Morgunblaðið - 13.03.1977, Síða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 13. MARS 1977
KAfp/no 1 í »•
-*fes
GRANI göslari
mLE-
|<58B
303
ÉK hefði svarið að þetla væri
Ming!
Ilann a'llar ekki að gefa sig frekar en fyrri daginn!
IVIér þykir svo gaman að leika
mér að börnum!
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Árið 1973 spilaði Arthuro
Franco í fyrsta sinn á Evrópu-
meistaramóti, aðeins 26 ára
gamall. Síðan hefur hann tvisvar
orðið heimsmeistari auk annarra
stórsigra, sem hann og sveitar-
félagar hans í ítalska landsliðinu,
hafa unnið.
Gjafari austur, allir á hættu.
Norður
S. ÁD7
II. D43
T. 1042
L. G732 Austur
S. KG4
II. 9762
T. G875
L. ÁD
Suður
S. 865
II. ÁKG
T. KD3
L. K985
Vestur
S. 10932
II. 1085
T. Á96
L. 1064
Brennuvargur-
inn í þjóðfélaginu
„Nú er mikið rætt og ritað um
verðbólguna og áhrif hennar á
hagkerfi þjóðarinnar og þar með
á hag hvers einstaklings í land-
inu.
1 forustugrein Morgunblaðsins
5. marz s.l. er þvi ýtarlega lýst
hvernig þessi skessa, verðbólgan,
æðir yfir landið og brennir upp
sparifé landsmanna og tröllríður
atvinnuvegunum svo að þjóðfé-
lagið riðar til falls, enda er svo
komið að margur maðurinn óttast
að með þeirri fjármála-pólitík,
sem hér er rekin, sé verið að
hrinda þjóðinni út í sams konar
örlög og urðu Nýfundnalandi að
frelsistjóni á fyrri hluta þessarar
aldar. Er nú að furðu þó spurt sé:
Hvað er framundan hjá íslenzku
þjóðinni?
Og verðbólgan, skessan, þenst
út og heldur áfram að brenna upp
sparifé landsmanna. Á sama tíma
þenst embættismannakerfið út
með viðlika fjörkippum og verð-
bólgan. Þá fjölgar einnig nefnd-
unum sem eiga að ráða bóta á öllu
öngþveitinu, sem þó sér hvergi
útúr.
Samfara þessari útþennslu vaxa
og margfaldast þarfir ríkisins.
Þessum þörfum er mætt með sí-
hækkandi álögum á þjóðina þar á
meðal með 20% söluskatti á flest-
ar lífsnauðsynjar fólks og alla
svokallaða þjónustu, þar að auki
18% vörugjald á alla innflutta
vöru. Þar á ofan bætast svo toll-
arnir en hvort tveggja tekur svo á
sig söluskattinn i dreifingunni.
Svo kemur bankavaldið með sín
úrræði. Þeirra úrræði er að
hækka vextina. Ár eftir ár eru
innlánsvextir hækkaðir — hæstir
22% — og auðvitað þarf að
hækka útlánsvexti að sama skapi.
Þrátt fyrir þessa vaxtapólitík
þeirra æðir verðbólgan áfram og
brennir upp innstæðufé ungra og
aldraðra.
Hér hefur aðeins verið drepið á
fjármálapólitík ríkisstjórnarinn-
ar og bankavaldsins. Hvað sérðu
lesandi góður? Jú, við sjáum
sjálfa uppsprettu verðbólgunnar,
þá verðbólgu, sem við sjálf höfum
magnað og ríkisst jórnir og banka-
vald bera ábyrgð á.
En hvað er þá til ráða, mun
margur spyrja? Ég hygg að þessu
þurfi að snúa við, lækka alla vexti
stórlega en vísitölutryggja allt
sparifé landsmanna. Það mundi
margur innstæðueigandi sætta sig
við að fá 3—4% vexti af sparifé
sínu væri það vísitölutryggt. Þar
með væri hægt að stórlækka út-
lánsvexti og létta þar með undir
með atvinnuvegunum. Samtímis
þessum aðgerðum þarf að vísi-
Þrjú grönd spiluð í suður virð-
ast þurfa hagstæða iegu tíl
vinnings. En Franco sýndi, að tvö
af þrem lykilspilum máttu liggja
vitlaust.
Vestur spilaði út lágum spaða,
lágt frá blindum og austur tók á
gosa. Hann skipti í hjarta, tekið
með drottningu og lágu laufi
spilað frá blindum. Drottning og
kóngur. f’ranco spílaði nú laufníu
og svínaði, Austur tók með ás og
spilaði aftur hjarta. Laufátta
tekin með gosa og tígull á drottn-
ingu. Vestur tók með ás og spilaði
spaða. Nei, Franco svinaði ekki,
hann tók á ás og þá var staðan.
Norður S. I) II. 4 T. 104
Vestur L. 7 Austur
S. 109 S. K
11. 10 II. 97
T. 96 T. G8
L. — Suður L. —
S. 8
II. Á T. K3 L. 5
— Þannig, að austur varð að
láta hjarta í laufsjöuna. Undir-
búningnum var lokið með því að
taka á hjartaás og austur fékk
síðan á spaðakónginn. Tígultían
varð níundi slagurinn því austur
var neyddur til að spila frá tígul-
gosa.
ROSIR - KOSSAR - OG DAUÐI
Framhaldssaga eftir Manu
Lang
Jóhanna Kristjónsdóttir
þýddi
54
hafa sem bernskuvinur, tók
hann Christer talí. Það gerðist
aðfararnótt föstudagsins. Ég
fékk aldrei að yita f smá-
atriðum, hvað hafði verið rætt,
en á föstudeginum var Ijóst öll-
um sem urðu á vegi Christers
að hann hafði hæði skipt um
afstöðu og aðferð.
Sá fyrsti sem lenti f eldlfn-
unni var hinn ánægjulegi
Daniel Severin sem var að fara
í ieyfi, sem hann þurfti áreið-
anlega á að halda og byrjaði
það með því að koma f heim-
sókn á Rauðhóla. Hann sat hjá
okkur Eínari uppi á efri hæð-
inni og hlustaði með öðru eyr-
anu á fréttírnar í útvarpinu.
Þegar Christer slóst í hópinn
sagðí hann hálfhátt:
— Utvarpið er búið að missa
áhugann á okkur, held ég.
Sennilega Ifður ekki á löngu
unz lögreglan gefst upp á þessu
öllu.
Christer horði á hann sfnum
bláu augum.
— Lögreglan gefst ekki upp
svo glatt, sagði hann. — Þessa
stundina er Löving f Skógum
og er að ræða sprungumál á
bfldekkjum við bifvélavirkjan
þinn.
Læknirinn fálmaði með
hendinni upp f hárluhbann
sinn.
— Ja, skrambi getið þið verið
tortryggnir hvað viðkemur
þessari ökuferð. Ég hef sagt að
ég lagði af stað frá
Lerbergsásar klukkan tvö ...
— Og varst kominn til Skóga
klukkan hálffimm ... jú, þökk
fyrir. Þetta vitum við. En þú
verður að viðurkenna að það
hefur allt gengið mjög hægt
fyrir sig. Þetta er nú engin
óravegalengd ekki nema fjöru-
tíu kflómetrar — jafnvel þótt
maður taki með inn f dæmið að
sprungið hafi á bflnum.
— Jæja, þá sagði Severin
vinalega. — Við skulum þá
gera ráð fyrir að ég hafi þess f
stað ekið þessa fimmtfu kfló-
metra aftur til Rauðhóla. Ég
hefði verið kominn f tæki tfð og
hefði getað myrt Fredrik, en
hvernig ætlar þú þá að skýra
svefnlyfið f kaffi Mfnu.
— Éf það var sett f kaffið,
sagði Christer — hefur þú ekki
haft minnstu tök á að koma þvf
þangað, ég viðurkenni það fús-
lega. Ekki nema þú hafir haft
aðstoðarmann — eða aðstoðar-
konu? hér í húsinu ...
Einar hafði slökkt á útvarp-
inu og sfðustu orð Christers
svifu f loftinu, hlaðin nvjum
miiguleikum.
Daneil Severin var mjög
fiilur, en hann ákvað að láta
Christer um að halda málinu
áfram.
— Þú erfir tvær milljónir,
Daniel. Hver getur verið ástæð-
an fyrir því? — Ekki nema
mikil rausn af hálfu Fredriks.
Eg hevrði ekki betur en rödd
læknisins væri einlæg f þakk-
læti sfnu. — Sjáðu nú til, sfðan
ég var skólafélagi Jan Axels í
menntaskólanum f örebro hef
ég verið tfður gestur hér á
herragarðinum. Faðir minn var
fátækur hóndi og þegar ég
ákvað að mig langaði til að læra
sýndi Frodrik þá vinsemd að
hann gekk f ábyrgð fyrir ýms-
um lánum sem ég-þurfti að
taka. Seinna skrifaði hann upp
á vfxla fyrir mig þvf að honum
var fuliljóst hvað ég barðist í
bökkum peningalega séð. Og ég
get ekki sagt að mfn peninga-
mál séu enn neitt til þess að
státa af ... Og þá hefur hann
sjálfsagt hugsað sér að það
veitti sjálfsagt ekki af að rétta
mér hjálparhönd, svo að ég
gæti losað mig úr þessum vand-
ræðum mfnum ... það var hug-
ulsamt af honum, og ég verð að
segja að það er honum mjög
lfkt. Þegar honum Ifkaði vel við
einhverja manneskju, var hann
engum öðrum líkur, en hins
vegár var ekki ráðlegt að rfsa
upp gegn honum.
—Þú segist hafa verið beztí
vinur Jans Axels. Hvernig var
hann ?
—Mjög viðfelldinn, hress og
mvndarlegUr piltur. Og naut
mikillar kvenh.vlli, rétt eins og
Frederik sjálfur.
—Mér skilst hann hafi dáið
úr hjartaslagi?
—Já. Mér kom það ekki jafn
mikið á óvart og ýmsum öðrum
f fjölskyldunni. Hann hafði
komið til mfn og ég hafði rann-
sakað hann og vissi hvernig