Morgunblaðið - 03.04.1969, Blaðsíða 8

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 3. APRÍL 1909
ÞEIRRA ER
NEPJA
NÆTURINNAR
Þankar um sorglegt skip,
„Hótel Sírius" og glefsur úr lifi
útigangsmanna i Reykjavik
bundirm við bólfestar inni á
Sundum, en tvisvar sinnum
sleit hann sig lausan og rak
stjórnlaus í bæði skiptin upp í
fjöru. Að lofcum var skipið
dregið að nyrztu bryggjunni á
Grandanum. Þar liggur það nú
og veitir skjól útigangsmönn-
um um nætur. Er það eigend-
um Skipsins til hróss að þeir
amast ekki við því.
o o o
„f festarnar toga hin frið-
lausu skip“, segir Tómas Guð-
mundsson í einu kvæða sinna
úr Fögru veröld og einnig:
„Því skip er gestur á hverri
höfn, þess heimkynni djúpin
breið“. Og hvað verður eins
vonlítið og skip án skipshafn-
ar, skip sem liggur bundið við
bryggiu og hefur einskis að
bíða með brotna vél. Um leið
og mennimir hverfa frá borði
sofnar skipið og það vaknar
ekki fyrr en mennirnir koma
um borð aftur. Jafnvel akip
geta sofið Þyrnirósaravefni,
því að það sem skapar líf
skipsins er hönd sjómannsins.
Hönd sjómannsins sem heldur
um stýrisvölinn, hönd sjómanns
ins, sem vinnur þau ótal verk
sem þarf að vinna um borð í
hverju skipi. Hvert handtak sjó-
mannsins er æðaslag skipsins
og ekkert tæki er eins mann-
eskjulegt og skipið undir
stjórn mannsins, þegar það æð-
ir gegn öldum úthafsins eða
þegar það líður mjúklega um
lognstirndan sæ sólglitrandi
álfareiða. Og aldrei er eins
mikið líf um borð í skipi og
þegar vel hefur aflazt og skip-
ið siglir til hafnar hlaðið gulli
sj'ávarin.s, fiskinum. Þá eru
mennirnir hressir að koma í
höfn eftir fengsæla ferð og
gjálfrið við bryggjuþil og kinn
unga hljómar saman þrátt fyrir
þá órafj arlægð sem er á milli
þessara tveggja smíðisgripa.
Höfnin og bryggjurnar þjóna
hlutverki staðar á uppskeruhá-
tíð, þar heilsast menn og skip
og fánar þjóða, en úthafið seið-
ir bæði skipið og sjómanninn
til sín aftur. Hver fær ekki út-
þrá til hafsins eða sín sjálfs,
þegar hann horfir á skipin toga
í festar og kengina skjálfa við
rykkina. Hreyfingin, það er líf-
ið sem togar í og seiður hafs-
ins er gleðin yfir samvinnunni
við fákana sem kljúfa sæina og
sigra úthafsins rót. En einnig
óttinn við djúpið og hættur
hafsins gerir sjómennskuna að-
laðandi, því að þessi ótti skap
ar virðingu fyrir ógnvekjandi
krafti hafsins.
í frétt í Morgunblaðinu í nóv
ember 1959 segir svo meðal ann
ars í tilefni komu togarans
Keilis, sem nú heitir Síríus, til
landsins: „í honum eru vistar-
verur með ágæt.um, rúmgóðar
og bjartar."
Svo mörg voru þau orð, en
þau ssgja sízt of mikið, því að
vistarverurnar í togaranum
voru mjög vandaðar, onda hafði
farið fram gagnger breyting og
endurbót á skipinu áður en það
var afhent íslenzku eigendun-
um. Axel Kristjánsson og fleiri
keyptu togarann til landsins frá
Bremerhaven í Þýzkalandi
haustið 1959 en skipið var byggt
1950 og hafði verið gert út frá
Þýzkalandi frá upphafi. Hafði
skipið verið notað til þorsk-
veiða á íslandsmiðum og Fær-
eyjamiðum og við síldveiðar á
Norðursjó. Einmig hafði skipið
verið notað til saltfiskveiða við
Grænland. Togarinn kom hing-
að til lands 18. nóvember og
sigldi Þorsteinn Auðunsson
skipstjóri togaranum heim. —
Svo miklar endurbætur höfðu
þá farið fram á skipinu að tog-
aramenn í Bremerhaven köll-
uðu Keili „model 1957“. Skipið
er 640 brúttólestir að stærð.
Saga akipsins í íslenzku athafna
lífi er fremur stutt, enda kom
öjótt fram að sá hængur er á
var, en það var sjálf vélin. Vél
in í Keili var afllítil og mikið
slitin, þegar til kom. Fyrsta ár-
ið var Keilir gerður út frá
Hafnarfirði, á troll og einnig
sigldi skipið með síld til Þýzka
lands. Árið 1961 kom3t Keilir í
annarra eigu og var þá skírður
Síríus. Síríus stundaði netaveið
ar í nokkra mánuði, en þá brotn
aði véiin í skipinu þar sem það
var við veiðar vestur undir
Jökli. Síríus var þá dreginn til
hafnar og síðan hefur hann
aldrei siglt út Sundin á Faxa-
flóa.
Það sannaðist á Síríusi, sem
einn útgerðarmaður sagði einu
sinni um sjávarútveg á íslandi:
„Það er eins og þetta skrölti
allt, ef það kemst einu sinni af
stað og ekkert alvarlegt kem-
ur fyrir: „En það aivarlega
kom fyrir og vélin í hinum
glæsilega og vistlega Síríusi
gaf upp öndina vestur undir
Jökli. En hvernig svo sem það
hljómar hefur íslenzk útgerð
sjaldnast verið aflögufær til
nokkurra stórræða og það sem
hendir suma í mannlífinu henti
Síríus sem skip, það króaðist af
og hefur verið bundið við land
festar í um það bil 8 ár. Ugg-
laust eru atvikin, sem hafa or-
sakað þessa kyrrstöðu mörg og
slungin. Fyrstu árin var Síríus