Morgunblaðið - 17.06.1969, Blaðsíða 3

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 17. JÚNÍ 1960
3
ÞAÐ hefur alla tíð þótt nokk-
ur heiður að vera dúx í sinni
deild eða sínum skóla, ekki
hvað sizt á stúdentsprófi. En
dúxunum íjölgar um leið og
skólunum, sem réttindi hafa
til að útskrifa stúdenta og hér
á eftir eru stutt viðtöl við þá
fimm, sem hægt var að ná
tali af að loknum skólaslit-
um sunnan heiða:
Tiei'kna með að faira út í ágúst-
lotk.
— Hvaið ædairðu að gera
þainigaíS til?
— Ég fer heim til ísafjarð-
air ©ftiir aiiokikra daiga og þar
ætflia ég að vininia í suimiar á
íikriiifetofu.
„Það var komið
svo gott veður“
Keflvísk ungfrú, Guðný S.
Guðbjörnsdóttir, tók hæst
stúdentspróf frá Menntaskól-
anum að Laugarvatni þetta
skiptið, 8.72.
<— Jú, þetta tókst aflfllt ágæt-
lega, segir Guðiný. — Bn ég
var orðiin hállfLeið í lioflrin.
Það var komið svo gott veður.
— Þú stund'aðiæ náim í stærð
fræðideiild. Hvers vegnia?
Stúdentsaldurinn
of hár
Þegar Einar Magnússon,
rektor, lýsti því yfir að Jón
Örn Bjarnason úr stærðfræði-
deild hefði orðið dúx á stúd-
entspróf í Menntaskólanum í
Reykjavík, gat hann þess að
hann hefði hlaupið yfir bekk
og lyki því stúdentsprófi að-
eins 18 ára gamall. Jón er
sonur Bjarna Jónssonar,
læknis og Þóru Áma-
dóttur, konu hans, og við hitt
um hann rétt sem snöggvast
á heimili sínu að lokinni
skólauppsögn. Þar var ekki
Dúxinn í Menntaskólanum í Reykjavík, Jón Örn Bjarnason með foreldrum sínum, Bjarna
Jónssyni og Þóru Árnadóttur.
Þau urðu dúxur
hainin hefði orðið ef húin hefði
ekki jafnfraimit orðlið aið sininia
liatíniu'bókuim.
— Ég er að huigsa um að
faira ti£L Banidarákjaminia og
læra latírnu og tónflist og eóítlt-
hvað fleira. Námisfyrdinkomu-
liagið er þanmág að það er hæiglt
að f ara í tíma í flestu þvi sem
manin lamgair til. Skólinn sem
ég fer í heitiir Liinidiemwood
Col'Jege og er í Missouri, réitf
hjá St Louis. Þetta er næst-
elzti kvenovalhásikóM í Bamsda-
ur, konu hans. í herbergi
Sigríðar í Reykjavík stendur
píanó, því að jafnframt
menntaskólanámi liefur hún
stundað nám í píanóleik hjá
Árna Kristjánssyni í Tónlist-
arskólanum.
greiniair úr erlemdum vísimda-
ritmm. Það er reynit að velja
efnið þanmjig að það geti kom-
ið niemiendum að einíhveirju
gaginii í námimiu.
-— Ætlarðu að leggja raum-,
vísimdi fyrir þig?
— Já, ég ætla að reyma að
iæra eitthvað í þeim fræðum
— held að ég fami helzt í
efmafræði. Ég er búimin að fá
skólavist í Massachiusat'tea
Inistituitie of Technolögy og
fer út í septemtoar, en reyni
að vinmia hér heimia þamigað
aðeins verið að halda upp á
þennan námsáfanga sonarins
heldur var húsbóndinn, Bjarni
Jónsson, að halda upp á 40
ára stúdentsafmæli sitt.
Þegar við spurðuim Jón
hvenær hanm hefði „hlaupið
yfir bekk“ svaraði hamm:
— Ég tók þriðja og fjórða
bdkk samaim. Mér fimmst
menmtalskól'an'ám'ið of lamigt,
eða réttair sagt stúdemtsald-
urimn of hár. Það er of seimt
að ijúka menintaákólamámi 19
eða 20 ára — þyirfti að vera
haeigt að Ijúika því 17—18 áina.
Jón tók sem sagt tiil simmia
ráða tii þess aið bæta úr þessu
og er því stúdemt ári á undan
flestum jaifnöldruim aíniuim.
Hanin féklk einlkunmiima 9.26
og var margverðlaiumaðuir fyr
Kristín Aðalsteinsdóttir dúx
á stúdentsprófi Kennara-
skólans.
— Já. Það er mú það. Að
vísu hafa málin afllaf verið
mín sterfeaista hlMð, en ég er
forvitin að eðlisfairi og stærð-
fræðin og eðl’istfræðim freist-
uðú m'in heiiimdki'ð; svo mdk-
dð, aið ég fór í staarðtfræði-
deilldinia.
— En hvers vegraa valdir þú
Menirataskólanm að Laugar-
vatrai?
— Af forvitnd. Reyndar var
ég dállítinm tíma að velja á
miilli Akuireyrar og Laiuigar-
vatras. En Lauigarvabn varð
ofam á; það var líka þægi-
liagra fyrir mig í samabamidi
við ferðir heim.
Og ég sé ekki eftir því að
velja Laiugarvatn. Þar verða
ail'liir eiiras og ein fjöiskylda;
það skapaist einihvar tengsl,
bæði miifllii nemiendararaa og
svo raeimierada og kemtraaria.
Þessi teragsl reyraast ákatflega
mi’kiflisverð, bæði meðam á
námi stemdur og ekiki síður,
þeigair ákólaivistirand er lokið.
Þetta er eiginllaga diufliræmit
fyrirbrigði, sem ek'ki er svo
gott að útskýra!
— Og hvað hygigstu raú
fyrir?
— Ég er búim að fá styrk til
sáMræðinám'S í Bamdaríkjura-
uim og byrja þar í haiusit.
Framhald á bls. 25
Latínunám og
píanóleikur
Máladeildardúx í Mennta-
skólanum í Reykjavík var að
Guðný Guðbjörnsdóttir Laugarvatnsdúx með foreldrum sínum
Rósu Guðnadóttur og Guðbirni Guðmundssyni.
— Ljósm, Heimdr Stligsisom.
rilkjumium, var stotfiraaður 1827.
Reyndair er farið að tafloa kairl
mienm í skólamin raú.
— Heifuiru feragið styrk tii
niámisdmis?
— Já, ég fæ stydk firá skól-
amium sjállfum í gegraum ís-
lienzk-ameríska félatgið. Ég
Aðispurð hvort elkki hetfði
verið erfitit að sinmia tónlisit-
inmi og skól'airaámisgireintumiuim
í seran viidi hún eflcki mátkið
úr því gera — þauta væri
ósköp vel hægt, em ámamgur-
inm í tónflis'taimiámdnu væri
auðvitað eikki eirnls góður og
Máladeildardúx MR, Sigríður Ragnarsdóttir með foreldrum
sínum, Ragnari H. Ragnar og Sigríði Jónsdóttur.
ir firamim i3! öðuna rraeð bók-
um og fé.
Stærðfræðigme'iniairntar voru
hanis effirilætianómBigirieá'niar
og m. a. var hainm nitisitjóiri
mauiravisindairitsinis „De rer-
u.m nialtiuria“ sem kemiur út
tvisva.r á ári í ^kófliamium.
— Ritið fja'Miar uon hinar
ýmsu greiraar rauirwíainda,
siaigði Jóra, — og við ummuan
efiniið úr er'lienldiuim heimállld-
amritum ag þýddium eimmág
þessu sinni Sigríður Ragnars-
dóttir, sem hlaut einkunnina
9.04. Sigríður hlaut fjölda
verðlauna og m. a. hlaut hún
hljómplötu fyrir frammistöðu
sína í þýzku. Þegar rektor,
Einar Magnússon, afhenti
henni plötuna gat hann þess
að hún væri mikil tónlistar-
kona. Það furðar engan, því
að hún er dóttir Ragnars H.
Ragnar, tónlistarskólastjóra á
ísafirði, og Sigríðar Jónsdótt-
Svcinn Magnússon, dúx Verzlunarskólans, ásamt unnustu sinni. Kristinu Bragadóttur, sem
einnig varð stúdent frá VÍ nú, foreldrum og systrum. Frá vinstri: Elin, Magnús Jónsson,
Kristin, Sveinn, Elín Guðjónsdóttir, Ingibjörg og Margrét Sessilja. (Ljósm. Mbl.: ÓI. K. M.)