Morgunblaðið - 06.11.1976, Side 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 6. NÖVEMBER 1976
Jón Brynjólfsson end■
urskoðandi - Minning
Vinur minn og mágur, Jón
Brynjólfsson, endurskoðandi,
andaðist s.l. mánudag, 1. nóvem-
ber.
Hann var 'fæddur að Hvoli í
Ölfusi 15. júni 1902.
Foreldrar hans voru Margrét
Magnúsdóttir frá Litlalandi í
Ölfusi og Brynjólfur Jónsson frá
Klauf i Landeyjum. Margrét móð-
ir Jóns var dóttir hjónanna Aldis-
ar Helgadóttur bónda á Læk í
Ölfusi Runólfssonar og Magnúsar
Magnússonar bónda að Litlalandi,
Magnússonar bónda á Hrauni i
Ölfusi, Beinteinssonar bónda I
Þorlákshöfn, en hann var 3ðji
maður frá Bergi í Brattholti, sem
Bergsætt er frá komin.
Brynjólfur faðir Jóns var ættað-
ur ú Vestur-Landeyjum, sonur
hjónanna Þorbjargar Nikulás-
dóttur bónda i Sleif í Landeyjum
Eiríkssonar, og Jóns Brynjólfs-
sonar bónda i Klauf og víðar, —
Brynjólfssonar bónda að Fornu-
söndum, Þórðarsonar bónda og
hreppstjóra í Teigi i Fljótshlið,
Þorlákssonar klausturhaldara á
Þykkvabæ, Þórðarsonar Toriacius
stúdents og klausturhaldara í
Teigi.Sjálfur var Jón mjög ætt-
fróður og gat rakið ættir sínar
langt í aldir aftur.
Jón heitinn Brynjólfsson flutt-
ist til Reykjavíkur með foreldrum
sínum og systkinum árið 1908 og
ólst upp hjá þeim. Brynjóifur fað-
ir Jóns stundaði sjómennsku,
fyrst á þilskipum og síðar á togur-
um, er þeim tók að fjölga. Jón
mun snemma hafa tekið þátt í
ýmsum störfum sem til féllu jafn-
framt barnaskólagöngu, svo sem
sendisveinsstörfum og blaðadreif-
ingu hjá Isafold. Um fermingar-
aldur var hann mjólkurpóstur á
Blikastöðum i Mosfellssveit, en
hafði áður verið í sveit á sumrum
hjá frændfólki sínu i Ölfusi og
kynnst þar öllum algengum
sveitastörum.
Bræður Jóns, Magnús og Ólaf-
ur, munu snemma hafa haft
áhuga á sjómennsku, en hugur
Jóns hefur vafalaust staðið til
frekara náms. Aðstæður hömluðu
því hins vegar að svo gæti orðið að
nokkru ráði. Þó var hann um
skeið í kvöldskóla Isleifs Jónsson-
ar að Bergstaðastræti 3 og var sú
skólaganga Jóni mjög gagnleg. Þá
tók hann próf i loftskeytafræði
árið 1926, en notaði lítið þá kunn-
áttu sína.
Nokkur ár vann Jón sem innan-
búðarmaður hjá H.P. Duus, sem
hafði verzlanir bæði þar sem
Geysir er nú og i Hafnarstræti 1.
Þegar Duusverzlanirnar hættu,
réðst hann til Steindórs Einars-
sonar (Bifr.stöð Steindórs) sem
framkvæmdastjóri í nokkur ár.
Siðar var hann endurskoðandi
þess fyrirtækis til dauðadags.
Árið 1930 fluttist Jón með fjöl-
skyldu sína til ísaf jarðar, þar sem
hann hafði verið ráðinn skrif-
stofustjóri hjá bæjarstjóranum,
sem þá var Ingólfur Jónsson, lög-
fræðingur (bróðir Finns al-
þingism.). Jón var á Isafiröi til
ársins 1935 og var oft settur
bæjarstjóri á því tímabili i fjar-
vistum Ingólfs. Féll Jóni og fjöl-
skyldu hans dvölin á isafirði . Þar
áttu þau ánægjulega dvöl og
eignuðust marga góða vini.
Astæðan fyrir brottförinni frá
isafirði var einfaldlega sú, að nýr
meirihluti bæjarstjórnar tók við
völdum, svo skipt var um bæjar-
stjóra og skrifstofustjóra. Sá hátt-
ur var á hafður í þann tíð á þeim
hápólitiska stað, Isafirði.
Eftir komuna til Reykjavíkur
tók Jón við starfi skrifstofustjóra
nýstofnaðrar Mjólkursamsölu.
Var Jón i þeirri stöðu til ársins
1941, en gerist þá næstu 2 árin
framkvæmdastjóri Alþýðublaðs-
ins, en við blaðið hafði Jón verið
meira og minna viðloðandi allt frá
tvítugs aldri. Að þessum tveim
árum loknum tekur Jón við skrif-
stofustjórastarfi hjá Sameinuðum
verktökum h.f., sem á þeim árum
höfðu mjög mikil umsvif á Kefla-
vikurflugvlli og víðar. Eftir að
hafa gegnt þessu staffi i nokkur
ár ákveður Jón að stofna endur-
skoðunarskrifstofu, sem hann síð-
an rak til dánardags, við sivax-
andi traust margra fyrirtækja og
einstaklinga, að ógleymdum
félagasamtökum sem hann annað-
ast bókhald og reikningsskil fyrir
af sinni alkunnu nákvæmni og
áreiðanleik. Meðal þeirra sam-
taka sem Jón var ýmist endur-
skoðandi eða gjaldkeri fyrir,
mætta nefna Alþýðusamband
íslands, Lifeyrissjóð bókbindara
og Landssamband hestamannafél-
aga. Þá var hann og endurs koð-
andi reikninga Reykjavíkurborg-
ar um árabil. Öllum sem til
þekktu bar saman um að hann
ynni öll sín verk af frábærri
kunnáttu og skyldurækni.
Ungur að árum mun Jón hafa
haslað sér völl i Alþýðuflokknum,
enda var sá flokkur þá baráttu
tæki fyrir sjómenn og verkafólk.
Faðir Jóns og tveir bræður,
Magnús og Ólafur, höfðu sjálfir
tekið virkan þátt í að knýja fram
m.a. vökulögin frægu. Jón var alla
tíð trúr flokksmaður, en mörg síð-
ari ár gerðist hann sveigjanlegri í
skoðunum og ekki eins pólitískur
og áður.
Jón hafði að undanförnu átt
óvenju annríkt i starfi sínu. En í
stað þess að minnka umsvif vegna
hrakandi heilsu var eins og stöð-
ugt hlæðust á hann aukin verk-
efni, og honum var flest annað
betur lagið en að hlífa sjálfum
sér. Hann var hamhleypa til
verka og kunnugir töldu það vera
með ólíkindum, hversu miklu
hann kom í verk, þrátt fyrir marg-
háttaðar frátafir og ónæði. Oft
mun hann þó hafa lagt nótt við
dag til að ljúka aðkailandi verk-
efnum.
Jón varð bráðkvaddur s.l.
mánudag þar sem hann var stadd-
ur á fundi með nokkrum félögum
sinum. Táknrænt má það kallast
um jafn ráðhollan og vitran
mann, sem Jón var, að hann féll
með heilræði á vörum.
Hann hafði um mörg undanfar-
in ár háð harða baráttu við ólækn-
andi sjúkdóm. Það vissu þeir, sem
næstir honum stóðu, þótt hann
sjálfur hefði ekki mörg orð þar
um, heldur biði hljóður þess er
koma skyldi. Þótt slík staðreynd
t
Móðir okkar
ODDNÝ HJARTARDÓTTIR
Teigi
Seltjarnarnesi
andaðist föstudaginn 5
nóvember að Elliheimilinu
Grund
Fyrir hönd systkinanna.
Hreinn Steindórsson.
t
Maðurinn minn og faðir okkar
SIGURÐUR
BENEDIKTSSON
vörubílstjóri
Reynimel 56
andaðist í Landakotsspitala 4
nóvember
Ásta Guðmundsdóttir
og synir.
blasi við, er sem allir séu óviðbún-
ir að sætta sig við að ástvini sé svo
snögglega svipt burt úr þessu lífi.
En eitt sinn skal hver deyja —
manniegur máttur eða óskir og
bænir fá þar engu um þokað
Alla tíð var Jón mikill áhuga-
maður um hestamennsku, átti
jafnan góða hesta, sem hann að
mestu fékk frá vini sínum Bene-
dikt á Aðalbóh. Ekki var hann
harður tamningamaður, en mjög
laginn og farsæll í uppeldi hesta
sinna. Áberandi var hversu hest-
ar hans voru honum eftirlátir og
spakir, þótt styggir væru við
ókunnuga. Þar var örugglega um
að ræða „leyniþráðinn" milli
manns og hests svo sem Matthías
kvað.
Sama máii gegndi um börn, þau
hændust að honum öðrum frem-
ur, enda var hann ótrúlega natinn
og laginn í umgengni við ung-
menni. Minningar mínar um
margar glaðar stundir á hestbaki
með Nonna „bróður", eins og
börn okkar kölluðu hann, verða
ekki frá mér teknar, þótt nú sé
hann fallinn, sem forystu hafði.
Við ókunnuga var Jón frekar
fátalaður og dulur, en við nánari
kynni reyndist hann þvert á móti
manna ræðnastur og kunni frá
mörgu að greina, enda fróður
maður og stálminnugur.
Hafði hann unum af að segja
frá ýmsu spaugilegu, fór þá á
kostum og greip oft til leikara-
hæfileika sinna, en á því sviði
hafði hann nokkra reynslu frá þvi
hann var virkur í starfi Góðtempl-
arareglunnar fyrr á árum. Jón var
eins og sagt er tilfinninganæmur
,,stemmningsmaður“, en oft
djúpthugsi og á stundum eins og
utan við umhverfi sitt. Ekki er
ólíklegt að skaphöfn hans hafi
borið þess minjar, að hann og
hans fólk þurfti að þola óumræði-
legar sálarkvalir þegar slysið
mikla varð, að tveir beztu vinir
hans og bræður fórust með Leifi
Heppna í Halaveðrinu árað 1925,
Magnús 23 ára og Ólafur 17 ára.
Þau koldimmu sorgarský sem þá
grúfðu yfir heimili hans vikum
saman eftir fárviðrið mikla, með-
an leitin fór fram og óvissan ríkti,
kunnu að hafa sært hina við-
kvæmu sál unga mannsins, svo að
aldrei greri um heilt. Fái þeir
bræður að hittast nú, verður þar
mikill fagnarðarfundur.
Jón var tvíkvæntur. Fyrri kona
hans var Sigurborg Halldórsdótt-
ir, Bjarnarsonar bónda og pósts í
Gröf í Miklaholtshreppi. Þau
eagnuðust tvo sini, Ólaf Magnús,
sem býr i Reykjavik , og Brynjólf,
sem búsettur er i New York.
Mikið áfall var það fyrir Jón, er
hann missti fyrri konu sína,
Sigurborgu, árið 1960. Þau hjónin
voru sérlega samrýmd og sam-
hent og lifðu í hamingjusömu
hjónabandi. En Jón var svo lán-
samur að hitta aðra góða konu,
Guðrúnu Sigurðardóttur, frá
Sleitubjarnarstöðum I Skagafirði,
sem hann kvæntist 1964. Guðrún
annaðist mann sinn af mikilli
alúð og umhyggju þar til yfir
lauk.
Þegar leiðir okkar skiljast nú,
um stund að minnsta kosti, og við
æjum ekki saman að sinni, er mér
og mínu fólki að sjálfsögðu efst í
hugá að færa vini okkar og
frænda alúðarþakkir fyrif löng
kynni, tryggð og góðvild. Megi þín
hinsta ferð vel takast.
Við sendum Guðrúnu, börnum
og barnabörnum svo og öðrum
ættingjum dýpstu samúðar-
kveðjur.
Björgvin Schram.
Kveðja
Haustið 1935, fyrir 41 ári, byrj-
uðum við nokkrir kunningjar að
spila saman L’hombre einu sinni i
viku. Við vorum fyrst fimm, en
siðan bættist sá sjötti við til vara,
ef einhver var forfallaður. Við
vorum upprunnir víðs vegar að af
landinu og höfðum mismunandi
atvinnu, svo að áhugamál okkar
og skoðanir voru mjög mismun-
andi. En við höfðum á ýmsan hátt
kynnzt hér i Reykjavik. 1 öll þessi
fjörutíu og eitt ár hefur þessi
spilaklúbbur verið við lýði. Fyrir
allmörgum árum féllu tveir frá,
en þá bættist einn í hópinn.
Og nú hefur sá þriðji fallið frá,
en það var Jón Brynjólfsson,
endurskoðandi, sem varð bráð-
kvaddur siðastliðinn mánudag, 1.
nóvember, svo að nú erum við
fjórir eftir. Síðast spiluðum við
heima hjá Jóni og hans ágætu
konu, frú Guðrúnu fyrra þriðju-
dag. Sízt mun okkur þá hafa
grunað, að sex dögum seinna væri
hann horfinn, með svo skjótum
hætti, enda þó að við vissum, að
hann gekk ekki heill til skógar nú
hin síðari ár.
Fjörutiu og eitt ár er langur
tími í einni mannsævi, og allir
höfum við á þessum tíma átt
okkar gleði og sorgarstundir, Jón
ekki síður en aðrir, og tók hann
þvi, sem að höndum bar, með
þakklæti og sálarstyrk.
I allan þennan langa tíma höf-
um við hitzt einu sinni I viku
flesta mánuði ársins, og höfum
þvi vitanlega kynnzt hver öðrum
með kostum okkar og göllum og
mismunandi skapferli. Og við höf-
um lært að meta kostina og breiða
yfir brestina, og það er ekki litill
lærdómur. Og af því hefur sprott-
ið vinátta, sem aldrei hefur borið
skugga á og hefur verið okkur
mikils virði.
Og nú er Jón horfinn úr hópn-
um. En við minnumst hans með
þakklæti. Við minnumst
dugnaðar hans, framtakssemi, ná-
kvæmni í stóru og smáu, heiðar-
leika hans og réttlætiskenndar
hans, velvilja og samúðar með
þeim sem eru minnimáttar. Og
við minnumst margra glaðra
stunda á þessum langa tíma. Við
teljum okkur ávinning að hafa átt
hann að vini.
Um leið og við kveðjum hann að
sinni með þakklæti fyrir samver-
una, vottum við eftirlifandi konu
hans og öðrum ástvinum innileg-
ustu samúð okkar.
Spilafélagar.
Kveðja frá
Landssambandi
hestamannafélaga
1 dag verður til moldar borinn
Jón Brynjólfsson, endurskoðandi.
Jón var fæddur að Hvoli í
Ölfusi 15. júní 1902 og var því 74
ára er hann lést hér i borg þann 1.
nóvember s.l.
Hestamenn viðs vegar um
landið eiga margs góðs að minnast
i samskiptum við Jón Brynjólfs-
son. Hann var mikilvirkur í
félagsstarfi þeirra um tuttugu ára
skeið, en notið hafði hann hest-
eignar í 45—50 ár, eða mikinn
hluta ævi sinnar. Best minnast
menn Jóns, er hann reið í ná-
grenni Reykjavíkur á gæðingi sin-
um, Forseta-Grána, hinum fann-
hvíta glæsihesti, sem hann átti í
mörg ár. Það fór vel á með þeim,
enda hafði knapinn skilning og
lipurð til að bera, svo hemja
mætti hinn mikla f jörhest.
Félagsstörf Jóns í þágu hesta-
manna hófust, er hann var kosinn
gjaldkeri Hestamannafélagsins
Fáks árið 1955 en því starfi
gegndi hann til ársins 1961.
En árið 1955 var hánn jafn-
framt kosinn gjaldkeri stjórnar
Landssambands hestamanna-
félaga og sat þar óslitið til ársins
1967, er hann baðst undan endur-
kjöri.
+
Konan mín,
ELÍNBORG LÁRUSDÓTTIR
rithöfundur
andaðist í Landspitalanum 5 nóvember
Ingimar Jónsson.
+
Eigmmaður minn.
KRISTJAN HJÁLMAR SIGMUNDSSON
frá Hvallátrum
Mariubakka 14, Reykjavik.
andaðist 4 nóvember i Landakotsspítala
Fyrir hönd barna okkar. .
Sigriour Eggertsdóttir.
+
Faðir okkar
KRISTINN HELGASON,
Bauganesi 1 A,
andaðist 4 þ m
Jarðarförin ákveðin síðar
F.h vandamanna,
börn og tengdabörn.
+
Þökkum innilega auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og útför
eiginmanns míns, föður, tengdaföður og afa
EINARS BJARNASONAR
rafvirkjameista ra
Úthlíð 5.
Vilborg Sverrisdóttir,
Sverrir Einarsson, Guðlaug Ólöf Gunnlaugsdóttir,
Gunnlaugur Sverrisson, Einar Þór Sverrisson
+
Hjartans þakkir fyrir hjálpsemí og vinarhug vegna veikinda og fráfalls
GUÐRÚNAR BJARNADÓTTUR
Ásvegi 22.
Sérstakar þakkir til yfírlæknis og starfsfólks lyflækningadeildar Fjórð-
ungssjúkrahússins á Akureyri, einnig læknum og starfsfólki í deild 4 C
Landspítalans
Birna Hermannsdóttir
Marsellna Hermannsdóttir Karl J. Kristjánsson
Hafdis Hermannsdóttir Stefán Þórðarson
Þórhallur Hermannsson Inga Hauksdóttir
Svava Hermannsdóttir Þorsteinn Indriðason.