Morgunblaðið - 30.06.1976, Blaðsíða 17

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 30. JUNÍ 1976
17
Cleo
Laine og eiginmaður
hennar, enski saxafón-
leikarinn Johnny Dank-
worth, voru hér á ferð í
annað sinn og héldu í
gærkvöldi tónleika í
Laugardalshöllinni, sem
voru eins konar uppbót á
Listahátíðina nvliðnu.
Síðast þegar Cleo og
Johnny voru hér á ferð
voru þau reyndar í slag-
togi með ekki ómerkari
mönnum en André
Previn og Árna Egils-
syni, en í gærkvöldi var
höllin þeirra einna. Þau
brugðust ekki aðdáend-
um sínum, sem þau
höfðu eignazt á tónleik-
unum í Háskólabíói fyrir
tveimur árum, og sumir
þeirra héldu að þeir ættu
ekki eftir að lifa aðra
eins tónleika. Reyndin
varð önnur, því að óhætt
er að segja að það hafi
verið kátt í höllinni —
stemmingin rafmögnuð
og Cleo og Johnny fóru á
kostum.
Við bregðum hér upp
nokkrum svipmvndum
úr Höllinni í gærkvöldi.
Ueo og
Johnny
í stuði .
SÖNGKONAN
Haldeman í bók:
Connally vildi láta
halda bandabrennu
Kissinger átti ekki að verða utanríkisráðherra USA
JOHN Connally, fyrr-
verandi fjármálaráðherra
Bandaríkjanna, hvatti
Richard Nixon þáverandi
forseta til að brennasegul
bandsupptökur Hvíta
hússins í rósagarði forseta-
bústaðarins og að við-
stöddum fréttamönnum að
því er H.R. Haldeman fyrr-
verandi starfsmannastjóri
Hvíta hússinssegir í einum
kafla bókar sinnar „Inside
the Nixon White House“,
sem nú eru birtir í ýmsum
bandarískum blöðum.
Haldeman segir að
Connolly hafi mælt með
þessari opinberu banda-
brennu sumarið 1973 eftir
að Haldeman hafði sagt af
sér sem starfsmannastjórí
og horfið aftur til Los
Angeles. Haldeman vitnar
orðrétt í Connolly, „að
þetta væri eina rétta stefn-1
an sem forsetinn gæti
tekið.“ „Hann verður að,
eyðileggja böndin,“ sagði
Connolly og bætti við:
„Það sem hann á að gera er
að safna böndunum saman,
hrúga þeim út í rósa-
garðinn hella yfir olfu og
kveikja í öllu saman, eftir
að hafa kvatt fréttamenn á
vettvang og skýrt fyrir
þeim mikilvægi þessarar
gjörðar sinnar.“
Kissinger
Einnig segir Haldeman að Nix-
on hafi orðið á alvarleg skyssa
þegar hann sagði af sér forseta-
embætti án þess að náða aila þá
sem viðriðnir voru Watergate-
málið og þá sem vildu ekki gegna
herþjónustu i Víetnam og segist
Haldeman hafa hvatt hann ein-
dregið til þessa. „Þér ættuð að
taka allan harm Watergates og
Víetnams með yður,“ sagði hann
við Nixon og kveðst hafa bætt því
við, að Ford forseti gæti þá tekið
við forsetaembættinu hreinu og
óflekkuðu. Haldeman segir, að
málin hafi þá verið orðin Nixon
svo flókin að það hefði ekki valdið
neinum umtalsverðum þyt þótt
hann ákvæði þessar náðanir.
í greinum Haldemans er vikið
að mjög umræddri drykkju á
síðasta skeiði forsetatímabils
hans. Segir Haldeman að for-
setinn fyrrverandi hafi aldrei átt
við áfengisvandamál að striða
enda þótt hann drykki drjúgt —
og stundum hafi hann virzt vera
ölvaður af einni bjórflösku eða
svo.
Haldeman fjallar og um Henry
Kissinger f greinum sínum og
segir að upphaflega hafi ekki
verið ætlunin að Kissinger tæki
við starfi utanríkisráðherra af
William Rogers, og megi þakka
frama sinn sifellt veikari stöðu
Nixonstjórnarinnar vegna Water-
gatemálsins.
Enda þótt almenn trú hafi verið
að Kissinger byggist við því sjálf-
ur að hann yrði utanríkisráð-
herra, var ekki talið að það myndi
gerast sjálfkrafa og óvíst hvort
hann reyndar sæktist eftir því.
Haldeman segir að Kissinger hafi
vitað hver hafi átt að verða utan-
ríkisráðherra og það hafi ekki
verið hann sjálfur. „Því varð ég
mjög undrandi að heyra um
skipan Kissingers sem eftirmanns
Rogers. Ég tel það megi allt rekja
til þess hve staða stjórnarinnar
Haldeman
veiktist stórlega í Watergate-
málinu,“ segir Haldeman orðrétt i
bók sinni.
Haldeman segir að skoðanir
Kissingers á utanríkismálum hafi
ekki alltaf fallið i sama farveg og
Nixonstjórnarinnar. Sem dæmi
nefnir hann, að hann og Kissinger
hafi greint á um hvort Nixon ætti
að fresta fyrirhuguðum fundi í
Sovétrikjunum eftir að ákvörðun
var tekin um að leggja sprengjur
fyrir utan höfnina í Haiphong.
Haldeman sagði að Kissinger
hefði álitið að Rússar vildu fresta
fundinum og bar hann fram til-
lögu um það. Aftur á móti mælti
Haldeman með því að áfram yrði
haldið undirbúningi fundarins.
Nixon stakk upp á því að leitað
yrði álits John Connally fjármála-
ráðherra, sem tók sama pól í
hæðina og urðu þær lyktir
málsins.
Kínverjar dá
Margaret
Thatcher
MARGARET Thatcher, leið-
togi brezka íhaldsflokksins,
er sá stjórnmálamaður á
Vesturlöndum, sem Kin-
verjar hafa hvað mesta að-
dáun á, að því er segir í
fréttum frá Peking Kom
þetta fram i samtali Hua
Kuo-feng forsætisráðherra
við Malcolm Fraser forsætis-
ráðherra Ástralíu, en hann
hefur verið í heimsókn í Kina
að undanförnu Ásamt með
Guy Mery hershöfðingja,
yfirmanni herafla Frakk-
lands, er henni lýst sem
einna mestiim raunsæis-
manni sem skilji hættu
sovézkrar útþenslu- og hern-
aðarstefnu. Af sömu fréttum
má ráða að kínverski for-
sætisráðherrann hafi i sam-
ræðum við Fraser kveðið
fastar og hörkulegar að orði
um Sovétmenn og stefnu
þeirra en hann hefur
nokkurn tima áður gert i
opinberum ræðum.
Margaret Thatcher.