Morgunblaðið - 18.12.1973, Blaðsíða 31

M<W<fuNm~AÐÍÍf f»l<I'Ð.Im)A0tltf 1K l'íl>:SRMIÍKU'19TS'
MAIGRET OG SKIPSTJÓRINN
Framhaldssagan
eftir Georges Simenon
Jóhanna Kristiónsdóttir
þýddi
I
19
hálsi fyrir, að vera ekki nógu
strangur í prófum . . . og þess
vegna féll föður mfnum til dæmis
ekki viðhann.
Hún fitlaði við smáhluti og hélt
áfram.
— Ég vildi óska þess eins, að
þetla væri allt um garð gengið . . .
því að þeir vilja ekki einu sinni
leyfa. að hann verði jarðsettur . . .
Skiljið þér mig . . . Ég veit hvorki
upp né niður lengur . . . En ég
verð að fá liann aftur . . . svo að
hann komist í gröfina . . . Og guð
mun áreiðanlega refsa hinum
seka ...
Hún varð ákafari og sagði
styrkri röddu:
— Já. . . . það held ég! Ætli það
geti ekki verið? Að þetta verði
útkljáð milli guðs og morðingjans
. . . Hvað vilum við svo sem?
Það fór hrollur um hana. eins
og henni hefði allt f einu dottið
eitthvað í hug. Svo benti hún til
dyra og sagði hraðmælt: —
Kannskí drepur han'n Beetje! . . .
Því gæti ég næstum trúaðá hann .
.. Væri þaðekki hryllilegt?
Any horfði á s.vstur sína og vott-
aði fyrir óþolinmæði f svip henn-
ar. Sennilega fannst henni þetta
innantómt málæði og hún sagði
rólegri röddu:
— Hvað álitið þér nú. herra
Maigret?
— Ekki nokkurn skapaðan hlut.
Hún sagði ekkert frekar. en
svipur hennar lýsti vanþóknun.
— Ég álft ekki neitt. því að við
ntegum ekki gleynta húfunni
hans Oosting! sagði hann. — Þér
hafið heyrt kenningar .Jean Dutl-
os. Og þér hafið lesið verk Grosz.
sem hann hvatti yður til að lesa.
Það er ein meginregla, sem sjálf-
sagt er að re.vna að virða: að láta
aldrei ginna sig frá sannleikanum
vegna sálfræðilegra raka, sem
fram virðast sett . . . Iteldur fylgja
beinhörðum staðreyndum og
ábendingum.
Systurnar voru í vafa um, hvort
hann talaði f gamni eða alvöru.
— Hér er sent sagt um að ræða
kaskeiti og vindlastubb, sent ein-
hver hefur komið fyrir eða kastað
inn í húsið.
Frú Popinga andvarpaði og
sagði við sjálfa sig:
— Ég trúi því ekki, að Oosting .
Svo lyfti hún skyndilega höfði
og sagði:
— Þá man ég'eftir dálitlu. sem
ég hafði gieymt,...
Hún þagnaði, eins og hún hefði
sagt of mikiðog óttaðist afleiðing-
ar orða sinna.
— Haldið áfram.
— Nei ... þaðskiptir engu máli.
— Eg bið yður að segja mér það.
— Þegar Conrad fór á sæljóna-
veiðar á Workum . . .
— Já. Hvað þá?
— Þá fór Beetje með þeint . . .
því að hún stundar líka veiðar.
Hér í Hollandi njóta ungar stúlk-
ur furðu rnikils frjálsræðis.
— Voru þau í burtu yfir nótt?
— Já, stundum voru þau tvær
nætur f burtu.
Hún greip báðunt höndum um
höfuðið, eins og örvæntingin væri
aðheltaka hanaog hún kveinaði.
Hún hrökk við. þegar hún varð
þess vör. að einhver stóð fyrir
aftan hana og höndin skalf. sem
hélt á klútnum.
— Frú Popinga? spurði hann og
benti inn i húsið.
Ilún ætlaði að ganga á undan
honum. En hún var feimin og
klaufaleg, svo að lyktir urðu, að
hann gekk einn og fylgdarlausl
inn í ganginn. Ilann heyrði karl-
ntannsrödd innan úr slofunni og
barði að dyrum.
Dauðakyrrð. Og það , ar einhver
öhugnaður i þessari þögn, eins og
allt Hf hefði skyndilega stöðvazt.
Loks heyrði hann fótatak. Dyrn-
ar voru opnaðar Maigrel kom
fyrst auga á Any, sem hafði lokið
upp fyrir honum og horfði nú
hvasst á hann. Svo sá liann mann.
sem slóð viðborðið.
Það var Liewens bóndi.
Frú Popinga stóð við arin-
hilluna og fól andlilið f höndum
sér.
Það var augljóst. að koma þessa
gests hafði rofið mikilvægar sam-
ræður og stóralvarlegar og senni-
lega hal'ði einnig verið rifizt.
A borðinu vár útsaumaður
dregill og þar lá bréfabuiiki, sem
virtist hafa verið grýtt á borðið í
rtnði
Mest geðbrigði var að sjá á and-
lili bóndans Liewens, en hann var
einnig sá. sem fljótastur var að
jafna sig.
— Eg er vísl að trufla . . . hóf
Maigret máls.
Enginn svaraði honum. Enginn
hreyfði sig. En svo leit frú B)])-
inga ráðleysislega í kringum sig
og hljiip svo fram. *— Eg bið inni-
lega afsiikunar á að hafa truflað
santrieður ykkar .. .
Loks sagði Liewens eitthvað á
hollenzku. Ilann snéri sér til syst-
urinnar og var hvass f máli. Mai-
gret gat ekki stillt sig urn að
spyrja.
— Hvað er hann að segja?
— Að hann korni aftur síðar. Að
franska lögreglan .. .
Ilún þagnaði vandræðalega og
leitaði að orðunt — korni ntjög
ökurteislega fram. var það ekki.
botnaði Maigret fyrir hana. — Við
höfum þegar haft tækifæri til að
hittast... herra Liewens og ég.
Bóndinn reyndi að skilja, Itvað
sagt var. með því að horfa á svip
lögregluforingjans og reyna að
skilja raddblæinn.
Lögregluforinginn leit -á bréfin
og sá. að eitt þeirra var undir-
skrifað Conrad.
Alllaf versnaði i því. Bóndinn
tók ut>p húfuna sfna. sem lá á st<>1.
en var enn á báðunt áttum um.
hvort hann ætti aðfara.
— Hann kom til að sýna ykkur
bréf. sem rnágur yðar skrifaði til
döttur hans?
— Hvernig í ósköpunum vitið
þér það?
Hamingjn sanna! Ekkert var
auðveldara að sjá: andrúmsloftið
var svo |>ykkt og rafmagnað, að
það mátti nánast skeia það með
hníf. Liwens reyndi með iilium
ráðum að halda reiði sinni i
skel'jum. þegar hann kom.
Liewens, sem hal'ði verið vísað
inn í dagstofuna til kvennanna
tveggja, sem báðar voru ötta-
slegnar. Liewens, sem þreif bréf-
in upp úr pússi sínu og grýtti
þeim frá sér á borðið.
Frú Popinga. sem grúfði andlit-
ið i höndum sér og neitaði annað-
hvort að Inia þessum sönnunar-
gögnum eðti varð svo miður sfn af
harmi, að hún hafði ekki mátt
mæla...
Og Any, sem reyndi að sefa
manninn og rökræða við Itami.. .
Svo var harið að dyrum og þau
höfð.i öll stirnað upp af ötta og
loks hafði Any lokið upp fyrir
honum.
Þegar Maigret reyndi að átta
sig á þessu fólki. skjátlaðist hon-
um f mati sinu á að minnsla kosti
einu þeirra. Þvi að hann hefði
haldið. að frú Popinga sæti ráða-
laus og skælandi úti í eldhúsi. en
hún kom nú inn jafn róleg og
aðeins er hægt að vera. þegar
geðshræringin hefur náð hámarki
sfnu.
Og hægt lagði hún einnig bréfa-
bunka á borðið. Ilún grýtti hon-
um ekki frá sér. Hún lagði bréfin
gætilega frá sér. Sfðan leit hún á
böndann og svo á lögreglufor-
ingjann. Ilún opnaði munninn
nokkrum sínnum og loks tókst
henni að segja.
— Maður verður að
dæma...Einhver annar verður að
lesa þau.
Samstundis selti böndann
dreyrrauðan. Ilann gat ekki
kurteisinnar vegna lekið bréfin.
en þau drögu hann til sín eins og
segull.
Rithönd konu.. blátt bréfs-
efni. . .greinilega bréf fró Beetje.
Eilt varþó áberandi. Munurinn
á lengd bréfanna. Það voru
nokkrir smámiðar frá Popinga og
á hverjum aðeins fjörar fimmlín-
ur.
. Frá Beetje voru að minnsta
kosti þrjátíu bréf. löng og þétt-
skrifuð.
Conrad var dáinn. Það voru að-
eins þessir bréfabunkar og timb-
urstaflinn við Amsterdiep. sem
voru vilni að stefnumótum þeirra.
— Þér verðið að reyna að vera
röleg. sagði Maigret. — Og
kannski er bezt að lesa þessi bréf
reiðilaust.
Liewens virtist skilja hann, leit
til hans, eins og bænaraugum og
gekk eins og ösjálfrátt feti n;er
borðinu.
Maigret hallaði sér upp að
borðinu og valdi úr af handahófi
eitthvað af miðum frá Popinga.
I VELVAKAIMDI
Vehakandi svarar í
sínia 10-100 kl. 10.30 —
11.30. frá mánudegi til
föstudags.
0 Vínlaus jól
Guðjón Bj. Guðlaugsson, Kfsta-
suni 30, Reykjavfk, skrifar:
,.A öðrum tug þessarar aldar.
eða þegar ég var að alast upp. var
líf fólks yfirleitt fátæklegra en nú
er. Eins og annað var jólabaldið
fábrejttara. Þrátt fyrir það voru
jólin ekki síður tilhliikkunarefni
en þau ei'U börnum nú. og skildu
þau eftir sælukenndar minning-
ar. sem gex nizt hafa til elliáranna.
A þeint árum var engin áfeligis-
verzlun i landinu. Það var á þcss-
um blessuðu bannárum þegar
fólk var þannig hugsandi. að rétti-
lega þöt'ti bæði synd og skömm að
drekka áfeilgi.
Við börnin þurflum ekki að
kvíða J>\ í. að foreldrar okkar
spilllu jólagleðinni með drykkju-
látum og djöfulgangi. sem alltaf
er samfara víndrykkju.
Foreldrar gátu þá lika ökviðnir
leyft börnum sínum að fara á
skemmtanir (þá þekktist ekkert
aldurstakmíu k!). Þau komu j'afn-
góð heim heim af þessum
skemmtunum. og stundum betri.
Þö að jólin væru þá ekki eins
ljösrik og jól eru nú. þá hvildi
ekki sá skuggi yfir þeim. setn nú
hvílir yfir hátið ljóssins af viild-
um áfengis.
0 Allir taki
höndum saman
Eg get ekki hugsað mér meiri
andstæður en áfengisnetzlu. hve
litil sem hún er. og jólahald krist-
inna ntanna.
Hvaða faðir eða möðir. sem eitt-
hvað hugsarog \ i 11 börnum sinum
vel. stofnar til vinkaupa á slikum
hátiðum.sem jöl og áramöt cru?
Væri nú ekki rétt fyrir þá. sem
hafa vanið sig á þann ósið að
kaupa vín til hátiðanna 'að reyna
nú einu sinni að gera það ekki. Eg
get fullvissað hvern sem er um
það. að engan þarf að iðra þcss.
Það er eðlilega talið ösæmilegt
að hafa vín í fermingarvcizlum.
og þekkist nú orðið ekki sem bet-
ur fer. Væri ekka jafn sjálf'sagl að
halda vínlaus jól — hátið barn-
anna. hátíð I jöss og fríðar?
Tökum öll höndum saman.
prestar. kennarar. heknar. liig-
menn og aðrir góðir' menn. og
vinnum að þvi að halda vinlaus
jól.
Gcrum við það munu fleiri en
áður eignast gleðileg jöl.
Guðjón II j. Guðlaugsson."
0 Flótti frá
Hornafirði
Maður nokkur hringdi og sagð-
ist haf'a vcrið að hlusta á fréttir í
morgunútvarpi s.l. laugardag. Þar
hef'ði verið sagt svo f'rá. að
tuttugu og níu I'ullorðnir ásamt
einhverjum biirnum hefðu flúið
frá Ilöf'n í Hornafirði vegnakulda
og rafmagnsleysis þar. I beinu
framhaldi kom svo, að sumt af
þessu fólki hef'ði vcrið Vest-
mannaeyingar. sem f'lúðu frá
Vestmannaeyjum eldnöttina 2t{.
janúar 1973.
Maðurinn sagði, að sér hel'ði
fnndizt )>að liggja í orðunum. að
þetta fólk væri komið á l'lakk
jalnskjott og eitthvað bjátaði á.
en sagðist vona að það væri mis-
skilningur hjá sér.
Velvakandi \ i11 nú ekki ælla
fréttamönnum út\aipsins það. að
þeir haf'i í flimtingum erfiðleika
og hrakninga þá. sem ð'estmanna-
eyingar hafa att við að stríða á
þessu ári. þött verið gcti. að mátt |
hef'ði orða þessa f'rétt með ein- I
hverjuni öðrum hætti. "
0 Voru dísil-
rafstöðvar
varnarliðsins
nógu góðar
eða ekki?
Agúst Jónsson haf'ði samband |
við Velvakanda vegna fréttar í !
Mbl. s.l. laugar dag þar sem g'reint I
var l'rá ]>\ í. að varnarliðið hefði 1
boðið l'ram dísilral'stiiðvar til að .
bjarga ófremdarástandinu. seni *
ríkir nú i rafoikumálum austan- |
lands. I l'réttinni hal'i síðan verið I
vitnað í tvo opinbera starfsmenn .
og hal'i annar lieirra sagt. að I
vélarnar liel'ðu ekki reynzt nægi- I
lega góðár. en liinn hef'ði sagt. að ■
þær víeru ekki í ölagi. Var varnar- *
liðið að hjóða hilaðar vélartil láns I
eða voru þ;er þannig gerðar. að I
þter hentuðu ekki til notkunar við ■
220 volta ral'strauni? Eða er *
ganila sagan frá Vestmannaeyja- |
gosinu kannski að endurtaka sig I
— þ.e.a.s. þegar ríkisstjórntn gat*
ekki kyn.gt þ\ f l'yrr en í lengslu*
lö.g. að \ arnarliðið aðstoðaði við |
bjiii'gunarstörf þar? |
JÓLAPLATA
PÓLÝFÓNKÓRSINS
ERKOMIN
POLYFÓNKbRINN
PCXYPOKÖREN, REYKJAVK
Platan fer i heimsmarkað hjá RCA
en upplagið er takmarkað Tryggið
yður eintak í tíma. Tilvalin jólagjöf
til unnenda góðrar tónlistar. Fæst
i hljóðf æraverzlunum.
Veggskjöldur
PÓLÝFÓNKÓRSINS
teiknaSur a( Baltazar og gefin út i
tilefni söngferSar kórsins til Svi-
þjóðar og Danmerkur og útgáfu
fyrstu hljómplötu kórsins I aSeins
200 númeruSum eintökum.
Nokkur eintök
til sölu
í verzlunum
Rammagerðarinnar.
Ballerup
Hrærir, þeytir, hnoðar, blandar,
hristir, sneiðir, rifur. brýnir, bor-
ar. burstar, fægir. bónar.
Vegghengi, borðstatif, skál.
Hentar litlum heimilum - og
ekki siður beim stóru sem
handhæg aukavél við smærri
verkefnin.
FYRSTA FLOKKS FRÁ
FÖNIX
HATÚNI 6A,SÍMI 24420