Morgunblaðið - 02.08.1974, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 2. AGUST 1974*
y/*K
Fyrsta bréfið
Smásögur eftir
Rudyard Kipling
Þýðandi
Ingibjörg Jónsdóttir
það er vegna þess, að hákarlstönnin rann til og
börkurinn er of lítill. Ég veit, að þú sækir þetta spjót
og því teikna ég mynd af mér til að útskýra þetta
fyrir þér. Hárið á mér stendur ekki út í allar áttir
eins og ég teiknaði það, en svoleiðis finnst mér
auðveldara að teikna hár. Nú teikna ég þig. Mér lízt
ljómandi vel á þig, en ég get ekki haft þig fallegan á
myndinni, svo að þú mátt ekki móðgast. Ertu
móðgaður?"
Aðkomumaðurinn (og hann var af
Téwaráættinni) brosti og hugsaði: „Mikill bardagi
hlýtur að geisa einhvers staðar og þetta furðulega
barn, sem tók töfrahákarlstönnina mína, en tútnar
hvorki út né springur, er að segja mér að sækja alla
menn höfðingjans mikla honum til aðstoðar. Hann er
mikill höfðingi, því að ella hefði hann litið við mér.“
„Sjáðu," sagði Taffí og teiknaði frekar hratt og
hirðuleysislega, „nú er ég búin að teikna þig og ég
set spjótið hans pabba í höndina á þér, svo að þú
gleymir því ekki. Nú ætla ég að sýna þér, hvar
mamma á heima. Þú gengur áfram unz þú kemur að
tveim trjám (þetta eru trén) og svo ferðu yfir hæð
(þetta er hæðin),og þá kemurðu að bjóramýrinni og
þar er krökkt af bjórum. Ég hef ekki teiknað bjórana
á myndina, því að ég kann ekki að teikna bjóra, en ég
teiknaði á þeim kollana og meira sérðu ekki, þegar
þú ferð yfir mýrina. Gættu þín nú og reyndu að
sökkva ekki! Hellirinn okkar er handan við bjóra-
mýrina. Hann er ekki jafnstór og hæðin, en ég get
ekki teiknað neitt agnarlítið. Þetta er hún mamma í
hellismunanum. Hún er falleg. Hún er myndarleg-
asta mamma i heimi, en hún verður ekki móðguð, þó
að hún sjái, hvað ég hef gert hana ljóta. Hún verður
hrifin af því, hvað ég teikna vel. Svona svo að þú
gleymir ekki spjótinu hans pabba teiknaði ég það
fyrir utan hellinn, en það er nú inni I honum. Sýndu
mömmu bara myndina og hún lætur þig fá það. Ég
lét hana fórna höndum, því að ég veit, að hún verður
yfir sig hrifin af að sjá þig. Er þetta ekki falleg
mynd? Skilurðu hana eða þarf ég að útskýra hana
betur?“
Aðkomumaðurinn (og hann var af Téwaraætt-
inni) leit á myndina og kinkaði ákaft kolli. Hann
sagði við sjálfan sig, „Ef ég sæki ekki allan ættbálk
höfðingjans mikla til að hjálpa honum, drepa óvinir
hans hann með spjótum sínum. Nú skil ég, hvers
vegna þessi mikli höfðingi lætur sem hann sjái mig
ekki! Hann óttaðist, að óvinir sínir lægju I launsátri
milli runnanna og sæju hann fara með skilaboð frá
mér. Þess vegna snéri hann við mér baki og lét þetta
gáfaða og undursamlega barn teikna þessa voða-
mynd til að sýna mér í hvílíkum erfiðleikum hann
ætti. Nú fer ég og sæki ættbálkinn honum til aðstoð-
ar.“
Hann spurði ekki Taffl til vegar heldur þaut út I
buskann eins og elding með birkibörkinn I hendinni
og Taffí settist ánægð niður.
„Hvað varstu að gera, Taffí?“ spurði Tegúmaí.
Hann var búinn að gera við spjótið og veifaði því til
og frá.
„Dálítið furðulegt, elsku pabbi,“ sagði Taffí. „Ef
þú spyrð mig einskis færðu að vita það seinna og þá
verðurðu hissa. Þú veizt ekki, hvað þú verður undr-
andi, pabbi! Lofaðu mér að verða undrandi.“ „Þá
það,“ sagði Tegúmaí og hélt áfram að veiða.
Aðkomumaðurinn — vissuð þið, að hann var
Téwara? — hraðaði sér af stað með myndina og
hljóp við fót fáeinar mílur, unz hann hitti Téshúmaí
Téwindrów af einskærri tilviljun. Hún stóð fyrir
framan hellinn sinn og var að tala við aðrar forsögu-
DRATTHAGIBLYANTURINN
ANNA FRÁ STÓRUBORG saoa frá sextándu öld
Hjalti varð rórri við þetta, eins og bam, sem eitthvert
leyndarmál hefir komizt upp fyrir, en fær blíðuatlot í stað-
inn fyrir ávíturnar eða hláturinn, sem það átti von á.
„Haltu áfram, vinur minn. Hvað á að verða í hinum reit-
unum?“
„í reitinn vinstra megin hafði ég hugsað mér að setja eir-
orminn, sem hengdur var upp á eyðimörkinni."
„Það líkar mér vel. Eirormurinn er tákn vonarinnar, tákn
fyrirheitisins. „Konunnar sæði skal sundurmola höggorms-
ins höfuð.“ Svoleiðis minnir mig fyrirheitið hljóði. En
konunnar hlutdeild í lífinu og arfur hennar til næstu kyn-
slóðar er kœrleikurinn. Og það er kærleikurinn, sem á endan-
um sundurmolar höggormsins höfuð. — En hvað á að vera
í þriðja reitnum?“
„Ég veit það ekki enn þá.“
„Má ég nú ekki kjósa mér mynd í þriðja reitinn?"
„Jú, elskan mín. Kjóstu þér mynd.“
„Ég kýs mér þá Simeon í musterinu, þar sem hann heldur
á Jesúbarninu og María stendur hjá honum.“
„Hvers vegna kýstu það?“
„Hann segir við Maríu: Sverð mun sál þína gegnum
þrengjast.“
Þau þögnuðu bæði. Anna horfði á sofandi bamið í fangi
sínu, og tárin komu fram í augun á henni. Svo bætti hún
við:
„Kærleikurinn sigrar ekki heiminn, nema brjósti því,
sem hann ól, blæði tii ólífis.“
Hjalti lagði frá sér fjölina, kraup niður við hlið önnu
og faðmaði hana að sér.
„Það gengur eitthvað að þér, elskan mín!“
Anna tók vel blíðu hans og svaraði glaðlega:
„Nei, það gengur ekkert að mér. Við lifum í gleði og
friði, — kannske helzt til mikilli gleði og miklum friði. En
seinna koma stormarnir og harðviðrin. Ég er sterk og hraust;
ég er fær um að þola dálítið. Og ég sleppi þér ekki, því að
ég elska þig svo heitt."
2. HEIMSÓKN BRÓÐURINS
Auðvitað hafði það borizt Páli sýslumanni á Hlíðarenda
til eyrna, hvað gerðist á Stóruborg.

fftcðimofgufilfaffinu
— Ég held, að aldrei
verði veiðihundur úr
Snata...

— Heldurðu að þú lendir
ekki I einhverju klandri
við flugumferðarstjórn-
ina, Óskar...?
— Það er sagt, að lofts-
lagið hérna sé sérlega
upplífgandi...
— Já, já marama, nú get-
ur ekki verið langt þang-
að til Júlíus kemur með
bensín...