Morgunblaðið - 15.11.1968, Blaðsíða 21

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUÐAGUR 15. NÓVEMBER 1968
21
sSg, hve stuitit er bilið milli Mfs
Og dauða. Sé sem var glaður og
reifur meðal okfkar í gær, gebur
verið horfiinn sjónuim í daig. Erf-
iðast er aið ssetita siig við, þegar
umgt fólk í blóma lífsiins fellur
í valiinn. En engkin má sköpum
renna.
Kynni okkair Ármianns hófust
á menntaskóliaáruinum, og urðum
við fljótt góðir máitair. Þá strax
vaT ljóst, að þjóðmiái oig hvers
kynis félaigsimiál áittu hiuig hans
aillan. Forytstuhæifiileikar Ár-
mianns voru ótvísræðdr. Hann
Valdist því tíl æðstai starfi í
félaigsmálum skólans pg vair með-
ail annars forseti Fram'tíðarinnar,
málfunidafélagis menmtaskóla-
nema. Það er etoki of djúpit í ár-
inmi tekið að segja, að sjaldan
eða líklega aldrei hafi sitarfsemi
félagsiins verið blómlegri en ein-
mitt meðan forystu Ánmanns
naut. þair við.
Ég aetla ektoi að retoja hér
frekar þau mörgu vandasömu
forystuhlutvenk, sem Ánmanni
voru síðair faliin. Það yirði of
langt mál að gena því viðhlít-
andi skil og segja frá, eiins og
vert væri. En það viita þeir, sem
til þekkja, að öll þesei störf leysfi
hann af hendi með fádæma
dugmaði og krafti. Þar hláfði
hann sjál'fum isér hvergi, enda
gegndi hann störfum sínium af
þeim eidmóði og ákafa, sem
honuim voru í blóð boriin. Þótt
ævin yrði etoki löng, liggur eftir
bann mikið ag gotit dagsverk, —
meira og betra en mairgna þeiirra,
sem fleiri áirin áttu að batoi.
Það var iglaður hópur stúdenta,
sem útskrifaðist frá MennitaiSkól-
anum í Reykjavík vorið 1966.
Elngin buigsun var f j ær Oktour en
sú, að einungis tveimur lárum
aíðar myndi hinrn fyrsti úr hópn-
um kveðjia þennan heirn og haída
út í hina ótouinnu eilífð. Með
andláiti Ármanms er sbórt s'toarð
hoggið í Ototoair hóp, stoarð, sem
aldrei verðnr fylilit upp í. Allit
í umhverfi otokar virðisit auðara
og snauðara nú en áður. Við vild
um geta heiimt hann aiftur. En
dauðiinn gefur engin slík grið,
og öll verðum við að lúta valdi
hainis að lotoum.
ötuiftt, en glæsilegit æviskeið er
á enda numið. Þessar fáu líniur
eiga að vera íhiinzta kveðja mín
til hins látraa viiraar. Ég er for-
sjóninni þakkíábur fyrir að hafa
átt þess kost að kymiraast jafn
góðuim dreng og Ármainni, og
fyrir allar okkar ánaagjullegu
samvenuistundir.
Ég bið aigóðan guð að styrtoja
eftinlifaradi eiginlkorau haras og
aðra haras nánustu. Megi mimn-
ingin um góðan drerag verða
þeim hulggun í harmi.
Gunnlaugur Claessen.
MÉR brá, er ég heyrði láits Ár-
marans Sveinssoraar gietið í út-
varpinu á máraudagiran var. Það
er víst Skarnmt miili lífs og
dauða, en uragu fólki er svo tamt
að líta dauðairan fjarræraum auig-
-um og bugsa lítt um slítoa hluiti,
að hver helfregn verður sem hið
þyngista reiðarsla-g, etoki hvað
sízrt sé hinn dáni úr eigin aldurs-
hópi.
Ármaran var eiirauragis 22ja ára
og við raám í lagadeillld Háskóla
Islands. Haran var drengiur prúð-
ur og góður, stjórnsamur og röik-
fastur, þéttur á veHi og öruggur
í fasi. Haran var vel til farysfu
falliran. Félagar hams í skóla og
s'tjórnmál-um tóku skjótt eftir
þeim eiginlei'ka. Haran varð for-
iseti Framtíðariraraar, málfurada-
féla-gs MenntaskóLaras, og for-
maður Vöku, félags íýðræðissinn
aðra stúderata. En þetta voru að-
eins fyrstu sporin. Haran átti
vissulega meiri frama fyrir hörad-
um.
Kynni mín og Ármamns hófuist,
er óg sam aum-ur busi tók mín
fynsltu Skref í félagslífi Merarata-
skóLans í Rey<kjavík. Ánmaran
var þá í 6. bekk og forvígismað-
uri-ran í mörgum þáttum raern-
erad-aistarfsiras. Haran reyradiist
mér hj-álplegur og hiiran hollasti
í ráðum. Urðum við féiaga'r góð-
ir.
Ég votta konu haras, Helgu
Kjaran, syninium Birgi og öðru
skyid- og tengdafól'ki míraa
dýpstu s-amúð.
Megi miinnimg góðs drengs
Lengi lifa.
Guðmundur S. Alfreðsson.
„MILLI míras og dauðaras er að-
eins eitt fótmál“, segir í helgum
fræðum. Um sannindi þeirra
orða efast enginn.
Er ég frétti lát míns unga
vinar Ármanns Sveinssonar
varð ég gripinn klökkva, og mér
komu í hug ljóðperlur Bjama
Thorareras-en, er hann frétti lát
Þórariras Öfjörð, er drukkna'ði á
Mýrdalssandi 14. sept. 1823. En
hann var giftur Rannveigu syst-
ur s-káldsins:
„Æ, hví dó hann Öfjörð svo
ungur?“ Og ennfremur segir
Bjarni Thorarensen um sama
mann látinn:
Er þega-r öflgir,
ungir falla,
sem sígi í ægi
sól á dagmálum.
^ ER LJUFUR
Dail DRVKKUR
Inttant DAILY er súkkulaði-
drykkur. DAILY leysist upp ó
augabragði I mjólk eSa vatni,
Ein eSa tvœr teskeiðar nægja
I eitt glas. Aðeins þarf aS
hræfa og þú ertilbúinn undra-
Ijúffengur súkkulaðidrykkur,
heitur eSa kaldur, eftir þvl
sem hver óskar.
Það er harla misjafnt hvað
samferðamennirnir skilja eftir í
huga vorum við burtför þeirra
af þessari jörð. Eða með orðum
Jónasar Hallgrimssonar:
Margoft tvítugur
meir hefur Mfað
svefnugum segg,
er sjötugur hjarði.
Um Árman-n Sveinsson mátti
með sanni segja, að af honum
geislaði góðvildin. Ég minnist
þess er ég sá hann sem dreng
á fermingaraldri á heimili afa
síns og ömmu, þar sem ég var
staddur sem gestur, hve mér
leizt mannvænlega á hann. Og
drengskapurinn duldist engum
þeim er kynntust honum, ásamt
méðfæddri prúðmennsku; slíkir
voru eðliskostir ha-ns.
„Ku-rteisin kom að innam,
sú kurteisin sanna,
siðdekri öllu æðri,
af öðrum sem lærist,"
segir Bjarni Thorarensen í
minningarljóði um Rannveigu
Filippusdóttur, konu Bjarna ridd
ara Sívertsen.
Ég fann strax hjá Ármanni
sem ungum dreng, löngun til að
tala við mig um bækur. Hann
vildi fræðast, og bar virðingu
fyrir þeim er áttu bækur og
lásu þær.
Það fór líka svo að Ármann
gekk menntaveginn, hann las lög.
En lög eru það elzta sem sett var
á bókfell á íslandi, það kunnugt
er, var það veturinn 1117—18,
þó mér þyki sennilegra, a'ð tí-
undarlögin hafi verið færð í let-
ur um leið og þau voru sam-
þykkt árið 1096.
Fyrir ári giftist Ármaran sáL
H-elgu, dóttu-r -hjóraanna &ve-iln-
bja-rgar og Birgis Kj-airain, for-
stjóra. Ábtu þau ei-bt barn, Biirigi,
er va-r skírður dagiran óður ein
faðir h-ains -an-daðist. Afi HeiLgu
va-r M-aignús sál. Kjaran, istór-
kaiu-pmiaður ,er var mikill bóka-
safnari. Afbraigðsmaður, er verð-
ur mér ávall-t ógleymainleig'ur
vegna mamnkosita siraraa. Haran
var í sem fæstium orðum sagt
fágætur maður.
Ég saimhry-ggi'st af alhug að-
sta.ndend'Um Ármanras sáiuga
Svei-nssoniar, og bið góðam Guð
að styrkja þá í sorg sinni. Eftir
lifir imiraningira um góða-n d-rerag.
Mirani-ng sem engin skuggi féll
á. — Og þá er vel lifað.
Blessuð sé minning Ármanns
Sveimssoraar.
Stefán Rafn.
í plastbiJcurunum er betra
AUKIÐ HREINLÆTI
Vélpakkað í hreinlegar og handhægar
umbúðir, 200 og 500 gramma.
VINNUSPARNAÐUR
Skyrið er tilbúið á diskinn
— má þynna og blanda í bikurunum, ef vill.
AUKIÐ GEYMbLUÞOL,
Geymist sem nýtt í kæliskáp í 5—7 daga.
UPPSKRIFTABÆKLINGUR
með ýmsum skemmtilegum og nýstárlegum
skyrréttum fæst ókeypis í næstu mjólkurbúð.
MJÓLKURSAMSALAN í REYKJAVÍK