Morgunblaðið - 24.01.1975, Blaðsíða 18

Morgunblaðið - 24.01.1975, Blaðsíða 18
18 MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 24. JANUAR 1975 IGLUGG Börnin fá eitthvað við sitt hæfi þar sem er Fjölleikahús Billys Smarts með fíla slna, trúða og fleira góðgæti. í HVAÐ EB AÐ SJA? Dagskrá sjónvarpsins í síðast- liðinni viku verður kannski eftir- minnilegust fyrir þá sök að við fengum þá að sjá frumraun ungs Islendings í kvikmyndinni Vinur minn, Jónatan. Höfundur hennar er Ágúst Guðmundsson, sem nem- ur kvikmyndagerð úti í Bretlandi þessa stundina, sendi þaðan Bret- landspistia til útvarpsins ef ég man rétt og þótti upprennandi leikari hér heima f þann mund sem hann hélt utan til náms. Kvikmynd þessi var þáttur í námi Ágústs að ég held og gerð að frumkvæði skólans. Ágúst annaðist allt í senn — leikstjórn, töku og klippingu og efnið sótti hann meira að segja í eigin smá- sögu. Það vakti kannski helzt athygli manns við þessa mynd hversu ótrúlega brezk hún var að öllu yfirbragði; stemmningin var ísmeygilega kfmin og töluverð til- breyting frá þvf þungbrýna norræna alvöruviðmóti sem við eigum oftast að venjast. Sögu- þráðurinn var ekki ósmellinn — „þorpsundrið“, hæfileikapiltur- inn sem er flest til lista lagt en dregur sig inn f skel sfna þjak- aður af sálarflækjum út af reynsluleysi f amors lystisemdum og hefur ekki annað samband við umheiminn en f formi bréflegra tilvitnana f Zaraþústra. Myndin fer vel af stað og Ágúst virðist furðu agaður í vinnu- brögðum, kvikmyndataka og kiipping er yfirleitt yfirlætislaus en þó án verulegra tilþrifa. Þrír piltar, sennilega skólabræður Ágústs, leika vini Jónatans og bregða oft skemmtilega á leik. Lýtalaus er myndin þó engan veg- inn. Ágúst heldur sfnu striki fram yfir miðbik myndarinnar en þá fer að sfga á ógæfuhliðina og hann virðist missa tökin á efninu. Heimsókn vinanna til grasekkj- unnar veraldarvönu er illa unnin af hendi Ágústs, bæði er textinn alltof háfleygur og langdreginn og atriðið all greypilega ofleikið af leikkonunni sem með hlut- verkið fer. Um þetta leyti er áhorfandinn einnig farinn að þreytast dálftið á spakmælum hins persneska vitrings sem fjar- lægist kjarna meinsins eftir þvf sem á Ifður og undir lokin flippar Ágúst hreinlega út í atriðinu þar sem klerkurinn dansar eftir skóg- arstfgnum með fiðlu sína — það kemur eins og skrattinn úr sauðarleggnum í samanburði við allt sem á undan er gengið. Samt sem áður segir mér svo hugur um, að töluverðs megi vænta af Ágústi f framtfðinni. Hann virðist hafa að mörgu leyti traustari bókmenntalegan bak- hjarl en ýmsir hérlendir kvik- myndagerðarmenn af yngri kyn- slóð, sem eru fyrst og fremst uppteknir af tæknimöguleikum kvikmyndarinnar en hafa litla til- finningu fyrir efnisinntakinu. Ágúst mætti aftur á móti jafnvel huga betur að myndmáli kvik- myndarinnar — að minnsta kosti á ég alltaf svolftið erfitt með að sætta mig við að kvikmynd eigi allt undir sögumanni f bakgrunn- inum komið. Fordæmi eru að vísu fyrir slíku t.d. hafa Losey og Pinter iðulega þennan háttinn á og eins Bergman nú f seinni tfð en varla í eins rfkum mæli og Ágúst. Hins vegar er sem ég sjái þá John Ford og Dudley Nochols hafa farið að á þennan hátt. „Látið myndina tala,“ var þeirra boðorð. Agætt dæmi um vinnubrögð af því tagi eru Vesturfarar Jan Troell, þar sem hvert skot segir sfna sögu og allur texti er mynd- inni til stuðnings. Fer varla á milli mála, að Vesturfararnir eru eitthvert bezta efni sem sjón- varpið hefur lagt okkur til frá öndverðu. Ánnað gott dæmi um tæknilega fullkomnun gaf að lfta f Önnu Kareninu hans Clarence Brown. á laugardaginn. Það var töluverður viðburður að sjá Gretu Garbo f fyrsta sinn f sjónvarpi enda ekki langt sfðan að MGM- kvikmyndafyrirtækið fór á haus- inn og nýir eigendur létu þar með af þeirri meinloku að banna sýn- ingar á gömlum myndum félags- ins f sjónvarpi. En um leið var myndin ágætt dæmi um það hvernig Hollywood misþyrmdi iðulega fagurbókmenntum þeim sem hún leitaði fanga f og býst ég við að flestir þeir sem þekkja sögu Tolstoy hafi þótt hún taki á sig lítilfjörlega mynd í þessari útgáfu. — bvs. Sunnudaginn 26. janúar verður frumsýnd kvikmyndin Lffsmark sem þeir Þorsteinn Jónsson og Ólafur Haukur Sfmonarson hafa gert. Er þetta þriðja myndin, sem þeir félagar gera fyrir sjónvarpið og sem kunnugt er varS fyrsta myndin um menningarneyslu I sjávarþorpi afar umdeild. „f þessari mynd er lýst Iffi og viShorfum ungs fólks, sem kærir sig ekki um aS lifa innan kerfisins, ef svo má segja og hefur flúið borgina," sagSi Þorsteinn I sam- tali við okkur. „Þetta unga fólk býr nú I kommúnu upp f sveit, lifir þar af gerS leSurmuna, sem þaS selur I borginni. Myndin er þannig byggð upp, að brugðiS er upp myndum af llfi þessa fólks og starfi ásamt viStölum þar sem fólkið lýsir viðhorfum sfnum til hins borgaralega Iffs og hvers það leitar sjálft! Iffinu." Að sögn Þorsteins er Lffsmark hálftima mynd en á eftir verSur umræða um efni myndarinnar, þar sem koma fram fálagsfræðingur, fulltrúar tveggja kynslóða ásamt stjórnandanum dr. Kjartani Jóhannssyni. „Ég á ekki von á þvf að þessi mynd valdi viðlika fjaðra- foki og fyrsta myndin okkar, en vafalaust verða einhver viðbrögð við henni. Þarna er lýst skoðun- um, sem hvergi hafa fengið að koma fram án þess að formerki séu gefin. Ég held engu síður, að allur þorri fólks hafi gott af þvi að hlusta á þau sjónarmið sem i myndinni birtast — ég er ekki að segja að þessi sjónarmið séu öll sönn og rétt, en fólk getur íhugað þau í góðu tómi, því að þetta málefni er vissulega tengt kyn- slóðabilinu margumtalaða," sagði Þorsteinn ennfremur. Á þriðjudagskvöld kl. 20.35 hefst fyrsti þátturinn af fjórum i nýrri italskri framhaldsmynd — Dagbók skólakennara. Er myndin byggð á sögu eftir Albino Bernar- dini en á þeim höfundi þekkjum við að öðru leyti hvorki sporð né höfuð. Aftur á móti voru þær upp- lýsingar handbærar hjá sjónvarp- inu, að sagan gerðist i hverfi í útjaðri Rómar og greindi frá skóla- kennara sem fær við upphaf kennsluferils sina að spreyta sig á böldnum strákabekk. Strákarnir eru taldir óalandi og óferjandi. Hann hafnar þó ráðum skólastjóra og samkennara og reynir i þess stað að koma á gagnkvæmum skiiningi milli sin og piltanna. Hann leggur sig fram um að kynn- ast af eigin raun einkalífi og um- hverfi nemenda sinna og viðleitni hans ber ótrúlega góðan árangur. Á sama tfma kemur þó brátt til áreksturs við skólayfirvöld og skólakennarinn á í vök að verjast gegn þröngsýni og skrifstofubákni skólakerfisins sem vill ekkert frá- hverf frá strangtrúarlegum kennsluaðferðum. í aðalhlutverki i Dagbók skóla- kennara er Bruno Cirino, en hand- rit og leikstjórn er i höndum Vittorio de Seta. Sama kvöld kl. 21.40 er svo norskur skemmtiþáttur — A lángt i fra! og er sá raunar ný og endur- bætt útgáfa af þáttum þeim sem sjónvarpið hefur sýnt öðru hverju í vetur og voru i sama dúr. Eftir sem áður eru það leikararnir Trond Kirkvaag og Jon Skolmen sem halda uppi fjörinu en hafa nú fengið liðsauka i leikkonunni Kjersti Döviken og einkennisklæði þáttanna eru eftir sem áður: kjóll og hvitt. Þátturinn byggir að mestu á stuttum stilfærðum atrið- um, og oft eru þar á ferðinni dálitlar dæmisögur um vitin sem varast skal. Það má geta þess, að hinn fyrri þáttur Norðmannanna hlaut sérstaka viðurkenningu fyrir fyndni sina á sjónvarpsmessu i Montreux ekki alls fyrir löngu. Á miðvikudagskvöld kl. 21.45 er sovézk heimildarmynd sem ástæða er til að vekja athygli á — Chelvuskin Epic nefnist sú og greinir frá hafishrakningum sovézks rannsóknarskips fyrr á öldinni. Festist það i is og kostaði það óhemju fyrirhöfn að koma skipverjunum til hjálpar. Dóra Hafsteinsdóttir þýðandi hjá sjón- varpinu skoðaði myndina á sínum tíma og i samtali við okkur hafði hún fögur orð um ágæti þessarar myndar, sem væri i alla staði mjög vel gerð. Til voru filmubútar frá þessum atburði, sem skeytt er inn i myndina ásamt viðtölum við nokkra þeirra skipverja, sem komust af i þessum hrakningum og rifja þeir upp minningar sínar frá hinni köldu vist i hafisnum. Dóra tjáði okkur að vel kæmi fram i þessari mynd hversu ótrúlega mikið tækninni hefur fleygt fram hvað snertir björgunaraðgerðir í slikum tilfellum. Nú eru langfleyg- ar þyrilvængjur komnar á vett- vang fyrr en varir, en árið sem Chelvuskin festist i isnum voru menn að burðast við að reyna að lenda á isnum á venjulegum flug- vélum. Á laugardagskvöld kl. 20.30 leysir nýr brezkur gamanmynda- flokkur Lækni á lausum kili af hólmi. Nefnist nýi flokkurinn Father, Dear Father á frummálinu, en gæti allt eins heitið Faðir á lausum kili eftir söguþræði þátt- anna að dæma. Þar segir nefni- lega frá rithöfundi nokkrum, sem er skilinn við konu sina en annast engu að sfður um uppeldi tveggja dætra þeirra. Eins og vænta má verða aðstæður af slíku tagi upp- spretta alls kyns vafsturs og gamanmála. Þessi þáttur hefur notið tölu- verðra vinsælda i Bretlandi og orð- ið útflutningsvara bæði til Ástraliu og Hong Kong og nú loks til fs- lands. Með aðalhlutverk fara Patrick Cargill sem leikur rit- höfundinn, Ursula Howells. konu hans fyrrverandi, og Joyce Carey, móður hans. Biómyndin á laugardagskvöld nefnist Lusty Men og þar fara Susan Hayward, Arthur Kennedy og Robert Mitchum með aðalhlut- verk en leikstjóri er Nicholas Ray, frægur maður í kvikmyndaheimin- um fyrr á árum. Bibliunum okkar tveimur ber ekki alveg saman um þessa mynd nema hvað báðar staðhæfa að hún gefi allgóða mynd af „ródeó", h^amerfskri iþrótt kúreka sem er i pvi fólgin að sitja ótemjur — hesta eða naut — sem allra lengst. Þetta efni hefur verið tekið fyrir i nokkrum Hollywood- myndum og frá fyrri árum muna sennilega flestir eftir Misfits, sið- ustu mynd Clark Gable, þetta efni hefur verið endurvakið aftur nú á síðustu árum. Amerfska uppfletti- bókin okkar gefur myndinni þrjár og hálfa stjörnu og fer tofsamleg- um orðum um leik og leikstjórn en hin brezka segir að hún sé dágóð afþreying hafi áhorfendur ekkert betra að gera. Leikstjóri þessarar myndar Nicholas Ray hefur löngum verið eftirlæti þeirra sem mikið grúska í kvikmyndum, og þó að myndir hans séu yfirleitt æði misjafnar að gæðum þegar á heijdina er litið, er jafnan viss still yfir þeim. Þekktustu myndir hans eru vafa- laust In a Lonly Place (1950), Johnny Guitar (1954) og hin ann- álaða mynd Rebel Without Cause (1955) sem gerði James Dean að stórstjörnu. Siðustu árin hefur Ray haft litið fyrir stafni. Úr brezka fræðslumyndaflokknum um samhengið í náttúrunni. Villidýrin eru að venju á dagskrá nk. föstudag.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.