Morgunblaðið - 11.06.1971, Blaðsíða 22

22
MORGUIHBLAÐIÐ, FÖSTUÐAGUR 11. JÚNl 1971
Minning;
Friðsteinn Jónsson
veitingamaður
1 dag er gerð frá Fríkirkj-
unni í Reykjavík útför Frið-
steins Jónssonar veitingamanns.
Friðsteinn andaðist á sjúkrahúsi
á ísafirði aðfaranótt sunnudags-
ins 6. júní s.l., vegna slyss sem
hann varð fyrir í ferð sem þátt-
takendur I Ferðamálaráðstefn-
unni 1971 fóru út í Vigur í Isa-
fjarðardjúpi laugardaginn 5. júní
sl.
Þegar Friðsteinn Jónsson legg
ur upp í þá ferð sem vér öll
sem nú erum lífs eigum ófama,
þá rifjast upp fyrir mér sam-
fylgd okkar sem staðið hefur
meir en tvo áratugi.
Kynni okkar Friðsteins hóf-
ust með þeim hætti, að hann
hafði staðið að stofnun Sam-
bands veitinga- og gistihúsaeig
enda, en ég hafði ráðizt i þjón-
ustu Sjálfstæðishússins sem þá
hafði nýlega hafið veitinga-
rekstur hér í borginni. Erindi
Friðsteins við upphaf kynna
okkar var að hvetja mig til
þáitttöku í Samtökum veitinga- og
gistihúsaeigenda. Ég hreifst
strax af áhuga Friðsteins á að
bæta úr ýmsu sem þá fór af-
laga í sambandi við veitinga- og
gistihúsarekstur.
Eftir að ég fór að taka virk-
an þátt í störfum S.V.G. fann
ég strax, að gott var að eiga
Friðstein að bakhjarli þegar
bryddað var upp á nýmælum.
Ég minnist þess hvað vel
Friðsteinn studdi tillögu um að
S.V.G. tæki upp samvinnu við
stéttarbræður á Norðurlöndum
og raunar einnig þegar hug-
mynd kom fram um þátttöku í
heimssamtökum veitinga- og
gistihúseigenda. Þegar S.V.G.
var i frumbemsku var ekki mik
ill skilningur á því, að forsenda
fyrir þróun í málum veitinga-
og gistihúsa væri sú að fá hing-
að erlenda ferðamenn. Sumir
ágætir hótelmenn töldu slíkt
hreina goðgá og jafnvel
Eiginkona mín og móðir
okkar,
Sigríður Elíasdóttir,
Bakkagerði 8,
andaðist í Landspítalanum að-
faranótt 10. þ. m.
Sveinn Sigurðsson,
Elín Sveinsdóttir,
I»óra Sveinsdóttir,
Sigurður Sveinsson.
Elskulegi eiginmaður minn
og faðir okkar,
Albert Sigurgeirsson,
Vorsabæ 18, Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Há-
teigskirkju laugardaginn 12.
þ.m. kl. 10,30 árdegis.
Máifríður Guðmundsdóttir
og börn.
heimsku, að vinna að þeim mál-
um. En í þvi efni var Frið-
steinn Jónsson strax fullur
áhuga og skilnings. Friðsteinn
Jónsson kom viðar við í félags
málum en í S.V.G. Sjómanna-
dagurinn var honum frá upphafi
mikið áhugamál. 1 söfnuði frí-
kirkjumanna var hann áhuga-
samur félagsmaður.
Starfsdagur Friðsteins Jóns-
sonar var orðinn nokkuð lang-
ur. Hann tók snemma til hendi,
en lengst V£inn hann að veit-
ingastörfum, fyrst sem mat-
sveinn síðan sem bryti á skip-
um og síðast sem veitingamað-
ur. Það er trú mín að Friðsteinn
Jónsson hafi um flest verið
mikfll gæfumaður. Hann eignað
ist mikilhæfa og góða konu og
mannvænleg böm. Lóa
Kristjánsdóttir var Frið-
steini meira en góð eiginkona og
myndarleg húsmóðir, sem bjó
eiginmanni og börnum þeirra
gott heimili, hún var einnig öll
í starfi með eiginmanni slnum.
Þau hjónin ráku um langt skeið
sumarhótel að Búðum á Snæ-
fellsnesi og var rekstur þeirra
þar rómaður af öltum sem þar
komu, hvort sem var til lengri
eða skemmri dvalar
Það er trú á Islandi, byggð á
langri reynslu, að ekki verði
feigum forðað, né ófeigum i hel
komið. Á stundum þykjast menn
taka eftir því að látbragð, hegð
un og áhugi sé með þeim hætti
að erfitt sé að skilja á annan
veg en þann, að feigð sé á
næsta leiti. 1 hinni síðustu ferð
okkar Friðsteins Jónssonar í
hópi góðra vina og samherja um
ferðamál mátti gruna að hverju
dró. Við ræddum nokkuð saman
slysdaginn og daginn fyrir.
Friðsteinn sagði mér að brátt
mundi draga að sínu skapa-
dægri, en hann myndi hvorki
kviða né hræðast vistaskiptin.
En hann var einnig fullur
Þökkum auðsýnda samúð við
fráfall og jarðarför,
Guðlaugar L. Jónsdóttur.
Ingólfur Einarsson
Ragnheiður Bjarnadóttir,
Elías E. Guðmundsson,
Guðný Sigurðardóttir
og barnabörn.
Innilegustu þakkir fyrir auð-
sýnda samúð við andlát og
útför föður míns,
Péturs Magnússonar,
Nönnugötu 7.
Ólafia Pétursdóttir.
áhuga á að koma í framkvæmd
hugmynd til að bæta gistihúsa-
kost Isfirðinga. Hann hlakkaðd
tU ferðarinnar í Vigur af barns
legtri einlægni og lýsti fyrir mér
dásemdum Djúpsins og Vest-
fjarða, sagði mér frá dvöl sinni
að Skjaldfönn og í Hattardal.
Þegar við komum í Vigur vaæ
mikið sólfar, hiti og logn, við
dáðium útsýnið og hina sérstæðu
náttúrufegurð Vestfjarða. Fyrir
ofan bæinn í Vigur lauk sam-
fylgd okkar í þessu lífi
Þegar ég horfl til baka yfir
farinn veg og virði fyrir mér sam
ferðafólikið er Friðsteinn Jóns-
son I hópi þeirra sem ég mun
lengi minnast. Við þau þáttaskil
sem nú eru orðin færi ég eigin-
konu Friðsteins, börnum þeirra
og öðrum ættingjum samúðar-
kveðjur.
L.H.
Mig setti hljóðan, er mér bár
ust þær fregnir s.l. sunnudag,
að vinur minn Friðsteinn hefði
andazt þá um morguninn i
sjúkrahúsinu á Isafirði. —- Hafði
hann undanfama daga setið ráð
stefnu Ferðamannaráðs, en
flokksþingið var að þessu sinni
haldið á Isafirði. — Var svo á
laugardagsmorgun farið með
m.s. Fagranesi í skoðunar- og
skemmtiferð til eyjarinnar Vig-
urs og ábti að dvelja þar fram
eftir degi, en fljúga siðan til
Rykjavikur um kvöldið, sem og
var gert.
En þá gerist þessi hörmulegi
atburður, hann fellur í gras-
brekku, fær ekki fótað sig og
fer fram af brúninni, um 10
metra fall, lendir þar í urð og
stórslasast. — Var svo fluttur
til Isafjarðar og lagður í sjúkra
hús, en morguninn eftir var
hann allur. — Þessi lífsþráður
getur á stundum verið fljótur
að bresta og þarf oft og tíðum
minna til en svona éfall. —
— Hann var þama staddur á
æskustöðvum sínum, fæddur að
Skjaldfönn í Nauteyrarhreppi
N-ls. hinn 11. september 1903,
kominn af traustu og kjam-
miklu bændafólki í báðar ættir
og fer ég ekki nánar út í það,
en mér er sérlega kunn föður-
ætt hans og er það allt mesta
sómafólk. — Kynni okkar Frið-
steins hófust 1923 og hafa stað-
ið allar götur síðan og aldrei
fallið blettur eða hrukka á.
Hann var sérlega ættrækinn
maður og trygglyndur, gerði
mörgum greiða, þvi hann var
hjálpfús með afbrigðum, en um
slíkt talaði hann alidrei. -
Hann kvæntist 10. febrúar 1929
Lóu Kristjánsdóttur frá Dals-
mynni á Snæfellnesi, sem kom-
in er af ágætu fólki úr bænda
stétt. Varð þeim 5 bama auðið,
fjögurra sona og einnar dótt-
ur, sem nú eru öll gift nema
yngsti sonurinn, sem dvelur hjá
móður sinni.
Friðsteinn byrjaði snemma sjó
mennsku, lengst af sem mat-
sveinn og bryti og stundaði slík
störf til ársins 1941 að hann fór
í land og sneri sér að veitinga-
húsrekstri hér í borg. Var hann
mjög vinsæll í því starfi, eins og
öllu sem hann lagði á gjörva
hönd.
Hann var mjög félagslyndur
maður, var m.a. einn af stofn-
endum Matsveina- og veitinga-
mannafélagsins 1942 og í stjórn
þess árum saman. Einnig var
hann lengi í stjóm Fríkirkju-
safnaðarins og formaður þar um
tíu ára skeið. — 1 mörgum öðr-
um félögum var hann virkur
þátttakandi en það skal ekki
rakið hér nánar.
Það er mikill og sár harmur
hjá fjölskyldu hans allri, fyrst
og fremst, svo og f jöimennu vina
liði, við hið sviplega fráfall
hans, en um slíkt tjáir ekki að
ræða, enginn má sköpum renna.
Við hjónin ásamt bömum okk
ar, sendum frú Lóu og hennar
skylduliði okkar innilegustu
samúðarkveðjur og þökkum
ánægjuleg kynni, sem staðið
hafa um áratugi.
Megi drottinn allsherjar vera
sálu hans náðugur og er égþess
fullviss að hann fær góðar mót-
tökur handan hinnar miklu
móðu.
Guðmundur Sigm’ðsson.
Kveðja frá Bræðrafélaginu.
FYRIR hálfum mánuði kom ný-
kjörin stjórn Bræðrafélags Frí-
kirkjunnar saman á fund til að
skipta með sér verkum. Það
var einróma ósk meðstjórnenda
Friðsteins Jónssonar, að hann
gegndi áfram formannsstörfum.
Hann hefur verið í stjórn fé-
lagsins í 20 ár, fyrstu átta árin
sem varaformaður, og var nú
að byrja sitt þrettánda ár sem
formaður.
Á þessum síðasta stjórnar-
fundi með Friðsteini var einnig
rætt um sumarstarfið og hina
árlegu skemmtiferð Fríkirkju-
safnaðarins. Þar var Friðsteinn
jafnan helzti krafturinn; enda
vel til forustu fallinn, góður
ræðumaður og léttur í lund.
Við hörmum hið skyndilega
fráfall vinar okkar og formanns
og þökkum honum góða forustu
og samvinnu um tuttugu ára
skeið. Við vottum ástvinum
hans dýpstu samúð og biðjum
guð að blessa minningu hans.
Félagar í Bræðraféiagi
Fríkirkjunnar.
Innilegar þakkir til allra, sem sýndu okkur samúð og vinar-
hug við andlát og útför
JÓIMS HALLDÓRS JÓNSSONAR
Melhaga 18. Reykjavík.
Matthildur Björnsdóttir og aðstandendur.

t Maðurinn minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi. t Alúðarþakkir fyrir auðsýnda samúð við fráfall
SÉRA SVEINN VÍKINGUR GUÐRÚNAR ÁMUNDADÓTTUR
Fjölnisvegi 13, Hverfisgötu 39.
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni laugardaginn 12. júní kl. 10,30. Guðný Ámundadóttir,
Vilborg Amundadóttir, Huxley Ólafsson,
Sigurveig Gunnarsdóttir, Dagný Þorgilsdóttir, Amundi H. Ólafsson,
böm, tengdabörn og barnaböm. Guðrún Ámundadóttir, Ólafur H Ólafsson.
1 DAG verður borinn til hinzibu
hvíldar frá Fríkirkjurmi í Reykj a-
vik, Friðsteinn Jónisson veitiniga-
maður, vatinfcuraniur sómamaður
í hvivetna, og viraur minn um
margra ára skeið. Hann lézt
sviplega af sílysíörum, þegar
hann var á ferðalagi með vinum
og kunninigjum úr „Ferðamála-
nefnd“, en þeim máLum — veit-
inga- og ferðamálum —■ sirantí.
haran af mifclum áhuga.
Þegar við reranum huganum
aiftur í tómann svo sem eins og
hálfa öld, þá sjáurn við hve
geysimifclar breytingar bafa orð-
ið á svo tll öllum sviðum þjóð-
lifsins. Margar nýjar atvinrau- -
greinair hafa myndazt, og þá um
leið breyttust eðlilega liifnaðar-
hættir tnanna. Hin gamla at-
vinnuskipan riðlaðist á svo
margan hátt, nýjar atvinniustétt-
ir urðu til og fólkið fLuttist úr
strjálbýltau til sjávarins. Á þess-
um umbirotatímum hefur Frið-
steinn Jónsson alizt upp, og hef-
ur hann eins og við aiMr, mótazt
af þeim,
Friðsteinn er fæddur hinn 11.
september 1903, að Skjaldifönn í
Norður-lsafjarðarsýslu. Foreldr-
ar hans voru þau hjónin Jón Ás-
geirsson snifckari, og Sigríður
Siguirgeirsdóttir. Friðsteinn ólst
upp eins og önnur böm á þeim
tíma við allls feonar viranu, og
mun vist ebki hafa fenigið aðra
sfcólamenntun en þá, sem venju-
legt var að veita börraum á þeim
tima. Haran fór snemma til sjós,
toerði fyrst matreiðsilu hér helma
og lítoa síðar á ágætum mat-
reiðslusfcóla í Noregi (Bergen).
Eftir að hann fcom heim, gerðist
hann maitsveinn á ýmaum togur-
um, og síðan á stærri sfcipum.
Hann sigldi lengi á sfcip-
um Eimskipafélags Reykjavíkur,
„Hefclu“ og „Kötlu“, með þeim
sfcipstjóruraum Rafni Sigurðls-
syni og Einari Kriistjárassyni.
Hann var einnig brytt á „Hær-
ingi“ þegar hann var, sóttur til
Amerífcu. Ég hef talað við menn,
sem hafa verið Friðsteini sam-
skipa, og hafa þeir saigt mér, að
vart hafi þeir á þeim tíma haift
betra fæði eða snyrtitogar framr
borið, heldur en hjá honium siem
bryta.
Friðsteinn var mjög félags-
lyndur maður, og hiefur hann
uranið að framgangi margra
góðra mála. Hann hefur starfað
mifcið að hagsmunaimálum stétt-
ar sinraar. Hann gerðist frömuð-
ur að stofnun Félags matsvema-
og veitiragaþjóna og var formað-
ur þess um skeið. Varan haran
síðan að þvi að fá þá iðngrein
viðurícennda, og sat í fyrstu
prófnefnd þegar iðnpróf í þeirri
grein voru tekin upp. Haran var
eimnig fyrsti formiaður Sambands
veitiraga- og gistihúsaeigenda
þegar það var stofnað. 1 mörg
ár hefur hann verið formaður
Bræðrafélags Frífcirkjusaifnaðar-
ins í Reyfcjavik, og hiefur hamn
þar látið mikið gott af sér leiða.
Eftir að Friðsteinn bætti bryta-
störfum stofraaði hann veitiraga-
stofuna Vega og siíðan GMa-
skálann, og fleiri veitimgastofur
sem srtörfuðu lenigi við góðan
orðstír. Og nú síðastliðin ár hef-
ur hann refcið veitingastofuna að
Langavegi 28.
Friðsteinn var maður sfcemmití-
legur í viðræðum og vel haig-
mælifcur. Lét hann stundum
fjúka smeillnar visur og tel ég
það miður ef eragu af því verður
haldið á loft Friðsteiran var
maður fríður sýraum og vel á sig
fcominn og var það sfcaði, að
hann gat efcki gemgið heill til
sfcógar seiniustu árin.
Friðsteiran Jónsson var sér-
stafctoga vel fcvæntur. Kona
hans var Lóa Krístjárasdófctir frá
Dalismynni, dóttir bændahöfð-
iragjans Kristjáns Eggerfessomar,
og eiga þau fimm börm upp-
komin, öll hin mannvæntegutsíiu.
Mörg undanfarin ár hafa þaiu
hjónin refcið Hótel Búðir á Snœ-
fefcmesi, við hinn ágætasta orðs-
tír, eins og aillir vita sem til
þekkja. Hefur það að miestu leyti
mæfct á frú Lóu, þar sem Frið-
steinn hefur þurft að vera hér
í borginni í sambandi við veit-
iragarefcstur siran.
Framhald á bls. 23