Morgunblaðið - 19.09.1975, Side 18

18
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 19. SEPTEMBER 1975
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 19. SEPTEMBER 1975
19
Útgefandí hf. Árvakur, Reykjavík.
Framkvæmdastjóri Haraldur Sveinsson.
Ritstjórar Matthías Johannessen,
Styrmir Gunnarsson.
Ritstjórnarfulltrúi Þorbjörn Guðmundsson.
Fréttastjóri Björn Jóhannsson.
Auglýsingastjóri Árni Garðar Kristinsson.
Ritstjórn og afgreiðsla Aðalstræti 6, slmi 10 100.
Auglýsingar Aðalstræti 6, sími 22 4 80.
Áskriftargjald 800,00 kr. á mánuði innanlands.
i lausasölu 40,00 kr. eintakið.
Jóhann Hafstein
sextugur
En nú var mér það efst í
huga að brúa bilið milli
fortíðar og framtíðar og
skila flokknum heilum og
óskiptum í hendur yngri
kynslóða.“ Þannig komst
Jóhann Hafstein, sem er
sextugur í dag, að orði í
viðtali við Morgunblaðið
fyrir rúmu ári, er hann
minntist þeirrar örlaga-
stundar er formennska
Sjálfstæðisflokksins og
forysta þjóðarinnar lagðist
skyndilega á hans herðar
við fráfall Bjarna Bene-
diktssonar. Með gleggri
hætti verður vart lýst því
mikla hlutverki, sem Jó-
hann Hafstein féll í skaut,
að tengja saman gamla
tíma og nýja í stærsta
stjórnmálaflokki þjóðar-
innar. Og seint verður Jó-
hanni Hafstein fullþakkað
hversu farsællega honum
tókst að stýra Sjálfstæðis-
flokknum og þjóðarfleyinu
á þeim örlagatímum.
Það hefur verið gæfa
Sjálfstæðisflokksins, að til
forystu í honum hafa valizt
hinir mikilhæfustu menn,
sem markað hafa djúp spor
í sögu þjóðarinnar á þess-
ari öld. Sjálfstæðisflokkur-
inn hefur starfað í á
fimmta áratug og á þessu
tímabili hafa aðeins fimm
menn gegnt formanns-
störfum í honum. Þrír
þeirra eru látnir, þeir Jón
Þorláksson, Ólafur Thors
og Bjarni Benediktsson.
Sjálfstæðismenn og raunar
fjölmargir aðrir hylla í
dag, sextugan, hinn fjórða
í þeirra hópi, Jóhann Haf-
stein, sem tók við for-
mennsku með óvæntum
hætti og sagði jafn skyndi-
lega af sér formannsstörf-
um sökum heilsubrests.
Þegar horft er um öxl til
fyrri ára verður mönnum
betur ljóst en meðan at-
burðirnir voru að gerast,
hversu vel Jóhanni Haf-
stein tókst að leiða Við-
reisnarstjórnina síðasta
starfsár hennar og Sjálf-
stæðisflokkinn á tímum
mikilla breytinga og
mannaskipta í æðstu stöð-
um. En auk þess hafði
hann í ráðherrastörfum á
Viðreisnarárunum afger-
andi áhrif á þróun fjöl-
margra hagsmunamála
þjóðarinnar en þó fyrst og
fremst í iðnþróun, þar sem
hann markaði spor með
forystu sinni um uppbygg-
ingu fyrsta stóriðjuvers á
íslandi. Fjölmörg önnur
málefni mætti nefna, þar
sem forystuhæfileika Jó-
hanns Hafstein hefur notið
við en hin síðustu ár og
raunar einnig fyrr hefur
hann einbeitt kröftum sín-
um mjög að landhelgismál-
um og baráttu þjóðarinnar
fyrir útfærslu fiskveiðilög-
sögunnar og öryggismálum
þjóðarinnar og þátttöku f
vestrænni samvinnu.
Þegar Jóhann Hafstein
kom fyrst fram á sjónar-
svið íslenzkra stjórnmála
þótti hann harður baráttu-
maður fyrir sinn málstað
og andstæðingunum þótti
hann óvæginn. En sú
mynd, sem þannig blasti
við í fyrstu, breyttist skjótt
við frekari kynni. Hinn
harði baráttumaður er um
leið öðlingur og mann-
kostamaður, sem verður
öllum þeim minnistæður,
sem fengið hafa tækifæri
til náinna kynna. Geir
Hallgrímsson, formaður
Sjálfstæðisflokksins, víkur
að þessu í afmælisgrein um
Jóhann Hafstein, sem birt-
ist í Morgunblaðinu í dag
er hann segir:
„Á upphafsárum stór-
virks stjórnmálastarfs síns
fór Jóhann Hafstein ekki
varhluta af gagnrýni og
nánast aðför and-
stæðinganna. Þeir óttuðust
atorku hans og vissu lík-
lega ekki hvern mann hann
hafði að geyma. Flokks-
systkini og samstarfsmenn
þekktu öðlinginn Jóhann
Hafstein. Störf hans í
bæjarstjórn, á Alþingi og í
bankastjórn Útvegs-
bankans, þar sem hann lét
ávallt gott af sér leiða,
urðu til þess, áður en
langur tími leið, að and-
stæðingarnir kynntust
honum einnig og komust
þá ekki hjá að meta mann-
kosti hans, vináttu og
hjálpsemi.“
Morgunblaðið sendir
Jóhanni Hafstein og fjöl-
skyldu hans heillaóskir á
sextugsafmælinu. Um leið
og margra ára samstarf og
drengskapur eru þökkuð
væntir Morgunblaðið þess,
að Sjálfstæðisflokkurinn
og þjóðin öll megi lengi
njóta starfskrafta Jóhanns
Hafstein, reynslu hans og
þekkingar á málefnum
lands og þjóðar. Á átaka-og
umrótatimum er sjálf-
stæðismönnum ekki sízt
nauðsyn á því að draga lær-
dóm af stefnufestu
Jóhanns Hafsteip, dreng-
skap og góðvild en samfara
þessum kostum hefur hug
sjón sjálfstæðisstefnunnar
borið þann árangur sem
raun ber vitni.
Hafstein - sextugur
Jóhann
Ungur haslaði Jóhann Hafstein sér völl á
vettvangi stjórnmála. A fjórða áratugnum höfðu
kommúnistar og þjóðernis sósíalistar fylkt liði
innan vébanda Háskóla Islands. Jóhann Haf-
stein skar upp herör gegn þessum einræðis-
stefnum með góðum árangri. Hann var fyrsti
formaður Vöku, félags lýðræðissinnaðra stú-
denta, og formaður Stúdentaráðs Háskóla Is-
lands. Ávallt síðan hefur hann ótrauður haldið
hátt á loft merki lýðræðis, frjálslyndis og fram-
taks einstaklings og þjóðar.
Jóhann Hafstein hlaut að skipa sér undir
merki Sjálfstæðisflokksins, og fljótt kom það í
hans hlut að halda þvi hátt á loft. Hann varð
formaður Heimdallar og Sambands ungra sjálf-
stæðismanna, erindreki flokksins og síðar fram-
kvæmdastjóri, formaður fulltrúarráðs Sjálf-
stæðisfélaganna i Reykjavík, varaformaður og
síðan formaður Sjálfstæðisflokksins. Ekki verða
þau verk öll talin er hann hefur innt af hendi í
þágu Sjálfstæðisflokksins, en óhætt er að segja,
að Jóhann Hafstein hefur með dugnaði og hug-
kvæmni brotið blað i skipulagsmálum og sögu
flokksins.
Ég minnist þess að hafa sótt til Jóhanns, sem
formanns Heimdallar, um inngöngu í félagið.
Var mér þá sagt, að ég væri of ungur, en væri
velkominn að ári. Það boð þáði ég og naut þess
sem svo margir aðrir að vinna með Jóhanni
Hafstein, læra af fordæmi hans og hrifast af
fjöri hans og baráttuþreki.
Jóhann Hafstein var kosinn i bæjarstjórn
Reykjavíkur í mjög tvísýnum kosningum 1946
og varð alþingismaður Reykvikinga sama ár.
Hann lét ekki sitt eftir liggja í þeirri harðvftugu
kosningabaráttu sem og þeim er eftir fóru.
Hann lét aldrei aðra berjast fyrir sig, en gekk
gjarnan fremstur í flokki þegar og þar sem mest
var tekist á.
Á upphafsárum stórvirks stjórnmálastarfs
síns fór Jóhann Hafstein ekki varhluta af gagn-
rýni og nánast aðför andstæðinganna. Þeir ótt-
ust atorku hans og vissu iíklega ekki hvern
mann hann hafði að geyma.
Flokkssystkini og samstarfsmenn þekktu öðl-
inginn Jóhann Hafstein. Störf hans í bæjar-
stjórn, á Alþingi og í bankastjórn Útvegsbank-
ans, þar sem hann lét ávallt gott af sér leiða,
urðu til þess, áður en langur tími leið, að and-
stæðingarnir kynntust honum einnig og komust
þá ekki hjá að meta mannkosti hans, vináttu og
hjálpsemi.
Jóhann Hafstein markaði djúp spor sem iðn-
aðar-, heilbrigðis- og dómsmálaráðherra og í
hans hlut féll að fylgja fram ýmsum nýmælum á
þeim sviðum. Alkunna er, að hann hleypti stór-
huga iðnþróunaráætlun af stokkunum og fylgdi
stóriðju og stórvirkjun fram til sigurs.
Þegar Islendingar í heild cg sjálfstæðismenn
sérstaklega voru óvænt sviptir forystu Bjarna
Benediktssonar og alþjóðdrúpti höfði, varð sam-
starfsmaður hans um áratuga skeið, Jóhann
Hafstein, formaður Sjálfstæðisflokksins og for-
sætisráðherra. Þótt sjá mætti fyrir enda efna-
hagserfiðleika er þjóðin hafði átt við að glíma á
árunum áður, hafa fáir axlað þyngri byrðar við
erfiðari aðstæður en Jóhann Hafstein þá. Hann
hlífði sér hvergi og rækti störf sín með mikilli
reisn og sóma.
Það var Sjálfstæðisflokknum mikill skaði,
þegar Jóhann Hafstein sagði af sér formennsku
Sjálfstæðisflokksins haustið 1973 af heilsufars-
ástæðum, en svo vel hafði hann leitt flokkinn og
búið i haginn, að Sjálfstæðisflokkurinn vann
einn sinn mesta kosningasigur í borgarstjórnar-
og alþingiskosningum vorið 1974.
Jóhann Hafstein er vinmargur maður og virt-
ur. Kjarkur hans, dómgreind og drengskapur
hafa skipað honum í forystuhlutverk. Skapmað-
ur og ljúfmenni harður af sér og viðkvæmur
f senn hefur Jóhann Hafstein staðið af sér
storma. Hann getur nú unnt sér meira næðis er
oftast áður. Þó eru enn miklar kröfur til hans
gerðar og það er öryggi og mikill styrkur að
njóta áfram hæfileika hans og starfs á Alþingi.
Þau hjón, Ragnheiður og Jóhann Hafstein,
hafa verið samvalin í öllu starfi og höfðingjar
heim að sækja. Á þessum tímamótum flytja
vinir, flokkssystkin og fjöldi landsmanna þeim
hjónum miklar þakkir, hlýjar kveðjur og heilla-
óskir.
Geir Haligrfmsson
Ekki bjóst ég við því fyrir tveimur til þremur
áratugum, að æskuminningar og æskuvinir
heimsæktu hugann jafn oft og raun ber um vitni
á efra æviskeiði.
Ég minnist nú ósjaldan atburða úr bernsku
minni, sem mjög orkuðu á hugi manna og um-
ræður, er sýslumannaskipti urðu í Þingeyjar-
sýslu árið 1921, en þá var sýslumannssetrið
komiö til Húsavíkur. Vinafólk foreldra minna,
Steingrímur Jónsson frá Gautlöndum og fjöl-
skylda hans, fluttu til Akureyrar, þar sem Stein-
grímur tók við embætti sýslumanns og bæjar-
fógeta. Man ég eftir, er fjölskyldan var kvödd
heima hjá foreldrum mínum i góðum fagnaði.
Svo, nokkrum dögum siðar, var vænst komu
hins nýja og unga sýslumanns með fjölskyldu,
glæsilegra hjóna, mikilla ætta, og með barna-
hóp, sem við systkinin vissum um, að þar mynd-
um við ærið mörg hitta jafnaldra, og vegna
kunningsskapar hagaðist svo til, að þessi fjöl-
skylda hlaut fyrstu móttökur í foreldrahúsum
minum. Það var beðið með mikilli eftirvænt-
ingu.
Svo loksins stpðu þessir jafnaldra barnahópar
saman. Ragnheiður mætti Ragnheiði, Stefán
mætti Jakob, ég mætti Jóhanni, Vernharður
mætti Jóni Kristni, Regína mætti Þóru, Kristín
mætti Soffíu Guðrúnu og Ásta mætti Þórunni.
Þá var Hannes ófæddur.
Eitthvað minnist ég þess, að systkinum mín-
um þótti ég heldur fljótur til að bjóða jafnaldra
minpm, Jóhanni, í einhverskonar áflog, svo við
mættum reyna kraftana.
Eftir nokkra daga var sett saman heimili i
gamla „Snælandi", húsi, sem Steinólfur Geirdal
hafði byggt. Það var sunnan við Búðará, og oft
hlupum við yfir ána til leikja, ýmist suður eða
norður fyrir.
Þetta kann nú að þykja lítið frásagnarefni,
þegar minnst er 'mikilhæfs manns á merkis-
afmæli; manns, sem gegnt hefur vandamestu
trúnaðarstörfum þjóðar sinnar og oft við
óvenjulega erfiðar aðstæður.
En þegar menn ræða um það nú, hverjar séu
meginorsakir þess að Jóhann Hafstein hefur átt
svo merkilega stjórnmálasögu, þótt ráðherra-
dómur hans væri ekki langur, þá má m.a. leita á
því skýringa til bernsku hans. Hvers vegna
Iiggur svo mikið eftir Jóhann Hafstein sem
iðnaðarmálaráðherra? — skoðum virkjanirnar í
Þjórsá, Straumsvíkur-álverið, og Kísiliðjuna við
Mývatn. Ég læt nægja að benda á þetta.
Faðir hans, Júlíus Hafstein, sýslumaður, kom
til Húsavíkur, bláfátæks þorps, þar sem skyr-
bjúgur, berklar og taugaveiki voru landlægir
sjúkdómar. Þar var alger hafnleysa. Hvert haust
stóðu menn í lífsháskalegum átökum við að
bjarga bátum undan ofsafengnum brimöldum
norðangarrans.
Hafstein sýslumaður, þessi alþýðlegi og
óvenjulega vinsæli maður, — sem enginn á
Húsavík vissi um að væri yfirvald, enda reyndi
ekkert á slíkt á þeim árum — gekk til verks með
lækni og sveitarstjórn þorpsins. Lögð var vatns-
Ieiðsla til að losna við taugaveikina þvi að vatns-
brunnar og saurþrær voru þarna hvað innan um
annað. Byrjað var að undirbúa höfn, og með
óbifanlegri þrautseigju tókst Júlíusi Hafstein að
koma hafnargerð á Húsavík á fjárlög í samvinnu
við þingmenn héraðsins, sem þó voru pólitískir
andstæðingar hans og báru að jafnaði hagsmuni
sveitanna i Þingeyjarsýslu fremur fyrir brjósti.
Heimilislffið á sýslumannssetrinu einkenndist
af glaðværð, og menntunaranda, og þar var oft
rætt um skáldskap, mannkynssögu og náttúru-
fræði. Ég var ekki gamall, þegar Jóhann var að
þylja yfir mér ættjarðarljóð, og þá voru honum
kærust kvæðin eftir frænda sinn Hannes Haf-
stein.
Sem unglingur var Jóhann sérlega háttvís,
fríður sýnum og drengilegur. Ég man aldrei
eftir að hann lenti i illdeilum við félaga sína,
heldur var hann orðinn mannasættir (drengja-
sættir) ótrúlega ungur. Námsferill Jóhanns var
glæsilegur. Hann lauk námi bæði í menntaskóla
og háskóla, óvenjulega ungur. Samtimis skóla-
námi tók hann þátt í félagsmálum og stjórn-
málum og hafði þar jafnan forystu. Mér fannst
við báðir vera unglingar, er hann fyrst bauð sig
fram til þings i Norður-Þingeyjarsýslu. Ég kveið
hans vegna, en man hve ég gladdist, er fréttir
bárust af frábærri frammistöðu hans.
Siðar kemur Jóhann i forystulið Sjálfstæðis-
manna og stendur þar lengi á sama palli og
óvenjulega mikilhæfir forystumenn. Ég er því
ekki viss um, að hann hafi sjálfur álitið, að hans
biði innan tíðar jafn mikill vandi og forlögin
færðu honum í fang.
Það voru örlög, þung örlög, sem „kusu“ hann
á einni óveðursnótfh og óvænt til að taka að sér
embætti forsætisráðherra og formennsku í
Sjálfstæðisflokknum í senn. Slík stór-umskipti i
lífi manna hafa svo lengi sem ég minnist orðið á
landsfundum flokksins og að kosningasigrum
loknum. En i þetta skiptið var það sjálfur „dauð-
inn“ í ógnarham, sem hafði „fellt“ bezta vin
Jóhanns og stjórnmálaskörung, sem Jóhann
hafði staðið með og stutt um langan tíma.
Síðan tók Jóhann við forystu „viðreisnar-
stjórnarinnar" með látlausum og eðlilegum
hætti, líkt og faðir hans forðum tók við embætti
af Steingrimi frá Gautlöndum. Það var gengið
til verks, menn voru kvaddir til sátta i deilum,
framfaramálum var þokað í áttina, mönnum var
hjálpað og fengu að njóta velvildar án mann-
greinarálits eða stjórnmálaskoðana.
Svona stjórnmálamaður hlaut æskuvinur
minn, Jóhann Hafstein, að verða, þvi að þegar
ég síðar fór að kynna mér sögu íslenzkra stjórn-
mála og sá nánasta ættbogann umhverfis hann,
þá blasti við svo glæsileg mynd af forfeðrum og
ættmennum hans sem setið hafa á Alþingi frá
endurreisn þess á síðustu öld:
1. Langafi: Pétur Hafstein, amtmaður, á
Möðruvöllum. 2. Langömmubröðir og mágur
Péturs Hafstein: Tryggvi Gunnarsson frá Lauf-
ási. 3. Ömmubróðir: Hannes Hafstein ráðherra.
4. Afi: Jón Þórarinsson frá Görðum, skólastjóri i
Flensborg, og síðar fræðslumálastjóri, mágur
Hannesar. 5. Langafi: Séra Þórarinn Böðvarsson
f Görðum, faðir Jóns Þórarinssonar.
Fjölmargt annað frændfólk og tengdafólk
„Hafsteinanna frá Húsavík" hefur verið og er i
fylkingarbrjósti, þar sem unnið er að framfara-
og umbótamálum í þessu þjóðfélagi.
Við vinir Jóhanns og flokksbræður fundum
allir sárt til, er það fréttist fyrir nokkrum árum,
að hann hefði beðið alvarlegt heilsutjón. Hins
vegar gátum við ekki sætt okkur við, að hann
hyrfi af Alþingi, hann skyldi áfram eiga stjórn-
málaferil sinn í hendi örlaganna.
Gunnar Bjarnason
frá Húsavík.
Afmæliskveðja frá stjórn SUS
Á sextugsafmæli Jóhanns Hafstein minnast
ungir sjálfstæðismenn þess mikla og fórnfúsa
starfs, sem hann hefur unnið í þeirra þágu fyrr
og síðar. Hann var stofnandi og fyrsti formaður
Vöku, félags lýðræðissinnaðra stúdenta árið
1935, formaður Heimdallar 1939—1942 og for-
maður Sambands ungra sjálfstæðismanna
1943—1949.
Á stormasömum tímum í íslenzkum stjórnmál-
um og á fyrstu árum lýðveldisins nutu ungir
sjálfstæðismenn þess að eiga frábæra forystu-
menn. Þá stóð I stafni foringi, sem var baráttu-
glaður hugsjónamaður, þéttur á velli og þéttur í
lund, en um leið skilningsríkur og tilfinninga-
næmur. Þetta voru og eru eðliskostir Jóhanns
Hafstein fyrrverandi forsætisráðherra.
Stjórn Sambands ungra sjálfstæðismanna
sendir Jóhanni hugheilar kveðjur í tilefni dags-
ins. Við munum ávallt meta mikils óeigingjarnt
starf hans í þágu ungra sjálfstæðismanna, Sjálf-
stæðisflokksins og þjóðarinnar allrar.
Megi gæfan fylgja honum og Ragnheiði um
alla framtíð.
Friðrik Sophusson.
Jóhann Hafstein er að heiman f dag.
„Kerfið er erfitt fyrir svona
lítinn stað, niðurdrepandi”
Við litum inn á sfmstöðina hjá
Járnbrá Einarsdóttur sfm-
stöðvarstjóra. Hún sinnir þar
símanum frá 9—12 daglega og
3—6 og pósturinn kemur
tvisvar f viku frá Egilsstöðum.
Hún kvað fólk hringja talsvert
mikið eins og gengur f erinda-
gjörðum, rabba við vini og
vandamenn og stundum er
rennerf á sfmstöðina því Þorps-
búar sækja póstinn sinn sjálfir
en tvisvar í viku er farið með
hann og sóttur á Ströndina.
Texti dg myndir:
Árni Johnsen.
KRISTJÁN Pétursson, 23 ára
gamlan, hittum við niðri á
Bryggju á Bakkafirði. Hann
lauk námi frá Vélskóla Islands
s.l. vor og er nú alkominn heim
til Bakkafjarðar eftir námsúti-
vist. Hann á þriggja og hálfs
tonns triilu og hefur stundað
skak á henni um sumartímann
og næsta vor ætlar hann að
byrja á grásleppunni.
„Hljóðið í mannskapnum hér
er gott,“ sagði hann,“ það hafa
það allir ágætt og hér byggist
allt á fiski, grásleppu og þorski.
Allur fiskur er saltaður, en nú
er farið að ræða um að frysta
hann þótt það verði nú kannski
ekki alveg i bili, það er of
kostnaðarsamt á meðan það er
ekki tryggari höfn hér fyrir
stærri báta. Eins og bryggjan er
í dag verður að taka bátana á
land ef eitthvað hreyfir sjó og
við höfum til þess krana sem
lyftir 4 t.onna trillum úr sjó.
Það hefur aldrei verið gerð
fullkomin könnun á því
hvernig höfn væri hægt að gera
hér en heimamenn eru á einu
máli um að það sé auðvelt með
nútímatækni, en kostar að sjálf-
sögðu sitt, þó ekki meira en svo
að það væri bæði skynsamleg
og örugg fjárfesting. Hér var
fyrsta bryggjan trébryggja og
þannig hefur þetta komið koll
af kolli, en hér eru trygg mið
við bæjardyrnar og einhver þau
beztu við allt Norðausturland.
Á Digranesmiðin er um hálf-
tíma til klukkutíma stím og á
Langanesmiðin eru það liðlega
tveir tímar. S.l. ár kom hér á
land fiskur sem í útflutnings-
verðmætum nemur um 50 millj.
kr. í gjaldeyri og það er mikið
miðað við ekki stærri stað. Svo
eru einhverjir að tala um að
staður eins og Bakkafjörður
geti ekki borgað sig. Vitleysa
og fáfræði.
Eyþór Arnason saltfiskverk-
andi duddar við bátinn sinn á
bryggjunni.
Kristján Pétursson með föður sfnum Pétri Árnasyni við trillu Kristjáns.
Það er ekki mikið af ungu
fólki hér, en þróunin er sú að
unga fólkið vill setjast hér að.
Þaðáhins vegar erfitt uppdrátt-
ar með það því húsnæðisskort-
urinn er mikill óg húsnæðis-
vandamálið þvi brýnt til úr-
lausnar ekki sfður en höfnin."
„Hvað um félagslífið?"
„Félagslífið er fábrotið, en
það er hugur í mannskapnum.
Ungmennafélagið hefur reist
samkomuhús, mest í sjálfboða-
vinnu og er það nærri' full-
klárað. Þar er spilað böll
haldin, þorrablót og annað sem
til fellur og upp kemur.“
„Það er erfitt að róa héðan
með ekki betri bryggju."
„Hér eru ýmist frá 12—15
trillur og allur veiðiskapur er
búinn í septemberlok, en
venjulega er byrjað í apríl.
Kerfið er erfitt viðureignar fyr-
ir svona lítinn stað og það eina,
sem það gerir í raun og veru
gagnvart svona stöðum, er að
virka niðurdrepandi. Menn
sinna sveitarstjórnarmálum
hér í sjálfboðavinnu og þegar
þarf að sækja undir kerfið með
stór mál þá er það mjög erfitt
því kerfið kallar á svo mikinn
eltingaleik og tima að það er I
rauninni fullt starf að ganga í
þann leik. Það þarf meiri hreyf-
ingu í afgreiðslu mála hjá opin-
bera kerfinu. Okkar staður er
það lítill og með það mikla sér-
stöðu að hann fellur illa inn í
kerfið á Islandi i dag, þetta
flókna og seinvirka kerfi. Jafn-
vel við sem virðumst hafa
nógan tíma þar sem uppgripin
koma á skömmum tima, höfum
ekki tíma til að fást við kerfið,
hvað þá hinir.“
Kristján Pétursson
Bakkafirði
Skegg j astaðahreppi
Austurlandi