Morgunblaðið - 24.09.1974, Blaðsíða 29

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 24. SEPTEMBER 1974
29
Evelyn
Anthony:
LAUNMORÐINGINN
Jöhanna v
Kristjönsdöttir
þýddi ✓
greinar voru skrifaðar-ttH) Hunt-
ley Cameron. Og þad gerði fólk,
sem aldrei komst nær honum en
aö hliðinu í Freemont. Hann var á
allan hátt hiö fýsilegasta frétta-
efni. Auðæfi hans, hjónabönd
hans, harðstjórn hans sem vinnu-
veitanda var alræmd og öfgasinn-
aðar hægriskoðanir hans í stjórn-
málum gerðu það að verkum, að
margir lögðu hatur á'hanrr. Sömu-
leiðis hroki hans gagnvart öðru
fólki — sem hann reít svo á að
varla væri þess virði hann træði á
þvf. Nokkrum árum áður hafði
hann opinberlega ráðist af mestu
hörku á demókrataflokkinn og þá-
verandi forseta Hugsden. Alla
ævi hafði Huntley aðhyllzt hægri
stefnu í stjórnmálum og notaði
vald sitt og þéninga tiT að út-
breiða skoðanir sínár eftir um-
deildum leiðum. I kosmngabar-
áttu þeirri sem nú stóð fyrir
dyrum hefðu flestir talið sjálfgert
að hann fylgdi að málum John
Jackson, sem allir vissu að hafði
verið áhrifamikill Ku Klux Klan
maður, sem æsti fólk upp með
kommúnistahræðslu og
svertingjahatri. Allfr vinir
Camerons og reyndar ýmsir and-
stæðingar hans studdu Jackson,
þetta fyrirlitlega fyfirbrigði sem
hafði skotið upp í bandarískum
stjórnmálum eins og eiturnöðru.
Hann hafði ekki linnt látunum,
heldur spúið eitri þangað til hið
ótrúlega hafði gerzt. Ku Klux
Klan-maður virtist hafa góða
möguleika á að komast f Hvíta
húsið. Og þá loksins virtist Hunt-
ley Cameron skilýa a4 hverju
stefndi. Hann hafði gert sér grein
fyrir hvers konar forseti Jackson
yrði fyrir Bandaríkin. HafTn sá að
slíkur forseti myndi ekki aðeins
ala á hatri í samskiptum við aðrar
þjóðir, hann sá einnig fram á
hvað gerast myndi með banda-
rísku þjóðinni sjálfri. Og öllum til
óskiptrar undrunar hafði hann
skyndilega lýst því yfir að hann
styddi demókratann Patrick
Casey sem forseta. Hann tilkynnti
einnig að hann myndi óspart veita
fé til að styðja hann f baráttunni
til að koma frjálslyndari og heil-
brigðari manni í æðstu stöðu
Bandaríkjanna. Og enginn var í
vafa um vald Huntley Camerons,
þegar hann raunverulega ákvað
að beita valdi sínu, þótt meðul
hans þættu mörg óboðleg og
vektu mörgum andstyggð á mann-
inum og því sem honum viðkom.
I samanburði við Huntley
Cameron var Eddi King ekkert.
Hann gaf út lítið pólitískt rit sem
var dreift meðal fhaldssinna í
Bandaríkjunum og auk þess voru
útgáfur ritsins gefnar út í nokkr-
um Evrópulöndum. Hann var
fimmtíu og tveggja ára, eða tæp-
um tíu árum yngri en Huntley en
leit út fyrir að vera yngri.
Hann var íþróttamannslega vax-
inn, enda kappkostaði hann að
gera æfingar reglulega og var
mjög annt um útlit sitt. Hann var
ekki aðeins vinur Huntley Camer-
ons — heldur einn af örfáum sem
voru honum nánir. Aftur á móti
gat aldrei orðið jafnræði í vin-
fengi þeirra, því að Huntley
Cameron taldi að enginn skipti
máli í heiminum annar en Hunt-
ley Cameron og enginn hefði neitt
viðlika til brunns að bera.
— Ég spyr í síðasta sinn —
hvers konar mál er þetta. En auð-
vitað þegirðu þunnu hljóði eins
og áður.
— Elisabeth, sagði hann alvöru-
gefinn. — Ég lofaði frænda þín-
um algerri leynd. Fullkomnum
trúnaði. Þetta er honum ákaflega
mikilvægt. Þegar þú sfðar meir
færð að vita alla söguna veit ég,
að þú skilur hvers vegna ég get
ekkert sagt þér að svo stöddu.
Huntley hefur aldrei tekizt á við
neitt í líkingu við þetta. Og það
hefði áhættu í för með sér fyrir
hann, ef um það fréttist of
snemma. En ef þú ert mjög
áhyggjufull, þá endurtek ég, að
þú getur látið þetta lönd og leið
og ég sé þá um það sjálfur.
— Auðvitað hvarflar slfkt ekki
að mér, sagði Elisabeth. — Þú
baðst mig að koma og hjálpa ykk-
ur og ég lofaði að gera það. Ég á
frænda mínum þakkarskuld að
gjalda, hann var góður við mig
eftir að foreldrar mínir dóu.
Hún leit snöggt undan og kökk-
ur kom í hálsinn á henni, eins og
alltaf þegar henni varð hugsað til
slyssins.
Hann beygði sig nær henni og
stillti sig um að þrýsta handlegg
hennar. Hann vissi, að henni var
ógeðfellt ef honum varð á að
koma við hana. Hann vissi, að það
gat hann ekki látið eftir sér, í og
með vegna þess, að hún var
bróðurdóttir Huntley Cameroiis.
Hann vissi, að hún hafði beyg af
honum og sú tilhugsun æsti hann
stundum dálítið upp. Aðrar konur
sóttust eftir samvistum við hann
og eltu hann jafnvel á röndum.
En andúð hennar í hans garð,
hvað þetta snerti, var ótvíræð og
hann hafði aldrei kynnzt því fyrr.
Huntley er eini ættinginn, sem
ég á, sagði Elisabeth — ég gæti
ekki fengið af mér að svfkja hann
— og ekki þig Eddi. Fyrirgefðu
hvað ég hef verið erfið. Ég skal
ekki spyrja frekari spurninga. Þú
ert honum góður vinur og ég
vona, að hann geri sér grein fyrir
þvf. Hann er ekki vinmargur mað-
ur.
Hún horfði á hann stórum,
brúnum og einlægum augum.
Þetta voru augu konu, sem hafði
ekkert leyndarmál, hvorki fyrir
heiminum né sjálfri sér, heldur
vildi jafnan koma hreint fram og
vænti þess sama af öðrum.
Kannski bar þetta vott um barna-
skap, hugsaði hann. Hver getur
verið svo einfaldur að eiga sér
engin leyndarmál. .. Hann sá
sjálfan sig speglast í þessum aug-
um, hann, Eddi King, vininn
góða, sem var að hjálpa rfka
manninum, sem enga átti vinina.
Aumingja ríka fólkið, engum
þótti vænt um það, nema pening-
anna vegna. Hann hugsaði um
leið og hann horfði í þessi augu,
að kannski væri ekki sérlega auð-
velt að láta sér þykja vænt um
sumt af þessu ríka fólki.
Ég er hætt að finna kvenlokka á jakkanum þínum.
Er hún sköllótt, sem þú heldur við?
LJOS &
ORKA
LANDSINS
MESTA
LAMPAÚRVAL
Sendum í póstkröfu.
LJÖS &
ORKA
Snöurlandsbraut 12
simi 84488
Stækkunar-
lamparnirfrá
Luxo komnir
aftur
Félaqslíf
1.0.0 F. Rb. 1 =1 239248VÍ =
1.0.0.F. 8 = 1 559258’/j =
VELVAKAIMOI
Velvakandi svarar í síma 10-100
kl 10.30 — 1 1-30, frá mánudegi
til föstudags.
0 Með eftirsjá
Nýlega birtist þessi vfsa í Degi:
Vinstristjórnar verkin lifa
vegi betri hún oss gáf.
Þó er hart að þurfa að skrifa
þingeyingur með litlum staf.
Visan er merkt Ö.H., og ér hún í
fréttabréfi til Dags frá Gunnars-
stöðum i Þistilfirði
• Síðasti
tangó í París
Þetta bréf bárst blaðinu um
daginn:
„Heiðraði kvikmyndagagnrýn-
gndi.
Ég er hér með eina spurningu,
sem mér liggur mjög á hjarta, og
veitsatt að segja ekki almennileg
hvert ég á að snúa mér með hana.
En þar sem mér finnst eðlilegast
að vænta skýringar hjá eínhverj-
um í hópi þinna stéttarbræðra,
ætla ég að leyfa mér að leita til
þín.
Spurningin er sem sé: Hvers
vegna var bannað að sýna mynd-
ina „Síðasti tango í París“ á ís-
landi? Ég hef sjálfur séð þessa
mynd erlendis, og fannst mikið til
um hana sem mjög svo listræna
mynd. Sjálfur get ég ekkt fundið
neina „lógikk" i þeirri ákvörðun
að banna sýningar á henni, enda
margar aðrar myndir mun rýrari
að gildi og miklu „klámfengnari“
sýndar hér árr nokkurra athuga-
semda.
Með von um að þú takir mál
þetta til meðferðar, virðingar-
fyllst,
„Einn, sem er alveg stémhissa."
Þessu svarar Björn Vignir, sem
manna iðnastur hefur verið við að
skoða kvikmyndir og skrifa gagn-
rýni um þær hér í Morgunblað-
inu:
Spurning bréfritara er byggð á
misskilningi. Kvikmyndaeftirlitið
skoðaði Síðasta tangó í París fyrir
allnokkru og gerði ekki aðrar at-
hugasemdir við hana en að banna
hana börnum innan 16 ára. Kvik-
myndaeftirlitinu er skylt að láta
lögregluna vita, rekist það á kvik-
mynd, sem að þess dómi verður að
flokkast undir klám og stöðvar þá
lögreglan sýningar á henni. Kvik-
myndaeftirlitið sá ekki tilefni til
þess í þessu tilfelli enda hefur
Siðasti tangóinn hvergi verið
bannaður nema í örfáum há-
kaþólskum löndum og fhaldssöm-
ustu fylkjum Bandaríkjanna.
Siðasti tangóinn verður
væntanlega tekinn til sýninga í
Tónabíó áður en langt um líður.
Kvikmyndagagnrýnanda Morgun-
blaðsins er hins vegar kunnugt
um, að minni háttar galli kom
fram við textun myndarinnar hér-
lendis og má það hafávaldið ein-
hverju um þann drátt, sem orðið
hefur á sýningum myndarinnar.
Sennilegast er , þó, að forráða-
menn Tónabíós bíði eftir heppi-
legum tíma til að sýna myndina
— er borgarbúar verða almennt
komnir heim úr sólinni á Spáni og
sumarleyfum annars staðar —
þar sem þeir vilja auðvitað hala
sem mest inn á þessari umdeildu
mynd. En úr þvi að kvikmynda-
gagnrýnandinn er farinn að hripa
niður þessar linur á annað borð,
vill hann nota tækifærið og hvetja
Hafnarbió til að taka Brúðu-
heimilið hans Losey sem fyrst til
sýninga aftur. Það varð svo brátt
um blessaða myndina, að fjöldi
áhugamanna gáði ekki að sér fyrr
en sýningum var hætt.
0 Lófastór blettur
hjá nágrannanum
„Nestor" skrifar á þessa leið.
„Hvi borar Reykjavíkurborg
ekki eftir heitu vatni á Seltjarnar-
nesi? Þar fengist mjög heitt vatn í
næsta nágrenni og myndi það
spara þjóðinni tugi milljóna, sem
"um munar i oliuokrinu.
Ekki getur staðið á því, að
Reykjavík fái lófastóran blett hjá
nábúanum þegar um svo stórar og
háar fjárhæðir er að ræða.
„Nestor".
Það vantaði nú bara, að við
Reykvíkingar færum að ásælast
hlunnindi á bújörðum friðsamra
nágranna, sem veitir ekki af’sinu,
þegar við fáum heita vatnið okkar
úr eigin landi.
0 Makalausar
vínveizlur
Hér er bréf frá konu, sem af
skiljanlegum ástæðum getur ekki
opinberað nafn sitt:
„Nú tekur skammdegið að nálg-
ast og mörgum þykir þá þörf á að
lyfta sér upp.
Ein er sú tegund skemmtana,
sem færzt hefur í vöxt undanfarin
ár, en það eru makalausar vin-
véizlur, sem stofnað er til á vinnu-
stað, og eru veizlurnar ýmist
haldnar þar eða í heimahúsum.
I báðum tilfellum er mökum
meinuð þátttaka. A mörgum
vinnustöðum er sambland af giftu
fólki og fólki á lausum kili.
Sumir segja, að það skapist
betri samstarfsandi eftir að fólkið
hefúr skemmt sér saman án trufl-
unar maka, sem vinnur ekki á
sama stað. Það má vel vera, að það
sé satt. En sá samstarfsandi kann
að vera dýru verði keyptur. Er
ekki hjónabandshamingja meira
virði?
Margar þessar skemmtanir fara
vel fram og enda vel fyrir alla
aðila, en því miður misnota sumir
vínveizlur þessar, ýmist viljandi
eða af veikleika, til þess að slá sér
upp með vinnufélaga, jafnvel
lengi nætur, og er gengið mis-
langt i þeim efnum. Möguleikarn-
ir eru margir og misjafn sauður i
mörgu fé. Flestir leyna eftir
mætti vixlsporum næturinnar
fyrir maka sínum, sem heima sat.
í flestum tilvikum reynist erfitt
að leyna makann því sanna að
m.k. þegar til lengdar lætur. Þá
gerist annaðhvort eða hvort
tveggja, makanum, sem heima sat
sárnar óskaplega að eiga óhrein-
lyndan maka, eða makinn, sem
heima sat, hugsar með sér: „Ég
verð að skemmta mér á svipaðan
hátt.“ Þetta síðastnefnda er sam-
bland af hefnd og tilraun til að
endurheimta sjálfsvirðingu sína.
Þetta getur í, mörgum tilfellum
verið upphafið af vitahring, sem
hefur í för með sér mikla óham-
ingju og i sumum tilfellum skiln-
áð. Því má ekki gleyma, að þessi
vítahringur getur einnig hafizt
vegna misskilnings.
Ég skora þess vegna á alla að
tæla ekki gifta vinnufélaga sina i
makalausa veizlu með vinið að
vopni. Enda þótt þið teljið ykkur
geta gætt ykkar sjálf, þá er ekki
yíst að aðrir geti gætt-sín, og vinið
losar um allar hömlur. Reynið að
setja ykkur i spor makans. sem
heima situr. Spyrjið ykkur sjálf:
„Kæri ég mig um að maki minn sé
langt fram á nætur i einhverri
vinveizlu þar sem ég niá ekki
korna?" Hugsið ekki fyrst og síð-
ast um ykkur sjálf, heldur aðra.
Ef ykkur er boðið i makalausa
vínveizlu, segið þá neitakk, því
eitt er að bjóða og annað að
þiggja.
Makinn, sem heima sat.“
Frá Farfuglum
Haustlitaferð
í Þórsmörk
föstudag kl. 20 og laugardag kl.
14. Skrifstofan opin kl. 20—22,
Félagsstarf eldri borgara.
Af gefnu tilefni skal fram tekið að
hársnyrting fer fram alla þriðju-
daga og föstudaga frá kl. 2 e.h. að
Norðurbrún 1.
Uppl. og pantanir i síma 86960
alla virka daga frá kl. 1 —5 e.h.
,Félagsstarf eldri borgara.
Blak
Handknattleiksfélag Kópavogs
(H.K.) heldur stofnfund blakdeild-
ar i Æskulýðsheimilinu Álfhólsvegi
32. Kópavogi, i kvöld 24. sept. kl.
20:30. Blakáhugafólk i Kópavogi
og nágrenni, er velkomið á fund-
inn.
Stjórn H .K.