Morgunblaðið - 03.01.1974, Blaðsíða 4

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 3. JANUAR 1974
Fa
'AiAin:
22-0-22*
RAUOARÁRSTÍG 31
BILALEIGA
CAR RENTAL
21190 21188
BÍLALEIGA, CAR RENTALI
JSf
OM-MKTM,-
Hverfisgöto 1 8
86060
/í5bílaleigan
felEYSIR
CAR RENTAL
*24460
í HVERJUM BÍL
PIOMŒŒR
ÚTVARP OG STEREO
KASSETTUTÆKI
LEIGAH
AUÐBREKKU 44-46.
SIMI 42600.
FERÐABÍLAR HF.
Bilaleiga.— Sími81260.
Fimm manna Citroen G
S. station. Fimm manna
Citroen G S 8 — 22
manna Mercedes Benz
hópferðabílar (m. bílstjór-
um)._______________________
HOPFERÐIR
Til leigu í lengri og
skemmri ferðir 8—50 far-
þega bílar.
KJARTAN
INGIMARSSON.
simi 86155 og 32716.
í,- P*r0tmbIðMb
F VlMIRGFRLDnR
I mRRKRfl VDDR
Sölumaðurinn
Áramótaávarp forsætisráð-
herra var af ýmsum ástæðum
all athyglisvert. Sérstæðast var
þó á hvern veg forsætisráð-
herrann tvfskipti ræðunni.
Annars vegar hamraði hann á
því, hve árið hefði verið
gjöfult, markaðir hagstæðir og
fleira jákvætt í þeim dúr. Hins
vegar kom svo mikil svartsýnis-
spá. Allt væri í óvissu, og eftir
orðanna þunga virtist, sem for-
sætisráðherra teldi, að allt gæti
farið í kaldakol á hinu
nýbyrjaða ári. —
Flestir hefðu haldið, að eftir
slík góðæri, sem þjóðin og um
leið ríkisstjórnin hefur búið
við f tvö ár, ættu að vera til all
öflugir sjóðir og forði til að
mæta tímabundnum afturkipp.
En þvf er ekki að heilsa.
Gamalt máltæki segir, að
eyðist, sem af er tekið, en hitt
er einnig jafn ijóst, að sé lengi
lifað um efni fram, þá blasir
gjaldþrot við.
Þegar forsætisráðherra
krafðist þess, að þjóðin sýndi
þakklæti sitt vegna þess, að
síðasta ár hefði blessast vel, var
undirtónninn sá, að allt ágætið
væri ríkisstjórninni að þakka.
Sannleikurinn er auðvitað sá,
að mönnum er skylt að þakka
það, að þrátt fyrir tveggja ára
vin'stri stjórn, þá skuli ekki enn
allt vera um koll keyrt. En slík
þakkargerð er því miður aðeins
skammgóður vermir, því að
öllum er Ijóst, að hrunið er
ekki langt undan, ef ekki
verður í skyndingu tekið f
taumana. Forsætisráðherrann
reyndi að blekkja þjóðina og
láta svo líta út sem allt það, er
að ríkisstjórninni sneri, væri
slétt og fellt. Minnti hann í því
á óprúttinn sölumann, sem
reynir að pranga kolryðguðum
bílskrjóð inn á sakleysingja
með að láta sprauta málningu
yfir öll kaunin. Eftir ræðu for-
sætisráðherrans má því spyrja
eins og spurt var í Banda-
ríkjunum á sínum tíma:
Mundirðu kaupa notaðan bíl af
þessum manni?
Stjórnin feig
Magnús Kjartansson orku-
skortsráðherra hefur gefið yfir-
lýsingar um, að réttast sé nú að
rjúfa þing og efna til kosninga.
Sú yfirlýsing er feigðarmerki
fyrir vinstri stjórnina.
Bjarni Guðnason hefur nú
skipað sér ótvírætt í stjórnar-
andstöðu og vill allt til vinna að
koma frá öhæfustu ríkisstjórn,
sem hér hefur setið. Vissulega
er þar feigðarmerki.
Utanríkisráherra hefur lýst
því, svo, að ástandið innan
ríkisstjórnarinnar sé nú
þannig, að það ráðist á næstu
vikum, hvort hún situr eða
fellur. Allt er það ástand með
feigðarbrag.
Björn Jónsson og Hanníbal
Valdimarsson hafa bent á, að
allar yfirlýsingar Magnúsar
Kjartanssonar um að
ályktunartillaga um uppsögn
varnarsamningsins verði lögð
fram um leið og þing kemur
saman, eru út í loftið og fyrir
þeim enginn fótur. Og utan-
ríkisráðherra hefur nýverið
bent á, að vel geti verið, að
samningafundurinn með
Bandaríkjamönnum í janúar
verði alls ekki hinn síðasti. All-
ar þessar margbrotnu og þver-
stæðu yfirlýsingar eru óræk
feigðarmerki.
Öll efnahagsmál þjóðarinnar
eru á heljarþröm, og ríkis-
stjórnin hefur hvorki vilja né
getu til að snúast gegn þeim. í
þeirri staðreynd býr feigðin.
Þannig eru og verða allar
væntanlegar aðgerðir ríkis-
stjórnarinnar á næstunni eins
og dauðakippir — órjúfanlegir
þættir í hennar feigðarflani.
Sagt hefur verið, að feigum
verði ekki forðaö. Hvað sem um
það er, þá er ljóst, að vinstri
stjórnin er þegar í raun
hrokkin upp af, aðeins stendur
á aðstandendum hennar að fá
skrifað upp dánarvottorðið. Því
fyrr, sem þeir gera það, því
betra, því illt er að slík „ríkis-
stjórn fari lengi með völd í
landinu.
Er Sjálfstæðis-
flokkurinn andvígur
endurskoðun varnar-
samningsins?
FRUMSKYLDA hverrar ríkis-
stjórnar og allra stjórnmála-
slokka er að móta stefnu, sem
tryggir öryggi lands og þegna.
Ekki er unnt að svara því í eitt
skipti fy.rir öll, hvernig það er
bezt gert. Sjálfstæðisflokkur-
inn heíur aldrei talið dvöl
erlends varnarliðs á íslandi
endanlega lausn á öryggis-
vanda landsins,
Endurskoðun varnarsamn-
ingsins getur verið tvenns
konar. I fyrsta lagi er unnt að
benda á einstök ákvæði hans,
sem betur mega fara og
þarfnast því endurskoðunar. í
öðru lagi er unnt að taka samn-
inginn til endurskoðunar í
heild, samkvæmt ákvæðum 7.
gr., en sú endurskoðun getur
leitt til uppsagnar. I öllum
umræðunum, sem fram hafa
farið undanfarna mánuði,
hefur ekki verið bent á eitt
einstakt ákvæði samningsíns,
sem betur mætti fara og þyrfti
að breyta. Öllu fremur virðist
ríkisstjórnin stefna að endur-
skoðun samningsins með upp-
sögn I huga, ef marka má mál-
efnasamning hennar frá 1971.
I ályktun landsfundar Sjálf-
stæðisflokksins frá því I apríl
1956 kemur fram viðhorf
flokksins til þeirra ráðagerða.
sem þá voru uppi um endur-
skoðun varnarsamningsins og
uppsögn hans. Hér verður
birtur kafli þessarar ályktunar:
„Landsfundur lýsir samþykki
sínu á afstöðu sjálfstæðis-
manna á Alþingi í varnar-
málunum og harmar þá ógæfu,
að tveir lýðræðisflokkanna
skuli nú hafa rofið eininguna í
utanríkismálum og leitað á
náðir kommúnista um lausn
þeirra. Það var fyrir forgöngu
sjálfstæðismanna, að íslend-
ingar geta einhliða sagt varnar-
samningnum upp með 1 'A árs
fresti, og þeim rétti verður
ekki afsalað meðan sjálfstæðis-
menn hafa áhrif á stjórn
landsins. Með þessu ákvæði var
lögð sú skylda á utanríkisráð-
herra að fylgjast svo með
raunverulegu ástandi heims-
mála, að hann geti gert ríkis-
stjórn og Alþingi grein fyrir,
hvenær hann telur rétt að
endurskoða, hvort hér sé þörf á
vörnum. I stað þess að fara
þannig að, er málið t-ekið upp
sem kosningamál og á Alþingi
gerð ályktun, sem í senn er
hæpin samkvæmt 7. gr. varnar-
samningsins og óhyggileg, þar
sem ákvörðunin er gerð fyrst
og athugun málsins á að fara
fram siðar. Slíkar aðferðir eru
óhæfilegar í öllum málum og þó
hvergi hættulegri en í utan-
ríkismálum.“
Með hliðsjón af ástandinu
núna og þvi, sem lýst er í þess-
ari ályktun, er ljóst, að núver-
andi ríkisstjórn fylgir svipaðri
stefnu og framkvæmir hana á
sama hátt og vinstri flokkarnir
1956. Ákvörðun ríkisstjórnar-
ínnar um endurskoðun varnar
samningsins hefur að vísu ekki
verið ákveðin á Alþingi, heldur
kemur hún fram í málefna-
samningi stjórnarflokkanna og
er greinilega niðurstaða póli-
tískra hrossakaupa. Öryggi
landsins. var ekki efst í huga
þeirra, sem tóku ákvörðun um
endurskoðun varnarsamn-
ingsins, heldur draumurinn um
að komast í ráðherrastólana.
Eins og 1956 var ákvörðunin
tekin fyrst, og síðan er athugað,
hvort hún er framkvæmanleg.
Árið 1956 reyndist ekki unnt að
framkvæma ákvörðunina og
enn er mjög óljóst, hvað verður
úr faramkvæmdum á næstunni.
Sjálfstæðisflokkurinn er and-
vígur því, að öryggismál
landsins séu gerð að pólitísku
bitbeini í kapphlaupi um
völdin. Flokkurinn vill, að um
þessi mál sé fjallað af raunsæi
og rökhyggju. Leiði slíkar
athuganir til þess, að unnt
virðist að tryggja öryggi
landsins með öðrum og betri
hætti en nu, ber að fylgja því
fram, að svo verði gert.
Er dvöl varnarliðs-
ins til þess fallin að
hvetja til árásar
á landið?
ANDSTÆÐINGAR varnarliðs-
ins halda því oft fram, að vera
þess sé tilfallin að hvetja til
ins halda því oft fram,
að vera þess sé tilfallin
að hvetja til árásar á landið.
Um leið og þeir halda
þessu fram, saka þeir oft tals-
menn varnanna um það, að þeir
óttist árás að tilefnislausu. En
hverjir eru hræddari um árás
en þeir, sem telja, áð dvöl
varnarliðsins verði tilefni
hennar?
I sjálfu sér eru það ekki her-
mennirnir á Keflavíkurflug-
velli, sem yrðu beita hugsan-
legs árásaraðila, heldur mann-
virkin, sem þar eru. Sama má
raunar segja um mannvirkin í
Hvalfirði og raunar einnig
Reykjavíkurhöfn eða hvern
annan stað, sem hugsanlegt
væri að hagnýta í styrjöld..
Etf menn vilja gera ísland
þýðingarlaust í augum þeirra,
er hyggja á striðsrekstur á
Atlantshafi, verða þeir að eyði-
leggja allt og þurrka út, sem
vakið getur áhuga viðkomandi
aðila. Yrði þá harla eyðilegt i
landinu.
Góðar gjafir til björgunarsveitar-
innar 1 Grindavík
HINN 10. apríl í vetur voru 40
ár liðin frá því að togarinn
Skúli fógeti strandaði vestan
við Grindavík í stórhríð og ofsa-
roki. Björgunarsveitinni
Þorbirni í Grindavfk tókst að
bjarga 24 af áhöfn skipsins, en
12 drukknuðu. Er sú harmsaga
miirgum kunn. í tilefni af því
að 40 ár eru liðin frá þessum
athurði komu saman 13 skip-
verjar af Skúla fógeta, sem
náðist til, og færðu þeir björg-
unarsveitinni í Grindavík að
gjöf 100 þúsund krónur.
Þessir menn voru:
Guðmundur Þ. Sigurðsson
útgerðarmaður, Álftamýri 36 í
Reykjavtk, ísleifur Ólafsson
stýrimaður, Vitastíg 20 í
Reykjavík, Matthías
Jochumsson skipstjóri,
Ilringbraut 39 í Reykjavík,
Guðjón Marteinsson sjómaður,
Brávallagöru 42 í Reykjavík,
Sæmundur Auðunsson skip-
stjóri, Nesvegi 59 i Reykjavík,
Hjalti Jónsson járnsmiður, Týs-
götu 4 B í Reykjavík, Sælberg
Eiríksson sjómaður, Reykjavík,
Ingvar Guðmundsson múrari,
Freyvangi 5, Hellu, Ólafur
Markússon kjötsmatsmaður,
Hrafnshólum 2, Hellu, Ragnar
Marteinsson bóndi, Meiritungu
i Holtahreppi, Sigursveinn
Sveinsson bóndi, Norðurfossi,
V-Skaftafellssýslu, Ingólfur
Gíslason bóndi, Eystri Skála 1
Rangárvallasýslu, og Arni
Þorsteinsson hafnsögumaður
Suðurgötu 10 í Keflavík. Hin-
um síðastnefnda var falið að
afhenda formanni Björgunar-
sveitarinnar í Grindavík,
Tómasi Þorvaldssyni, gjöfina.
Færir björgunarsveitin
Þorbjörg öllum þessum
mönnum alúðarþakkir fyrir
gjöfina og þann hlýhug, sem á
bak við hana felst.
Þá hefur og björgunarsveit-
inni borizt önnur góð gjöf á
árinu, en hún er frá Valnýju
Tómasdóttur, Kvisthaga 21 í
Reykjavik. Gjöfin er allveruleg
A myndinni er stór hluti björgunarsveitar Grindavíkur, sem náðist
til, og var hún tekin er Arni Þorsteinsson afhenti gjöfina að lokinni
sameiginlegri kaffidrykkju. Á miðri mynd (sitjandi) eru þeir Ami
og Tómas Þorvaldsson, formaður björgunarsveitarinnar.
peningaupphæð, sem færð er
sveitinni í tilefni af björgun
áhafnar vb. Gjafars frá Vest-
mannaeyjum, en á því skipi átti
hún þrjá frændur, sem allir
voru bræður, en gjöfin er
einnig gefin til minningar um
son Valnýjar, Tómas Guðberg
Hjaltason, sem kunnur var af
störfum sínum í þágu slysa-
varnarmála. Vill björgunar-
sveit Grindavíkur færa henni
alúðarþakkir fyrir gjöfina.
F. h. Björgunarsveitarinnar í
Grindavík.
Tómas Þorvaldsson.