Morgunblaðið - 18.12.1973, Blaðsíða 30

30
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 18. DESEMBER 1973
Þýtur í skóginum sasr^
5. kafli
ÆVINTÝRI FROSKS
„Já, þetta sagði ég þér,“ sagði rottan gröm. „Og i
þokkabót ertu búinn að koma bátnum mínum fyrir
kattarnef og eyðileggja þessi ágætu föt sem ég lánaði
þér. Það segi ég satt, froskur, að'ég skil ekki,
hvernig þér getur haldizt á nokkrum vinum.“
Froskur sá strax, hversu heimskulega hann hafði
farið að ráði sinu. Hann viðurkenndi villu sina, bað
rottuna innilega afsökunar og beitti fyrir sig allri
sinni auðmýkt og lítillæti, sem vinir hans stóðust
aldrei. „Rotturófa, ég sé, að ég er mesti þverhaus.
Hér eftir skal ég vera hlýðinn og eftirlátur og ekkert
gera nema með fullu samþykki þínu. Því máttu
treysta."
„Ef svo er,“ sagði rottan, „þá ráðlegg ég þér að
setjist niður og borða kvöldverðinn, því það er orðið
áliðiðog hann verður borinn fram innan skamms. Ég
er líka viss um, að við getum ekkert gert, fyrr en við
höfum ráðfært okkur við greifingjann og moldvörp-
una, heyrt síðustu fréttir og farið að ráðum þeirra í
þessu erfiða máli.“
að bora meðoddi skæranna Rötin sem synd eru og festa bandið
eins og sýnt er.-l>egar snuran hefur verið fest f handleggi og
fætur er hundin löng og sterk snúra á . '.jn þversnúranna. Þá
þarf að fá hréfaklemmur og setja í götin á búknum og vtri götin á
ÞESSI skemmtilegi jöla-sprellikarl er gerður á eftirfarandi hátt.: höndum og fótum. Bréfaklemmurnar eru beygðar — og jóla-
Þú límir jólasveininn á pappa eða karton og klippir út. Svo þarf sprellikarlinn er tilbúinn.
oAJonni ogcTYIanni
Freysteinn eftjr
Gunnarsson Jón Sveínsson
þyddi
Við reyndum að losa okkur, og varð úr þessu dálítil
viðureign, sem þeim uppi á þiljunum þótti auðsýnilega
mjög gaman að.
Auðvitað biðum við ósigur og vorum brátt teknir
úr bátnum og settir upp í neðsta þrepið á uppgöngu-
stiganum.
Þar vorum við látnir bíða dálítið.
i Við stóðum nú þarna og vissum ekki okkar rjúk-
andi ráð. Þá sagði ég við Manna:
„Nú eru þeir búnir að handtaka okkur, Frakkarnir“.
„Það er undarlegt“, sagði Manni, „að þeir skuli
ráðast svona á okkur eins og þeir sýnast vera glaðir
og vingjarnlegir“.
„Já, ég hugsa nú líka, að þeir séu bara að gera að
gamni sínu. Við skulum ekki vera neitt hræddir við
Þ'U
a •
Nú kom liðsforingi niður til okkar. Hann tók vin-
gjarnlega í hendurnar á okkur og leiddi okkur upp
stigann.
Við veittum enga mótstöðu, því að við fundum
strax, að hann ætlaði ekki að gera okkur neitt mein.
Uppi á þiljum var okkur tekið með blíðu.
Alstaðar sáum við vinaleg andlit, og heilsuðum við
öllum með handabandi, sem við náðum til.
Liðsforinginn fór nú með okkur langa leið eftir
þilfarinu. Við gengum fram hjá gljáandi fallbyssum.
Þar stóðu grimmilegir verðir með brugðnum sverðum.
Við fórum niður stiga og komum þar að dyrum
einum miklum. Hurðin var úr gljáfægðum rauðaviði.
Þar fyrir innan var skrautlegt herbergi.
Allt var hér framúrskarandi fínt og fágað.
Liðsforinginn lét okkur setjast við borð, sem stóð
á miðju gólfi. Síðan tók hann stóra og fallega mynda-
bók ofan úr skáp og lagði hana á borðið hjá okkur.
— Já, gótlan daí'inn . . . þetta
er Júlfus Iniktalari .. .
— Ég vil gjarnan biðja for-
stjórann um yfirvinnu alla
næstu viku ... konan nifn er að
byrja á jólahreingerninguin . .
— Þegar þú ert búinn að
sna*ða saumavélina, væri þá
ekki heillaráð að kaupa ís-
lenzk-ftals orðabók ... ?