Morgunblaðið - 24.01.1975, Qupperneq 32

f
*
►
32
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 24. JANÚAR 1975
|
;
í
[
i
I
t
i
í
f
í
I
r
f
f
»
í
i
[
t
t
[
i
i
t
!
Ís«*
'&'(kar

.Wflili
Norsk æfintýri
P. Chr. Asbjörnsen
og Moe:
Smiðurinn, sem kölski
þorði ekki að hýsa
Jens Benedikts
ison íslenzkaði
maður lifir.“ og meö það fór hann heim að borða.
Þegar hann var aftur kominn í smiðjuna, kom
maður ríðandi og vildi fá hestinn sinn járnaðan.
„Ég skal nú ekki vera lengi að því,“ sagði smiður-
inn. „Ég er nýbúinn að læra ágæta aðferð til þess að
járna hest fljótt og vel, sú aðferð er góð í skamm-
deginu, þegar stutt er myrkranna á milli.“ Og svo
fór hann að skera, og gat loksins náð öllum fótunum
af hestinum, „því ekki veit ég hvað það á að þýða að
vera að fikta við einn i einu,“ sagði hann. Fæturna
lagði hann á eldinn, eins og hann hafði séð Drottin
gjöra, setti mikið af kolum á og blés duglega með
belgnum. En þá fór, eins og við var að búast,
fæturnir brunnu upp, og smiðurinn varð að borga
hestinn. Honum þótti það nú ekki sem skemmtileg-
ast, en í sama bili kom gömul förukona framhjá, og
svo hugsaði smiðurinn: — ef eitt mistekst, þá tekst
annað, tók kerlinguna og lagði hana á eldinn, hún
grét og baðst vægðar, en ekkert dugði, „þú skilur
ekki, hvað þér er fyrir bestu, þó þú sért svona
gömul, nú skaltu aftur verða ung og falleg eftir
svolitla stund, og ég skal ekki taka einn eyri fyrir
verkið," sagði smiðurinn. En það fór ekki betur
með veslings gömlu konuna, heldur en hestfæt-
urna.
„O, það sakna hennar nú ekki rnargir," svaraði
smiðurinn; „en þetta er skömm af kölska, hvað
hann heldur illa samninginn, nú er það ekki lengur
satt, sem yfir dyrunum stendur."
„Ef ég gæti nú veitt þér þrjár óskir,“ sagði
Drottinn. Hvers myndirðu þá óska þér?“
„Reyndu mig,“ sagði smiðurinn, „og þá færðu að
vita það.“
Bók er góður
förunautur
Setjum sem svo, að þú ætlir að sigla einn á báti
kringum jörðina og þú gætir tekið eitt eftirtalinna
hluta með þér, hvern þeirra mundir þú þá velja:
Stóra köku með glassúr, fallega mynd, bók, spila-
stokk, pappír og liti, prjóna og garn, spiladós,
munnhörpu?
Líklega yrði þetta erfitt val. Ekki mundi ég þó
velja kökuna. Hún yrði fljótt uppetin. Og ekki
spilin. Þau gætu fokið útbyrðis. Og ekki prjónana
og garnið. Það gæti blotnað. Munnhörpuna mundi
ég velja fremur en spiladósina því ég gæti dundað
við að semja lög sjálfur. Ekki mundi ég velja
myndina, því það væri áreiðanlega skemmtilegra að
horfa á sjóinn. Og ekki pappírinn og litina því
pappírinn mundi fljótlega ganga til þurrðar. Ég
held, að ég mundi velja bókina.
Drottinn veitti honum þá þrjár óskir.
„Þá óska ég fyrst og fremst, að hver sem ég bið
um að klifra upp í perutréð, sem stendur hér við
smiðjuvegginn, verði að sitja þar, þangað til ég bið
hann sjálfur að koma niður aftur,“ sagði smiðurinn,
„og í öðru lagi óska ég þess, að hver, sem ég bið að
setjast hér í hægindastólinn inni í smiðjunni, verði
„Þetta er ágætur stóll.“
Bara eina bók, segið þið auðvitað með vand-
lætingu. Maður væri búinn að lesa hana 100 sinnum
áður en kæmi að leiðarlokum og gæti þulið hana
utanbókar.
En það sakar ekki. Finnst þér ekki gaman að hitta
vini þína þótt þú hafir hitt þá oft áður, og mömmu
þína og bróður til dæmis. Samt er það fólk sem þú
þekkir. Þú yfirgefur ekki heimili þitt fyrir fullt og
allt bara vegna þess að þú þekkir það og veizt
hvernig þar er umhorfs.
Góð bók getur komið í vinar stað. Þótt þú sért
búinn að hitta vin þinn hundrað sinnum, kemur
hann þér ef til vill enn einu sinni á óvart, þegar þú
hittir hann í hundraðasta og fyrsta sinn. Og alltaf
má finna eitthvað nýtt í góðri bók, þótt þú hafir
lesið hana margoft.
Maðurinn er eina lífveran á jörðinni, sem getur
lesið bók. Það hefur hún fram yfir allar hinar
tegundirnar. Við lestur bókar kynnist þú hugar-
heimi annarra. í huga þínum ferð þú að virða fyrir
þér hugarheim sögupersónanna, nú, eða höfundar-
ins, mynda þér skoðanir og draga ályktanir. Bókin
hvetur þig til að hugsa sjálfstætt — og fátt er
skemmtilegra gaman.
FEROIIMAIMO

fllttölmorgunkckfíinu
Sennilcga
séntil-
maður
í brezkum blöðum er
skýrt frá því, sem þar í
landi þykir óvenjuleg
framkoma innbrotsþjófs
— jafnvel að maðurinn
hafi sýnt séntilmannlega
framkomu við aldraða
ekkju. Hann brauzt inn í
íbúð hennar — öllu held-
ur hús hennar — og
rændi þar hverskonar
silfurmunum heimilis-
ins, svo og silfurskart-
gripum frúarinnar. Var
þetta metið á yfir 6000
sterlingspund, ísl. krón-
ur ca 1675 milljónir.
Nokkrum klukkustund-
um eftir ránið hringdi
síminn hjá ekkjunni. 1
símanum var innbrots-
þjófurinn. Hann sagði
konunni, að hún gæti
sótt sína persónulegu
silfurskartgripi, sem
hann hefði stolið, í síma-
klefann, sem hann talaði
úr. Nú hafði konan sam-
band við lögregluna í
næsta bæ. Fóru leyni-
lögreglumenn með kon-
unni í símaklefann, sem
þjófurinn hafði hringt
úr, og þar var böggull
með öllum silfurskart-
gripum konunnar. — En
hún sagði við leynilög-
reglumennina: Þetta er
sennilega mesti séntil-
maður — því ekki er
símanúmerið heima í
skránni, svo har>n hefur
orðið fyrst að hringja i
upplýsingar símstöðvar-
innar, til að fá símanúm-
erið, til að láta mig vita.

POLLUX
Heim í mína íbúð? — Ég
hélt að þú ættir íbúðina.
0ó.,.íl i yi l íl 11 ('«• u.itJ',’.' I: 01/ .! (i, éijjíö Jl;i
, l j.il J)ÍJJ JÖSJl
rl 1 ';f. S í. Úíl .1 XJA I í I I JlM
I J IUU 1 ) > ‘
l.i I m.ií^USjí i J 'JÚU