Morgunblaðið - 18.01.1974, Blaðsíða 29

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 18. JANÚAR 1974
29
ROSE-
ANNA
8
— Ja, hvað geturðu látið þér
detta í hug. Hlaupið úr einu húsi í
annað. Það er ekkert vit í þessum
vinnubrögðum hérna og allir
spyrja sitt á hvað og leggja mis-
munandi mat á hlutina.
Martin sagði ekkert. Kolberg
andvarpaði.
— Við ættum að hafa spurn-
ingalista, sagði hann. — Það
myndi spara mikinn tíma.
— Já.
Martin gáði í vasa sina.
— Þvi miður reyki ég ekki,
sagði Kolberg stríðnislega.
— Lögreglustjórinn verður með
blaðamannafund eftir hálftima.
Hann vill að við komum þangað.
— Nú, það ætti að geta orðið
ljómandi fjörugt.
Hann benti á blaðið og sagði:
— Hvernig væri að við spyrðum
blaðamennina spjörunum úr,
svona til tilbreytingar. Fjóra daga
í röð hafa þeir skrifað að búizt sé
við handtöku á hverri stundu. Og
þeir lýsa stúlkunni ýmist eins og
hún hefði verið Anita Ekberg eða
Sophia Loren.
Hann settist upp i rúminu og
fór í skóna.
Martin gekk út að glugganum.
— Lögreglustjórinn vill tala við
þig. Hann er inni enn.
Lögreglustjórinn og fulltrúinn
sátu enn við borðið.
— Beck, sagði lögreglustjórinn.
— Eftir því sem ég fæ bezt séð er
nærveru yðar ekki lengur þörf
hér. Við höfum hreinlega ekkert
handayður aðgera.
— Nei, það skil ég mæta vel.
— Sem sagt, ég vil ekki eyða
meira af tíma yðar, og ekki sizt
þar sem ég veit, að yðar er þörf
annars staðar.
— Þetta er einnig mín skoðun,
sagði fulltrúinn.
— La'ka min, sagði Martin Beck.
Svo kvöddust þeir með handa-
bandi. Inni hjá Ahlberg rikti
þögnin ein og Martin rauf hana
ekki að heldur.
Nokkru síðar kom Melander
inn. Hann kinkaði kolli, alvöru-
gefinn á svip til hinna. Gekk að
borðinu, setti örk í ritvél Ahlergs
og pikkaði nokkrar línur. Hann
skrifaði síðan nafn sitt undir og
lagði bréfið inn í eina möppuna í
hillunni.
— Var þetta eitthvað? sagði
Ahlberg.
— Nei, svaraði Melander.
— Við förum heim á morgun,
sagði Martin.
— Það er skínandi, sagði Kol-
berg og geispaði.
Martin gekk í átt til dyra, leit
um öxl og leit á manninn í skrif-
borðsstólnum.
— Verður þú samferða heim á
hótel, sagði hann.
Ahlber horfði upp í loftið. Svo
reis hann upp og klæddi sig í
jakkann.
Þeir skildu við Melander í for-
sal gistihússins.
— Eg er búinn að borða. Góða
nótt.
Melander var hófsemdarmaður.
Auk þess var hann sparsamur á
dagpeningana og lifði aðallega að
pylsum og ávaxtasafa.
Hinir þrir gengu inn i veitinga-
salinn og settust.
í asnaskap hef ég sett rakspírann þinn í pennan minn.
VELVAKAÍMDI
Velvakandi svarar í síma 10-100
kl. 1 0 30 — 1 1 30, frá mánudegi
til föstudags.
0 Snærisspotti
í tebollu
og brot úr tönn
í sælgæti
I n g i b jö rg Þór ð ardót t i r,
Hringbraut 89, kom að máli við
Velvakanda, og hafði hún með-
ferðis tebollu, sem hún hafði
keypt í mjólkurbúðinni að
Bræðraborgarstig 47. Tebollan
hefur sjálfsagt verið hin girnileg-
asta á að líta, en innihaldið var
ekki jafn geðslegt og útlitið. I
bollunni var firnm sentimetra
langur snærisspotti.
Velvakandi ætlar ekki að leiða
getur að þvi, af hverju slíkt óhapp
stafi, en eflaust eru til skýringar
á þessu.
Þá hringdi Asthildur Sveins-
dóttir, Sólvallagötu 9, daginn
áður en Ingibjörg kom með teboll-
una, Hafði Ásthildur verið að
gæða sér á sælgæti, sem skyndi-
lega hætti að vera gómsætt og
mjúkt undir tönn. Þegar nánari
var aðgætt, var aðskotahlutur í
þessu sælgætisstykki. Það var
hluti af tönn úr manni — nánar
tiltekið var þetta jaxl og hann
skemmdur.
Fleiri voru viðstaddir þennan
fund en Asthildur, en þar, sem
jaxlbrotið glataðist, er ekki hægt
að greina nánar frá málavöxtum
hér.
Nú er full ástæða til að ætla. að
hreinlætiseftirlit á þeim stöðum,
þar sem ne.vzluvörur eru fram-
leiddar, sé með þeirn hætti, að
atvik eins og þau, sem hér hefur
verið greint frá, eigi ekki að geta
átt sér stað. En það gera þau samt
— og það er vísbending um það,
að einhversstaðar sé pottur brot-
inn. Nú hafa þau fyrirtæki, sem
hér eiga í hlut, fengið sína að-
vörun, og er vonandi, að þau láti
sér að kenningu verða.
£ Iþróttir
fyrir fatlaða
I kvöld verður sýnd í sjón-
varpinu rnynd um íþróttaiðkun
fatlaðra.
I Iþróttablaðinu, 7. tbl. 1972,
birtist ræða, sem Oddur Ólafs-
son, læknir og alþingismaður.
Þeir pöntuðu sér mat og drykk.
Kolberg fékk sér tvöfaldan gin og
drakk það í þremur sopum. Hinir
fengu sér bjór. Martin tók
nýjustu lýsinguna fram og las
hana yfir.
— Viltu gera mér greiða?
spurði Martin.
— Með ánægju, sagði Kolberg.
— Ég ætla að biðja þig að skrifa
nýja Iýsingu handa mér persónu-
lega. Ekki lýsingu á látinni
manneskju, heldur lifandi stúlku.
Og öll smáatriði með. Hvernig
hún hlýtur að hafa litið út í lif-
andalífi. Það bráðliggur ekki á.
Kolberg var þögull litla stund.
— Ég skil hvað fyrir þér vakir,
sagði hann. — Reyndar sagði
Ahlberg blaðamönnunum ósatt í
dag. Hún var með fæðingarblett
að innanverðu á vinstra læri. Það
var eins og grís í laginu.
— Það höfum við ekki séð,
sagði Ahlberg.
— Eg sá það, sagði Kolberg.
Áður en hann fór bætti hann
við: — En þú skalt ekki kippa þér
upp við það. Eitthvað hlýtur að
fara framhjá manni. Reyndar er
þetta þitt morð héðan í frá.
Gleymdu, að þú hafir hitt mig.
Það var bara ímyndun. Góða nótt.
— Góða nótt, sagði Ahlberg.
Þeir borðuðu þegjandi. Löngu
síðar sagði Ahlberg án þess þó að
lita upp.
— Ætlarðu að gefast upp og
leggja málið á hilluna?
— Nei, sagði Martin.
— Ekki ég heldur, sagði Ahl-
berg. — Kemur ekki til nokkurra
mála.
Hálftíma síðar kvöddust þeir.
Þegar Martin Beck kom upp í
herbergi sitt hafði umslagi verið
stungið í hurðina. Hann þekkti á
umslaginu skrift Kolbergs og þar
sem þeir höfðu þekkzt lengi,
undraðist hann ekki skjót og hröð
vinnubrögð hans.
Hann klæddi sig úr, þvoði sér
upp úr köldu vatni og fór í nátt-
fötin. Síðan setti hann skóna fyrir
framan dyrnar, kveikti á les-
lampanum og smeygði sér upp í
rúmið.
Kolberg skrifaði:
„Um stúlkuna, sem þú hefur
stöðugt í huga má segja eftirfar-
andi.
1) Hún var 167 sm á hæð, hafði
ekki önnur merki á líkamanum
en fæðingarblett á innanverðu
vinstra læri. Að sögn sérfræðinga
talin 27 — 28 ára gömul
og var 56 kíló á þyngd.
2) Líkamsbygging hennar var
sem hér segir: grannar axlir,
mjótt mitti, breiðar mjaðmir. Mál
hennar hafa verið 82—58—94.
Þreklega fætur og sterklega. Eng-
in líkþorn, en sigg á iljum, eins og

hélt á íþróttaþingi um íþróttir
fyrir fatlaða, og vill Velvakandi
taka sér það bessaleyfi að birta
glefsur úr henni til að vekja at-
hygli manna á þessu þarfa og
tímabæra máli:
„Eitt megineinkr^ni fötlunar
er hreyfihömlun. Hvt n orsök
fötlunar er, siys, sjúkdóu.ar eða
meðfædd fötlun, þá er það ekki
sizt truflunin á hreyfanleikanum
sem veldur örðugleikum hins fatl-
aða. Missir útlima, truflun á
taugakerfi eða skilningarvitum
veldur hins vegár ekki eingöngu
hreyfingarörðugleikum. heldur
mjóg oft almennri hrörnun, er
gjarnan leiðir til minnimáttar-
kenndar, streitu og lífsleiða, er
getur leitt til einangrunar og upp-
gjafar. Þarna geta íþróttaiðkanir
komið að haldi, bæði fyrirbyggj-
andi og læknandi. Fyrirbyggjandi
á þann hátt. að viðhalda þeirri
orku, sent eftir er og það. sein
ekki er siður mikilvægt, að skapa
hæfileg viðfangsefni, einbeita sér
að því jákvæða. Vinna gegn
einangrun og uppgjöf. Læknandi
á þann hátt að stæla og efla þá
líkamshluta, sem lamazt hafa og
láta heilbrigðu hlutana taka að
FRAMHALDSSAGA EFTIR
MAJ SJÖWALL OG
PER WAHLOÖ
JÓHANNA KRISTJÓNSDÓTTIR
ÞYDDI
hún hafi gengið mikið berfætt.
Hún notaði skó númer 37.
3) Hún var útitekin og hafði
bersýnilega tekið sólböð í bikini
og með sólgleraugu og á fótum
haft sandala.
4) Kynfæri virðast eðlileg.
Brjóstalítil.
5) Hún hefur verið hálsstutt.
Andlitsdrættir þróttlegir. Stór-
mynnt og með þykkar varir.
Þéttar augabrúnir. Nefið stutt og
heldur breitt. Engin merki um að
hún hafi notað nein fegrunar-
meðul. Þremur til fimm klukku-
stundum áður en hún lézt hafði
hún borðað kjöt, kartöflur, jarða-
ber og drukkið mjólk. Engin
merki um sjúkdóma. Hún reykti
ekki.
Eg hef beðið um að við verðum
vaktir klukkan sex. Góða nótt.“
Martin las skýrslu Kolbergs
tvisvar sinnum, svo braut hann
brefið saman og lagði það frá sér.
Hann slökkti á lampanum og
sneri sér til veggjar, en það var
tekið að birta af degi, þegar hann
sofnaði loksins.
6. kafli
Sólin skein í heiði, þegar þeir
óku af stað frá Motala, en engin
umferð var á vegum. Kolberg og
MeJander sátu í framsætinu en
Martin sat aftur í og skrúfaði
niður rúðuna og lét goluna leika,
um andlitið á sér. Honum var hálf
ómótí af kaffinu, sem hann hafði
drukkið á meðan hann var að
klæða sig.
Kolberg ók illa og óreglulega,
hugsaði Martin. En aldrei þessu
vant þagði hann. Melander þagði
líka og starði hörkulega út um
gluggann.
I Linköping námu þeir staðar
við kaffihús. Martin fór ekki út úr
bflnum meðan hinir fengu sér
snæðing.
Skapið í Melander var stórum
betra að loknum morgunverði og
það sem eftir var leiðarinnar
skiptust mennirnir í framsæt-
unum öðru hverju á nokkrum orð-
um. Martin sagði ekkert. Hann
langaði ekki til að segja nokkurn
skapaðan hlut.
Þegar til Stokkhólms kom fór
hann rakleitt heim. Konan hans
sat út á svölunum i sólbaði. Hún
kom inn, þegar hún heyrði til
hans.
— Hæ, sagði hún: — Hvernig
hefur þú haft það?
— Hábölvað. Hvar eru
krakkarnir?
— Þau hjóluðu niður að strönd-
inni. Þú ert fölur. Þú hefur auð-
vitað ekki hugsað um að borða
skynsamlega. Nú skal ég búa til
eitthvað snarl handa þér.
— Ég er þreyttur, sagði Martin.
sér verkefni þeirra, er sýkzt
hafa.“
Siðan rekur Oddur hvernig
þeir, sem fatlaðir eru, liafa iðkað
iþróttir, og bendir á félög. sem
viða hafa verið stofnuð erlendis
með þáð að markmiði að vekja
athygli á þessu þarfa máli.
Síðan kemur hann að því, hvaða
iþróttir henti fötluðum, en eins og
gefur að skilja er það mjög mis-
munandi, vegna þess hve fötlun
er margbreytileg og fötlunarstig-
in mörg.
Meðal íþróttagreina, sem
fatlaðir stunda nú, má nefna:
Sund, reiðmennsku, badminton,
borðtennis og tennis. „beisbolta".
kúluspil. bogfimi. keiluspil,
hlaup, stiikk, sleggjukast og
kringlukast, leikfimi ýmiss konar.
og skotfimi.
Nú er gleðilegt til þess að vita.
að íþróttahrevfingin mun á næst-
unni beita sér fyrir því, aö fatl-
aðir stundi iþróttir í rikari mælí.
en fram að þessu hefur sá hópur.
sem hér er um að ræða — og
raunar er fjölmennari en margur
ætlar að óathuguöu máli — ekki
stundað almennar rþróttir.
tAfijar
jaiötur
Stórar
Nazaret: Razatrianaz.
Electric light orchestra:
On the third day.
Wings: Band on the run.
tloJo Gunne:
Jumpin the gunne.
Foghai: Energized.
Jim Croce: I got a nante.
Graham Nash:
Nizd tales.
Al Nilsön: Shon and telj.
• Tim Weisberg:
Dreamspeaker.
James Gang: Bang.
E.L.P.:
Brain Salad surgery..
Genesis:
Selling England by the
pounds.
Honzin Wolf:
The back door wolf.
Muddy Naters:
° Can't get no grindin. o
Roy Clark:
Corne live with me.
F M. Live.
Mjkið úrval af CD4
og QS4. rása plötum.
45. p. °
The most beautiful girl:
Charlie Rich.
Hello it's me:
Todd Rundgren.
Nutbush city limits:
Tina Turner.
A song I like to sing:
Kris Kristofersson
c
Rita Colidge.
My rnusic:
Loggins and Messina.
f Midnight rideF:
Greg Allman.
I got a name: Jim Croce.
Tinte in a bottle
Jim Croce.
I’marocker:
Rasberri.es.
c 0
q Just youand me:.
= Chicago.=
‘Just you and me:
, Chicago.
Why my: c
Kris Kristofersson.
öandy girl: Pal brothers.
O
Top of the world:
Carpenters.
Helen Nheels:
Wings.
Step into Christmas:
Elton John. o
HljórrifJeilcI
Laugavegi 89.\