Morgunblaðið - 26.02.1972, Blaðsíða 10

10
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 26. FBBRÚAR 1972
ISzJ
Humphrey
Bogart
Bogart og bandamenn í Háfjöll Sierra.
ALLAR myndir Hmmphrey Bogarta
þykja hvaLreki á fjörur kvikmiynda-
ummenda. Auðvitað eru þær misjafn-
ar að gæðum, eina og gemgur, og
ýmisar ekki tiltakanílegia merkilegar
inieima fyrir það eitt að Bogart er þar
í aðalhlutverki. Þanmiig er um mynd
þá, sem sjónvarpið sýnir í kvöld, en
aaimt oem áður getur hún talizt ágætt
dæmi um ýmsar þær sakamálamynd-
ir, sem Bogart lék í um dagana,
Bogart er um margt eimstæður í
kvifcmyndasögunni. Strax í lifamda
Mfi varð hairan að goðsögn í Holly-
wood, og með árunum hefur minm-
togi'n síður en. uvo fötoað. Er það
nániast undantekninig — nú þegair
gamlar stjörnur hrapa sem óðast af
Hoilywood-hiimminium vegna leik-
srtjóradýrkuniar vorra tíma. Þeasi líf-
eeigla statfar seniniilega atf því, að Bog-
airt er vafalítið einn miesti persónu-
leilki, sem aért hefur á kvikmynda-
tjaldinu.
Hann fæddist í Baradaríkj unum ár-
ið 1899 en lézt 58 ára að aldri. — í
fyrstu lék hanin etaumgia glæpamienn,
en eftir þvi sem vinisældir haras juk-
uet, fóa- hanm að fá fjölbreyttara
hlutvarkaval — aðallega niáunga
með sterka siðgæðisvitund en allt
yfirbragð glæpamannisins. Hanm varð
þvi dæmigeirð and-hetja — hin fyirsta
sinmiar tegunidair, sem enginn hefur
skákað tii þesista. The Maltese Falcon,
The Big Sleep og To Have and Have
Not eru allt ágæt dæmá um þetta.
Bogart var frábær leilkari. Áður en
haran smeri sér að kvikmytndaieilk
hafði hanm að baki mifcla reynislu á
Broadway. Þar lék hanm t. d. aðal-
hlutverkið í Petrified Forest, sem síð-
ar var kvikmyndað og opraaði horaum
gátfcir Hollywood árið 1936. í síðari
myndum lék hanin peraónur af ým®u
tagi með ótrúlegri fjölbreytni: leik-
stjórann i The Barefoot Oontessa,
kamadíska verkfræðington í Afríku-
drottmtogunmi (þar «em hanin hlaiut
eina Óskartom sinm) og skipstjóramm
í Calne Mutiray. Haran var vel heiirna
í stj órnimálum stois tíima og tefldi
skák af íþrótt, sem senmilega hefur
verið fátítt í Hollywood á þessum.
tímia; hanm var raunisær og kaldihæð-
ton svo að sum ummæli hana Ufa
emin, t. d. þegar hann minmtiat lífernia-
iras í Hollywood fyrr á árum: „Auð-
vitað vair ég fullur kl. 3 eftir mið-
nætti. Hver var það ekki?“
Aukin tækni
minnkar líkur
á skipsströndum
Vilhjálmur Eyjólfsson á
Hnausum í Meðallandi,
fréttaritari Morgunblaðsins
var á ferð í Reykjavík fyrir
skemmstu. Hann ætlaði að
sitja þorrablót Skaftfellinga í
Hlégarði s.l. laugardag og
segja þar fréttir úr sveitinni
og notaði tækifærið og leit
við á ritstjórn blaðsins. Var
hann þá gripinn glóðvolgur
Fréttir
úr
Meðallandi
Samtal við
fréttaritara
Mor g unblaðsins,
Vilhjálm
Eyjóífsson
og inntur frétta úr heúna-
byggð sinni,
„Hefur veturinn verið
ykkur hægur, Meðaliending
um, Vilhjálmur?"
„Jú, Vist er um það, llk-
lega er þetta með betri vetr-
um, sem hér hafa komið, hvað
vilðkemur veðurfari, líklega
má helzt jafna til vetrar-
ins 1929 eða 1930, ág man
ekki hvor þeirra var, ég var
svo ungur þá, en þá var af-
bragðsvetur.
Veðurfarið var sannarlega
óvenjulegt núna. Það fór að
gróa nokkru eftir áramót, sér
staklega á sendnum túnum.
Frá jólum kom engin frost-
nótt í 3 vikur, og það virtist
duga til að grösin fóru að
lifna í mesta skammdeginu.
En síðan hefur þessi gróður
fölnað, enda komið aftur
frost og snjór, en það er eng-
inn klaki í jörðu þar eystra,
svo að segja.“
„Hvaða áhrif hefur svona
góðæri á skepnuhöld, Vii-
hjálmur?“
„Auðvitað er skepnum allt-
af gefið, en víðast hvar er
aldrei gefið eins mikið í
svona tíðarfari. Yfirleitt er
beitt út daglega á alauða
jörðina.“
„Enuð þið dauðir úr öllurn
æðum varðandi félagslíf?“
„Nei, nei, síður en svo. Hjá
okkur er nýbúið að vera
þorrablót, og annað var ný-
lega uppi á Síðu. Ég sótti
þau bæði, og raú er ég á leið-
Viihjálnmr Eyjölfsson
á Hnausum.
inrai á hið þriðja, en þú mátt
þó ekki halda, að ég geri
ekkert annað en sækja þorra
blót.“
„Fáið þið til ykkar að-
keypta skemmtikrafta?"
„Nei, þetta er allt heimatil-
búið, skemimtiþættir sitt á
hvað, t.d. eru ýmsir sveitung-
ar teknir fyrir með góðlát-
legu gríni, og þeir kunna að
taka þvi, enda er ekkert við
þessu að segja, meðan æðstu
menn þjóðarinnar fá að reyraa
það sanaa.“
„Hvernig er skólamálum
háttað hjá ykkur?“
„Það er sameiginlegur
skóli á Kinkjubæjarklaustri
fyrir svæðið á milli sanda,
bæði heimavist og heiman-
gönguskóli, og ríki og hreppur
standa að rekstri Skólabíls,
en það er nú aðallega jepp-
ar, sem eru notaðir. Þetta eru
ekki svo mörg börn.“
„Hvað með byggingafram-
kvæmdir og samgöngur?“
„1 Meðallandi er eitt íbúð-
arhús í smíðum, á Lyngum.
Og samgöngur góðar. Við er-
um nokkuð vel settir með
flugvelli. Þetta eru aðallega
sjúkravellir, etos og t.d. á
Hnausum, Fossi og Klaustri,
en í Álftaverinu er völiur fyr
ir Dakotavélar, í Skaftárturag
um við Hólmsá og í Fljóts-
hverfinu að Maríubakka.
Frekar er auðvelt að gera
flugvelli í héraðinu, það gera
sandarnir.“
„Er ekki lítið ura strönd?“
„Jú, þótt þetta sé einhver
mesti strandstaður landsins,
er ekkert strand. Tæknin er
orðin svo mikil, að lítil hætta
er á strandi. Það var settur
upp radarsvarviti í Skarðs-
fjöruvitann, og mér er sagt,
að það sé eini staðurinn á
landinu, sem þann útbúnað
hefur. Sjómenn hafa sagt mér
að hann sjáist mjög vel. 1
Skaffcárósvitanum er Ijósviti,
sem gengur fyrir gasi, en
Skarðsfjöruvitinn er raflýst-
ur og þar er einnig radió-
viti.“
„Eruð þið máski óánægðir
með að fá engin strönd eins
og í gamla daga?“
„Ég hef enga trú á því, að
menn óski eftir skipströnd-
um. Þetta var máski tilbreyt-
ing í gamla daga, en við sem
eigum bíla og förum út að
strandstað í vonzkuveðri til
að bjarga skipbrotsmönnum,
þurfum ekki að reikna með
því að græða á strandinu, því
að oftast verða bilar okkar
fyrir miklu hnjaski og tjóni."
sagði Vilhjálmur að Hnausum
að lokum. — Fr.S.
vél af ljósm. Mbi. Fr. S.)