Morgunblaðið - 18.07.1974, Qupperneq 12

12
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 18. JÚLl 1974
12.000 lítrar af mjólk, 3 lestir af
kartöflum, 400 kg kjötbúðingur,
500 kg skyr, 500 flöskur tómat-
sósa... Það eru engir smáskammt-
ar, sem rætt er um í birgða-
tjöldunum á landsmótinu, enda
tvö þúsund munna að fæða og
flestallir grfðarlega svangir.
Hressilegir leikir og störf undir
berum himni auka matarlyst
skátanna til muna, enda eru
matarintikaupin miðuð við 2.000
fullorðna. þótt flestir skátanna á
mótinu séu nálægt fermingar-
aldri. „Það eru bara fisk-
skammtarnir, sem eru minni,“
segir brytinn, Sigurgeir Oskars-
son, „þvf að maður veit, að
krakkarnir eru alltaf linir við
fiskinn." Sigurgeir er starfandi
skáti f skátafélaginu Vffli f
Garðahreppi, en er annars yfir-
matsveinn á Hótel Esju. „Nei, ég
hef aldrei reiknað út matar-
skammta fyrir svona stóran hóp,“
segir hann. „Eg hafði hæst komizt
upp f 4—500 manna hópa, þegar
ég vann á Ilótel Loftleiðum."
Undirbúningur brytans og að-
stoðarmanna hans hefur staðið
lengi. „MatseðiIIinn var útbúinn f
aprfl og sfðan höfum við verið að
kanna markaðinn, verð og úrval,“
segir Sigurgeir. „Það hefur geng-
ið illa að útvega sumar tegundirn-
— og kynntust raunar f skáta-
starfinu. Síðan dvöldust þau er-
lendis að mestu leyti í 10 ár, en
tengslin við skátana rofnuðu þó
aldrei alveg. Eftir heimkomuna
notuðu þau tækifærið og fóru á
Reykjavíkurmótið ’72 að Úlfjóts-
vatni og dvöldust í fjölskyldu-
búðunum með börnin. Var
Sveinn Öli yngsti þátttakand-
inn í mótinu, rúmlega eins
árs gamall. „Við gerðum þetta
í tilraunaskyni," segir Sigur-
veig, „en þetta heppnaðist
svo ljómandi vel, að okkur
fannst tilvalið að endurtaka
þetta núna.“ Og Pálmar bæt-
ir við: „Þetta er skemmtilegt bæði
fyrir okkur og börnin. Við rifjum
upp gömul kynni, hittum gömlu
félagana og endurnýjum kynni
okkar af skátastarfinu, — sem
hefur breytzt mikið á þessum
10 árum. Og börnin kynn-
ast skátastarfinu og fá á þvf
áhuga, læra skátasöngvana og
sitthvað fleira." „Já, þetta
er einhver albezta skemmt-
un fyrir alla fjölskylduna, sem
hægt er að finna,“ segir Sigur-
veig, „og albezta sumarfríið fyrir
krakkana.” — Og þau eru að lok-
um spurð, hvort þeim finnist þau
enn þá vera skátar: „Já, við erum
svo sannarlega skátar enn þá,“
segir Sigurveig. „Maður hættir
ekki að vera skáti.“ Og Pálmar
brosir og segir: „Já, svo dregur
maður auðvitað upp gamla skáta-
búninginn, þegar svona nokkuð
stendur til!“
* *
ar, heildverzlanirnar hafa verið
með tóma lagera vegna 25% inn-
borgunargjaldsins. Við höfum
vitað af vörunum á hafnar-
bakkanum, en þær ekki náðst út.
Þetta bjargaðist þó mest allt,
nema hvað við urðum að fara f
A litlu myndinni er Sigurgeir bryti, en hér eru fjórir skátar úr Heiðabúum f Keflavfk að sækja
matarskammt mánudagsins: Guðmundur, Angela, Ingunn og Halldóra. I balanum eru m.a. kynstur af
bjúgum, brauði, kakói o.fl., og svo eru þau einnig með 28 mjólkurfernur og 15 skyrdollur! Já, þeir láta sig
ekki muna um það, Keflvfkingarnir, enda 56 talsins.
Fjölskyldubúðir
A landsmótinu eru sérstakar
fjölskyldubúðir og var margt
tjalda þar um helgina. Þar hitti
blm. hjónin Sigurveigu Sveins-
dóttur og Pálmar Ólason úr
Hafnarfirði, ásamt börnum
þeirra, Ragnheiði 5 ára og Sveini
Öla 3 ára. Sigurveig og Pálmar
störfuðu bæði mikið í skátahreyf-
ingunni á uppvaxtarárum sínum
Vörumarkaðinn á föstudags-
kvöldið og kaupa fyrir 50 þús. kr„
af þvf að ein heildverzlunin brást
okkur með þær vörur, sem hún
hafði lofað.“
Alls eru framreiddar um 30
þúsund heitar máltfðir á mótinu
og matarkostnaðurinn nemur um
þremur milljónum króna.
Skátarnir elda allir matinn' sjálf-
ir, nema hvað sérstakt mötuneyti
er fyrir starfsfólkið. „Við höfum
reynt að miða matseðilinn við, að
einfalt og fljótlegt væri að elda
matinn og að maturinn fengist f
pakkningum, sem auðvelt væri að
eiga við. Og ég held, að þetta eigi
ekki að verða skátunum of erfitt."
Gengu á
landsmótið
Fjórir skátar frá Akranesi
gengu að heiman frá sér til lands-
mótsins að Olfljótsvatni. Voru
þeir rúman sólarhring á leiðinni,
lögðu upp um kl. 6 á föstudag og
komu í áfangastað á nfunda
tímanum á laugardagskvöldið.
Þeir heita Vignir Jóhannsson,
Jón Leifsson, Jakob Einarsson og
Halldór Sigurðsson. Vignir sagði í
samtali við blaðamann Mbl.:
„Okkur Nonna hafði lengi langað
til að fara í langa gönguferð og
fannst tilvalið að nota nú tæki-
færið. Við ætluðum upphaflega
að labba úr Botnsdal yfir á Þing-
völ). en fannst svo réttara að
labba bara alla leið. Og Þeir
Jakob og Halldór slógust síðan í
hópinn. Það var ffnt veður allan
tímann nema hvað hvasst var á
leiðinni yfir fjallið, á Leggja-
brjóti. Við vorum komnir á Þing-
völl um níuleytið um morguninn
og vorum þá alveg að drepast úr
þreytu. Við gengum einhvern
veginn milli svefns og vöku og
munum sumir ekkert eftir vissum
köflum leiðarinnar! Við sváfum
síðan rúma fjóra tíma á Þingvöll-
um áður en við fórum lokakafl-
ann.“ Því má svo bæta við, að
vegna vinnu sinnar urðu allir
fjórir að fara aftur til Akraness á
sunnudagskvöldið — en fóru þá
akandi! Myndin er af tveimur
félaganna — Viðari og Jóni.
Tjaldsmiðir
Þótt margt fallegt tjaldið sé f
tjaldbúðum skátanna á landsmót-
inu, beinist þó vafalaust einna
mest athyglin að tveimur forljót-
um tjöldum f rcit Reykjavfkur-
félagsins Dalbúa. Enda eru þetta
engin venjuleg tjöld, heldur
smfðuð á staðnum úr trönuspfr-
um og strengdur gegnsær plast-
dúkur yfir. Annað tjaldið er
f gamalkunnum fslenzkum bygg
ingarstfl, þ.e. með bustalaginu,
tvær hæðir og kjallari, en hitt er
stflfærð útgáfa af indfánatjaldi,
þ.e. ferhyrnt indfánatjald. Er það
ein hæð og kjallari. t fyrrnefnda
tjaldinu sofa fimm strákar, skáta-
flokkurinn Elgir, og til gamans
má geta þess, að á landsmóti á
Hreðavatni kom sami flokkur sér
einnig upp tjaldi sem þessu, en
þá voru aðrir strákar f flokknum.
Núverandi flokksforingi er bróð-
ir foringjans, sem þá var. I minna
tjaldinu sofa þrfr foringjar. —
Ibúar beggja tjaldanna létu vel af
nætursvefninum f tjöldunum, en
sögðu þó hafa orðið vel heitt þar
inni, þegar sólin kom upp!