Morgunblaðið - 07.02.1969, Blaðsíða 19

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 7. FEBRÚAR 1969.
19
Felix Sigurbjarnarson
verkstjóri — Minning
ÞAÐ var á fjórða tug aldarinn-
ar,a ð fundum okkar Felixar bar
fyrst saman. Það var. árum áð-
ur en okkur alþýðumennina var
farið að dreyma um dansinn
kringum gullkáM stríðsáranna.
Flestir áttu þá nóg með að sjá
sér og sínum farborða ,en hreysti
og dugnaður manna eins og
Felixar var þá meira virt en nú,
enda bar hann nokkuð með sér
merki þeirrar karlmennsku er
einkenndi þá er sótt höfðu sjó og
verið eftirsóttir togaramenn eem
hann.
Hugsjónahreyfing aldamóta-
kynslóðarinnar var þá enn nokk-
uð sterk og þótt afleiðingar
fyrra stríðsins hefðu no'kkuð
lamað verklegar framkvaemdir
og véltækni lítið hafið innreið
sína ,hafði félagsmálaihreyfingin
haldið velli, skáld og skáldverk
voru dáð, enda ljóð þá jafnan
auðþekkjanleg frá órímuðu máli.
Oft er það eitthvert eitt sér-
kenni, sem verður manni eftir-
tektarverðast við fyrstu kynn-
ingu manns.
Er ég sá Felix fyrsta sinni í
kaffiskúr bæjarstarfsmanna
Reykjavíkur, urðu mér nær
strax ljós þrjú sterk einkenni
persónuleika hans. í fyrsta lagi
hans háa og tilþrifamikla óþjálf-
aða söngrödd, þá ekki síður hans
hressilega bjarta yfirbragð og
eftir mjög skamma kynningu
ekki sízt hans bróðurlega alhugs
hlýja.
Á þeim árum kom til allmik-
illar félagslegrar samvinnu okk-
ar í félaginu „Kvöldvaka" þar
sem unnið var að túlkun alls
konar Skáldverka með framsögn,
kveðskap og song. Bæði mér og
mörgum öðrum mun ógleyman-
leg sú stund það atriði dagskrár
eins fundar í Baðstofu Iðnaðar-
manna, er þessi ólærði alþýðu-
maður hólf upp með töfrandi
skærri röddu 'hina háu byrjunar-
tóna hrópandi bænar Guðmund-
ar Guðmundssonar (skólaskálds)
„Friðarins Guð“ svo ótrúlega
milt og það eftir örfáar æfingar.
Alda viðkvæmni og hrifningar
fór um salinn.
Ég held, að upp frá þeirri
stundu hafi ég fundið til sérstaks
vinskapar við Felix fram yfir
marga aðra; þess vinskapar sem
aldrei féll skuggi á.
;Það var svo ekki fyrr en mörg
um árum síðar, er leiðir okkar
lágu saman á starfssviði Góð-
tempplarareglunnar, að mér
varð Ijóst, að í þessari kærleiks-
bæn söngsins, hljómuðu saman
strengir Ijóðskáldsins, tónskálds-
ins og Felixar sjálfs. Enn ljósara
varð mér þetta af frásögn ná-
búa þeirra Felixar og eftirlifandi
konu hans, Sigríðar Jónsdóttur.
Svo sagðist þeim nábúum frá,
að af mörgum góðum, hefði ekk-
ert fólk verið sér svo eiskulegt
og gott sem þau, er erfiðleikar
sóttu þau heim. Of vel þekki ég
bróðurþel Sigríðar og Felixar til
að efa þá staðreynd af eðlisfari
þeirra, en þar gat og hjálpað til
sjálfsreynsla Felixar.
Faðir hans var Sigurbjarni
vélstjóri Guðriason, Ámesingur
að ætt. Hann fórst í Englands-
ferð er Felix var 10 ára. Móðir
Felixar, Sigríður Kristinsdóttir
frá Suður-Reykjum í Mosfells-
sveit, lézt svo 6 árum síðar frá
7 börnum sínum, er fóru sitt
í hverja áttina til vandalausra.
Það vita allir, hve mikið tjón
bamssálum það er, að missa svo
föður og móður, fara á mis við
heimanfylgju kærleikans, at-
hvarf, umhyggju og umönnun er
sumum börnum fylgir sem vernd
arengill all langt út á lífsbraut-
ina. Aldrei heyrði ég Felix minn-
ast á þessi kjör sín, en allt bend-
ir til þess, að þeirra hafi hann
verið vel minnugur, er hann
hitti aðra sem vegnaði ver en
honum.
Um árabil mun Felix hafa
verið á Kiðabergi í Grímsnesi og
bar alla tíð hlýhug til þess heim-
ilis uppfrá því, enda hefur líf
hinnar gróandi frjálsu náttúru
vafalaust átt vel við hann, mann
unnandi öllu lífi. Var ek'ki þessi
sjálfsreynsla orsök, en vitnis-
burður samferðamannanna af-
leiðing? Búskapurinn átti líka
löngum hug hans, og má vel
vera á þeim árum er hann var
á búgarði útá Jótlandi og eitt-
hvað á búnaðarskóla, að í slíka
átt hafi hugur hans stefnt, þótt
önnur öfl breyttu þar striki.
Tuttugu og þriggja ára kom
hann til Hafnarfjarðar og á
heilags Þorláks-messu 1934 gengu
þau Sigríður í hjónaband. Þar
með eignaðist hann tvö stjúp-
börn frá fyrr hjónabandi Sig-
ríðar og skilst mér að þau hefðu
ekki getað átt sér betri föður.
Þau hjón eignuðust síðan saman
pilt og stúl'ku.
Það var eins gaman að vera
með þeim hjónum á skemmti-
stað, sem að hitta þau eða
Felix að störfum eða hvar
sem var, lifandi lífsorka
með þó fullu tilliti til alls
umhverfisins. Svo farnaðist hon-
um margra ára starf á veghefli,
að aldrei veit ég til þess að hann
hafi orðið fyrir neinu óhappi, en
eignast marga vini og ekki sízt
börnin. Manni fannst það svo
ótrúlegt, að þessi hrausti mað-
ur er maður sá fyrir svo stuttu
lífsglaðann við starf, væri að
heyja sitt harða lokastríð á
Landakotsspítala, þar sem yfir
lauk nú hinn fyrsta febrúar.
Felix var fæddur Reykvíking-
ur 1. október 1968 og því rétt
orðinn sextugur. Trúr var hann
í störfum og þvi falin umsjá
þýðingarmikilla verka borgarinn
ar.
Ekki efa ég að allir samverka-
mennirnir þar sem við í I.O.G.T.
söknum hans, en góðan dreng er
gott að muna og betri mun marg
ur vera fyrir að hafa kynnst
honum.
Við þá góðu minningu vona
ég að ástvinir hans og aðrir
vandamenn finni sína huggun
harmi í, og geymi í trú, von og
kærleika.
Ingþór Sigurbjs.
Fáein kveðjuorð
í DAG þegar til hinztu hvíldar
veirður botrinn Felix Ottó Siigux-
bjarnarson, þá er kvaddur maðux
og drengur góður.
Nú við þessi þáttskil lífsins,
minnisit ég margra ánægjuiegra
saimverufuinda, ail'lit firá fyrstu tíð
er leiðiir otekar lágu saman fyrir
um 30 áruim.
Það mun hafa verið árið 1938,
að aitvilkin höguðu því þannig tii,
að ég fluittiist með fjölsteyldu
mína í næslta nágrenni við þau
mætu hjón Sigríði og Felix, en
þau bjuiggu þá að Sogabletti 7.
Á þeim árum var viða fátækt
og lítið um avinnu og þröngt
fyrir dyrum. Er mór enn í daig
minnisstæð fyrsta viðkynning
okikar, og hversu hún var mér
og fjölskyldu minni, strax mikils
virði, og hefuir æ verið síðan.
Á þeiim 30 árum, sem síðan
eru liðin, er að vísu margs að
minnast, en alilar eru þær minn-
ingar teærar. Ávadlt hefur sá
mœti vinur, siem nú er kvaddur,
verið sá sami auðfúsugesturinn,
sem fiut hefur með sér, létitan
og hressilegan geðblæ, og áva'ilt
hefuir hönd hanis verið söm,
framxétt til hjálpar, hvenær sem
þörf gerðist.
Felix Ottó Sigunbjamaxson var
að mínum dómi hamingjusamur
maður. Hann átti að lífsföru-
nauit, góða konu, er bjó honum
og börnum þeirra farsælt heim-
ili. Hann var léttur og glaður
í iund, ör og heitur í steapgerð,
atorteumaður og sikjótur til úr-
ræða, áhugamaður og vixteur
innan GóðtempLara og bindindis-
hreyfinigarinnar. Mikill sögu-
maður, og eftirsóttur starfsmað-
ur, vel metinn af hverjum sín-
um vinnuiveitanda.
Þegar ég minnist alils þess, og
minna persónuliegu kynnia, þá er
mér efsit í huga, virðing og þötek.
Það er eteki ætlun mán að
skrifa hér æfiminningu, það
verður sjálfsaigt gert af öðrum,
heldur aðeins fáein kveð'jucxrð,
sem innilegu þaktelæti fyrix allt
það er við áttum og nutum sam-
an, á otekar samleið.
Kæra Sigríður ég sendi þér og
fjölsteyldu þinni, börnum og
bamabörnum djúpa samúð.
Arinbjöm Árnason.
HANN var fæddur í Reykjavík
hinn 1. okt. 1908, og því sex-
tugur. Foreldrar hans voru hjón-
in Sigurbjarni Guðjónsson vél-
stjóri og kona hans, Sigríður
Kristinsdóttir. Felix var einn úr
hópi átta systkina. Föður sinn
missti hann árið 1918, en móðir
sína fimm árum síðar. Má því ör-
uggt telja að ekki hafi verið úr
miklu að spila efnalega á æs'ku-
árunum.
Felix réðst samt til búnaðar-
náms úti á Jótlandi, en landbún-
aður varð ekki hans lífsstarf.
Hann varð togarasjómaður um
mörg ár, en árið 1943 réðst hann
til Reykjavíkurborgar, fyrst sem
veghefilsstjóri um fjölda ára, en
nú síðustu árin sem verkstjóri.
Felix kynntist yndislegri konu
Sigríði Jónsdóttur, sem hann
gekk að eiga á Þorlláksmessu ár-
ið 1934, og voru þau gefin sam-
an í hjónaband í Hafnarfirði. Var
hjónaband þeirra með ágætum
og væri betur að svo væri um
fleiri hjónabönd. Frú Sigríður
var ekkja og hafði hún eignazt
tvö börn með fyrri manni sín-
um, Ingibj örgu og Jón, en saman
eignuðust þau Felix og hún
Soffíu og Hörð. Harmur mikill
er nú kveðinn að þeSsari sam-
hentu og ágætu fjölskyldu við
fráfall þessa ástríka og um-
hyggjusama heimilsföður, sem
ábyggilega var elskaður og virt-
ur jafnt af stjúpbörnunum sem
sínum eigin. Leiðir okkar Felix-
ar lágu ekki saman fyrr en árið
1958, er ég gekk í Góðtemplara-
regluna, en þar var hann þá
fyrir sem ein styrkasta stoðin,
ásamt með fjölskyldu sinni.
Margar glaðar og yndislegar
stundir höfum við lifað saman
síðan og aldrei hefur ský né
skuggi liðið þar yfir. Hvernig
hefði líka slíkt getað skeð í sam-
félagi við jafn lífsglaðan, grand-
varan og drenglundaðan persónu
leika sem Felix var.
Felix hafði ekki gengið heill
til skógar í fleiri ár, en hann
bar sjúkdóm sinn sem hetja. í
júní sl. varð hann þó að láta
í minni pokann fyrir því sem
koma skyldi og þjáningastrið
hans stóð lengi. En yfir honum
var vakað bæði af ástvinum og
hjúkrunarliði og þeim, sem yfir
öllum vakir.
Hérvist hans lauk á Landakots
spítala hinn 1. febrúar 1©69, það
er öllum huggun í harmi að þján
ingarfullri sjúkdómslegu er lote-
ið á þann eina veg, sem hugsan-
legur var. Þeir sem hafa þá trú
og sannæringu að dauðinn sé
ekki annað en flutningur til
nýrra vistarvera, þeir eru einnig
æfinlega reiðubúnir kallinu.
Ég sendi fjölskyldu Felixar
innilega hluttekningarkveðju frá
fjölskyldu minni. Vegna stúk-
unnar Andvara no. 265 og Góð-
templarareglunnar eru þökkuð
ósérplægin störf í þágu bindind-
is í landinu, þakkir, sem ná út
yfir gröf og dauða.
Guð blessi minningu þessa
góða drengs.
Sindri Sigurjónsson.
ÞEIM fáu línum, sem hér birt-
ast er eigi ætlað að lýsa upp
runa, ætt né lífsstarfi hins látna
vinar míns og mágs Felixar
Ottós Sigurbjamasonar. Hitt er
þeim fremur ætlað að túlka hug
minn og þakklæti til hans, eftir
um 36 ára náin kynni og vináttu,
er með okkur hefir ríkt frá
fyrstu kynnum okkar og til
hinztu stundar, er hann nú er
kvaddur hinztu kveðju að leiðar
lokum.
Þrátt fyrir þá ófrávíkjanlegu
sannreynd að eitt sinn skuli hver
deyja, þá fer flestum svo að þeir
standa óviðbúnir að meira eða
minna leyti gagnvart þeim lög-
málum lífs og dauða, er ástvin-
ir og kærir samferðamenn eru
kváddir brott, ekki sízt þegar
slíkt ber að fyrir þann tíma er
vér myndum telja eðlilegan og
þá er í hlut eiga menn sem enn
eru á góðum aldri, fullir af lífs-
fjöri og starfsorku svo sem Felix
var allt til hins síðasta.
Því mun sjálfsagt flestum hafa
farið sem mér, er séð varð að
hverju fór, að þeim hafi reynzt
erfitt að sætta sig við þau vá-
legu tíðindi og þau endalok sem
nú eru orðin og enginn fær um
breytt.
Víst er um það að við fráfall
Felixar ríkir djúpur söknuður í
brjóstum allra þeirra, er áttu
því láni að fagna að kynnast hon
um, áttu hann að ástvini eða
nutu samfylgdar hans á lífs-
leiðinni um lengri eða skemmri
tíma.
Margir munu þeir vera, sem
fer sem mér þá er leiðir nú
skiljast, að þeim, er þeir horfa til
baka, skiljist máski nú fyrst,
hversu margs hugljúfs er að
minnast frá liðnum árum og hve
margt er að þakka hinum látna
vini og samferðamanni að leið-
arlokum.
Ég, sem þessar línur rita, átti
þess kost um langt skeið að
þekkja Felix mjög náið, að kynn
ast persónuleika hans og mann-
kostum, kynnast heimilisföðurn-
um umhyggjusama og frábærum
föður jafnt stjúpbarna sem eig-
in barna og sem einlægum, trygg
um og óumbreytanlegum vini. Á
þau góðu kynni bar aldrei
skugga, enda var Ottó, eins og
hann oftast var kallaður, slíkur
drengskaparmaður og lipurt Ijúf
menni að skapgerð allri og dag-
fari, að slíkt hlaut að efla vinar-
hug og virðingu allra, því meir
sem kynnin voru lengrL
Karlmannlegur þróttur, létt
lund og óbilandi starfsgleði ein-
kenndu framgöngu Ottós jafnt í
hversdagslegu starfi sem í hópi
vina og kuningja.
Sönghneigður var Ottó og
söngmaður með ágætum, hafði
mikla og bjarta rödd, sem örugg
lega hefði skipað honum sess
meðal fremstu söngmanna, ef
þessir meðfæddu hæfileikar
hefðu fengið eðlilega þjálfun.
Hafði Ottó mikið yndi af söng
og með söng sínum, hvort held-
ur hann söng einn, eða með vin-
um sínum, svo ag með hressilegri
og glaðlegri framkomu sinni allri
vakti hann athygli og aðdáun.
Var hann og hrókur alls fagnað-
ar hvenær sem 'hann kom sam-
an rrieð vinum og venslafólki.
Án hans hefði oss mörgum
fundist lífið fábreytilegra og
samverustundirnar dauflegri.
Slíks drengs sem Ottó vax, er
Ijúft að minnast. Slíkir menn
sem ávallt bera með sér hress-
andi glaðværð og góðvild eins
og hann ávallt gerði, gefa vissu-
Framhald á bls. 16
JÖRÐ TIL SOLU
Saurbær á Vatnsnesi, Vestur-Hún. Bústofn og vélar
geta fylgt ef óskað er. Skriflegum tiliboðum sé skilað
fyrir 15. marz. Áskilinn réttur til að taka hvaða til—
boði sem er eða hafna öllum.
INGI GUÐMUNDSSON Saurbæ.
BLADBURÐARFOLK
OSKAST í eftirtalin hverli:
Laugarásveg.
TALIÐ VIÐ AFGREIÐSLUNA í SÍMA 10100
Kvikmyndokvöld
í kvöld föstudaginn 7. febrúar kl. 20.30 í Félags-
heimili Iieimdallar.
Sýnd verður hin þekkta enska kvikmynd
„Eyðimerkursigurinn“.
Mynd þessi var gerð að tilh'utan Winston Churchill
árið 1943 og lýsir eyðimerkurstríðinu í Norður-Afríku.
Félagsheimilisnefnd.