Morgunblaðið - 08.05.1973, Blaðsíða 25
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 8. MAÍ 1973
25
— Hiuui fyllist aUtaf afbrýðisemi, jM-gar hann sér kærust-
nna sína með öðrinn mönnum.
— Passaðu þig nú, þegar þú gengur yfir stríðsdans-stíg'mn.
•. stjdrnu
, JEANEOIXON Spff
ítrúturinn, 21. min — 19. april.
Þú færú tækifæri til aú legEja Uönd á plóffinn á fjármálasvið-
inu ng ffatiffa frá eiffin, jafnt sem almennum samninffiim svo að vel
sé. Þú ffetur haffrastt f jölsk.vldumáium jafnframt þessu.
Nautið, 20. apríl — 20. maí.
Venjuieff samkepimi skapar ekki sérstaka framvindu mála, aðra
en smá upplyftinffu fyiir þiff. Fólk er latt til verka.
Tvíburarnir, 21. maí — 20. júní
I'Ttlk er samvinuuþýtt off koma tilfiiininffumálin nokkuó þar við
söffu. Viðskipti byrju vel, en fé það, sem þú færð i hendur er bund-
ið nokkrum skilyrðum.
Krabbinn, 21. júní — 22. júli.
I>ú notfærir l»ér |».ið, »©m þú hefur lagt í sðlurnar osr endur-
metur eiifiii »kyldur. Kikjandi fyrirkomulaK er breytingum húft
fyrirvaralaust. I»ú liefur skammaoi fre»t til aft snúa hlutunum þér í
hag:.
Ljónið, 23. júlí — 22. ágúst.
Dagleg: verk þín irangra svo hægt, aft þaft skapraunar þér, en þú
pefcur lftift 'wtt úr þvi. Þess i staft endurski|»uleg:g:ur þú eigrin áhugra-
mál.
Mærin, 23. ágúst — 22. september.
Smáviðburðir dagrsins eru undirstaftan aft merkum framtíftar-
samskiptum. I»ú ferft i eins langra ferft, og: þú g:etur leyft þér í bili.
Vogin, 23. september — 22. október.
Það er seuniloffa elrki ómaksins vert að reyna að þjðna tveimur
herrum, þðtt vinir þínir séu iðnir við kolann. Huffkvæmni þin borgar
siff.
Sporðdreklnn, 23. oktðber — 21. nóvember.
Nú er rétti tíminn til að hefja ný störf, sem lireyta krinffum-
stæðunum mikið. léiaffar þínir eru övenjuieea samvinnuþýðir.
Bogmaðurinn, 22. nóvember — 21. desember.
Ef þú ert ekki vel vakandi. koma ýmsir af ynffra fólkinu þér á
óvart. Þú lætur ekki ffinna þiff út I úvæntar framkvæmdir.
Steingeitin, 22. desember — 19. janúar.
Þú seffir hug: þinn, þótt þú þeffir um fjárhasiiin. Samkeppnin
skerpir skilninffarvitin off hressir þiff um leið. Félasi þinn verðnr
að hafa fulit athafnafrelsi án þess að þurfa að leita ráða lyá þér.
Vatnsberinn, 20. janúar — 18. febrúar.
Róleffar aðfferðir í fuliri skynsemi létta af þér Iiunffu farffi um
leið og þær skýra málin taisvert. Fiest mál þarf að útkljá með
kvöldinu.
Fiskarnlr, 19. febrúar — 20. marz.
Kómantíkinn þarf ekki aft hvetju mikift til dáfta. Á þetta einkum
vift um leyudar tilfinning:ar fólks.
Minning:
Jón Jóhannsson
FYRIR unigan mann seim er að
hefja 14fs®tarf sitt, er það ómietan-
legt aið fá tækilfæri ti.I að kyninast
og vera samiviisturm vilð ntenn,
sem gæddir eru jákvæðu líflsvið-
horfi. Einn af þessum mönnum
var Jón Jóhannsson, sem í dag
eir til moldar borinm f rá Fossvogs-
kapeliunini. En. Jón lézt að
Vífilsstöðum, mánudaginn 30.
apríl síðastliðinn, efltir erfið
veikindii.
Jón var fæddur 27. desember
1908, að Geithellum í Álftafirði í
Suður-Múlasýslu, soniur hjónr
anna Jóhanns Jónssonar bónda
þar og komu hans Heigu Eiinars-
dóttur, en Geithellair voru og eru
stórbýli, sem vel var setið af for-
eldrum Jónis og nú niðj um þeirra.
Sem ungur maður dvaldist Jón
tvö ár á AlþýðuSkólamum á
Laugum og síðan eitt ár á lýð-
háskólanum Voss í Noregi, en
á þeim tóimia þótti þetta vera
mjög góð menntun.
Árið 1939 kvæntist Jón Þor-
björgu Pálsdóttur, frá Hærukots-
nesi í sömu sveit. Fyrsitu árin
voru þau við búskap, en árin
1943 — 1945, var Jón starfsmað-
ur Garðyrkj uskóla ríikisins. Árið
1945 fluttust þau hjónin og
settust að í Kópavogi. Jón stund-
aði þar fyrst byggingarstörf,
síðan féklkst harnn eimkum við
tréSmiíðar, þar af lengsit hjá Tré-
smiðjunim Víði, eða í 16 ár, en
nú seinustu árim hjá Trésmiðju
Sigur&ar Eiíassonar, eða þar til
hamn nú á síðasta ári varð að
hætta vinnu, sökum heilsubrests.
Jón og Þorbjörg eignuðust einn
son, Jóhann, mjólfcuirfræðing,
sem reynzt hefur foreldrum súv
um stoð og stytta, en hann er
kvæmbur Liv, fæddri Ramsdal,
morskri konu að ætt. Þau eiga
fimm börn.
Ég átti því láni að fagna að
kynnast Jóni sem unglingur, en
þó fyrst eftir að heim kom að
lokrou námi erlendis. Sumarið
1967 var Jón einníg starfsmaður
Garðyr'kj u.sikóla ríkilsiins, og betri
mann var ekki hægt að hugsa
sér í vinnu. Alitaf sama ljúf-
mennskan og samvizkusemin, og
því E'em homum var trúað fyrir
var í öruggum höndum, Jón var
einnig sérstaklega vamdvirkur
við allt sem hann tók sér fyrir
hendur, og frá sumardvöl hans
1967 á ég margar og góðar minn-
ingar um góðan starfismann.
Jón og kona hans karmi sér
upp myndarlegu og ástríku
heimi'li að Nýbýlavegi 26 í Kópa-
vogi. f kringum húsið komiu þau
sér upp mjög fallegum skrúð-
garði, sem sérstaka athygli vakti
vegna snyrtkrneimsfcu, en um
garðimn hirtu þau með mjög
mikiWi umhyggju.
Fjölsfcylda mín kom oft sem
gestir á heimffli þeirra hjóna, og
ætíð voru móttökurnar jafn
hjartanlegar. En þeiim var það
báðum eiginlegt að taka þannig
á móti gestum, að hverjum og
einum fannst hamn alltaif vera
iminilegia vellkomiinn, hvemig sem
á stóð. Enda var oft gestkvæmt
á Nýbýlaveginiuim, en alltaf var
húsrými fyrir fleiri gesti,
Ef gott var veður, var fyrst
skroppið út í garðinn, enida var
það unun að ganga um hann í
fylgd mieð þeim hjónum, trén og
blómin voru vinir þeirra, og voru
meðböndluð efltiir þvi. Er iinm í
stofu var setzt, skorti 'heldur ekki
umræð'uefnin, því bæði voru þau
hjónin mjög áhugasöm um nátt-
úru landsins og þjóðlegan flróð-
leik. Er rætt hafði veríð um dags-
ins gagn og mauðstymjar, sagði
Jón nú oflt seinni árin: „Nú för-
um við niður í kjallara, á meðan
Þorbjörg hiltar kaffisopa", en þar
niðri hafði Jón aðstöðu fyrir sig
til að binda inn og gyllia bækur,
en það var hans áhugamái síð-
ustu árin. Þarna niðri var
ánægjulegt að siftja og ræða við
Jón um bækur og þarnrn fróðleik
sem þær geta haft að geyrrna, og
á ég frá þeirn stundum margair
ógleymanlegar minnángar. Ég lít
heldur aldrei svo yfir miinn
bókaskáp, að mér verði ekflai
huesað tffl Jóns, því þær eru efcki
margar bækurnar þar, seim hann
hefur efcki handfjatlað, bundið
in,n eða gert við kápu eða kjöl.
Æskuslóðirnar vcnru Jórei eink-
ar hugstætt umiræðueflni og
greinilega var hugurimm oflt bund-
iinn við þær og það sem þar var
að geraisit. Ég áttó því lárei að
fagrea að aka með horeurn uim
sveitlinia hans, Álftafjörðinn,, fagr-
an sunn udagsmorgun i júlíimán-
uði síðastliðið sumar. Sú ferð
verður mér ógleymaeleg. Hverj-
um stað var heilsað sem gömlum
góðuim virei,, sem lengi hafði
verið sakreað. Stórum fræddist ég
líka um ömefni og sögu sveiit-
arinnar og þá lífsbairáttu sem
þar hafði verið háð. Þá hefði
verið erfitit að hugsa sér, að eftir
svona fáa mánuði, yrði Jón kom-
inn tiil annarra heimkynma, þvi
þá var hann mjög hress og virki-
lega rnauit þess að dveljast á
bern skusflóðun u m, ásamt sinni
ágætu konu, sem einnig á simn
frændgarð á sömu sltóðum. Þetta
vairð siðasta ferð Jónis um þessar
slóðir, en það veilt ég að þessi
ferð varð honuim tifl mikillar
ánægju, því þarna fór hann um
slóðir feðra sinna, sem hugur
hans var svo bundinin við.
Ég vil með þessum fátaefclegu
línium þakfca Jóni og fjölskyldu
hans, fyrir alla þá vináttu og að-
stoð sem þau veifctu fjöisfcyldu
minni, við fráfall föður míns, og
við mannum alia tíð geyima í
hjörtuim okkar minniinguna um
góðan dreng, sam boðkm og bú-
inn var til að hjálpa öðrum er
erfiðleikar sóttu að. Þér Þoir-
björg, senduim við okikar innsileg-
ustu samúðarkveðjur og biðjum
góðan guð að styrkja þig og
fjötekyldu þína. Við vituim- áð
aár harmur er kveðinn að þér,
föður þínum, syni, tengdadótltur,
og barnabörnum ykkar, sem
sakna afa sínts, en huggun harmi
gegn er að minningin um góðtem
og ástríkan eiginmarm. Cöður og
afa gleymist aldrei.
Grétar J. Unnsteinssoou
Minning:
Ragnar Auðunsson
Fæddur 13. desember 1967
Dáinn 1. maí 1973.
1 dag er til moldar borinn
elsku litli frændi minn, Raggi
eins og við í daglagu talii köll-
uðum hann. Margs er að minn-
ast, þó árin yrðu ekki mörg. En
söknuðurinn er sár, er ég nú sé
á eftir öðrum systursyni mínum,
sem ekki fékk að dveljast hér
hjá okkur nema svo stutta
stund. Söknuðurinn er mikiM
fyrir foreldra og sysfcur, ömimur
og afa. Raggi litli var sonuir
Rögnu Helgadóttur og Auðuns
Karlssonar. Hann var yndilsiegt
barn þó heilsu nyti ekki, en
glaðvær, söngelskur og ljúfur í
viðmóti. Elsku litli frændi
minn! Nú ertu kominn til litla
bróður þíns Kristins, sem þú
spurðir svo oft um, og sem við
áttum á bak að sjá 29.8. 1968
aðeins 2 ára. Litlar systur
sakna kærs bróður, er þær báru
á örmum sér. Litlu börnin min
sakna kærs frænda sem var
þeim svo kær. En eiga nú svo
góðar endurminningar um.
Elsku Ragga mín, þú sem ert
búin að standa þig svo vei í
öllum þínum erfiðleiku. Ég bið
algóðan Guð að styrkja þig og
litlu dætur þínar i ykfcar mikiu
sorg. Föður, ömmum og öfum
sendi ég mínar beztu samúðar-
óskir og bið GuO áö styrkja
þau. Ragnar andaðist í Bam»-
spítala Hringsins 1. maí eftór
stutta legu þar.
Far þú í friði.
Friður Guðis þig blessi,
hafðu þðkk fyrir allt og afflt.
Ég bið af hjarta barnið mitt,
að blessað sé hvert sporið þitt
að eriiglar Guðs þér haldi í hönd
um hamingjunnar björtu lönd.
Þin frænka Magga.
Strik í reikninginn
Framh. aif bls. 17
hafa vaidið árekstrum, en þegar á
reynir standa oddvitar öreig-
anna saman um hagsmuni sína.
Sovétrikin eru fjarri því að vera
land jafnaðar. Tekjum, pólittsku
valdi, ráðstöfunarrétti yfir verðmæt
um er þar ójafnt dreift og jöfnuður
naumast meiri en á Norðurlöndun-
um, en þjóðarbúið hins vegar mun
verr rekið, enda fjarri þvi að vera
land marxískra allsnægta. Sovétrík-
in eru í rauninni auðvaldsríki á viili
götum og bjóða upp á engar félags
legar nýjungar, sem réttlæta póli-
tiskt siðleysi, algeran skort á virð-
ingu fyrir almennum mannréttindum
og fuilkomlega andvana kímnigáfu.