Morgunblaðið - 08.05.1975, Qupperneq 37

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 8. MAl 1975
37
VELVAKAIMOI
Volvakandi svarar I slma 10-100
kl. 10.30 — 11.30, frá mánudegi
til föStúdags.
Q Öngþveiti í
Sudurgötu.
„Blessaður, skrifaðu um öng-
þveitið í Suðurgötunni," sagði
maður, sem vatt sér gustmikill
inn úr dyrunum. „Þú getur átt á
hættu að sitja þar fastur í bílnum
þínum timunum saman." — Tím-
unum saman — hann viður-
kenndi að þar væri kannski of
djúpt tekið i árinni, en benti á að
hver minúta yrði að mörgum hjá
þeim, sem biði og kæmist ekki
leiðar sinnar.
Annars var ræða hans eitthvað
á þessa leið:
„Suðurgatan er upphaflega
ibúðargata, en þó hefur umferð
alltaf verið þar í meira lagi vegna
legu hennar. Nú eru þarna aftur á
móti komin fyrirtæki og stofnan-
ir, sem menn eiga erindi við.
Margir koma í bílum sinum og
leggja þeim við gangstéttina, eða
upp á hana að hálfu. Bilar stanza
úti á götunni til þess að hleypa
öðrum, sem eru að fara, burt —
og það tekur sinn tíma. Allt lendir
svo í hnút eða hrærigraut."
Q Lagfæringa þörf.
„Lausn verður að finna á
þessu vandræðaástandi. Mér kem-
ur þá fyrst i hug, að menn, sem
eru með bila sina á bílastæðum i
miðborginni, létu þá vera þar
kyrra á meðan þeir rölta i Suður-
götuna og sinna þar erindum sin-
um. Því segi ég þetta, að I gær sá
ég mann stiga upp í bil sinn á
bilastæðinu við Vesturgötu — og
það næsta, sem ég sá til hans, var,
þegar hann steig út úr bílnum við
Suðurgötuna. Þar hafði hann ská-
skotið honum upp á gangstétt
með afturendann langt út á götu.
Þá sting ég upp á þvi, að þeir,
sem eru lengra að komnir, skilji
bíla sina eftir fjær. Bæði er smá-
göngutúr hollur auk þess sem það
er í flestum tilfellum flýtisauki.
Annars eru þessar tillögur vist
út I hött, því að hver heldurðu að
fari eftir þeim? Allir vilja að
sjálfsögðu að náunginn geri það
— en hann sjálfur, nei, það er
vonlaust.
Eina lausnin væri kannski að
gera Suðurgötuna að einstefnu-
akstursgötu. En þá er spurningin:
Leysir það meiri vanda en af því
hlýzt? Þvi máli skýt ég til þeirra,
sem sjá um umferðarinálefni
borgarinnar.“
„Þú birtir þetta fyrir inig,“
sagði hinn gustmikli maður, „þótt
ég sé ekki alltof bjartsýnn á að
það beri nokkurn árangur. En á
meðan ég hef talað hér við þig,
hef ég fundið mina prívat lausn,
ég vel mér nýja leið — keyri ekki
oftar um Suðurgötuna.“
einhverju slíku. Ilanfi er augsvni-
lega á þeirri skoðun að hún sé
langt frá þvl að vera í andlegu
jafnvægi.
— Hvernig heldur þú að þetla
mál sé vaxið, Johannes? spurði
Uhríster skyndilega — þú hefur
talað heilmikið við hana?
Ertu á þeirri skoðun að hún sé
gædd óvenjulega frjóu ímynd-
unarafli?
Ég ætlaði að benda Uhrister á
að ég teldi ekki að faðir minn sem
lifði og hrærðist í fornleifum
gæfi sér yfirleitt tfma eða tóm til
að velta öðru fólki fyrir sér, en ég
sagði ekkert og beið átekta.
— Hún hefur ákaflega mikið
hugmyndaflug, sagði faðir minn
ákveðinn. — Ahugi hennar á
Egyptalandi er ekki af visinda-
legum eða menningarlegum toga,
heldur sakir þess að henni finnst
svo margt í fornmenningu Egypta
bera keim af einhverju dular-
fullu og yfirnáttúrlegu.
Hulda kom í sömu andrá og
sagði að hádegisverðurinn væri
framreiddur.
Það er ekki rétt að segja að enn
hafi verið rigning, heldur steypt-
ist hún niður eins og hellt væri úr
fötu og við fórum að bræða með
okkur hvernig Einar og lögreglu-
stjórinn væru á sig komnir við
Móðir, sem er svo lánsöm að
eiga heilbrigð börn skrifar:
„Kæri Velvakandi.
Undanfarið hafa verið miklar
umræður um málefni vangefinna,
fjölfatlaðra og annarra minni-
hlutahópa í þjóðfélaginu. Við,
sem eigum heilbrigð börn, gerum
okkur vist takmarkaða grein fyrir
því álagi, sem það er að vera með
vanheil börn á sínum vegum. Þótt
hin tilfinningalega hlið málsins sé
undanskilin, þá eru beinir
„praktískir" erfiðleikar þessa
fólks slikir, að þá skilur vist eng-
inn nema sá, sem annað hvort
hefur átt í þeim eða haft náin
kynni af fjölskyldum, sem svo er
ástatt fyrir.
Skólakerfi okkar hér á islandi
er löngu orðið mjög fullkomið, og
ekki skal ég verða til að draga úr
mikilvægi þess að hægt sé að
bjóða ungum og fullorðnum nem-
endum hina beztu aðstöðu. Minni-
hlutahópar eins og vangefin börn
og unglingar, ásamt þeim, sem
eiga við að búa einhvers konar
fötlun aðra, hafa þó verið settir
hjá. Þetta eru allir sammála um,
en samt sem áður ætlar að ganga
seint að ráða bót hér á. Mér hefur
dottið i hug hvort ekki sé kominn
timi til að gera þessa hópa að
forréttindahópum í nokkur ár.
Þannig inætti veita fjármagni,
sem ætlað er til uppbyggingar i
fræðslumálum til þess að reisa
skóla og aðrar stofnanir, sem
nauðsynlegar eru, til þess að hóp-
ar þessir geti setið við sama borð
og aðrir þjóðfélagsþegnar.
Um daginn var mikið um það
rætt i blöðum, að Hvassaleitis-
skóli byggi við þröngan húsakost.
Var bent á eitt og annað i þvi
sambandi, sem áreiðanlega var
allt satt og rétt. Þarna virðist
ýmislegt, #sem sjálfsagt telst i
hverjum skóla, hafa verið látið
sitja á hakanum.
En ef við tökum nú til viðmið-
unar i þessu tilviki aðbúnað fjöl-
fatlaðra, vangefinna og annarra,
sem vanheilir teljast, þá fer ekki
á milli mála hver ber skarðan hlut
frá borði.
0 Gerum átak
1 þessum inálum þarf að
gera átak. Það þarf að búa svo að
þeim, sem hafa ýmiss konar sér-
þarfir, að hægt sé að koma þeim
til þess þroska, sem mögulegt er.
Þannig mætti spara stórar fjár-
hæðir fyrir þjóðfélagið, auk þess
sem þeim væri þannig búin sú
aðstaða og aðhlynning, sem þjóð-
félag eins og okkar er skyldugt til
að búa þeim, sein eru minni mátt-
ar.
í þessu mikla kröfugerðarþjóð-
félagi hafa þessir hópar tvfmæla-
laust orðið útundan. Ástæðan er
kannski sú, að þeir eru þess ekki
umkomnir að fara í kröfugöngur
eða kröfuherferðir eins og flestir
hagsinunahópar aðrir. Félög
áhugainanna um velferð þessara
okkar minnstu bræðra hafa unnið
mikið verk og merkilegt, en er
það eðlilegt, að slik félög eigi að
hafa allan veg og vanda af þvi
sem gert er í þessu efni?
0 Gamla fólkiö
Einn er sá hópur, sem einnig
hefur orðið mjög útundan að
sama leyti, en það er gamla fólkið.
Þessi aldurshópur er þögull og
gerir ekki háar kröfur. Astæðan
er sjálfsagt sú, að það hefur ekki i
sér sama kraft og dug og þeir, sem
yngri eru og vaskari. Þó er það
einmitt þessi aldurshópur, sem
unnið hefur hörðum höndum og
búið i haginn fyrir okkur, sem á
eftir komum, og sitjum nú að þvi,
sem vel hefur verið gert á liðnum
árum.
Aðbúnaður gamla fólksins i
þessu landi er okkur ekki til
sóma, en með þvi að beina atork-
unni að því að koma málum gamla
fólksins og þeirra minnihluta-
hópa, sem ég minntist á hér að
framan, í viðundandi iiorf sem
allra fyrst, en láta í þess stað biða
ýmiss konar framkvæmdir, sem
ekki eru eins aðkallandi, er ég
viss um að innan fárra ára myndi
ríkja gerbreytt ástand í þessum
efnum.
Ég held að það geri ekki svo
mikið til þótt heilbrigð börn sitji
dálitið þröngt og hafi ekki alla
hugsanlega hluti, sem fræðsluyf-
irvöld láta sér detta í hug, en
dýrmætur tími til að kenna og
þroska vangefin börn kemur ekki
aftur. Gamla fólkið, sem hýrist í
lélegu húsnæði, oft á tiðum eitt og
yfirgefið, flyzt að visu i rýmri
húsakynni í öðrum heimi, en þvi
eru fengin i jarðnesku „velferðar-
þjóðfélagi'*.
„Velferðarþjóðfélagið" er
skyldugt til að búa vel að þeim
sem minna mega sín, vilji það
bera nafn með rentu. S.A.L.“
# Poppæði í
plastpokum
„Hundpirraður bíógestur“
vippaði sér hér inn á ritstjórnar-
skrifstofurnar um daginn, æstur
mjög, og hafði eftirfarandi rit-
smíð meðferðis.
„Velvakandi.
Ég er með þeim ósköpum fædd-
ur að vera með króníska biósýki,
og meðalið er a.in.k. ein bióferð i
viku. Framkoma biógesta er nú
eins og löngu er frægt orðið og ég
held að mér sé óhætt að fullyrða
að ekki hafi hún batnað neitt hin
síðari ár.
Það, sem fer þó mest í taugarn-
ar á mér er poppæði, sem a.m.k.
helmingur allra biógesta virðist
vera haldinn. Það er keypt popp-
korn fyrir sýningu og I hléi og
þetta maulað meðan á sýningunni
stendur. Bæði er það, að kjams
þetta er mjög hávaðasamt, og eins
hitt, sem er sýnu verra, að lyktin
eða öllu heldur fýlan af þessu
hænsnafóðri bérst langar leiðir.
Ég er svo sem ekki að gera inér
það í hugarlund, að með þessu
bréfkorni takist að steinma stigu
við poppáti i kvikinyndahúsum
borgarinnar, en þetta er bara far-
ið að fara svo ofsalega i taugarnar
á mér að ég verð að fá útrás.“
Vonandi liður blessuðuin mann-
inum betur þegar hann hefur séð
þetta á prenti, en við vottum hon-
um og þeim, sem eru sama sinnis i
þessu stórmáli, fyllstu samúð.
Mamma, við erum í póstmannaleik með öll gömlu
ástarbréfin þín.
Tækifærið
gríptu
greitt
Oft höfum við verið stoltir af því að auglýsa
góða vöru, en aldrei eins og nú.
Raynox kvikmyndasýningavélin sameinar alla
kosti, sem góð kvikmyndasýningavél þarf að
hafa. Sýnir aftur á bak og áfram, allir hraðar ein
og ein mynd í einu. Þræðir sig sjálf frá spólu,
lágspenntur lampi, Ijósnæm aðdráttarlinsa o.fl.
Verð aðeins 28.800.00.
Útsölustaðir í Reykjavík:
Týli,
Austurstræti 7,
Gevafótó
Austustræti 6.
Filmur og vélar
Skólavörðustíg 41,
Fótóhúsið
Bankastræti 8.
Sportval s.f.
Laugaveg 116.
Skagfirzka söngsveitin
Stórbingó að Hótel Sögu fimmtudaginn mai kl. 20.30. Glæsilegir
vinningar, 2 utanlandsferðir, húsbúnaður, matvara o.fl.
Söngs.veitin syngur I hléinu.
Fjáröflunarnefndin.
BINGO
BINGÓ í TEMPLARAHÖLLINNI, EIRÍKSGÖTU 5, KL.
8.30 í KVÖLD. VINNINGAR AÐ VEROMÆTI 25
ÞÚSUND KRÓNUR. BORÐUM EKKI HALDIÐ LENG
UR ENTILKL. 8.15. SÍMI 20010.
Fótboltar,
handboltar,
körfuboltar,
blakboltar,
sundpólóboltar.
i
I