Morgunblaðið - 21.09.1975, Blaðsíða 47

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 21. SEPTEMBER 1975

47
— Öldrykkja
Framhald af bls. 3
að ökumenn eigi að hafa
öryggishjálma. Hér virðist ekki
heldur vera nein kennsla á
skellinöðrur þrátt fyrir það að
um 500 skellinöðrur séu hér í
notkun, enda munu alvarleg
skellinöðruslys komast upp í
allt að 50 á ári. Þarna er t.d. eitt
aíriði sem við hinir erlendu
gestir undrumst yfir.“
r
— Oeining
Framhald af bls. 48
ársþinginu, sem formaður eða
stjórn viðkomandi samtaka
þóknaðist og þar væri ekki farið
eftir fyrirmælum erlendra full-
trda í norræna rithöfundaráðinu.
Ég lít svo á, að það sé bæði
niðrandi og ókurteist af erlendum
aðilum að panta umræðuefni
héðan, einkum þegar við
Islendingar höfum ekki viður-
kennt, að við værum sérlegur i
minnihlutahópur innan Norður- ;
landaþjóðanna. Ég tel, að stjórn j
Rithöfundasambands Islands og
formaður þess verði að meta
hvort farið sé að lögum sambands-
ins með því að taka stórpólitískt
mál til meðferðar með þessum
hætti innan norrænu rithöfunda-
samtakanna."
Þá hafði Morgunblaðið
samband við þá Stefán Júllusson
og Ingimar Erlend Sigurðsson,
sem báðir eiga sæti í stjórn Rit-
höfundasambands tslands og voru
á stjórnarfundi I síðustu viku
þegar fjallað var um mál þetta.
Stefán Júlfusson sagði, er hann
var spurður álits á ummælum
Sigurðar í blaðinu í gær:
„Ég veit ekki hvort blaðið hefur
þetta rétt eftir Sigurði, en að öðru
leyti hef ég ekkert um þetta að
segja.“
„Er þessi málsmeðferð ekki
bort á lögum sambandsins?"
„Þetta er náttúrulega mál, sem
eru ofarlega á baugi, og það fer
allt eftir því hvernig hann fjallar
um þessi mál, sem mér skilst að
óskað hafi verið eftir að hann
fjalli um á þinginu."
„Teljið þér þetta þá ekki
pólitískt mál?“
„öll mál eru pólitfsk,“ sagði
Stefán Júlíusson að endingu.
Ingimar Erlendur Sigurðsson
sagði:
„Meginforsenda þess að
íslenzkum rithöfundum tókst að
sameinast í hinu nýja Rithöfunda-
sambandi Islands, sem er í raun-
inni hugsað sem fagfélag eða
stéttarfélag var sú að stjórn þess
hefði hvorki í orði né verki af-
skipti af stjórnmálum.
Þetta hefur því miður stundum
reynzt erfitt í framkvæmd og um-
rætt mál er fram til þessa alvar-
legasta brot á samningssáttmála
rithöfunda. Þá skiptir engu máli
hvaða álit ég sem stjórnarfulltrúi
í Rithöfundasambandi Islands
eða Sigurður A. Magnússon for-
maður þess höfum á herstöðva-
málinu eða málaferlum vegna
Varins lands. Þette er hreinpóli-
tískt mál, ef nokkurt mál er það,
— það er greinilega svo pólitískt
að hinn ágæti formaður Rit-
höfundasambands íslands sér
ástæðu til þess að hlaupa með
„tilbúna“ beiðni frá Rithöfunda-
samtökum á Norðurlöndum í
Þjóðviljann áður en hann ber
hana undir samstjórnendur sína.
Eða mér er spurn, er Þjóðviljinn
stjórn Rithöfundasambands
Islands?
Ég hafði á stjórnarfundi, þar
sem þetta mál var tekið fyrir,
nánar tiltekið mánudaginn 15.
þessa mánaðar, ekki hugmynd um
þessa „tilbúnu" beiðni, hvað þá
að formaður hefði upp á eigin
spýtur samþykkt þessa beiðni,
eins og hér væri um einkafyrir-
tæki hans og Þjóðviljans að ræða.
Hefði ég vitað það hefði ég veriö
miklu harðari á þeim. Sannleikur-
inn í málinu er sá, að það stóð
ekki aðeins til, að formaður
fjallaði um mál Einars Braga,
heldur og sitt eigið dómsmál og
blaðamanns Þjóðviljans, Ulfars
Þormóðssonar.
Það kom skýrt fram á þeim
fundi, að Sigurður A. Magnússon
hafði þegar, og án vitundar og
vilja stjórnar Rithöfunda-
sambands lslands, látið ljósrita,
þýða og senda út gögn varðandi
þessi mál öll. Ég mótmæli þvi að
Rithöfundasambandiö hefði slfk
afskipti af persónulegum mála-
ferlum Sigurðar og Úlfars, sem
auðvitað eru tilkomin vegna
stjórnmálaskoðana þeirra og
koma hvorki Rithöfundasam-
bandi Islands né bókmenntum
við. Hins vegar gat ég ekki mót-
mælt eða komið í veg fyrir að
Sigurður A. fjallaði um mál
Einars Braga, þar sem Rit-
höfundasamband tslands tók af-
stöðu til þess máls á sínum tíma,
en á þeim fundi var ég ekki
staddur og tel að þar hafi Rit-
höfundasamband tslands framið
sitt fyrsta lögbrot.
Mér þykir hart að neyðast til að
skýra frá því, sem gerist á
stjórnarfundi hjá Rithöfunda-
sambandi tslands — en formaður
hefur greinilega sjálfur gert verri
hluti en það, með þvi að skýra
pólitísku málgagni frá fyrr-
nefndri „tilbúinni“ beiðni og bera
hana síðan, formsins vegna, undir
stjórn Rithöfundasambands
Islands í eins konar
framhjáhlaupi."
— Gunnar
Flóvenz
Framhald af bls. 48
að hann hefði beðizt undan því að
fara í ferðina nema fulltrúi frá
síldveiðiskipstjórum sem sjá eiga
um söltunina um borð, yrði með I
samninganefndinni, þannig að
sjómenn og útgerðarmenn gætu
að eigin raun kynnt sér markaðs-
ástandið. Samkomulag hefði þá
orðið um það, að fulltrúi Lands-
sambands ísl. útvegsmanna I
nefndinni færi í samningana á-
samt framkvæmdastjóra Sildarút-
vegsnefndar, formanni hennar og
fulltrúa saltenda á Austurlandi.
Annars sagði Gunnar, að sér-
stakicfulltrúar sjómanna og út-
vegsmanna ættu sæti í Sildarút-
vegsnefnd ásamt fulltrúum frá
saltendum og alþingi og væru
flestir þeirra einnig útgerðar-
menn. Fullt samkomulag væri
innan Sildarútvegsnefndar um öll
þessi mál, „enda verur þetta sjálf-
sagt erfiður slagur“.
Gunnar Flóvenz kvað það rétt
vera, sem kom fram i Morgun-
blaðinu í gaér, að Kaupfélagið á
Hornafirði ætlaði vegna
ákvörðunar verðlagsráðs um
fersksíldarverðið að hætta mót-
töku á reknetasíld nema
samninganefnd SÚN tækist að
hækka söluverðið verulega frá
þvi, sem erlendir kaupendur hafa
til þessa viljað greiða. Hins vegar
var strax i upphafi gert ráð fyrir
að reknetasíldin, sem verður trú-
lega ekki nema Iítill hluti
söltunarsildar fari til beitu-
frystingar og gaffalbitafram-
leiðslu innanlands. Þá þyrfti
engin útflutningsgjöld að greiða
af sildinni.
Frétt verðlagsráðs um lækkun
útflutningsgjalda sagði Gunnar
vera mjög villandi. Ekki hefði
nema þriðjungur gjaldsins verið
felldur niður og aðeins til bráða-
birgða og þrátt fyrir það væru
áfram langtum hærri útflutnings-
gjöld greidd af hverju fersk-
síldarkílói, sem fer til söltunar
hér heima, en á sild, sem íslenzkir
bátar færa Svíum til söltunar í
Danmörku. Gunnar sagði, að á
sama tima og ýmsir keppinautar
okkar fengju háa opinbera styrki
í ýmsu formi væri saltsíldarfram-
leiðslan hér skattlögð óheyrilega.
Ein afleiðingin af útflutnings-
gjaldafrumskógi alþingis væri t.d.
sú, að sjómenn á síldarbátum hér
heima sem eyddu lítilli olíu vegna
þess hve síldarmiðin eru nærri
landi, væru látnir greiða niður
hinn mikla olíukostnað Norður-
sjávarbátanna, sem mötuðu Svía
og D'ani á sfid á verði, sem
sannanlega væri langt undir út-
gerðarkostnaði. Það væri ekki af
ástæðulausu að reknetasjómenn
væru óánægðir með kjör sín.
Gunnar Flóvenz sagði, að þrátt
fyrir alvöruna í þessum málum
kæmi þó fyrir einstaka skemmti-
leg atvik. Meðan verðlagsráð
hefði þráttað um fersksíldar-
verðið hefði þekkt frú á Horna-
firði hringt í sig og beðið Sildarút-
vegsnefnd í tilefni kvenréttinda-
ársins að hækka nú verðið á
síldinni til reknetasjómannanna.
Gunnar kvaðst hafa bent frúnni á,
að þessi mál væru í höndum verð-
lagsráðs og SÚN hefði engan
ákvörðunarrétt i þeim málum.
Rétt væri fyrir hana að tala t.d.
við Kristján Ragnarsson, formann
L.I.Ú. sem þá var staddur á
Hornafirði og væri hann þar ein-
mitt að berjast fyrir því að
sjómenn fengju sem allra hæst
verð. Sagði Gunnar, að vinir sínir
sildarsaltendur væru jafn
hræddir við hann og Bretar við
Rommel á sínum tima.
tjor
að vetri til
Ef þér eigið leið til höfuðborgarinnar, í verslunarerindum,
í leit að hvíld eða tilbreytingu, þá býður Hótel Esja gott
tækifæri til þessara hluta. Gisting á Hótel Esju er ekki
munaður, heldur miklu fremur sjálfsögð ráðstöfun. Hótel
Esja er í allra leið. Strætisvagnaferðir í miðbæinn á 10
mínútna fresti, svo að segja frá hóteldyrunum. Opinberar
stofnanir, sundlaugarnar og íþróttahöllin í Laugardal,
skemmtistaðir og verslanir eru í nágrenninu, og síðast en
ekki síst: Við bjóðum vildarkjör að vetri til.
Velkomin á Hótel Esju
&HOTliiy&
Suðurlandsbraut 2, Sími 82200.