Morgunblaðið - 15.11.1968, Blaðsíða 23

-MATVÆLASÝNING
Framhald af bls. 10
förunum. Höfuðatri5i er að
bera vín fram með rétfu hita-
stigi: hvítvín og rósarvín 6—12
stiga heitt, Kaimpavín og freyði
vín þurfa að liggja í ísfötu í
tvo tíma og a'lls ek'ki má ksela
þau í ísskáp nema í neyðartil-
fellum stutta stund sem fjærst
íshólfinu. Og rauðvín á að hafa
með stofuhita, hðlzt gieyma það
í tvo daga í viðkomandi her-
bergi. Að sjálfsögðu er algert
bann við að reyna að hita það
öðruvísi.
Þá eT komið að því að bera
vínið fram. Aldrei má fylla
glösin, svo að ilmurinn dreifist
sem minnst, og víns á að njóta
með augum, illmfærum og
bragðlaukum. Glasið á að sjálf-
sögðu að vera þanndig, að það
hæfi bæði netfi og vörum, ekki
aðeins augunum, og það þarf
að viera iitlaust, helzt úr krystal,
svo litur vínsins og áferð nái
að njóta sín. Með því að lyfta
glasinu má njóta litarins, anda
svo að sér ilminum um leið og
glasið er borið hægt framhjá
nefinu og loks bragða á þvi í
smásopum. Þannig segja Frafck-
ar að maður njóti bezt góðra
vína. Síðan á helzt að láta ein-
hver j a spekingslega athuga-
semd um vínið hrjóta atf vörum.
í augum Frafcfca er efckert grin
samtfara þeirri athöfn að bragða
gott vín. Og þeir segja: I guðs
bænum, eyðileggið efcki bragð-
næmina tfyrir máltíðina með
því að drékka stierka drykki á
undan. Og blandið aldrei tó-
bakslykt saman við ilminn af
víninu. Að sjálfsögðu þykir
mikilvægt að velja rétt vin með
réttunum, í stórum dráttum
hvítvín eða rósavín með for-
réttum, hvítrvín eða freyðivín
með fiskréttum, létt rauðvín
með fuglakjöti, þung bragð-
mikil rauðvín með öðru kjöti,
kampavín eða freyðivín með
sætum ábætisréttum og kampa-
vín eða sæt vín með árvöxtum.
En auðvitað miá bera kampavín
eitt fram með heilum máltíðum.
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 15. NÓVEMBER 1968
23
AÐEINS ÞAR VAXA
VÍNBER í KAMPAVÍN
Kampavinið er aðeins fram-
leitt á einum stað, um 150 km.
norðaustur af París, í Cham-
pagne-héraði, þar sem mildir
vindar Atlantshafsins mæta
strangara loftslagi frá megin-
landinu. Á 30 þúsund hektara
svæði eru 18 þúsund hektarar
af víngörðum og þar eru 250
smáþorp. Jarðvegurimn á þessu
svæði er djúpur og sérkenni-
legur og hvergi annars staðar
vaxa þessar þrjár tegundir af
vínþrúgum, sem blandað er
saman í kampavínið, tvær
dökkar og ein græn vínberja-
tegund. Vínviðurinn ber blóm
í júnímánuði, hver jurt í fyrsta
sinn á fjórða ári og svo getur
hún enzt í 30 ár. Um 100 dög-
um seinna, venjulega í septem-
ber, kemur uppskerutím i nn.
Hver vínberjaklasi er vamdlega
skoðaður og úrvalið fer í press-
una. Úr 4000 kg af vínberjum
fást 2000 lítrar við fyrstu press-
un og 666 Htrar við aðra press-
un. Nú tekur við nokkurra
vikna gerjun í tunnum og yfir
veturinn er vínið látið hreins-
ast, svo það verði alveg tært.
Um vorið velja smakkarar og
sérfræðingar um 20—30 teg-
undir í blömdu, sem er fram-
leiðsluileymdarmál hvers og
eins. Nú er sykri blandað í vín-
ið og það 'látið á flösbur, þar
sem það gerjast hægt á 3, 4
eða 5 árum í loftgóðum, dimm-
um og jatfnheitum vínkjöllur-
um. Á seinna gerjumarstiginu
sezt venjulega til í flöskummi
og grugginu verður að ná áður
en það blandast tæru víninu.
Kunnáttumaður leggur þá flösk
una varlega í þar til gerða
grind, þar sem stúturimm haill-
ast ofurlítið niður. Síðan snýr
hann fllöskunni á nofckrum
mánuðum ofurhægt, áttunda
hluta úr snúning í hvert &inn,
um leið og hann hallar henni
smám saman, þar til stúturinn
snýr niður og gruggið safnast
við tappann. Til að ná því, er
stútnum stungið snöggt niður í
frystilög og Óhreinindin föng-
uð í ísmola. Sérfræðingur gríp-
ur flöskuna, réttir hana við
snögglega um leið og hann los-
ar tappann og þrýstingurinn
þeytir isklumpinum úr og s'kil-
ur vínið eftir kristaltært. Síðan
er bætt víni af sömu tegund í
flöskuna og tappinn festur með
málmþræði. Freyðandi kampa-
vínið er þá tilfoúið til neyzlu,
Neytandinn tekur úr tappann
með smelli, hellir hægt í glas,
hlustar ofurlítið, virðir drykk-
inn fyrir sér, lyktar af honum
og dreypir á glasi sínu — sfcál!
Frakkar segja, að kunni menn
þá list að velja og njóta góðra
vína, beri það vott um menn-
ingu — og bæti heilsuna.
LÉLEGT UPPSKERUÁR
í haust færði vínberjaupp-
skeran Frökkum enga gieði.
1968 hefur reynzt eitt versta
uppskeruár vínyrkjubænda á
þessari öld, verra. en 1963 og
1965. Mikil rigning í sumar
hefur gert berin alltof vatns-
mikil og skortur á sólskini gerir
það að verfcum, að þau hafa
víða ekki náð fuilllum þroska.
Jafnvel sumsstaðar hirða menn
nú illa þroskuð ber, sem svo
reynast rotin að innan. Upp-
skerutíminn byrjaði seint og
menn kvarta sáran. En fröskum
vínframleiðendum heflur ein-
hvern veginn al’ltaf tekizt að
koma fram með visst magn at
gæðavíni og talsverðar byrgðir
eru til af bezta vísi frá góðu
árunum.
Vínin eru að visu sú grein
af lúxusframleiðslu Frafcka,
sem við íslendingar — og raun-
ar heimurinn allur þekkir bezt.
En Frakkar eru sjálfir mjög
vandlátir matmenn og leggja
mikið upp úr fínu bragðd og
hvers kyns „deilkatessum“. Því
hafa þeir á boðstólum svo
mikið af gæðamatvælum. Þar
fær maður staðfest í hvert sinn
sem maður gistir Frakkland,
ékki hvað sízt þegar matvæla-
sýning stendur yfir með til-
heyrandi veizluhöldum.
E. Pá.
VAUXHALL
BEDFORD
Véladeild SÍS vill bénda heiðruðum við-
skiptavinum á, að smásala á Vauxhall og
Bedford varahlutum í Ármúla 3, er nú
flutt i nýja varahlutaverzlun Vélverks h.f.
í Bíldshöfða. Vélverk h.f. getur þannig
boðið fulkomna varahluta- og viðgerða-
þjónustu á sama stað til hagræðis fyrir
viðskiptavini.
Véladeild SÍS mun á næstunni opna veg-
legan SÝNINGARSAL fyrir nýja og notaða
bíla að Ármúla 3, og býður nú sem fyrr
nýjustu árgerðina af Vauxhall- og Bedford
bifreiðum til afgreiðslu strax eða síðar.
Allar nánari upplýsingar veittar fúslega.
s AMBAND ÍSL. SAMVINNUFÉLAGA
WÍH«ÐL1 ÁRMÚLA 3. SÍM lís gi®®
4
LESBÓK BARNAN'NA
í þessari mynd eru nokkrar villur. Getur þii fundið þær?
12. árg.
Ritstjóri: Kristján J. Gunnarsson nóvember 1968
FRJÁLSI
STÍLLINN
ÓLI átti alltaf í erfiðleik
um með frjálsa stílinn.
„Það er svo erfitt
að vita um hvað rrnaður
á að skrifa", sagði hann
af-akandi og leit niður,
þegar kennarinn hans
andvarpaði og rétti hon-
um stílabókina.
Hin mildu augu kenn-
arans fylgdu Óla eftir,
þar sem hann gekk hljóð
ur og álútuir til sætis
síns. Bara að ég gæti
hjáipað honum hugsaði
kennarinn.
En dag nokkurm kom
dálítið fyrir, sem breytti
öllu. Óli skrifaði svo góð
an stíl að kennarinn hrós
aði honum svo að allur
bekkurinn heyrði.
„Ég hlakka til þess að
sjá stílana þína í framtíð
inni“, saigði kennarinn og
augljóst var að hann
meinti það innilega.
Hann varð heldur ekki
fyrir vonbrigðum því að
næsti stíll Óla varð ekki
síðri.
„Hendi á hjartastað,
Óli. Hver skrifar stíliana
þína?“ spurði Jói, viinur
hans.
„Það geri ég sjálfur, að
minnsta kosti eftir ein-
hverju".
„Við hvað áttu?“
„Já, þegar ég á að
skrifa stít um eitthvað
sérstakt efni, fer ég
venjulega á bókasafnið
og fæ lánaða bók um það
og svo skrifa ég upp úr
bókinni, eitt hér og ann-
að þar, en úr þessu verð-
ur venjulega stíll“.
„Já, en Óli þó, þetta i
eru hrein svik“, sagði I
Jói ásakandi, „þú verður I
að hætta þessu undir
eins, mundu það að þeg-
ar þú tékur próf, þá hef-
ur þú engar bækur til
þess að skrifa eftir“.
„Koma daigar, koma
ráð“, sagði Óli.
Stíllinn, sem bekkur-
inn átti að skrifa næst
hét: „Segðu frá fram-
andi þjóðflokki“ og Óli
hitti á bók, sem Hans
nokkur Eiríksson hafði
skrifað, en hann var sér-
fræðingur í afrískum
málefnum.
Hans Eiríksson og Óli
fengu stórkostlegan stíl