Morgunblaðið - 25.10.1972, Blaðsíða 28

28
MORG UNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 25. OKTÖBER 1972
^AGAIM í frjálsu ríki eftir YS. Naipaul
„Ekki vildi ég vera hér ein á
ferð,“ sagði Linda.
Framundan var eitt af ljósker
unum sem enn logaði á. Það
varpaði daufu fluoresentljósi í
lítinn hring kringum staurinn.
Augun vöndust myrkrinu, svo
greina mátti óljóst hálfhruninn
steinvegg, blik á blautum pálma
blöðum.
„Það er skrítið", sagði Linda,
„að menn gleyma samstundis öll
um húsunum héma þegar kemur
út í þetta mikla myrkur og
manni finnst enginn hafi enn
augum litið þetta stóra vatn.“
„Hvað áttu við“ sagði Bobby.
„Fólkið sem hér bjó þekkti
þetta vatn frá örófi alda.“
Þau komu að húsinu með
hálfhrunda bárujárnsþakinu
sem hékk fram af veggjunum
eins og þandir fuglsvængir. Á
veröndinni sat hópur manna
kringum lítinn eld.
„Þeir voru ekki fluttir í hús-
in hérna við breiðgötuna, þegar
ég var hérna siðast," sagði
Linda.
Hún hrasaði um leið og hún
lauk við setninguna, svo steinn
hrökk undan fótum hennar.
Einn Afríkumannanna á verönd
inni stóð upp. Langa granna fæt
ur hans bar við bjarmann frá
eldinum. Linda og Bobby
horfðu beint fram.
Um leið og þau gengu fram
hjá húsinu, sagði Linda: „Ofurst
inn hafði á réttu að standa. Þeir
drepa hann áreiðanlega."
Þau gengu fram hjá bensín-
stöðinni, minjagripaverzluninni,
kvikmyndahúsinu, þar sem allt
var í svartamyrkri. Þau komu
þar sem breiðgötunni sleppti
og sneru inn á mjórri götu með
laufskrúðugum trjám á báða
bóga, þar sem herflokkurinn
hafði farið um fyrr um kvöldið.
Þau óðu bla'Utar. sand og grjót-
mulning og hrúgur af föimiuðu
laufi. Myrkrið varð enn svart-
ara. Tæplega sást móta fyrir
húsuraum í óhirtum görðuraum.
Þar voru engir eldar á verönd-
uraum. Trén slúttu fram yfir göt
uraa svo allt varð þröngt og
iranilokað.
Hundur gelti dimmum rómi
og birtisit skyndilega urraradi
við fætur þeirra. Þau héldu
áfram og hunduriran elti þau út
fyrir það sem haran álieit uimráða
svæði sdtt. Nú heyrðist miarg-
rödduð hundgá beggja vegna
við götuna og brátt flykktist
að þeim flokkur honda, sem virt
ust ekki láta svæðaskiptiragu á
sig fá. Dauft rafmagn'sljós sást í
'gttugga í eirau húsanna. Þaðain
bættusit við eran fleiri hundar á
harðastökki. Þeir geltu ekki en
kröfsuðu í götuna með framfót-
uraum. Utan úr myrkrinu fram-
undan bættist eran við 'gelt írá
fleiri hundum. Eragitran kallaði á
þá. Þeir áttu eraga húsbændur.
„Það er tóm vitleysa að halda
áfram'* * sagði Linda.
Þau sraeru við. Fram að þessu
höfðu hundarrair aðeins hrakið
þau iran á miðju götuninar, en
nú skutust þeir jafrat fram fyr-
ir þau sem aftur fyrir. Það brak
aði í sandinium undan hundslöpp
uraum, reiðiiegt urrið kom leragst
raeðain úr barka og stöðugt gelt
heyrðist úr öllum áttum. Eran
bættust við fleiri hundar.
„0, guð minn góður," sagði
Linda. „Þessir hundar eru hús-
bæradaiausir. Þeir eru orðnir
villihumdar."
„Ekki tala", sagði Bobby. „Og
í guðarana bænum, ekki hrasa."
Og huindarnir æstust greini-
lega við samræður þeirra. Gat-
an var iðaindi hundakös. Þeir
biðu í ofvænii eftir fyrsta merki:
að sá hugaðasti legði til atlögu,
— ’sraöggri hreyfingu Bobbys eða
Lindu, — að steiran skryppi umd
an skósólia. En smátt og smátt
þokuðust þau nær breiðgöt-
uraní og ljósinu.
„Þú sagðiist eran vera með ör
eftir bitið, þegar hundur móður
Máttvama reiði sajuð í Bobby.
„Ég skal drepa þá. Ég er með
Stálkamta framiain á skóraum. Ég
skal drepa þamn. fyrsta sem
ræðst á mig. Ég sparka í haus-
inin á homrum svo hanm moiraar.
Ég skal drepa hamm.“
Horaum óx kjarkur við reið-
ina og það var eragu líikara en
hundamdr skyrajuðu það. Þeir
fóru að færa siig mœr vegkamt-
imum og sökkuðu aftur úr.
Myrkrið var ekki eins taligert
við breiðgötuna og þar vintiust
l'andaimiörk sem humdamdr
gerðu skil á.
Bobby sfcalif firá hvirfli til ilja
en reyradi að Stilla sig.
Limda sagði: „Ég hef heyrt að
maður þurfii 14 ónæmissprautur
við stifkrampa."
„Þessir hunidar vom fluttir
hiragað til höfuðs Afrikumönm-
uraum", sagði Bobby.
„Já, Bobby“, sagði Limda. „En
raú -ráðaSt þeir á ail-a jafrat."
„Þeir eru þjálfaðir til að ráð
ast á Afiríkumeran."
„Þá eru þeir ekki raógu vel
þjálfaðtr."
„Þetta er ekkert gamaramál."
„Hvemig heldurðu að mér
líði."
Þau gemgu þegjandi heim að
hótelirau. Litu ekld eimu stnnl í
áttina að varðeldum sem urðu á
vegi þei-rra. Enm logaði ljós á
barnum en ekkert í herbergd
ofurs'tams við hliðina á Skrifstof
unmd. Á veröndimrai dokaði
Linda sraöggvast við eiras og
hún ætti von á þvi að Bobby
ryfi þögnina. En haran þagði,
setti upp varaþókmunarsvip og
gekk iran á bariran. Hún sneri
í áttina að stiganium og hairan
heyrði að hún fór upp til her-
í þýðingu
Iiuldu Valtýsdóttur.
bergis síns. KMkkain var rúm-
lega nlu. Glæfraförin hafði ekki
staðið nema tæpam hálftíma.
Bobby sat á barstól og
dreypti á Dubonmiet-giiaisi.
ÞreytutiMmming gaignitók hamm
eftir óttablandraa reiðima og eim
maraakennd lagðiist á haran eims
og farg. Þama á bairraum, við
þetta stóira afiríska vatra. Homum
varð litið á úfiran og óhreimam
hrakkimkolliran á uraga barþjóm-
inum í rauða jaikkamum og hamm
hu.gsaði: Vesalimgs dremiguiriinin,
vesallrags afriski dreragur, og
tárim komiu fram í augu hams.
„Ég lesa fraraska bók“ sagðl
barþjónninm og lyM upp
sn'jáðri bók í tætíragslegri kápu.
Eyru Bobbys mámu ekki orð-
in. Harnm horfði á drenigimm og
sá fyrdr sér humdama og huigsaðd:
VesaJimigs dreragur.
„Ég iesa flata'rmállsifræði“,
sagði barþjórandmm og lyftí upp
araruarri þvældri bók.
Og þá skildi Bobby loks að
hann var að reyna að fitja upp
á samræðum. Ungir Afríkumenn
gerðu sér oft far um að hefja
enwood chef
þiraraar beit þig,“ sagði Linda.
velvakandi
Velvakandi svarar í síma
10100 frá mánudegi til
föstudags ki. 14—15.
• Óvinsæl breyting
S.júklingur skrifar:
„Heiðruðu lesendur!
Ef þið hafið einhvern tíma
legið veikir á sjúkrahús-
um mun ykkur eflaust reka
Bótar
til sölu
Höfum mikið úrval báta
til sölu frá 4 til 82 lestir.
Þar á meðal:
11 lesta Bátalónsbát
(tveggja ára) með öllum
veiðarfærum.
13 lesta Bátalónsbát (tíu
ára) með öllum veiðar-
færum og
20 lesta frambyggðan
rækjubát (eins árs) með
veiðarfærum og leyfi.
Allir lausir til afhending-
ar strax.
Höfum kaupendur að 20 til
50 lesta bátum.
Skip &
fasteignir
Skúlagötu 63.
Sími 21735 og 21955.
minni til, að þar áttuð þið með
al annars tvo ljósa punkta.
Annar þeirra var batavonin,
en hinn tilhlökkun vegna vænt
anlegra heimsókna vina og
vandamanna.
Slíkar heimsóknir eru færar
um að beina hugsunum þjáðra
sjúklinga burtu frá veruleik-
anum í bili inn á bjartari
brautir.
Nú hefur sú fregn borizt mér
til eyrna, að eitt af sjúkrahús-
um Reykjavíkur hafi breytt
heimsóknartima til sjúklinga
sinna á mjög óheppilegan hátt
— aðeins einn heimsóknartími
daglega — á sunnudögum fyr-
ir hádegi — á þeim tíma, er
margir vilja hlýða á guðsþjón-
ustur og á virkum dögum frá
kl. 6,30—7,30, sem er kvöld-
matartími á flestum heimilum,
þegar húsmæður eru önn-
um kafnar við matargerð og
framreiðslu.
Hvers konar innræti stend-
ur á bak við þessa ómannúð-
legu breytingu, sem miðar að
þvi að gera mörgum óhægt um
vik að hitta veika vini
og fækka gleðistundum þjáðra
manna?
Sjúklingur."
• Skýzt, þó skýr sé
Kennari skrifar stutt bréf og
ber lof á útvarpsbáttinn „Dag-
legt mál" hjá Páli Bjarnasyni.
Segir hann þáttinn ekki hafa
verið í betri höndum fyrr, en
jafnar Páli við þá, sem beztir
hafi verið, Magnús Finnboga-
son, Tryggva Gíslason og eira-
hvern þriðja mann, sem hann
rraan ekki raafnið á. Hiras veg-
ar hafi Páli skotizt miðviku-
dagskvöldið 18. október. Kenn
arinn segist ekki hafa heyrt bet
ur en hann segði, að eitthvað
væri af ýmsum toga sprottið.
Þarna hljóti hann að hafa ætí-
að að segja „spuinmið" í stað
„sprottið".
• Gruggugt vatn í
Fossvogi
Húsmóðir í Fossvogi hafði
samband við Velvakanda og
sagði, að mikil brögð væru að
því, að kalda vatnið væri
gruggugt og líktust óhreinind-
in einna helzt leir. Hún sagði,
að óhreinindi þessi hefðu ver-
ið í vatninu þau þrjú ár, sem
hún hefði verið búsett í hverf-
inu og væri búið að kvarta við
hlutaðeigandi, en án árangurs.
Vatnsveitustjóri gaf þær
upplýsingar, að hér væri um
að ræða kísilgúr, sem myndað-
ist í Gvendarbrunnum og bær-
ist með vatninu út í vatnsæð-
ar. Kísilgúrinn safnaðist siðan
fyrir í svokölluðum blindend-
um vatnsæða og færi þaðan út
i vatnið. Blindendarnir væru
hreinsaðir reglulega, en varan
leg bót yrði ekki ráðin á þessu
máli fyrr en Gvendarbrunnum
hefði verið lokað og nýtt vatns
ból Reykvíkinga hefði ver-
ið tekið í notkun. Þess bæri þó
að geta, að ekki stafaði óheil-
næmi af dreggjum þessum.
• Hver er munurinn?
Hrafnhildur Ólafsdóttir
skrifar:
„Kæri Velvakandi!
Mig langar til að spyrja for-
ráðamenn Sjónvarpsins hvers
konar ruglingur þetta sé eigin
lega hjá þeim, að banna eitt í
dag og annað á morgun?
Ég er að tala um hina al-
kunnu Coka-Cola auglýsingu,
sem allt ætlaði vitlaust að gera,
þar eð hún var sungin
á ensku. Jæja, svo var nú öllu
kippt í lag og ekki heyrðist
eitt aukatekið úttent orð,
(nema auðvitað í öllum bíó-
myndum og skemmtiþáttum!)
þar til að undanförnu er kom-
in þýzk „pía“, að mér heyrist,
og syngur hástöfum á há-
þýzku um tannkrem, sem heit-
ir Ultra Brite og á að gefa
miuinninium „sex-appeal“!
Þeir eru kannske svona
„sexy“ þessir „bossar" þanma
hjá „Tí-vi-inu“, að slikar aug-
lýsingar fá undanþágu?
ITrafnhildur Ólafsdóttir.“
• Hamsakökur
Velvakandi var beðinn að
koma á framfæri fyrir-
spurn frá vestur-íslienzkiri
konu, um það, hvort einhver
hefði í fórum sínum uppskrift
að hamsaköklIm (smákökum).
Konan sagðist hafa bragðað
þessar kökur í Islendinga-
öyggðum vestra, og væru þær
mjög bragðgóðar. Meðal þess,
sem í þær væri haft, væri
hamsatólg og rúsínur.
Kannist einhver við þessar
kökur, verður vitneskja um
það vel þegin.
Bátar
til sölu
8, 11, 15, 17, 20, 22, 25, 30,
37, 45, 49, 50, 53, 55, 62, 66,
70, 75, 80, 85, 100, 105, 125,
150, 200, 250, 300 lestir.
Fasteignamiðstöðin, s, 14120.
Frá Sviss
Síðar blússur, stuttar blússur.
Fjölbreytt úrval. GLUGGINN, Laugavegi 49.
Heíur þú reynt Lokkublik?
Opið mánudaga 10.00—6.00
þriðjudaga — fimmitudaga 9.00—6.00
föstudaga 9.00—7.00
laugardaga 9.30—2.00
Hárgreiðslustofan LOKKABLIK,
Hátúni 4 A, Norðurveri.
Sími 25480. — Næg bílastæði.