Morgunblaðið - 09.09.1976, Síða 12

12
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 9. SEPTEMBER 1976
„LÍFSSTÍLL ÚT
AF FYRIR SIG“
„Hvað heitið þið gæzkurnar"
spurði ég tvær ungar frystihúspl-
ur fyrir utan frystihúsið á Höfn í
Hornafirði sólardag s.l. föstudag.
Þær sátu þar á bryggjunni á
síldartunnum og klktu út í
heiminn.
„Má ekki bara segja einhverjar
fiskifælur," svaraði önnur og
brosti kankvlslega.
,3enny Valgeirsdóttir“, svaraði
hin, „af hverju spyrðu að því?
Viltu sfmann lika?“
„Benny þó“, sagði sú kankvisa
og bætti við, „Ég heiti Helga
Hansen".
„Aðkomnar," spurði ég.
„Við erum báðar úr bænum, en
erum hér til þess að vinna í fiski
og ná í peninga, fiska þá,“ svaraði
Helga, „og við erum búnar að
vera hér í þrjár vikur og ætlum að
vera þrjár í viðbót“.
„Hvað þá?“
„Ég held áfram námi á öðrum
vetri í Myndlista- og handíða-
skólanum", svaraði Benny.
„Ég er að hugsa um sömu spor
og hún i vetur að feta í spor þin og
vera til fyrirmyndar", svaraði
stalla hennar og gaut til hennar
auga.
„Eruð þið borgarbörn á lands-
byggðarreisu?" spurði ég.
Helga: „Við erum borgarbörn,
en þar getur maður ekki þénað
peninga á eins stuttum tíma og
hér.“
Benný: „Ég var hér i fyrra á
sama tíma, jafn lengi."
Helga: „Svo þetta er endurtekið
æviskeið hjá þér. Hér er bara
vinna, svefn, vinna og svefn, etið
á málum og ekkert annað. Obbo-
lítið þó að skoða sjóinn, sólina og
bátana, kannski 10 minútur, og
svo ekkert annað. “
Benny: „Allavega ekki fyrir
okkur.“
Helga: „Fyrir okkur er það
svona, allt annað fyrir Horn-
firðinga, þetta er þeirra hvers-
dagur, ævintýri fyrir okkur þótt
það sé ef til vill ekki mikilsháttar
menningartilþrif, en það verður
víst að hugsa um brauðstritið
einnig. Hérna miðast flest við
vinnu og böll hjá unga fólkinu.
Hitt er svo að hér er mjög ljúft
fólk, mikið vinalegra en i bænum,
það er forvitnara og auðveldara
að kynnast því. Þetta er þrengri
hópur hér og allt á hægagangin-
um í mannlífinu. Það er náttúr-
lega lífsstill út af fyrir sig. Hvers
vegna að vera að flýta sér, það er
bara eitt kaupfélag hér og þykir
alveg nóg.
Lifið hér hja'okkur er freðinn
fiskur og síld, jú, og fjallasýnin."
Benny: „Fjöllin eru hrikaleg á
kvöldin, svo dimm.“
Helga: „Dökkfjólublá."
Blm: „Ekkert myrkfælnar
undir fjöllunum?"
Benny: „Svolítið myrkfælnar á
Lundinum þar sem við búum. Það
er sjóarastrákur sem geng'ur þar
aftur. Ég sá hann einn daginn.
Það voru allir farnir á ball eitt
kvöldið. Ég var ein í húsinu og fór
að sofa. Allt i einu vakna ég við
það, að ég fínn að það er horft á
mig og þegar ég gæti að, sé ég að
það stendur maður við rúm-
gaflinn hjá mér og ég varð alveg
brjáluð úr hræðslu og byrjaði að
arga. En þegar hann sá, hvað ég
var hrædd, hvarf hann á braut,
BRYGGJUSPJALL
Á HÖFN
í HORNAFIRÐI:
GREIN OG MYNDIR: ÁRNI JOHNSEN
beint i gegnum lokaða hurðina.Ég
hélt fyrst að þetta hefði verið
draumur, en gerði mér grein fyrir
því, að svo var ekki. Siðar frétti
ég, að fleiri hefðu séð manninn í
húsinu. Hann er ágætur, gerir
engum mein, en ég hef aldrei séð
áður þótt ég hafi fundið fyrir
þvi.“
Blm: „Nokkur sérstök áhuga-
mál hér?“
Helga: „Mig langar að lesa og
mála, en mér finnst maður vera
orðinn hænuhaus allt í einu, ég er
óvön svona vinnutörn, frá 8 að
morgni fram undir miðnætti 6
daga vikunnar takk.“
Jens Mikaetsson verkstjóri í
frystihúsinu.
Garðar Sigurjónsson hafnar-
vörður.
Benny: „Ég vissi að hverju ég
gekk, þetta er gott til að þéna.
Annars veit ég ekki, hvað það er
betra að vera í bænum en hér. Ég
var í búð þar með lítið kaup og
svo helv. flandrið I strætis-
vögnunum daginn út og daginn
inn. Hér er maður streytulaus,
svo einfalt og þægilegt líf.“
Helga: „Ég hef verið hér heima
á Islandi f þrjá mánuði, en áður
var ég I rúmlega eitt ár í Frakk-
landi f frönskunámi. Það er miklu
betra að vera hér heima heldur en
f Frakklandi. Þar er maður í raun-
inni ekki neitt f samfélaginu, fólk
vill ekki kynnast manni. Eftir
þrjá mánuði hér heima finnst mér
næstum að ég þekki alla
Islendinga."
Benny: „Víst er gott að vera
hérna heima, en við þurfum að
vinna betur okkar hráefni, það er
svo vitlaust að fullvinna ekki
okkar hráefni f stað þess að láta
gera það vfða ytra.“
Helga: „Já, það er alveg satt.
Við seljum t.d. þorskhrogn til
Frakklands fyrir lftið verð, síðan
pakka þeir hráefninu í glæsilegar
umbúðir og selja það dýrum dóm-
um í Frakklandi og utan þess.
Þetta er ekki hægt, og það á sama
tfma og við óttumst um það fisk-
magn, sem við getum veitt. Við
verðum að takaþessu alvarlegar."
Blm.:„Ætlið þið í róður hér?“
Helga: „Okkur langar það og
stefnum að því áður en við förum
aftur í bæinn.“
Benny: „Það er sjálfsagt að
reyna að kynnast þessu eins vel
og mögulegt er frá flestum hlið-
um.“
Elvar Kristinsson vélstjóri á Steinunni SH frá Ólafsvík og
skipsfélagi hans, Þór Kristmundsson, voru að leika sér að þvf
a8 veiða murta I vfrkörfu við bryggjuna á meðan þeir biðu eftir
þvf að löndun hæfist.
Lfnudallarnir teknir um borð.
„ÞETTA ER BÚIÐ AÐ
VERA HELV... GOTT“
Aftur á dekki á Steinunni SH,
frá Ólafsvík, sátu nokkrir skip-
verja og voru að bíða löndunar.
Þeir voru að leika sér strákarnir
að þvi að veiða murta f vfrkörfu,
sökktu körfunni f bandi og rykktu
henni svo með miklu offorsi upp
og það brást ekki að 10—20
murtar sprikluðu eins og þeir
ættu lífið að leysa og þeir áttu það
reyndar, en Steinunnarstrákarnir
slepptu greyjunum í sjóinn um
hæl, enda meiri framtíðarvon í
aflanum með því móti. Mest
fengu þeir með því að hafa körf-
una sem næst útfalli úr úrgangs-
leiðslum frá frystihúsinu, en
áhorfendur ráku upp mikil
hlátrasköll þegar það sem Þóv-
bergur kallaði svo kurteislega
kukk kom f einu halinu. Þá hættu
þeir veiðum og sneru sér að silfri
hafsins sem flóði út úr lestinni
hjá þeim.
Við tókum tali Elvar Kristins-
son vélstjóra á Steinunni, en
Elvar er frá Rifi, eini utanbæjar-
maðurinn áSteinunni.
— Við erum búnir að vera hér f
hálfan mánuð og þetta er búið að
vera helv... gott. Við erum búnir
að fá um 900 tunnur, en liklega er
ekki nema vika eftir af þessu enn-
þá með góðu móti því
háhyrningurinn er farinn að láta
sjá sig. Hann gerir allt vitlaust,
reif allt hjá Halldóri Jónssyni SH
f dag, 40 net af 50, -og liklega
verða þeir að hætta að sinni því
þeir geta ekki útvegað ser net.
Peyjarnir láta sig aldrei vanta á bryggjurnar I sjávarþorpunum
Úr sal gamla frystihússins á Höfn, en það verður mikill munur
á vinnuaðstöðunni í nýja frystihúsinu, sem verður tekið
formlega I notkun fyrir næstu vetrarvertlð.