Morgunblaðið - 21.01.1977, Page 36

36
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 21. JANUAR 1977
\í r
He.vrðu kunninj'i, þú a-tlir að skjótast til rakarans, held ég?
Við verðum alltaf að fylnjast
með tímanum, Rakkmann
minn.
Maður nokkur skimaði f allar
áttir í fatadeildinni.
Afgreiðslumaðurinn snýr sér
að honum og spyr: „Eruð þér að
leita að karlmannafötum?
— Nei, ég er að leita að kven-
mannsfötum, svaraði maður-
inn, og konan mín er meira að
segja í þeim.
Hverning stendur á þvf,
spurði Frakki Svisslending, að
þið Svisslendingar berjist allt-
af við að ná f peninga en við
Frakkar að hljóta heiður.
— Ég geri ráð fyrir, svaraði
Svisslendingurinn, að sérhver
sækist mest eftir því sem hann
á minnst af.
Golf er ákaflega líkt hjóna-
handinu. Það er afar auðvelt f
augum þeirra, sem aldrei hafa
reynt það.
— Hvað á ég að gera til þess
að halda manninum mínum
inni á kvöldin?
— Fara út.
Atvinnu-
mál
kvenna
„Atvinnumál kvenna á Sel-
fossi eru vægast sagt ömurleg um
þessar mundir. Prjónastofu Sel-
foss var lokað um síðustu áramót
og þeim þrjátiu konum sem þar
störfuðu var sagt upp störfum.
Vinnumarkaður hér er mjög fá-
breyttur og þröngur og alls staðar
sama svar, þar sem leitað er eftir
vinnu. Langir biðlistar og mein-
ingin að fækka fólki fremur en
fjölga.
Ég vil gjarnan vekja athygli
sem flestra á þessu ástandi og
beina því til þeirra sem einhvers
mega sín í atvinnumálum að hér á
Selfossi er fjöldi vinnufúsra
handa sem ekki fá verkefni.
Hulda Vilhjálmsdóttir,
Sigtúnum 23,
Selfossi."
Þetta var um atvinnumál
kvenna á Selfossi. En það er án
efa víðar sem konur fá ekki þá
vinnu sem þær þurfa og vilja og
hefur Velvakandi haft spurnir af
því frá lesendum. En i beinu
framhaldi af þessari umræðu um
atvinnumál förum við í næsta
bréf, sem einnig er utan af lands-
byggðinni og fjallar um atvinnu-
mál.
• Ekki allt í
Reykjavík
„Það hefur löngum verið
tízka hjá ráðamönnum og stjón-
endum fyrirtækja að þegar er ver-
ið að velja nýjum fyrirtækjum
stað er fátt annað sem virðist
koma til greina en Reykjavík og
nágrenni. Undantekningar eru
náttúrlega til svo sem kísilgúr-
verksmiðjan og álverið, sem þó
má jafnvel telja til nágrennis
Reykjavíkur, a.m.k. eru flestir
starfsmenn þar af Reykjavíkur-
svæðinu. En nú er svo háttað víða
um land, að ekki er lengur hægt
að byggja allt á sjávarútveginum
eða atvinnugreinum tengdum
honum, bændum fer fækkandi og
þjónusta við þá verður þar af leið-
andi minni næstu árin. Það er því
augljóst að vinna verður mark-
visst að því að renna styrkari stoð-
um undir atvinnulíf margra
sveitarfélaga og bæjarfélaga út
um land, til að þau leggist hrein-
lega ekki niður með tímanum.
En með þessu er ég ekki ein-
göngu að fara fram á það að
stjórnmálamenn einir sinni þessu
verkefni, enda er geta þeirra oft
takmörkuð, þó fullur vilji sé fyrir
hendi. Hér þarf að koma til nokk-
ur hugarfarsbreyting hjá stjórn-
endum fyrirtækja eða þeim sem
hyggjast setja á stofn atvinnu-
fyrirtæki. Er ekki hægt að hafa
aðeins víðari sjóndeildarhring og
athuga möguleika á staðsetningu
fyrirtækis utan við Faxaflóasvæð-
ið? Til eru nokkrar verksmiðjur
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
í TVÍKEPPNI Bridgefélags
Reykjavíkur og Taflfélags
Reykjavikur voru þeir Ingi R. Jó-
hannsson og Jón Þorsteinsson fé-
lagi sinu, T.R., drjúgir liðsmenn.
Báðfr unnu þeir allar sinar skák-
ir, eins og við mátti búast, en í
bridsinum stóðu þeir sig vel.
Enda liðtækir í ýmsu, t.d. var Jón
alþingismaður um skeið og það
skeður ekki oft að birt eru spil
eftir menn úr þeirra hópi.
Gjafari suður, allir utan hættu.
Norður
S. K1098
H. Á97
T. DG104
L.G7
Austur
S. Á32
H.G103
T. 2
L. D109864
Suður
S. D4
11. KD854
T. K73
L. AK2
Sagnir þeirra félaga eru ekki til
skráðar en Jón sat í suður og var
sagnhafi í 3 gröndum. Vestur spil-
aði út lágum tígli, sem tekinn var
í blindum. Aftur tígull, vestur tók
kóng suðurs með ás og spilaði
laufi, sem Jón tók heima. Nú var
rétt að athuga leguna i hjartanu,
tekinn kóngur og ás. Spaði frá
blindum og drottningin átti slag-
inn. Þvi næst tók Jón hjartaslag-
ina, lét tvo spaða frá blindum, og
austur lenti síðan 1 vandræðum
þegar tiglum blinds var spilað.
Hann átti þá eftir spaðaás og D-10
1 laufi. Það var sama hvað hann
lét. 1 reynd lét hann lauf þannig
að tvistur Jóns var þriðji yfirslag-
urinn.
„Gott spil hjá þér makker",
sagði Ingi og Jón svaraði um hæl:
„Það er svona að lesa alltaf brids-
inn í blöðunum!"
Á hinu borðinu spiluðu bridge-
félagsmennirnir 4 hjörtu og unnu
fimm þannig að taflfélagið fékk
dýrmætan vinning fyrir ágæta
spilamennsku Jóns, samkvæmt
því útreikningsformi, sem notað
var.
Vestur
S. G765
H. 62
T. Á9865
L. 53
ROSIR - KOSSAR - 0G DAUÐI
Framhaldssaga eftir Mariu
Lang
Jóhanna Kristjónsdóttir
þýddi
ekki að horfa svona á mig, þvf
það er dagsatt hvert orð sem ég
segi. Og segðu mér satt Fanny
frænka. Þú hlýtur þó að
minnsta kosti að trúa mér,
þvf... að þú veizt að slfkt getur
átt stað...
Án þess að bfða svars sneri
hún sér með ákefð að Christer,
Finari og mér og sagði:
— Ég skal nefnilega segja
ykkur að Fanny frænka er
skyggn. 11 ún sé r Ifkfylgd koma
löngu áður en nokkur á viðkom-
andi stað er meira að segja orð-
inn veikur. Hún veit af þvf þeg-
ar fólk er að deyja... hún fær
sumt að vita f draumum sfnum.
Einu sinni... einu sinni sá hún
meira að segja föður okkar
Gabriellu... það var uppi I for-
stofunni og...
Við höfðum hlustað á hana...
öll eins og f leiðslu. Akefðin f
rödd hennar gat ekki látið okk-
ur ósnortinn. Þvf hnykkti
okkur heldur illilega við þegar
Helene Malmer rauf stemning-
una með móðursýkislegum
hlátri og ég sá að hún hafði
risið á fætur.
— Eigum við að túlka þessa
draugasögu þfna þannig, spurði
hún hæðnislega — að þinn eig-
in faðir hafi ekki fengið ró f
gröf sinní, vegna þess að hann
hafi drýgt eitthvert skelfilegt
ódæði f lifanda Iffi? Eða var
það bara einhver smá orðsend-
ing, sem hann vildi koma á
framfæri? Og ef svo var, hvers
vegna þá við Fanny frænku?
Otto greip um hönd hennar,
Mina frænka horfði ringluð f
kringum sig, Pia starði opnum
munni á Heiene. En Fanny
frænka lét ekkert hagga sér og
Belt áfram að prjóna.
En ég sá að Gabriella var
orðin rjóð f vöngum og hún
lyfti höfði þvermóðskulega.
— Pabbi hefur kannski vilj-
að segja einhverjum... frá til-
drögum að dauða sfnum, sagði
hún örgandi. — Eftir þvf sem
mér skilst er ekki allt sem þar
hefur komið fram f dagsljósið.
Nokkur andartök lielt ég að
Ilelene myndi Ifða f yfirlið. Og
er er ekki viss um að Christer
hafi bætt um betur þegar hann
sagði stillilega en þó vottaði
fyrir háði f rödd hans:
Rauðhólar virðast vera
heppilegur staður — ef maður
vill leysa gátur fortfðar. Ef þið
haldið áfram f þessum dúr end-
ar það með því að ég verð svo
forvitinn að leyfi mfnu verður
stefnt f alvarlega hættu.
Eg þakkaði Fanny frænku f
huganum þegar hún lagði
prjónadótið frá sef og reís upp
úr ruggustólnum.
— Skuggar fortfðarinnar,
sagði hún hátfðlega — er ekk-
ert til að spauga með. Við eig-
um ekki að reyna að draga þá
fram f dagssjósið nú. Það getur
aldrei leitt til annars en sorgar
og leiðinda. Nú skulum við
hara láta hverjum degi nægja
sfn þjaning. Það veit hamingj-
an heil og sæl að maður þolir
eiginlega ekki meira en það f
senn.
3. kapitulí
Einar og ég höfðum fengið til
umráða rúmgott og vistlegt
gestaherbergi á efri hæðinni og
sneri það út að forsalnum. Hús-
gön voru hvftmáluð, blá tusku-
teppi á rúmum og bláar
flauelísgardfnur. Rúmið var
svo þægilegt að eiginmaður
minn kvaðst sjá fram á það að
við myndum aldrei koma okkur
á fætur á sunnudagsmorgun-
inn. Við ræddum lengi saman
um þær kyndugu samræður'
sem við höfðum orðið heyrend-
ur að, en við urðum að viður-
kenna að hvorttveggja var að
þær höfðu verið alltof tvfræðar
og dreifðar til að við gætum
dæmt um, hvað lægi á bak við
allar hinar mörgu undarlegu
athugasemdir, móðursýkisköst-
in og furðurlegar draugasögur,
sem þarna hafði borið á góma.
Álténd sofnuðum við vært og
varð enginn draugur tíl að
hrella okkur og við vöknuðum
ekki fyrr en sólin var komin
hátt á loft.
Eg váknaði við það að Einar
sem hafði opnað gluggann er
vissi út að vatninu, var að tjá
sig af fjálgleika um útsýnið og
hlýjuna og sólskinið og enda
þótt ég væri enn dálftið syfjuð
skreiddist ég samt fram úr, fór
f hvft sundföt og þegar ég hafði
rennt greiðu gegnum hárið og
snyrt mig ofurlftið fofum við
bæði f baðsloppa, og örkuðum