Morgunblaðið - 02.06.1977, Page 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 2. JUNI 1977
MORötlNf-
RAFr/NU

GRANI göslari
Hressandi gönguveður, því
verður ekki neitað!
Hann virðist rólegur, en slepp-
ir sér alveg ef ég sparka I hann!
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Notkun fyrirstöðusagna eykst
stöðugt meðal spilara hérlendis
og er það vel. Segja má að tími
hafi verið til kominn því að í
nálægum löndum hefur sagn-
venja þessi verið hluti af vopna-
búri betri spilara um þrjátiu ára
skeið.
Fyrírstöðusögn sýnir ás, kóng,
einspil eða eyðu í sögðum lit,
venjulega eftir að tromplitur
hefur verið samþykktur. Þetta
virðist mjög einfalt á pappirnum
en er í raun flókin og vand-
meðfarin sagnaðferð. Spilið í dag
er frá lokakeppni íslandsmóts í
sveitum og er skemmtilegt dæmi
um notkun fyrirstöðusagna. Það
sýnir einnig aðra hlið á sagnvenju
þessari og hana óvenjulega.
Lítum fyrst á hönd suðurs, sem
á að spila út gegn sex tíglum
austurs eftir neðangreindar
sagnir. Gjafari austur, allir utan
hættu.
COSPER 74/8
Nei, maðurinn minn ætlar ekki að fá kaffi, þvf þá getur hann
ekki sofið.
„Heilsan, dýrmæt-
asta eign okkar”
Velvakanda hefur hlotnast sá
heiður að fá sent bréf frá Nóbels-
skáldi okkar, Halldóri Laxness, og
fjallar hann hér um deilumál,
sem verið hefur nokkuð ofarlega
á baugi í vetur.
0 Heilsan, dýrmæt-
asta eign okkar“
„Undir ofanr.itaðri fyrirsögn
rakst ég á ritgerð í heilbrigðis-
dálki blaðsins Siiddeutsche
Zeitung i Mtinchen á dögunum 26.
april. Þetta stórblað hefur orð
fyrir að vera eitt vandaðast blaða
í Þýskalandi og ritað með miklum
menningarbrag. Sá hluti greinar-
innar sem ég snara hér fjallar um
bjór I heilsubótarskyni. Fróðlegt
er að heyra hverju hlutgeingir
menn I heilbrigðismálum Þýska-
lands, þessa mikla bjórneyslu-
lands, halda fram um þennan
drykk, og bera saman við ýmislegt
sem skrifað er um málið hér á
landi, — ekki slst með tilliti til
þess að hér veit almennlngur ekki
gjörla um hvað verið er að tala
þegar bjór er á dagskrá, þar sem
drykkurinn hefur verið kriminal-
iséraður hjá okkur I tvær kyn-
slóðir, það er að segja, látinn jafn-
brýna glæp allar götur slðan árið
1915. Sú umsögn sem ég þýði hér
stendur á ábyrgð heilbrigðismála-
ritstjóra ofangreinds blaðs, dr.
Nicolaus Oehmike:
Erfiðir lfkamskvillar einsog
magasár og hjartaþrautir eiga
stundum orsök sína I sálrænum
truflunum, segir þessi heilsu-
fræðfngur blaðsins. I línuritum
um svefnleysi þar sem raktar eru
tölur um „efnafræðilegan svefn“,
er talið að „fjöldi manna stofni
heilsu sinni og lífi i voða.sakir
ofneyslu svefnlyfja". Óskynsam-
legt lfferni er aðalorsök svefn-
leysis. A sýnlngu handa skólum
sem nú hefur verið opnuð og á að
standa til 27unda júnl á vegum
„des Naturkundlichen Bildungs-
zentrums", og er til húsa I
Deutsches Museum, segir I Ies-
máli við sýnitöflurnar, að það sé
staðreynd að „með svefnmeðulum
séu á ári hverju I Sambandslýð-
veldinu þýzka framin 13.000
sjálfsmorð og meira en 100.000
sjálfsmorðstilraunir".
Bjór hefur sérstöku hlutverki
að gegna hjá taugaveikluðu fólki
sem þjáist af hugaræsíngu og of
miklu vinnuálagi samfara til-
hneigingu til svefnleysis. I þessu
ÞAÐ VERÐUR EKKI FENGIÐ, SEM FARIÐ ER
Framhaldssaga eftir Barnt
Vestre.
Jóhanna Kristjónsdóttir
Hönd suðurs.
Austur S. 32 H. KD943 T. KG2 L. 1063 Vestur
pass 1 tfgull 1 lauf
2 grönd 2 tfglar
4 tfglar 3 spaðar
4 spaðar 4 hjörtu (dobl)
5 tfglar 4 grönd
pass 6tíglar 1
Felstir munu eflaust spila
umhugsunarlítið út hjartakóng
en þeir sem hugsa málið vel — og
fá skýringar á sögnum — mun
spila út laufi. Litum á hendur
austurs og vesturs.
Vestur Austur
S. ÁK1094 S. D76
H. — H. 10872
T. ÁD9753 T. 1084
L. Á7 L. DG2
Opnun vesturs lýsti sterkum
spilum en einn tígull var afmeld-
ing. Sagnirnar voru siðan eðli-
legar þar til vestur sagði fjögur
hjörtu en það var fyrirstöðusögn.
Norður doblaði þá til að sýna
háspil i litnum. En það eitt ætti að
nægja til að suður spili ekki út
hjarta. Og eftir að vestur segir
samt slemmuna er ljóst, að hann á
ekki til hjarta.
Auðvitað eru spilararnir óláns-
samir, :ð spilið skuli lenda I
hendi austurs. En gervisagnir
hafa stundum þessar afleiðingar.
27
yður hvort þér vissuð um hann.
— Þið þekktuð mig sem sagt?
— Við vitum að þér búið hjá
Hemmer.
— Eitthvað fleira sem þið
viljið mér?
— Veit Hemmer ekki heldur
hvar hann er?
— Þið verðið að spyrja hann
sjálfan um það.
— Við höfum gert það.
— Hvers vegna þá að spyrja
mig?
Lögreglumennirnir tveir litu
hvor á annan. Svo kinkuðu þeir
kolli og gengu aftur að bílnum.
Peter beið með að fara af stað
unz þeir höfðu ekið á braut.
VI.
Hemmer sat I vinnustofunni
með konfaksflösku fyrir
framan sig þegar Peter kom
aftur. Það var yfir honum ein-
hver framandlegur blær og
andlitið var rjóðara en venju-
lega og augun glömpuðu.
— Þú finnur þér glas þarna á
skattholinu, sagði hann.
— Ég var að skrifa undir
skilnaðarpapplrana.
— Jæja. Datt þér það ailt I
einu I hug?
— Allt I einu? Eg hefði átt að
gera það fyrir löngu.
— Líður þér betur eftir?
Það vottaði fyrir beizkju I
rómi Ilemmers. Peter skildi
ekki hvers vegna. Hann náði I
glas og nuddaði af því mestu
óhreinindunum.
— Lögreglan var að leita að
Frede, sagði Hemmer skyndi-
lega.
— Ég veit það.
— Veiztu það?
— Lögreglan veitti mér eftir-
för þegar ég kom frá Ellen.
Þeir spurðu mig hvort ég vissi
hvar hann væri.
— Sagðir þú eitthvað?
— Nei. Ég sagði, að þeir yrðu
að spyrja þig. Þeir sögðust hafa
gert það.
— Þú hefðir svo sem alveg
getað sagt það.
— Hvað áttu við?
m— Hann er strokinn.
— Af sjúkrahúsinu?
— Hann hefur aldrei verið á
sjúkrahúsi. Hann bjó lieima
hjá yfirkrkninum. En slðdegis
I dag hvarf hann...
— Nú skil ég...
— Hvað skilurðu...
— Ellen sagði að Frede hefði
hringt og spurt eftir mér.
Ileramer glennti upp augun I
undrun.
— Hvers vegna f fjáranum
sagðirðu það ekki strax? Hven-
ær hringdi hann?
— Rétt fyrir átta býst ég við.
— Hvað vildi hann?
— Tala við mig. Hann sagði
henni það væri árfðandi.
— Nefndi hann hvar hann
væri?
— Nei, en Eilen sagði honum
að hringja til föður mfns og
spyrja hvort ég væri þar.
— Veíztu hvort hann gerðu
það?
— Nei.
— Flýttu þér þá að hringja
til föður þlns, drengur.
Peter hringdi til föður síns,
en Frede hafði ekki hringt
þangað.
— Biddu hannn að hringja til
mfn hingað, ef þú heyrir frá
honum, sagði Peter.
— Ég skal gera það.
— Jæja, hvað var að frétta,
spurði llemmer þegar hann
kom aftur inn I vinnustofuna.
— Ilann hafði ekki hringt
þangað.
Engu var Ifkara en Hemmer
léti hugfallast, hann hallaði sér
yfir borðið og lét ennið hvíla I
höndum sér.
— Ég er hræddur um að það
geti verið eitthvað I sambandi
við bílinn sem sprakk I loft upp
við sendiráðið, sagði hann Iágt.
— Ilvers vegna?
Hemmer leit upp og reyndi
að brosa en úr varð aðeins
gretta.
— Það getur ekki verið eitt-
hvert smáræði. Þessir tveir
menn sem komu hingað hafa
verið að snuðra hér upp á sfð-