Morgunblaðið - 28.12.1968, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 28. DESEMBER 1968
Margrét Árnadóttir
Alviðru —
Fædd 29. janúar 1904.
Dáin 18. desember 1968.
f DAG verður til moldar borin
merkiskonan Margrét Árnadótt-
ir frá Alvirðu í Ölfusi.
Margrét var fædd og uppalin
hjá foreldrum sinum í Alviðru,
en þau voru Árni Jónsson, að
langfeðgatali af skaftfellskum og
vestfirzkum ættum, og Sigrún
Sigurðardóttir af Engeyjarætt.
Nánar verður ætt hennar ekki
rakin hér, enda hefur Þórður,
móðurbróðir hennar, ættfræðing
t
Móðir mín, tengdamóðix og
aonma
Kristín Gísladóttir,
andaðist að Heilsuvemdarstöð
inni 23. þ.m.
Katrín Eiríksdóttir
Sveinn Guðlangsson
og dætur.
t
Móðir mín, tengdamóðir og
amma
Sigríður Jóhannsdóttir
Hringbraut 73,
lézt á Elliheimilinu Grund á
jóladag.
Hulda Pálsdóttir,
Sveinn Einarsson
og böm.
t
Mó’ðir okkar tengdamóðir og
amma
Emilía Söehech
Kleppsvegi 58,
andaðist í Landakotsspítala
þann 25. desember.
Friðrik Söebech
og fjölskylda,
Sig. Þ. Söebech
og fjölskylda.
Minning
ur og bóndi að Ta.nnastöðum,
gert það rækilega.
Margrét var einöirni og for-
eldrum sínum mjög kær og hand
gengin. Bar hún gæfu til þese að
annaist unn þau til hinztu stund-
ar og gerði það auf mikilli alúð og
umíhyggju. Sem dæmi uan tryggð
hennar við foreldra sína látna,
má geta þese, að hálfum mánuði
áður en hún lagðist banaleguna,
gerði hún sér ferð til Reykjaivik-
ur til þess að velja legsteina á
leiði foreldra sinna.
Ung giftist hún eftirlifandi eig
inmanni sínum Magnúsi Jóhann-
essyni, hinum mesta fram-
kvæimda- og athafnaimanni. Voru
þau mjög samhent alla tíð og
hjónaband þeirra hið ástúðleg-
asta. Bjuggu þaiu fyrst í Reykja-
vík, þar sem Magnús lagði stund
á iðngrein sína, trésmíði. En þeg-
ar halla tók undan fæti hjá for-
eldrum Margrétar, fluttu þau til
þeirra til að annast um búið,
enda bæði miklir dýraivinir.
Ekki varð þeim hjónuim barna
auðið, en mörg voru þau börn,
sem hjá þeim dvöldust sumar eft
ir suonar og tekið var ástfóstri
við.
Margrét var alin upp í fögru
umhverfi og kunni vei að meita
það, enda var hún listhneigð og
hafði næmt listaskyn. Eitthvað
hafði hún lært að miála á tau eða
silki og kunni vel til sauma, svo
sem móðir hennar. Rithönd henn
ar var stílhrein og fögur. Mikinn
t
Útför mannsins míns og
föður okkar
Péturs Ottesen
fyrrverandi alþíngismanns
fer fram frá Akraneskirkju í
dag, laugardaginn 28. des. kl. 2
e.h. Blóm vinsamlega afbeðin.
Petrína Ottesen
og börn.
t
Eiginkona mín, móðir og
tengdamóðir
áhuga hafði hún á blóma- og
trjárækt, og ber hinn fagri trjá-
lundur við Alviðru því gott vitni.
Margar plöratur þar ól hún upp
allt frá fræbeðL
Margrét var mjög bókhneigð
og fróðleiksfús, enda var hún
fróð og stáiminnug. Allt náim var
henni leikur einn, og mun hugur
hennar í æsku hafa staðið til
langskólanáms. En þess var eng-
inn kostur, þar sem hún var stoð
og stytta móður sinnar á mjög
.fjölimennu heimili. Samt fór hún
23 ára gömul í Staðanfellsskóla.
í þeim skóla kynntist hún mörg-
um stúlkum úr öllum fjórðung-
um landsins, sem voru henni
tryggir vinir alla tíð síðan, og
ekki sízt hin ágæta forstöðukona
skólans, Sigurborg Kristj ánsdótt-
ir, sem heimsótti hana oft. Öll-
um þótti þeim vænt uim Mar-
gréti og komu stúlkumar víst
gjarnan til hennar ef eitthvað
amaði að. Kemur það greinillega
fram í eftirfarandi vísu, sem ein
þeirra orti til hennar:
„Þ-ökk fyrir tillitið, Magga mín.
Ég man, hvað þau geisluðu auigun
þín
sem vorsólin blíða og bjarta.
Þú sendir mér huggun í sorg-
þrunginn hug
t
Útför móður okkar, tengda-
móður og ömmu
t
Eiginkona mín
Áslaug Jónsdóttir
Hagamel 4,
lézt á heimili sínu 24. des.
Ingvar Vilhjálmsson.
t
Eiginmaður mdnn og faðir
John von Ancken
lézt í Frankfurt sunnudaginn
22. des. Jarðarförin fer fram
frá Keflavíkurkirkju mánudag
inn 30. des. kl. 1 e.h. Þeim
sem vildu minnast hins látna
er berat á Hj artavemd.
Bryndís Dagbjartsdóttir
von Ancken,
Díana von Ancken.
Hallfríður Jónasdóttir
Hrannbæ 98,
verður jarðsett frá Fossvogs-
kirkju mánudaginn 30. des. kL
1.30. Þeir sem vildu minnast
hennar eru vinsamlega beðnir
um a@ láta þá félagsmálastarf-
sem sem hún lét sér annt um
njóta þess.
Brynjólfur Bjamason,
Elín Brynjólfsdóttir,
Gottfred Westergaard.
t
Jarðarför móður okkar og
tengdamóður,
Guðbjargar
Kristjánsdóttur
Garðastræti 11,
verður gerð frá Dómkirkjunni
mánudaginn 30. desember kl.
10.30 f.h.
Guðrún Ögmundsdóttir,
Friðrik A. Jónsson,
Benedikt Ögmundsson,
Ingibjörg Ögmundsdóttir,
Dagbjört Gísladóttir,
Sveinn Ögmundsson.
Ingibjargar Magnúsdóttur
Suðurgötu 77, Hafnarfirði,
fer fram frá Fossvogskirkju
mánudaginn 30. des. kl. 3 e.h.
Jarðsefct verður í Hafnarfjarð-
arkirkju. Blóm vinsamlega af-
þökkuð, en þeim sem vildu
minnast hennar er bent á líkn
arstofnanir.
Böm, tengdaböm og
bamabörn.
t
Eiginkona mín, móðir okkar
og amma
Guðmundína ísleifsdóttir
Suðurlandsbraut 100,
lézt á jóladag. — ÚtförLn
ákveðin mánudaginn 30. des.
kL 10.30 f.h.
Ragnar Veturliðason,
Ragna Ragnarsdóttir,
Jens Guðjónsson,
Ólafur Herbert
og barnaböm.
og sál minni lyftir til bænar
á flug.
Ég ann þér af einlægu hjarta“.
Slíkan hug mun allt samferða-
fólk Margrétar á lífsleiðmni hafa
borið til hennar. Annað var ekki
hægt. Svo trygglyrad var hún og
hjartahlý við menn og máReys-
ingja. Sama má segja um for-
eldra hennar og eftirlifandi eig-
inrnann. Þess vegna var gott að
gista og dvelja á heimili þeirra.
Þangað lögðu líka oft fátækir og
la-sburða föruimenn leið sína og
áttu þar atíhvarf.
í öllum greinum var Margrét
stórbrotinn persónuleiki. Má það
undruim sæta, hversu afkastamik
il hún var, einkum þegar þess
er gætt, er í ljós kom í bana-
legu hennar, að hún hatfði allt
frá fæðingu geragið með erfiðan
sjúkdóm. Og í margra mánaða
sjúkdómisstríði, nú fyrir andláit-
ið, sýndi hún óvenjutegt líkams-
og sálarþrek.
Hreinskilin með höifðingslund,
hetja sönn í verki.
Þó að bæri ólífs und,
.enginn sá þess mierki.
Var hún öllum vernd og skjól,
veikum mest og hrjáðum.
Hlefur nú við Herrans stól
hvíld að lokrauim dáðuim.
Drottinn blessi minningu Mar-
grétar Árnadóttur.
Lilja og Siguringi.
Halla Einarsdóttir
Fædd 4. júlí 1914. Dáin 24. nóvember 1968.
KVEÐJA FRA STJUPSYSTUR
I blóma lífsins vina, ert horfin heimi frá,
en hjartkær minning ljóimar, sem vorsins geisli fagur.
A'ð veita öðrum blessun, það var þón dýpsta þrá,
og verkin góðu sanna, svo leið þinn æfidagur.
Ég þakka liðnar stundir, frá okkar æskutíð,
já, allt hið góða og fagra er kynnin ljúfu geyma.
Sem ásitrí'k systir varstu mér ávallt ár og síð,
hve áttir göfugt hjarta, því mun ég aldrei gleyma.
Og hvar, sem fórsfcu vina, þú fluttir ljós og yl,
í fögru lífsins starfL þú reyndist mikil kona.
Nú sendi ég og mínir, við síðust þáttaskil,
saimúð innilega til móður, eiginmanns og sona.
Þinn Ijúfi æfidagur er Iiðinn hreinn og skær,
og lífsins tign og fegurð, er þínum sporum yfir.
Við þökkum allt hfð liðna, og kveðjum, vina kær
en kærleiksrík og göfug þín blessuð minning lifir.
A. P.
SVAR MITT
EFTIR BILLY GRAHAM
Þökkum innilega öllum þeim
sem auðsýndu okkur samúð
og vinarhuig við fráfall og
jarðarför
Þjóðólfs Lyngdals
Þórðarsonar
Fálkagötu 9.
Sigurborg Pétursdóttir,
Pétur Gunnar Þjóðólfsson,
Jónasína Guðjónsdóttir.
I
ÞEGAR ég fæ ekki svar við bænum mínum, er ég
hræddur um, að Guð sé mér reiður. Er þetta ástæðan
til þess, að Guð heyrir ekki bænir?
Ég ætla að svara spurningu yðar með annarri: Ef
barn fær ekki allt, sem það biður um — táknar það
þá, að foreldrar þess séu því reiðir? Þegar við vor-
um böm, langaði okkur stundum í hluti, sem hefðu
ekki orðið okkur til góðs. Mundi það tákna það, að
Guð elskaði okkur, ef hann veitti okkur allt það,
sem við bæðum hann um? Þjóðfélagsfræðingar
hafa komizt að raun um, að börn, sem of mikið er
látið eftir, eru jafnmikið vandamál og hin, sem of
lítils frjálsræðis njóta. Þannig getið þér verið viss
um, að Guð er ekki reiður, þótt þér biðjið hann um
eitthvað og hann svarar því með synjun, heldur
sýnir þetta, að hann elskar yður svo mikið, að hann
neitar yður um hluti, sem ekki verða yður til góðs.
Hvað sem öllu öðru líður, þá er bænin ekki tæki,
sem veitir okkur allt, sem við kunnum að óska okk-
ur. Sá afvikni staður, þar sem við eigum fundi við
Guð, er ekki „óskabrunnur“. Svo segir í bæninni,
sem Drottinn Jesús kenndi lærisveinunum: „Verði
þinn vilji, svo á jörðu sem á himni“. Bænina meg-
um við iðka til þess að hafa samband við himneskan
föður okkar og komast að raun um, hver sé vilji
hans með líf okkar. Stundum vill hann eitthvað, sem
kann að reynast óþægilegt um stundarsakir. Það
er ekki merki þess, að hann sé okkur reiður. Það
segir okkur, að hann elski okkur svo mjög, að hann
lætur bæði gótt og illt samverka okkur til góðs.
Mínar innilegustu þakkir fyrtr
góðar heillaóskir og aðra vin-
semd á 70 ára afmæli mínu 22.
desember.
Bergþóra Arnadóttir
Sllfurtorgi 1, lsafirðL