtnin
bindur tungu og hendur. En út
á miiH'um hion'a harkalegu banda,
sem þainnig reyra hugaran, brjót-
ast um leið hugleiðingar um
liðna, allt of fáa daga, minning-
ar um þig, Ármainn Sveinsson.
Þú hverfur fyrstur ag svo
óvænt úr okkar hópi glaðra
stúdenta, sem fögnuðum unnum
sigri fjrrir rúm,um tveimur árum.
Það var vor, og enigin hugsiuin
var o'kkur fjær en sú sem nú leit-
ar á og kvefur. Við sáum fyrir
okkur fjöl'da miarkmiða og leiða
sem færar voru út á refilstigu
hinna ýmsu æviskeiða, eikkert
þeirra átti að tafea enda, við hiuig-
leiddum lífið. Þú varst skær
stjama í þessum stóna stjörnu-
hópi, Ármann. Við þekktum þig,
við virfcum þig. Við vorum
hreykin af þér, einum dugimesta
fonmainni sem hið gamla félag,
Framtíðin, hefur haft, við kunn-
um að meta þitt hlýja, gláða og
stundum kerskna viðmót, við sótt
umst eftir þér til að þú gætir haft
á stumdum orð fyrir okkur, tól
þess að halda uppi þeim fagn-
aði sem þér fylgdi. Við vorum
stúdemtar.
Þú vaidir þér bnaut, sem
hæfði þínum hugsjónum og
áhugamálum, þú valdir lögfræði.
Þjóðmálin áttu eirmig hug þinn,
að þeim vannstu lönguim af fá-
dæma krafti, borinn sannfær-
ingu um að hugsjónir þær og
stefna sem þú áttir og fyígdir á
því sviði, gætu ef til viílil orðið
að gaigni lýðum þessa lamdts. Þú
varst forystumaður, Ármann,
Forystumiaður í hópi umgira
miainna í þínum flokiki, í hópi
slúdenta við Háskóliamn, í félagi
ökkar, Vöku, félagi lýðiræðis-
sinnaðra stúdenta. Hvað sem
leið deiilum um þjóðmál og há-
Skólamál, allir þe'kktu þig, ailir
virtu þiig. Gg við, sem áttum því
íáni að fagna að kynnaist þér og
sbarfa með þér, mátum þig fyrir
þína mörgu kosti. Við væntum
okkur mikiis.
Nú er autt sæti þitt. Dagamir
urðu allt of fáir. Það finmum við
sem með þér vorurn í stúdemta-
hópnum, við sem kynwbuitnat þér
og imnum með þér, hvar seirn það
vaT. Það finna þó sárast þeir sem
þér vom næstir, ástvinir þínir.
Þeim, og einkum ungri eigin-
konu, Helgu Kjairah, og ungium
syni, votba ég dýpsbu samúð
mína.
Ég ætla ekki að rifja upp ait-
riði úr þinni ævi. Af nógu væri
að taika, þótt stu'tt hafi iífsforaut
þín orðið. Ég ætla aðeirus !að
þafcka þér, Ármann. Þú gleym-
ist ekki, enigu okíkar. Af kynnum
við þig var euðeins hægt að
Læra.
Reynir Tómas Geirsson.
Hvað er langlífi?
Lífsnautniin frjóva,
aleflinig andans
og athöfn þörf.
Margoft tvítuigur
meir hefur lifað
sveínugum segg,
er írjötugur hjarðd.
Skólabróðir mirm og félági,
Ármann Sveimsson, er látinn.
Hann andaðist í Borgarspí'taiLan-
um þann 10. nóvember aðeins
0?ia ára að aíldrL
Enn einu sánni hefur það sýnt