Morgunblaðið - 07.02.1969, Síða 3

3
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 7. FEBRÚAR 1960.
Börnin renndu sér á þotusleðum á hvolnum við Flókagötu. Þau renndu sér á móti sólinni í
16 stiga gaddi. Ljósmynd Árni Johnsen.
f
I
svellum
GLITRANDI sólbrat dönsuðu
á isflögunum í höfninni í gær.
Hafið gljáfraði ekki einu sinni
við bryggjustaurana eða kinn
unga skipanna. Sólin flóði yf-
ir Reykjanesið, en það var
brunagaddur um 15 stig. Logn
sléttur sjór, sól gyllti hvít-
bláan himin og nístandi
frost. Sannkallað fagurt vetr-
arveður. Á klöppunum vest-
ur á Granda léku sér mávar
og ritur við hrímaðan unn-
arhlein og öldugljáfrið hjal-
aði þögulla en venjulega. Það
var eins og sæskvetturnar
tsem hossuðu þaralynginu
Igugnuðu við að stökkva upp
i lí frostið, þær rétt kögruðust
Iþunnum hvítfyssandi fald og
hjúfruðu sig síðan niður. í haf
flötinn aftur.
Gamall maður sat á polla
á bryggjuhaus og horfði fjar-
lægum augum á trillurnar.
Hann handfjatlaði rauða klút
inn sinn, rak upp hreppstjóra
roku og tók síðan ærlega í
Jafnvel skólatöskurnar voru
notaðar fyrir sleða . . . til
þess að spara rassinn á bux-
unum.
nefið. Það var ekki að sjá að
honum væri kalt. Siglutré
skipanna trónuðu upp í him-
ininn eins og þéttur skógur
og ýsan og sá guli sigla sinn
sjó í friði um sinn. Sólin
smaug um möstrin og kinn-
ungarnir bíða eftir því að
kljúfa ölduna. Gullfoss var
í höfninni með hrímuð stög
og kaldan vanga. Karlarnir
voru að skipa upp.
Þotusleðar á hvolnum.
Einar Benediktsson var á
Miklatúni en Kjarvalshúsið er
aðeins búið að skjóta upp frjó
anga. Ef til vill á það erfitt
uppgangs vegna þess að það
er ekki reist á Sunnuhvol.
Kynjaverurnar búa í hvoln-
um, alls staðar, og kynjamynd
ir meistara Kjarvals myndu
sóma sér vel á hvolnum. Allt
um það var túnið baðað sunnu
og krakkarnir léku sér með
þotusleða á hvolnum, sem hef
ur verið hlaðinn í norðaust-
urhorni túnsins. Einar Bene-
diktsson gerði ljóð um flesta
þætti íslenzkrar náttúru og
tveir þeirra sól og frost ljóð-
uðu við hörpu Ásmundar á
túninu í gær. Stytta Einars við
hörpuna er líklega næst því í
túlkun Ásmundar, að kveða
hörpuljóð Einars sjálfs, stór-
brotnar hugmyndir.
Krakkarnir sem léku sér
hress og kát í hvosinni á hvoln
um voru vel dúðuð ullarklæð
um og enginn kvartaði yfir
kuldabola. Á fleygiferð fóru
þau niður svellaðan hvolinn,
upp aftur, niður, upp og nið-
ur, upp og niður. Undir svell-
inu sefur grasið til vors og
ef til vill búa álfar í hvoln-
um þótt hann sé mótaður af
jarðýtum. fslenzk börn í ís-
lenzkri náttúru, er framtíð-
in. Framtíð fslendinga er ekki
í syfjuðum stórborgum suð-
lægra landa.
Fótskriður á hjarni og kapp
í leik.
Njáll renndi sér fótskriðu
forðum og enn hittir ísland
sjálft sig aftur. Á gljáfægðu
svelli við Langholtsskólann
renndu krakkarnir sér í gær í
runum, syngjandi, hávær og
með leik í augum. Flest börn
in renndu sér án sleða og til
skiptis á sitjandanum eða flug
hálum leðurskóm og einstaka
notaði skólatöskuna fyrir sleða.
Nokkur voru með þotusleða
og einnig sást bregða fyrir
sleðum af gömlu gerðinni úr
furuspýtum. Við spurðum
krakkana hvort að þeim væri
ekki kalt, en þau héldu nú
ekki. Það var miklu meira við
tímann að gera, en láta sér
verða kalt. Við spurðum
nokkra stráka að því hvort
þeir væru í föðurlandinu og
merkilegt nokk, þeir voru það
flestir.
Á öðrum stað í Laugardaln-
um við Sundlaugarnar voru
ungir piltar að keppa í ís-
hokkí. 'Þeir voru allir í ull-
arpeysum og þutu um svell-
ið á glerhálum skautum. Það
var keppnisskap í þeim,
keppnisskap, sem einkennir
æsku íslands í dag og hefur
ugglaust alltaf gert. Því hvað
væri ísland í dag ef fólkið
hefði ekki lært af náttúrunni
og mótað skapferli sitt eftir
henni. 16 ára piltar voru að
leik á svellinu við Sund-
láugarnar, en 100 metrum vest
Framhald á bls. 15
<§> KARNABÆR
TÍZKUVERZLUN UNGA FÓLKSINS — TÝSGÖTU 1 — SÍMI 12330.
NÝJAR VÖRUR TEKNAR UPP í DAG
VERÐHÆKKANIR ÓTRÚLEGA
LITLAR - TOPPTÍZKUVÖRUR
Dömudeild:
★ SÍÐBUXUR — TWEED
alfóðraðar — ný snið.
★ KÁPUR — NÝ SNIÐ
★ KJÓLAR
★ SAMKVÆMISBUXUR
★ PEYSUR
★ ULLARSOKKABUXUR
Herradeild:
★ JAKKAR — TWEED
NÝ SNIÐ
★ BUXUR — TWEED
OG TERYLENE & ULL
★ PEYSUR MARGAR
GERÐIR
★ EINLITAR SKYRTUR
M/HÁUM KRAGA.
KIiÆÐIÐ AF YÐUR KULDANN
STAKSTEIWII
Alltaf á að bíða
Þegar umræðurnar um álver-
ið í Straumsvík og stórvirkjun-
in við Búrfell stóðu sem hæst
fyrir tveimur árum, var það ein
meginröksemd Framsóknar-
manna gegn þessum fram-
kvæmdum, að þær mundu taka
vinnuafl frá öðrum atvinnuveg-
um þjóðarinnar og þess vegna
ætti ekki að taka ákvörðun um
þær þá. Reynslan hefur hins
vegar leitt í ljós með eftirminni-
legum hætti, að framsýni ríkis-
stjómarinnar var jafn mikii og
skammsýni stjórnarandstæðinga.
Eða hvernig halda menn að at-
vinnuástand hefði verið á þessu
landi að undanförnu ef ekki
hefði verið hin mikla vinna, sem
skapast hefur í kringum þessar
stórframkvæmdir. í gær fárast
svo Framsóknarblaðið yfir því,
að Jóhann Hafstein hefur skýrt
frá nýjum áformum um bygg-
ingu annarrar álbræðslu og olíu-
hreinsunarstöðvar. Telur Fram-
sóknarblaðið nú að þessi mál
eigi að sitja á hakanum meðan
unnið sé að því að útrýma at-
vinnuleysi, sem nú er. Þetta er
furðulegur hugsunarháttur. Rík-
isstjómin hefur lagt ríka áherzlu
á að gera róttækar ráðstafanir
til þess að bæta úr atvinnuleys-
inu, en væntanlega höfum við Is-
lendingar, þótt fáir séum, bol-
magn til þess að horfa einnig
fram á við og leita nýrra leiða
til þess að treysta efnahag og
atvinnulíf landsins. Eða hvemig
halda menn að ástatt væri hér,
ef framtíðaruppbygging atvinnu
veganna yrði alltaf látin sitja á
hakanum ár eftir ár, þar til
Framsóknarmönnum þóknast
loks að drattast til að vinna að
þeim málum.
Nú er rétti tíminn
Einmitt þegar erfiðleikamir
eru svo miklir sem nú er fyllsta
ástæða til að leita allra ráða til
þess að renna nýjum stoðum und
ir atvinnulíf landsmanna. )Hér
verða aldrei neinar framfarir ef
bíða á ár eftir ár eftir því að
hefjast handa. Þegar skortur var
á vinnuafli var það meginrök-
semd Framsóknarmanna fyrir
því að ekki mætti ráðast í stór-
framkvæmdir, en nú, þegar
skortur er á atvinnu er það allt
í einu orðinn helzti fyrirsláttur
Framsóknarmanna fyrir því að
við eigum að bíða og bíða. Þessi
röksemdarfærsla og tvískinnung
ur Framsóknarflokksins er
furðulegur og kemst einna næst
þeim undarlegu skoðunum
kommúnista að framkvæmdim-
ar í Straumsvík og við Búrfell
hafi orðið til þess að auka at-
vinnuleysið, hvemig sem menn
koma því nú heim og saman.
Nýtum auðlindii
landsins
Islendingum er höfuðnauðsyn
að nýta allar auðlindir landsins
og erfitt er að sjá hver munur
er á því að selja útlendingum
sjávarafurðir okkar og selja
þeim orku fallvatnanna. í
óbeizlaðri orku fallvatnanna er
ef til vill okkar mesti fjársjóður
og við eigum að hafa snör hand-
tök við að notfæra okkur þann
fjársjóð. En afturhaldsöflin í
Framsóknarflokknum eru greini
lega enn við sama heygarðshom
ið og fyrir tveimur árum. Þeir
vilja bíða og bíða og þora ekki
að taka hinar stóru ákvarðanir,
sem skipt geta sköpum um fram
tíð þjóðarinnar. En aðrir menn
eru reiðubúnir til þess.