Morgunblaðið - 23.02.1969, Blaðsíða 20

20
MORGrUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 23. FEBRÚAR 1969.
Blaðamaaður Morgunblaðsins skrifar frá Bandarikjunum:
„Þið skuluð ekki afskrifa mig“
H. H. H. ekki af baki dottinn
EFTIR
INGVA HRAFN JÓNSSON.
Madison, Wisconsin
12. febrúar.
ÞEGAR Ilubcrt H. Hump-
hrey viðurkenndi ósigur sinn
fyrir Nixon kosninganóttina
fyrir þremur mánuðum bar
liann sig vel þó að ekki tæk-
ist honum alveg að leyna
sársaukanum. Ilann sagði þá
í ræðu sinni, að hann myndi
gera allt, sem í hans valdi
stæði, til að hjálpa Nixon og
stjórn hans að sameina þjóð-
ina aftur og lækna sárin, sem
svo mjög þjáðu hana. Fæstir
gera ráð fyrir að Nixon muni
notfæra sér þetta göfuga boð
Humphreys, sjálfsagt ekki
einu sinni Humphrey sjálfur.
Fyrir nokrum vikum var til-
kynnt, að Humphrey hafði
ákveðið að snúa aftur að
kennslustörfum og að hann
myndi deila starfskröftum
milli University of Minnistoa
og McAlister College í St.
Paul og þiggja 2,7 milljónir
ísl. kr. í ársiaun. Flestir töldu
að hér myndi starfsferli Hump
hreys sem stjórnmálamanns
ljúka og að ekkert athuga-
vert væri við það.
Humphrey var ekki á sama
máli. Þó að haim eigi ekki
eftir að aðstoða Nixon við að
Isekn.a sárin er hann ákveð-
inn í að sitja ekki aðgerðar-
laus í prófessorsembætti upp
í Minnesota. Eins og hann sjálf
ur orðaði það: „Það voru sjö
dagar sem aðskildu mig og
forsetaembættið. Það lá við
að ég gæti snert Hvíta húsáð
með finigurgómuin'um." Ein-
hvem tima lét hamm þau orð
faiWa að hainn yrði of gamall
til að reyna aftur 1972. Hann
hefur tekið þau orð aftur og
sagði í viðtali við AP-frétfa-
stofuaia fyrir skömmu. „Þið
skudið ekki atfskrifa miig 72“.
SUNDRAÐIR FÖLLUM VIÐ
Það er ekki gott að segja
hversu mikil alvara fyigdi
þessum orðuim, en srvo er að
sjá, sem harnn ætli að láta
kné fylgja kviði því að hamm
hefur nú sikipað sjálfam sig
sem leiðtoga og sáttasemjara
Demókrátaflokksins og ætlar
að ferðast uim öU Bamdaríkin
og ræða við leiðtoga flokks-
ins á hverjum stað til þess að
reyna að sameina himar ýms<u
einimgar, er klutfu sig frá
flokkmum sl. ár. Bæði stuðn-
ingsmenm McCarthys, Kenme-
dys svo og þá, sem ákvéðu
að sitja heima eða kjósa
Nixon. í gær haimsótti Hump
hrey sjálft úlfabælið, eins og
Illions er oft nefnt. Þar
ræddi hanm við James Daly
borgarstjóra Chicago, sem er
höfuðpaur demókrata í því
fylki. Hamm hitti einmig leið-
toga ungra demókrata og
ýmsa aðra leið'toga, sem ekki
eru sérilega hliðhol'lir Daiy
og fiknk'kss'tjórn hans. Hump-
hrey sagði í sjónvarps'viðta'li,
þar sem homumi var bemt á að
það hetfðu ekki allir verið
ánægðir með að banm skyldi
ræða við Daly. „Vims'amlegir
Humphrey vill ekki láta
afskrifa sig.
funidir leiða alltaf eitthvað
gott atf sér og það er einmitt
tilgamigurinm með ferðalögum
mín/uim. Ég vil hitta alla og
ég meina alla, sem eítthvað
mega sím immam flokks okkar
og ræða miálin við þá. Það er
okkar eima von og eina leið,
ef við eigum að vera ti'Ibúnir
fyrir þingkosningamar 1970.
Ef við verðum ekki tilbúnir
þá, mun flokkur okkar bíða
versta ósigur, sem hamm hetfur
nokkurn tímann orðið að þola.
Ég ætla mér að fyrirbyggja
slíkan ósigur og það sem
meira er, ég ætla að tryggja
akkur sigur, sem verður okk-
ur stökkpallur til Hvíta húss
ins 1972. Orðtækið segir:
Sameinaðir stönidum vér,
sumdraðir föllum vér. Við
féillum í haust af því að við
voruan sundraðir, em við
Skudium sameiniaðir fram tii
sigurs 1970 og 1972“.
Fréttamaður spurði þá
Humphrey, hvort hairun ætl-
aði að standa á stökkpallinum
til Hvíta hússins. Hump-
hrey hló við og sagði „Ég
er ekfci nema 57 ára í dag og
yngri 57 ára maður er ekki
til á þessiari jörðu. Ég verð
ekki nema 61 árs gamall
umglimigu.r 1972 og því sku'lið
þið ekki afskrifa mig“.
AFSKAPLEGA
VONSVIKINN
Það er e'kki liklegt að
Humphmey muni gefa nokkr-
um ástæðu eða tírna til af-
skritfa, tiil þess er hamm alltof
ful'iur af þrótti og lítfsgleði.
Eftir kosningarnar , var eðii-
lega mikið skrifað um Hump-
hrey og miörg viðtöl birt við
h'amn. Hér á eftir fara nokkr-
ar spurmiimgar og svör, sem
ég 'hef tekið saman á umdam-
förnum miánuðum. Eru sumar
spurmingarnar úr gömlum
viðtöium aðrar nýrri.
— Hvernig leið yður fyrstu
vilkuna eátix ósigurimm?
— Ég var afskaplega vom-
svikimn, afskaplega. Þú verð-
ur að gaeta þess, að ég hetfi
gegnt opinberum emibættum
sl. 24 ár og þetta átti að vera
hápunkturinm og stóri virnm-
ingur. Það gæti engim manm-
lega vera neitað að hafa
orðið vomsvifciin eftir að hatf'a
séð hylla umdir að æðsti
draummrinn rættist. Ég ex þar
enginm umdantekning. Ég átti
mér mikia og stóra drauma
um framtið þessa lands umdir
mimmi leiðsögn. Ég held þó
að ég eigi etf til viH etftir að
sjá eimlhverja þeirra rætast,
þó að ekki verði það mitt
venk. Kosningabaráttam líkt-
ist því einni helzt, er þú geng
ur á etftir stúlkimni, sem þú
elskar með grasið í skómum,
og eimmitt, þegar þú heldur
að hún ætli að segja já, sér
hún aminam og játast honium.
— Herra Humphirey, hvers
vegna biðuð þér ósigur?
— Margar orsakir liggja
til þess. Ég held þó að það
hatfi ráðið úrslitum að flokks-
þingið var haldið of seint.
Það hlaut að veikja málstað
okkar. Ég tel að ástæðan
fyrÍT þes.su hafi verið sú, að
Engum dylzt hvor sigraði.
tíminn var ákveðimm með til-
liti tii framboðs Johnsoms.
Við vissum eiklki þá, að hamm
myndi ekki verða í framboði.
Nixom hatfði 5 vikina fórsikot,
sem hamm nýtti mjög vel. Ef
forsikotið hefði verið aðeims
minma, þá mynd'ir þú nú
ávarpa mig siem forseta
(Humphrey talar hér um 5
vikur þó að Nixon hatfi verið
útnetfndur 8. ágúst em hamm
S'jáltfur 28. ágúst. Ég hefd ekki
getað fundið sikýringu á
þessiu). Auk þessia átti ég að
gliíma við l'angvaramdi surndr-
umgu og deilur imman flokks-
ins, sem voru a'liveg voðaiieg-
ar. Ok'kur tókst að nokfcru
leyti að ná sáttum, em það
kom a'lltotf seimt.
— Hvað eigið þér við með
alltotf seint?
— Hér munaðd ek'ki nema
einni viku, það er ég alveg
viss um, en kosmiingarnar
voru 5. nóvember, og því segi
ég aHtof seint.
ÞJÓÐIN VAR TILBÚIN
— Herra Huimphrey, nú
þegar þér hafið hatft góðam
tíma til að líta til baka og
vega og meta hlutiina, haldið
þér að bandarísfca þjóðim hafi
verið reiðubúin að taka á
móti yður sem forseta?
— Já, ég veit að þjóðin var
tiibúin. Ég hef kanmað þetta
aitriði mjög gaunmgæfilega.
Það, sem ég tel atíhyglisverð-
ast, er, að frá því að kosm-
ingabaráittam hófst fyrir al-
vöru í septemiber vamm Nixom
ekki eitt einiasita stig í skoð-
an'akönmunum. Ég viðurkenmi
að vísu að máLstaður mimm
hlaut ekki eins mikimm hljóm-
grunm og ég hafði búizt við,
en ég veit líka að við heíð-
um sigrað, ef við betfðum
ekki lent í tímahraki. Við
vorum Líka í miklum fjár-
kröggum til að byrja með, em
það ástand batnaði eftir því
sem á leið, þó að það reyndist
of seint. Ég ætla ekki að
gaginrýna fréttasitodnanir'nar,
en ég held þó að þær hafi
hatft s'ín áhritf. Það var búið
að sikritfa sivo mikið fyrirfram
um hversu hroðadega ég
m'ynidi tapa, alveg þar til viku
eða 10 dögum fyrir kosning-
ar. Þeitta auðveldaði okkur
eðlidega elkki að ná samibamdi
við fóilkið.
— Þér sögðuð í viðali
skömmu eftir kosming'armar,
að suod'rumigin intnan fiokks-
ins hefði orðið yður atfdrifa-
rífcust. Hvaða áhritf hatfði
flokiksþimigdð?
— Sumdrungin og flokks-
þiragið falia undir eitt. Flokks
þiingið var haldið seint atf
sundruðum flokki mamma.
Atburðirnir í Chicago, óeirð-
irnar og átökim voru etfst á
baiugi hjá frét'tastotfniunum
og þar atf leiðamdi í hugum
fóliksins, og sem forseaetfni
hlaut ég skömmirua og allri
skuildirmi va.r skedt á miig. Ég
vil þó taka fram að það var
tvennt, sem gerðist í Chicago.
Það hefur ekkert flokksiþinig
í sögu Demókrata fengið eins
miklu áorkað hvað endur-
sikipulag og grundivallarbreyt-
ingar snertir, en þetta hvarf
aillt í skugg'ainm fyrir ólátum-
uim og otfbeldimu.
ENGU NEMA
FORSETAEMBÆTTNU
— Hvað með Johnsom for-
seta?
— Ég held ek'ki að fo-rset-
inn hafi eyðilagt fyrir mér.
Ég átiti sæti í stjórniimmi og
það var hún sem árásimar
voru gerðar á. Þegar ég nú
lít til baka, tel ég, að ég hefði
átt að berjasrt atf enm meiri
þrótti fyrir áætluinum hemm-
ar og stetfmu því að ég átti
þar hlut að máli. Hvað Vieit-
nam snerti hlaut allt, sem ég
sagði um það mál að koma
mér í klípu á einm eða amm.an
hátt, og þess vegna gerði ég
það, sem ég taldi réttasit ám
nokkurs tillits til forsetams,
McCarthys, menntamannastétt
arinnar eða boi'garamnia. Ég
Framhald á bls. 23
Vinna í Englandi
FERÐASKRIFSTOFAN ÚTSÝN getur útvegað vinnu
við margháttuð störf í ENGLANDI yfir sumarmánuð-
ina eða lengra tímabil. Völ er á vinnu í verzlunum,
hótelum í London, á suðurströnd Englands eða hinni
fögru eyju JERSEY undan Frakklandsströnd — einnig
við aðstoðarstörf í sjúkrahúsum og heimilisstörf —
Au Pair.
Tilvalið tækifæri til þjálfunar í ensku.
Lágmarksaldur 18 ár.
ÓDÝR FARGJÖLD Á VEGUM ÚTSÝNAR.
Þeir, sem hafa í hyggju að sækja um slík störf, komi
til viðtals í Ferðaskrifstofunni ÚTSÝN milli kl. 13.30
og 18 næstu daga. Aðeins takmarkaður fjöldi kemst að.
Upplýsingar ekki veittar í síma.
Vörubíll árgerS ‘68
Til sölu er Scania Vabis ’66 með krana og ekinn aðeins
24 þús. km.
Tilboð sendist Mbl. fyrir 1. marz merkt: ,,2925“.
ÚTBOÐ
Tilboð óskast í sölu á tréstólpum og þverslám (im-
pregneraðir) fyrir Rafmagnsveitu Reykjavíkur.
iÚtbe% gögn eru afhent í skrifstofu vorri.
■ . ‘•iibft ein verða opnuð á sama stað 20. marz nk.
INNKAUPASTOFNUN REYKJAVÍKURBORGAR
VONARSTRÆTI 8 - SÍMI 18 800
Somkoma í
Akranesskirkju
SAMKOMA var haldin j Akra-
nesskirkju sl. sunnudagskvöld, 2.
febrúar, til hjálpar fólki í Biafra.
Atriði á samkomunni voru:
Haukur Guðlaugsson, organisti,
lék verk á orgel kirkjunnar.
Bræðurnir Kristján og Stefán
Stephensen léku einleik á Obo
og Waldhorn. Kirkjukór Akra-
neskirkju söng kórverk og ætt-
jarðarlög, með undirleik Hauks
Guðlaugssonar. Svala Nielsen
söng einsöng og Margrét Egg-
ertsdóttir og hún tvísöng rneð
undirleik Hauks. Sóknarprestur-
inn, sr. Jón M. Guðjónsson,
flutti ávarp í upphafi samkom-
unnar og síðar erindi. Ágóðan-
um af samkomunni, liðlega 10
þúsund krónum, var skilað í
hendur stjórnar Akranesdeildar
Rauða krossins.