Morgunblaðið - 20.01.1972, Side 18

18
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 20. JANÚAR 1972
Minnlng:
Arngrímur Björnsson
héraðslæknir
NÚ er I dag, á Ólafsvík á Snœ-
feUsnesi, iagður til hinztu hvílu
Arngrímur Björnsson, héraðs-
læknir. Hann var fæddur að
Lóni, Kelduhverfi, Norður-Þing-
eyjarsýslu 5. september árið
1900. Arngrímur gegndi hér
erfiðu og stóru umdæmi í 25 ár,
oft við hin erfiðustu skilyrði,
áður en vegasamband varð
sæmilegt um nesið.
Síðustu árin var þrek hans og
heilsa mjög þrotin og gekk hann
aldrei heill til skógar. Ættingj-
um hans sendi ég innilegar sam-
úðarkveðjur.
Þér, gamli vinur minn, þakka
ég alla okkar góðu samvinnu og
allar ánægjustundimar:
Emma Þorsteinsdóttir,
ljðsmóðir, Ólafsvik.
1 fyrsta skipti, sem ég sá Arn
grim Björnsson lækni lá hann
hálfur undir Austin Gipsy jeppa
sem hann átti þá, og þegar
hann skreið undan bíl sinum,
krímóttur í framan með tól sín,
og hóf að útlista fyrir mér
leyndardóma bólafræðinnar,
kom mér í hug visan alkunna,
„Löngum var ég læícnir minn
lögfræðingur, prestur “ o.s.frv.,
og vist er um það, að Amgrím-
ur mátti oft taka til hendi á
fleiri sviðum en i sérgrein sinni.
Til að mymda setti hann oft sam
an lagiegar bögur, og lét sig
ekki muna um að gera lag við,
ef á þurfti að halda, enda mað-
urinn frábærlega tónvís, svo
sem hann átti kyn til.
Seinna urðu kynni okkar nán
ari, og þótt sumum kunni að virð
ast það skrýtið þróuðust þau að-
aiiega eftir símalánum þeim, sem
tengja saman Ólafsvik og Stykk
ishólm. Enda þótt uppistaðan í
símtölum okkar væru meðul og
aftur meðul, að ógleymdum nöfn
Föðursystir min,
Asa Markúsdóttir,
lézt 18. janúar í Landakots-
spítaia.
Fyrir hönd ætingja og vina,
Erla Ágústsdóttir.
Faðir okkar, tengdafaðir og
afi, v
Þórður Guðmundsson,
andaðist að Vífilsstöðum
19. janúar.
Jarðarförin auglýst síðar.
Valgerður Þórðardóttir,
Runólfur Isaksson,
Guðmundur Þórðarson
og barnabörn.
Eiginkona mín,
GUÐRÚN FINNBORG GUÐMUNDSDÓTTIR
frá Þingeyri,
andaðist í Landspítalanum 16. janúar.
Minningarathöfn fer fram um hana í Frikirkjunni fimmtudag-
inn 20. ianúar klukkan 13.30.
Fyrir hönd aettingja, vina og annarra vandamanna,
Pétur Jakobsson.
BJARNI EYJÓLFSSON,
ritstjóri,
formaður Kristniboðssambandsins og K.F.U.M.,
lézt í Heílsuhælinu að Vifisstöðum 18. þ.m.
F. h. vina og vandamanna
Ami Sigurjónsson.
Eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og afi
STEINGRlMUR ARNÓRSSON,
fulltrúi, Lokastíg 16,
andaðist að heimili sínu að kvöldi þess 18. janúar.
Oddný Halldórsdóttir,
synir, tengdadætur og barnabörn.
Útför t mannsins míns, föður, tengdaföður og afa SIGURÐAR SKÚLASONAR, frá Stykkishólmi, Austurbrún 37, Reykjavík,
sem lézt 14. janúar, verður gerð frá Fossvogskirkju föstudag-
inn 21. janúar n.k. kl. 13,30. Soffía Sigfinnsdóttir,
Sigurður Sigurðsson,
1 - I*' fl.-e- Agúst Sigurðsson og Erla Þorsteinsdóttir,
Soffía Sigurðardóttir,
Skúli Sigurðsson,
Þuríður Sígurðardóttir, Kári Tyrfingsson og böm.
Ingibjörg Sigurðardóttir, Rune Sönderholm og böm.
Magnús Sigurðsson, Björg Helgadóttir og börn, Lovisa Sigurðardóttir, Arnijótur Bjömsson og börn, ,, Sigfinnur Sigurðsson, Helga Sveinsdóttir og böm.
um og heímilsföngum aragrúa
sjúklinga, fléttaðist oftast meir
inn í það spjall, sem gat náð
allt frá bilamótorum að sinfón-
íuhljómsveitum, og allsstaðar
var hann veitandi en ég þiggj-
andinn. Oftar en einu sinni kom
það fyrir, að hann raulaði þá
fyrir mig stef úr tónverki, sem
var ofarlega í huga hans þá
stundina.
Tónlistarsmekkur hans var á-
kaflega sjálfstæður og persónu-
legur, og mótaðist ekki af því
hvað „fínir“ menn sögðu, og ein
mitt þannig var honum farið á
flestum sviðum. Hann mat hvert
verk og hverja skoðun eftir sínu
eigin höfði, en ekki samkvæmt
forskrift framámanna né leið-
sögn forustusauða, og varð þann
ig ekki sakaður um þá einsýni,
sem nú virðist hrjá alltof marga
landa vora, og það ekki síður
skólagengna menn og vel viti
borna.
Þrátt fyrir það sjálfstæði í
hugsun, sem var honum áskap-
að, vegna þess hve hann var í
rauninni vel gefinn, var allur
hroki og sjálfsbirgingsháttur
honum víðs fjarri, og enginn
Innilegar þakkir færum við
öllum sem sýndu okkur sam-
úð og vináttu við fráfall og
jarðarför bróður okkar og
mágs,
Theódórs Stefánssonar,
frá Arnarbæli.
Sérstakar þakkir viljum við
færa læknum og hjúkrunar-
liði sjúkrahússins á Selfossi,
sem önnuðust hann síðustu
vikurnar.
Ásdís Stefánsdóttir,
Sigurjón Stefánsson,
Stefania Sveinsdóttir,
Kristján Friðriksson,
Guðbjörg Sveinsdóttir,
Brynjólfur Björnsson,
Valdimar Stefánsson.
var fúsari en hann tii að leita
sér ráða hjá þeim, sem hann
hugðá sér betur vita og fannst
mér stundum sem lítiUæti hans
keyrði langt úr hófi fram.
Eins og góðmenni geta átt til
hafði Arngrímur gaman af því
að látast vera býsna harður í
horn að taka, einkanlega gagn-
vart ýmiskonar framámönnum,
en einnig stundum gagnvart
sjúklingum sínum. Sjaldan held
ég að sjúklingamir hafi misskil
ið þetta nema þá eins og til var
ætlazt, og það mátti vera meira
en lítið skyni skroppinn maður,
sem ekki sá og skildi að velferð
sjúklinganna var honum fyrir
öllu, og að honum þótti í raun-
inni innilega vænt um þá alla
saman.
Seinustu árin, sem Arngrim-
ur gegndi embættá, var hann oft
og tíðum svo lasinn, að honum
var það í raun algerlega
um megn, en lét sig samt hafa
það, og kom þá að góðu gagni
það sem hann átti til af hörku,
sem réttara væri þó að kalla
táp, vegna þess að hún beindist
eingöngu að honum sjáifum.
Mikið er um það fjasað að
læknum græðist fé. Ekki sann-
aðist það á Arngrimi Björns-
syni, og þótt hann væri sívinn-
andi alla tíð, er mér nær að
halda að hann hafi farið úr þess
um heimi jafn snauður og hann
kom, og var þó hvorki um að
kenna óreglusemi né eyðslusemi
fjölskyldu hans.
Vegna þess, að Amgrfmur var
sífeilt önnum kaíinn við að
sinna þörfum annarra, gafst hon-
um sáralítið tóm til að sinna
hugðarefnum sínum og þar vil
ég nefna tónlistina fyrsta. Stund
um var hann gramur yfir þessu,
og sú tilfinning greip hann að
hann væri fangi þeirrar hjarðar
sem hann var settur til að gæta.
Ekki risti þetta þó djúpt með
honum, og þegar á allt var litið
var hann ánægður með hlut-
skipti sitt, en hér má ekki
gleyma þvi, að í einkaiifi sínu
var hann hamingjumaður, átti
góða konu, sem skildi hann og
studdi, mannvænlega sonu
og elskuleg barnaböm.
Nú, þegar líður að lokum þess
arar kveðju, verður söknuður
fjölmörgum vinum hans eftet
í huga. Mestur er þó harmur ást
vinanna. En það má vera okkur
öllum raunabót, að hann gafst
aldrei upp og sannaði með lííi
sínu að sanngirni og góðvild
mega sín enn mikils í hörðum
heimi.
Mættum við eignast fleiri
hans líka!
Blessuð sé minning hans.
Stefán Sigurkarlsson.
Minning:
Höskuldur Ólafsson
skrifstofustjóri
HÖSKULDUR Ólafsson, _ skrif-
stofstjóri Landsfoanka fslands,
andaðist 7. desember síðasfliðinm.
— Enda þótt sumir okkar sam-
starfsmanna hams vissu að hann
gekk ekki heill að etarf; siðustu
mánuðina, kom fráfall hans okk-
ur mjög á óvart. Sjálfur hlífði
hann sér ekki, enda fór svo að
hann lézt við starf sitt í bank-
anum.
Höskuldur var fæddur á Seyð-
isfirði 6. júní 1908, en fluttist
kornungur til Patretksfjarðar og
ólst þar upp. Foreldrar hans voru
Jón Á. Ólaísson, kaupmaður á
Patreksfirði og kona hans Anna
Erlendsdóttir. Hér fer ég fljótt
yfir sögu, enda er mér lítt kunn-
ur ferill þessa ágæta manns á
fyrri hluta ævi hans. Hann stund-
aði nám í Fiensborgarskólanum í
Hafnarfirði 1926 — 1927, en fór
þaðan í Menntaskólann í Reykja-
vík og lauk þaðan stúdentsprófi
vorið 1930. Næsta haust lá leiðin
til Austurríkis. Þar hóf hann nám
í laeknisfræði veturinn 1930 —
1931, en hvarf síðan heim aftur,
snéri sér að námi við Háskóla
íslands og lauk þar prófi í for-
Faðir okkar og tengdafaðir
GUDJÓN JÓNSSON
frá Hellukoti,
andaðist i Sólvangi 18. janúar. Jarðarförin fer fratn frá
Hafnarfjarðarkirkju laugatdaginn 22. janúar kl. 11 f.h.
Þeir sem vildu minnst hans láti líknarstofnanir njóta þess.
Páll Guðjónsson,
Ambjöm Guðjónsson,
Lilja H. Dick,
Svavar Guðjónsson,
Hutda Sigurjónsdóttir,
Jóna Asgeirsdóttir,
H. Thomas Dick,
Skúlína Stefánsdóttir.
t Þökkum innilega auðsýnda samúð við andlát og útför
SAMÚELS JÓNS GUÐMUNDSSONAR
Þórunn Asgeirsdóttir.
Asgeir Samúelsson, Hildigunnur Engilbertsdóttir,
Guðrún F. Samúelsdóttir, Haraldur Sigurðsson,
Samúel Þ. Samúelsson, Ólöf G. Kristmundsdóttir,
Reynir M. Samúelsson, Svanhvít E. Einarsdóttir,
Sigríður K. Samúelsdóttir, Guðjón Sólmundsson,
Guðrmrvdína Þ. Samúelsdóttir og barnaböm.
spjallsvísindum, eða cand. phil.
prófi, árið 1932.
Hinn 13. marz 1934 gerðiet
Höskuldur Ólafsison starfsmaður
Landsfoanika fslands og staríaði
þar síðan til dánardægurs, viS
vaxandi gengi og traust. Enda má
með sanni segja að hann hafi
verið í allra fremstu röð banka-
manna á íslandi. Hinn 8. júná
1946 kvæntisit hann eftirliíandi
konu sinni, frú Elinu Jónsdóttur,
Sigurðssonar skipstjóra, seim
einnig starfaði áðuir í banka.TIún
hafði verið gjaldkeri í Búnaðar-
banka íslands. Þau hjónin eign-
uðust tvo mamvænlega syni,
Jón Ragnar 24 ára og Hlyn 18
ára.
Höskuldur Ólafsson var einn
þeirra sem settu svip á Lands-
bankann um langt skeið. Harun
vair mjög listrænn í eðli sinu og
vandaði bæði verk sitt og fram-
komu. Hann var listaskrifari og
tónlistarmaður ágætur.
Eins og ég hefi áður tekið fram,
starfaði Höskuldur Ólafsson hjá
Landsbamka íslands frá 13. maxz
1934 til dánardægurs hinn 7. des-
ember 1971 eða nálega 38 ár.
Hann hefir því verið með í og
átt sinm mikla þátt í að móta
starfsemi bankans frá því sem við
nú köllum frumstætt ástand og
yfir í hina nýtízkulegu véivæð-
ingu. Á sviði bankastarfseminnar
hefir nefnilega orðið tæknibylt-
ing, eins og á svo mörgum öðr-
um sviðum, einkum eftir lok slð-
ari heimsstyrjaldarinmar. Þessd
mikla vélvæðimg var nauðsynleg
til þess að geta annað þeirri
miklu aukningu baníkastarfsem-
inmar sem orðið hefir. En hún ér
ekfki einhlít. Vélamar eru mikil-
virkar, en þær geta ekki komið i
stað mannsins, heldur aðeins orð-