Morgunblaðið - 24.10.1975, Blaðsíða 30

30
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 24. OKTOBER 1975
Minning:
Valgerður Eva
Vilhjálmsdóttir
Fædd 23. júní 1912
Dáin 15. október 1975
Stutt er ævin, stundarbið
stendur oss til boða.
Því skal syngja sumarfrið
sól og morgunroða.
Þetta er ein af þeim fjölda
vísna, er ég lærði sem barn af
Völu frænku. Mér er bæði ljúft og
skylt að kveðja hana með nokkr-
um orðum, svo margt sem hún
hefur gott gert mér og mfnum í
gegnum árin.
Vala fæddist í Reykjavík. For-
eldrar hennar voru Þórdís Þor-
steinsdóttir, ættuð frá Reykjum á
Skeiðum, og Vilhjálmur Vigfús-
son, ættaður frá Grund í Skorra-
dal. Börn þessara hjóna urðu níu,
en sex lifðu og urðu mætar
manneskjur. Vala er sú fyrsta
sem fellur úr þeim systkinahópi.
Ung var hún, þegar hana langaði
að læra hjúkrun og fór til Vffils-
staða til að vinna og læra. En þar
kyntist hún Eyþóri Gunnarssyni,
sem þá var læknakandídat og gift-
ust þau skömmu sfðar. Það sama
ár fór Eyþór til Þýskalands að
læra sérgrein sfna, háfs-, nef- og
eyrnalækningar, og fylgdi Vala
honum þangað. Þegar þau komu
heim aftur stofnuðu þau myndar-
heimili, sem stóð ævinlega opið
vinum og vandamönnum. Þau
eignuðust fjögur börn. Elst er
Jóhanna, þá Gunnar, Vilhjálmur
og yngstur er Sigurður. Eyþór átti
bfl á þeim árum sem fæstir áttu
bfla og mikil var ánægja okkar
barnanna í fjölskyldunni að fá að
fara með í berjamó og sitthvað
fleira og þá stóð ekki á Völu að
láta okkur syngja, og marga vís-
una lærðum við af henni í þessum
ferðum. Hún var svo ljóðelsk og
kunni ógrynni af ljóðum. Eyþór
og Vala voru mjög samhent hjón
og á meðan heilsa og kraftar ent-
ust þá voru þau alltaf boðin og
búin að hjálpa öðrum ef vandi bar
að höndum. Nærtækasta dæmið
er ég og fjölskylda mín, sem
áttum í erfiðleikum í nokkur ár
og allan þann tfma studdu þau
okkur með ráðum og dáð. Hafi
þau ævinlega beztu þakkir fyrir
það og svo allar ánægjustund-
irnar sem við höfum notið á
heimili þeirra. Langvarandi
heilsuleysi varð ævikvöld þessara
ágætu hjóna. Eyþór Iézt fyrir 6
árum og nú þegar Vala er látin
vitum við að börnin þeirra og
barnabörn voru sólin í lífi þeirra
seinustu árin. Bið ég þeim Guðs
blessunar í framtíðinni um leið og
ég samhryggist þeim nú.
Halla Sigtryggsdóttir.
Valgerður Vilhjálmsdóttir lézt
hinn 15. október s.l. Þar er góð-
vinur genginn.
Foreldrar Valgerðar voru Vil-
hjálmur Vigfússon, sjómaður, og
Þórdís Þorsteinsdóttir frá Reykj-
um á Skeíðum. Vilhjálmur var
einn f forystusveit sjómanna í
byrjun aldarinnar. Þá var ei
heiglum hent að heimta hvíldar-
stund og rétta hlut þeirra er sóttu
sjávarafla á djúpmið. Þórdfs var
hugljúf f viðmóti og geymin á
fróðleik sagna og Ijóða. Um hana
kvað afi hennar, Eiríkur bóndi og
dannebrogsmaður Eirfksson,
Reykjum á Skeiðum:
Þórdis gæða blómann ber,
Blíðu manna aflar sér,
stillt og góð við alla er.
Valgerði kippti í móðurkyn um
skapgerð og ljúfmennsku. öldruð
heiðurskona, húsfreyja í Skeið-
háholti, tjáði mér, að þangað
hefði Valgerður komið sem sólar-
geisli, þá ung að árum. Börn hús-
freyjunnar voru í góðum höndum
þar sem Valgerður var.
Hugur hennar hneigðist
snemma til hjúkrunarstarfa og
aflaði hún sér menntunar í þeirri
grein. Sú menntun kom í góðar
þarfir er hún ung giftist Eyþóri
Gunnarssyni lækni. Fór hún með
manni sínum til námsdvalar í
Þýzkalandi, er hann sótti þangað
framhaldsmenntun og lauk
skömmu sfðar prófi i sérgrein
sinni. Minningar frá þeim árum
voru henni jafnan kærar. Tónlist
og menning meginlandsþjóðanna,
glaðværð heimsborganna, linditré
og laufgrænir skógar.
Að liðinni tveggja ára dvöl ytra
lá leiðin heim til tslands. Þá tók
við annríki vjrkra daga. Dagleg
störf við hlið mannsins, í lækn-
ingastofu hans. Það er hverjum
hjónum mikil hamingja að vinna
saman jákvæð störf.
Það var bjart í stofum þeirra
hjóna í Stórholti. Glaður og reifur
bar heimilisfaðirinn fangið fullt
af vistum, að loknum löngum
starfsdegi. Og börnin léku á hljóð-
færi eða undu við myndgerð. Hús-
freyja gekk um beina. Kurteis var
glaðværð hennar. Frásögn hennar
góð og hlú. Umtalsfróm og létt í
máli. Gilsbakkaþula séra Kol-
beins í Miðdal, „Kátt er um jólin“,
kom nær okkur f tímanum við þau
kynni. Valgerður var afkomandi
hans og unni Ijóðum og söngvum
eins og formóðir hennar, Guðrún,
en til hennar var Gilsbakkaþula
kveðin.
Og við hlýddum á söngva
Schuberts um vegfarandann
göngumóða, f leit að landi ham-
ingjunnar, sem er jafnan innan
seilingar, — í sjónmáli en þó svo
fjarlægt og vandfundið. „Oh,
Land, Oh Land, So hoffnungs-
grtin, wo bist du?
Eyþór lézt um aldur fram, eftir
langa og erfiða sjúkdómslegu.
Skipti þá sköpum um hagi Val-
gerðar. Heilsu hennar hnignaði.
Þó áttu smælingjar og aðrir er
stóðu höllum fæti jafnan athvarf
hjá henni og skilningi að fagna.
Meðan þrek hennar leyfði vakti
hún oft við beð sjúkra og dauð-
vona, strauk mildum höndum
tár af hvarmi eða mælti hug-
hreystingarorð.
t
Eigínmaður minn,
ROGER L. BOUCHER,
lézt að heimili okkar i Lewiston Maine, hinn 5. okt. sl.
Jarðarförin hefur farið fram.
Sólveig Þorfinnsdóttir Boucher,
t
Útför móður okkar og tengdamóður
JÓHÖNNU ÞÓRÐARDÓTTUR,
Pétursborg, Blönduósi,
fer fram frá Blönduóskirkju laugardaginn 25. okt. kl. 14
Lovísa Snorradóttir, Jósef Flóvens,
Hilmar Snorrason, Gerður Hallgrimsdóttir.
Kristján Snorrason, Anna Tryggvadóttir.
Kristján Bender
fulltrúi Minning
höfunda og skáld slst til þess
fallln. Á skrifstofu ríkisféhirðis
hefur þó verið að finna undan-
tekningarnar sem sanna regluna.
„Aðgát skal höfð I nærveru sálar“
orti Einar Benediktsson. En aðgát
skal einnig hafa I meðferð talna.
Hvort tveggja kunni Kristján
mæta vel. Bókhaldsbækur þær,
sem hann færði, bera vott um þá
snyrtimennsku, sem hann jafnan
sýndi í einu og öllu.
Á hans langa starfsferli sem
fulltrúi ríkisbókhaldsins hjá
rikisféhirði hafa átt sér stað
margháttaðar breytingar í
störfum og starfsaðferðum, þótt
viðfangsefnið hafi I aðalatriðum
verið hið sama. Framundan voru
breytingar með aukinni tölvu-
vinnslu. Við Kristján höfðum
hafið undirbúning þeirra á hans
starfssviði. Hann sýndi málum
áhuga, sem horfðu til hagræð-
ingar og sparnaðar. Með þeim
breytingum var gert ráð fyrir að
draga mætti úr því vinnuálagi,
sem hlaðist hafði á hann hin
síðustu ár vegna aukins vinnslu-
magns með tilkomu bókhalds- og
greiðsluþjónustu rfkisbókhalds
og ríkisféhirðis við ríkisstofnanir.
Þrátt fyrir vinnuálag kvartaði
Kristján ekki. Hann stóð I ístað-
inu og afgreiddi sín verkefni sam-
viskusamlega, oft á löngum
vinnudegi, og síðustu mánuðina
ekki heill heilsu. Andagiftin og
skáldagyðjan studdu hann. Það
gerðu fleiri og þá fyrst og fremst,
kona hans, Þorbjörg Bender,- sem
var hans tryggi og trausti lífsföru-
nautur. Henni og dætrunum og
öðrum ástvinum hans sendi ég
innilegustu samúðarkveðjur og
við starfsfélagar Kristjáns I ríkis-
bókhaldinu þökkum honum sam-
starfið og samfylgdina á liðnum
árum. Sérhver varð maður af
meiri, er kynntist Kristjáni
Bender rithöfundi. Blessuð sé
minning hans.
Grétar Ass Sigurðsson
Enn hefur dauðinn hrifsað til
sfn vin minn, fyrr en ég bjóst við
og vissi ég þó, að hann gekk við
hlið Kristjáns Bender upp á sfð-
kastið, fylgdi honum að og frá
vinnu og reyndi að skjóta honum
skelk í bringu, en lagði ekki til
atlögu fyrr en nú er hann elti
hann á fjöll upp til að heimta
lffið, sem hann festi tök á en varð
að fleppa fyrir fjórum árum.
Þvf hefur nú dauðinn sigrað
fyrr en ég bjóst við, að ekki mátti
greina að Kristján teldi hann að-
gangsharðan. Það blekkti okkur
samstarfsmenn hans. Aldrei vildi
hann viðurkenna vald hans, vissi
vel af nálægð hans en neitaði að
Þegar Bláskógarheiði ham-
ingjuáranna er að baki leggur
hrímþoku haustsins frá Kaldadal.
Einstigin yfir Leggjabrjót torsótt
leið grönnum fótum, þeim er fer
staflaus um Stórasand.
Að leiðarlokum er Valgerður
kvödd kærri kveðju. Við áttum
saman góðar stundir á heimilum
okkar beggja. Geymum þaðan
margar minningar.
Þeim hjónum Eyþóri og Val-
gerði varð fjögurra barna auðið.
Þau eru öll góðum gáfum gædd.
Ekki mun Valgerður hafa átt
aðra ósk heitari en að gæfan yrði
samferða gjörvuleikanum í hópi
afkomenda.
Pétur Pétursson.
Fæddur 26.3. 1915
Dáinn 15.10. 1975
Við fráfall Kristjáns Bender,
fulltrúa f ríkisbókhaldi, hefur
stjórnarráðið misst mætan mann
úr röðum sfnum eftir nær þrjátfu
ára samfellt starf. Skarð er fyrir
skildi og það er vandfyllt.
Kristján sinnti erilsömu starfi
af kostgæfni, alúð og þeirri festu,
sem öll skaphöfn hans var mótuð
af. Eigindir rithöfundarins birt-
ust f daglegum verkum. Hin heim-
spekilega ró og íhugun einkenndi
fas hans og framkomu og gerði
honum vafalaust unnt að sinna
verkefnum sínum með glaðri
lund og hógværum, ljúfum
spaugsyrðum á vör við þá, sem
áttu við hann skipti. Sá hópur
er stór, sem Kristján afgreiddi
í húsnæði rfkisféhiröis á
löngum starfsaldri. Eigi veit ég
annað en allir hafi farið sátt-
ir við hann að viðskiptum
loknum. Hann vann fyrir
opnum tjöldum í bókstaflegri
merkingu sem fulltrúi rfkisbók-
haldsins við skráningu fjár-
strauma ríkisins um rfkisfjár-
hirsluna. Hann hefur vafalítið átt
sinn þátt í því góða orðspori, sem
með réttu fer af þjónustulipurð
og skjótri afgreiðslu á skrifstofu
ríkisféhirðis. Það er ekki öllum
lagið að fást við tölur daginn út og
daginn inn og margur hyggur rit
In memoriam:
Ruth Jónsdóttir
frá Patreksfirði
Fædd 5. júlf 1902.
Dáin 14. október 1975.
Ruth föðursystir mín, eða
Frænka eins og við systurnar köll-
uðum hana, er dáin. Háði hún
langa og harða baráttu við mann-
inn með ljáinn uns hann varð
henni sterkari. Enda var hún lítil
og veikbyggð kona, og enn minni
varð hún er hún missti mann
sinn, Jónas Magnússon, 1967.
Minnist ég margra ánægjustunda
er ég átti f húsi þeirra hjóna á
Patreksfirði, allt frá því ég var
lítið barn, þar til ég varð full-
vaxta.
Heimili Ruthar og Jónasar var
bæði vistlegt og gestrisið, komu
þar margir mætir menn og konur,
og minnist ég t.d. frænda okkar
Hákonar í Haga, en hann kom oft
þar á bæ, og margra annarra. Oft
sat ég fram á nótt f stofunni er
gestir voru og hlustaði á alls
konar sögur og ævintýri af fólki
sem þeim þótti mikið til koma.
Varð ég margs vísari á þeim
stundum og alltaf hændari og
hændari að Frænku.
I þau skipti er Jónas og Ruth
dvöldu á heimili foreldra minna í
Reykjavík kynntist ég þeim enn
nánar og lærðist að skilja hve
mætar manneskjur voru þar á
ferð. Mér er tjáð að Ruth hafi
líkst móður sinni og ömmu minni
og nöfnu í mörgu. Báðar voru þær
glaðlyndar og félagslyndar, hlúðu
að þar sem þörf var og báru með
sér góðan þokka hvert sem þær
fóru.
Hef ég marga heyrt tala um
ömmu mfna á lfkan hátt og ég vil
minnast Frænku, eða sem vænnar
og góðrar konu.
Vil ég fyrir mfna hönd og systra
minna votta börnum Ruthar
samúð og vona að Guð styrki þau í
sorginni.
Sigrfður Ásta Hallgrfmsdóttir.
+
Hjartanlegar þakkir til allra sem sýndu okkur vináttu og hlýhug við
andlát og útför eiginkonu minnar og móður okkar
SIGURPÁLUJÓHANNSDÓTTUR
Jón Sigurðsson. Ellsabet Jónsdóttir, Hörður Jónsson,
Birgir Jónsson, Lilja Jónsdóttir, TómasJónsson
og aðrir vandamenn.
t
Þökkum auðsýnda samúð við fráfall og jarðarför
AOALHEIDAR GUÐMUNDSDÓTTUR
frá fsafirði
Börn, tengdabörn og barnabörn.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda
samúð við andlát og útför, fóst-
urmóður okkar,
JÓNU JÓHANNESDÓTTUR
Austurbrún 6.
Steinunn Guðnadóttir
Guðjón Þórarinsson