Morgunblaðið - 25.09.1971, Side 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 25. SEPTEMBER 1971
Guðmundur B. Hersir
— Minningarorð
ÞAÐ gerist oft að hrausrtir hlyn
ir falla að foldu. En lifstréð held
ur áfram að vaxa og heldur sinni
göngu, og minningin um mann-
inn lifir þótt maðurinn falli.
Það gerist seint hjá mér, að
minnast félaga míns Guðmund-
ar B. Hersis, bakara, því að hann
andaðist þann 7. júlí sl. En góðra
manna er ætíð hægt að minnast.
Guðmundur var fæddur i
Reykjavík 19. júli 1894. Foreldr
ar Brynjólfur Ögmundsson frá
Geldingaá í Borgarfjarðarsýslu
og kona hans Sigriður Freysteins
dóttir bónda á Hjalla i ölfusi.
Guðmundur hóf nám í bakara
iðn hjá Sigurði Hjaltested bak-
arameistara árið 1910, og var hjá
honum fram til 1915, en sveins-
prófi í iðn sinni lauk Guðmund-
ur árið 1917 hjá Valdemar Peter
sen bakarameistara á Laugavegi
42. Sama ár réðst hann verkstjóri
við Alþýðubrauðgerðina og
gegndi því starfi, þar til hann
sigldi til Kaupmannahafnar
haustið 1918. Þar vann hann á
ýmsum stöðum fram til 1921 og
lærði meðal annars kexge-rð, sem
sérgrein. Fluttist síðan til Vest-
mannaeyja og var þar rúmt ár
verkstjóri við Félagsbakaríið í
Eyjum. Árið 1922 fór Guðmund-
ur til Reykjavikur og rak þar
um nokkurn tíma brauðgerðar-
hús á Vesturgötu 14, en réðst síð
an til Frederik A. Kerff, bakara
meistara á Skólavörðustíg 28, og
var hjá honum sem meistara-
sveinn. Við vorum samstarfs-
menn hjá F. A. Kerff, einnig í
Tjarn&rgötu 10 eftir að Kerff
stofnaði þar bakarí. Svo vann
hann um tíma hjá Rúgbrauðs-
gerðinni, og við kexgerð hjá
t
Kveðjuathöfn um bróður
minn,
Guðbjart Jónsson
frá Veðrará,
fer fram 1 Fossvogskirkju
mánudaginn 27. september kl.
3. Jarðarförin fer fram fr&
kirkjunni á Isafirði þriðjudag-
inn 28. september kl. 2.
Fyrir hönd vandamanna,
Sveinn Kr. Jónsson.
Ingimar Jónssyni. Hann vann
einnig lengi hjá G. Ólafsson og
Sandholt og frá árinu 1953 í
Björnsbakaríi til dauðadags.
Formaður Bakarasveinafélag3
íslands 1924—25 og 1931—32,
1935, 1945—48, 1950—58 og eigin
lega alltaf siðan til dauðadags.
Það má segja, að hann hafi
ve>rið 46 ár forustumaður félags
ins á öllum sviðum. Sýnir þetta
hvað félagarnir béiru mikið traust
til hans og mátu hann að verð-
Ieikum.
Prófdómari fyrir hönd Bakara
sveinafélags íslands og fulltrúi í
Alþýðusambandi íslands.
Guðmundur heitinn var vel
gerður maðu.r, bæði til sálar og
líkama, traustur og hraustur og
rasaði aldrei um ráð fram, og i-
hugaði málin frá öllum hliðum en
þó fastur fyrir, eða eins og Grím
ur Thomsen segfc:
„Þéttur á velli og þéttur í lund
þrautgóður á raunastund".
Fyrir þessi fórnfúsu og óeig-
ingjörnu störf viljum við félag
ar hans þakka.
Útför hans var gerð á félags-
ins kostnað, til að heiðra minn-
ingu hans.
Guðmundur kvæntist danskri
konu, Helge E. Petersen frá
Thurö 1 Danmörku.
Börn þeirra eru: Ása fædd 14.
ágúst 1920, Sigríður fædd 22.
júní 1924, Unnur fædd 9. marz
1926, Halla fædd 22. sept. 1927,
hún býr í Reykjavík og er gift
þar. Unnur býr á Egilsstöðum
eystra og er gift þar. Hinar tvær
búa í Noregi og eru giftar þar.
Allar eru þessar dætur myndar
legar eins og þaar eiga kyn tií, og
eiga myndarböm og myndar-
heimili og góða menn.
Guðmundur 'var góður heimil
isfaðir og unni konu sinni mikið,
og reyndist henni mjög vel i
heilsuleysi hennar, sem hún varð
að líða hin síðustu ár. Hún and
aðist 24. júlí 1956.
Guðmundur hefur búið að
mestu leyti einn siðan kona hans
lézt og þar hefur allt ve.rið í
röð og reglu eins og hjá beztu
húsmóður, því að hann kunni öll
þau störf mæta vel, sem lúta að
heimilishaldi. Hann unni einnig
mikið dætrum sínum og bama-
börnum og heimsótti þau öll mörg
um sinnum og gladdist einlæg-
t
Eiginmaður minn, faðir, fósturfaðir og tengdafaðir,
GESTUR ÓLAFSSON,
forstöðumaður Bifreiðaeftirlits ríkisins,
andaðist í Bispebjerge-sjúkrahúsinu í Kaupmannahöfn aðfara
nótt 23. þessa mánaðar.
Ragnhiidur Þórarinsdóttir,
Jón Már Gestsson,
Guðlaug Gunnarsdóttir,
Bjarnveig Valdimarsdóttir.
t Bróðir okkar.
ÞÓRÐUR GÍSLI GUÐJÓNSSON,
sem andaðist hinn 18. september að heimili sínu, Klappar-
stíg 13, verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju 28. september klukkan 3 eftir hádegi. þriðjudaginn
Systkinin.
9
t
Útför eiginmanns míns,
HARALDAR EINARSSONAR
frá Kerlingardal,
fer fram frá Fossvogskirkju, þriðjudaginn 28. þessa mánaðar
klukkan 13.30.
Blóm afþökkuð. beim, sem vildu minnast hins látna, er bent
á líknarstofnanir.
Guðlaug Andrésdóttir.
SVAR MITT
EFTIR BILLY GRAHAM
HEFUR guðdómurinn einhver bein afskipti af manninum
á jörðinni, eða hefur hann gefið manninum hæfileika til
að standa á eigin fótum og lætur hann sjálfan berjast?
BIBLlAN kennir, að frá upphafi hafi Guð haft afskipti
af manninum, af vandamálum hans, freistingum og
endurlausn. Guð sýndi umhyggju sína fyrir hinum
fyrsta manni, þegar hann kom inn í Eden og hrópaði:
„Hvar ertu?“ I allri Biblíun-ni sjáum við, hvernig Guð
lætur sér annt um manninn og ákvörðun hans. Af-
skipti Guðs náðu hámarki, þegar Kristur kom til jarð-
arinnar. Biblían segir, að Guð hafi í Kristi sætt heim-
ionn við sig. Jóh. 3,16 sýnir elsku Guðs og hlutdeild
hans í kjörum mannsins. Biblían er í rauninni bókin
um samskipti Guðs og manns. Frá upphafi til enda
segir hún frá afstöðu mannsins til Guðs og ástandi
hans, þegar hann rýfur samfélag sitt við skapara sinn.
I efnalegu tilliti getum við lifað án Guðs. Maðurinn
getur komizt áfram ,ræktað kom sitt og stofnað heims-
veldi. En hann verður að gjalda þess dým verði, bæði
sálarlega og andlega, ef hann slítur sig frá Guði af
ásettu ráði. Biblían segir, að maðurinn sé skapaður í
Guðsmynd. Við getum ekki strikað yfir ákvörðun Guðs
og fyrirætlanir hans með lifi okkar. Biblían segir ým-
ist frá því, hvemig maðurinn hallaði sér að Guði eða
yfirgaf hann og frá afleiðingum þess. Biblían kenn-
ir, að við vomm sköpuð honum til handa og að sál
okkar finni ekki frið, fyrr en hún finnur frið í honum.

Ásta Möller - Minning
lega með þeim og fórnaði sér
mikið fyrir þau.
Hann skildi svo vel, það sem
stórskáldið Einar Benediktsson
sagði í þessum ljóðlínum:
„Þitt verðmæti gegnum lífið e-r
fómin.
Og til þess veit eilífðin alein
rök“.
Guðmundur átti einn son áð-
ur en hann kvæntist, Sigurþór
G. Hersi, bryta, fæddan 8. júlí
1914. Hann er nú búrmaður á
m.s. Gullfossi, mesti sóma- og
myndarmaður og á myndarlega
konu og myndarheimili hór í
borg, og hefur alltaf verið gott
samband milli Guðmundar heit
ins og þess heimilis.
Guðmundur heitinn var góður
fagmaður og vildi hafa allt í röð
og reglu. Hann hafði áhuga á
sínu starfi. Hann var mjög skyldu
rækinn og stundvis og var alltaf
kominn stundvíslega á skrifstofu
Bakarasveinafélagsins tvisva.r í
viku, til að sinna þar störfum.
Hann vann til síðasta dags, hann
var aðeins búinn að hafa fata-
skipti, er kallið mikla kom, sem
við öll verðum að taka á móti
fyrr eða síðar og ganga á fund
skapara vors og herra.
Það má segja, að það sé guðs
gjöf, að fá að standa og falla í
starfi, heldur en að þurfa að berj
ast við sjúkdómsböl svo árum
skiptir.
Lofaður sértu algóði skapari,
sem sendir okkur á þessa jörð.
Þér sé eilíft lof og þakkargjörð.
Þú leysir okkur úr hinum jarðn-
esku viðjum, og flytur okkur til
þinna hímnesku bústaða.
Aðstandendum hans óskum vér
allrar blessunar og við biðjum
skaparann að blessa hann og leiða
á brautum eilifðarinnar.
Guð blessi Guðmund heitinn
alla tíma.
Farðu vel í fegri löndin.
Frá dauða leysti lífið böndin.
Guðs þig leiði
heilög höndin.
F. 7. 10. ’24 — D. 13. 9. ’71
FÁAR og fátæklegar línuJ', og
um leið kveðjuorð til þín. —
Hinztu kveðjuorð, kæra Þórunn.
„Þú, sem varst eitt fegurst fljóð
og fegurst allra kvenna.
Þó eigi væri, nema lítið ljóð;
t
Innilegar þakkir fyrir auð-
sýnda samúð við andlát og út-
för móður minnar, tengda-
móður og ömmu okkar,
Petreu S. Bjarnadóttur,
Tunguvegi 14,
Ytri-Njarðvík.
Guðmunda Guðbergsdóttir,
Svavar Skúlason
og börn.
í hinu dásamilega ágústveðri,
þegar sólin hafði hellt geislum
sínum yfir ofckur dag eftir dag,
fannst mér eins og skugga drægi
fyrir sólu, er ég frétti andlát
Ástu Möll'er, seim verið hefir u.m
tæpra 30 ára skeið náinn fjöl-
skyld uvinur otkkar.
Hugurinn reikar aftur í tim-
ann, það var í byrjun júlí 1943
sem ég og min góða eiginkona
fluttumst á Þorfinnsgötu 2, sem
þá hét Hringbraut 64, og kynni
okkar Ástu hófiuist. Þar bjö hún
ásamt fyrri manni siíinuim Hersk-
ind, dansk-ættuðum þá florstjóra
hjá Efnagerð Reykjavíkur. Kon
an mín var aðeins um tvítugt
með litla reynslu í heimilisstörf-
um í byrjun, en þá kom hin
glæsilega frú á mióhæðinni inn
i lif okkar hjónanna.
Við vorum feimiin við þessa
frú, en það breyttist fljótt, þegar
við fundum góðivild hennar. Hún
tók, að ég má segja, kon u mína
vildi þó heldur langan óð, —
mega við þig kenna.“
Við sem nú kveðjum þig, bæði
nánustu ættingjar, einkadóttir
þín, aldnir foreId.rar, systkini —
og svo við öll hin — vitum að
um þig þarf ekki að yrkja neinn
óð. Þann „óð“ hefur þín eigin
persóna ort — og lífið, sem þér
var lagt á herðar að lifa.
Leiðir okkar lágu sjaldnast
samhliða, hvorki gegnum skóla
né unglingsárin. Þó skáru kross-
götu-rnar stundum leiðir — bæði
fyrr og síðar.
Ég bið Guð að hugga og hug-
hreysta þína nánustu.
Einnig bið ég bæði Guð og
menn að blessa minningu þína.
Ve-rtu sæl, kæra vinkona, Þór-
unn Sch. Thorsteinsson.
Þinn vinur
sem litlu systur, ávallt reiðuibúin
að leiðbeina og hjiálpa henni á
allan hátt. Þessi vinseimd hélzt
allan timann sem við bjuggum í
sam,a húsi og fram á þennan
dag, og við lát konu mininar i
fyrra fann ég vel þann hlýhug,
sem hún bar til min ag bama
minna.
Ásta og Herskind áttu eina
dóttur, önnu Svölu sem var sól
argeisli þeirra hjóna, en þegar
Anna Svala var að ég held 4—5
ára dó Herskinid og þær voru
tvær eftir með sorg sima. Tveim
árum seinna eignaðist Ásta nýj-
stn lífsförunaut o;g Anna Svala
nýjan föður þe-gar Á.sta giftist
Víglundi Möller, skrifstofustjóra
hjá Sjúkrasamlagi Reykjavikur,
sem flestir eldri borgarar þeklkja
og virða að verðleikum. Þau
fluttu litlu seinna í nýtt glæsi-
legt hús við Ægissíðu 92.
Um síðustu áramót þurfti Ásta
að ganga undir stóra skurðað-
gerð, og virtist aldrei ná fullri
heilsu ef'tir það. Nú v:ð þessi
þáttaskil er mér hugsað til Víg-
lundar vinar minis og önnu
Svölu. Viglundur hesfur misst
tvær eiginkonur, báðar glæsileg
ar og góðar, og Amna Svala föð-
ur og mióður. Missir þeirra er
mikil'l, en ég veit að Víglundur
hefir kynnt sér vel andleg mál
og er betur undirbúinn en marig
ir aðrir og ég veit að Anna
Svala fær andlegam stuðning frá
Viglundi flöður sínuim. Ég og
bömin miin þeklkj.um að missa og
skiljum þau, en enginn getur
veitt otókur þann styrk, sem Við
þuríum á að halda, nema „Þú
Guð sem stýrir stjamaher og
stjórnar veröldinni, í straumi lifls
ins stýr þú mér, með sterkri
hendi þinni.“ Þann styrk veit ég
að þau fá.
Ég og börnin mín þatóka Ástu
alla þá vináttu sem hún veitti
okkur og sendum önnu Svölu
og Víglundi okkar samiúðarkveðj
ur og þökikum vináttu þeirra.
Ég bið afisökunar á að þessi
grein kom ekki fyrr, en það var
vegna fjarveru minnar af lánd-
inu.
PA.
Jakob Bjarnason.
Þórunn Sch. Thorsteins
son — Minning
Á. M.