Morgunblaðið - 12.08.1977, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 12. ÁGUST 1977
Já en hvað hcldurðu að svona
stórt herbergi kosti núna úti í
bæ?
— Heyrið þér, skip-
stjóri. Ég er orðinn sjó-
veikur. Hvað erum við
langt frá fastri grund?
— Þrjár mílur.
— í hvaða átt er það?
— Beint niður.
Við sóttum hann út á flug-
braut, um borð í flugvélina.
Pétur: — Ekki veit ég,
hvað hann Jói gerir við
peningana sína. Hann
var blankur í gær og í
dag er hann aftur blank-
ur.
Páll: — Var hann að
biðja þig um peninga?
Pétur: — Nei, ég var
að biðja hann.
★
Tvær konur námu
staðar fyrir framan sýn-
ingarglugga bókaversl-
unar. —
— Nei, sjáðu, þarna
er bók sem heitir, „Þús-
und ráð til þess að kvelja
eiginmenn“, sagði önn-
ur.
— Ég hef nú ekkert
við þá bók að gera, svar-
aði hin, — ég hef mín
eigin ráð!
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Mörgum spilaranum hefur orð-
ið það á að styðja ekki lit félaga
sfns og lenda 1 slæmum samningi
fyrir bragðið. Þetta stafar oft af
eigingirni. „Ég átti svo góðan lit
makker. IWér datt ekki annað f
hug en hann yrði bezti tromp-
liturinn.“
Halda mætti, að einmitt þetta
hafi gerzt í spilinu hér að neðan,
en það kom fyrir f rúbertubridge.
Norður gaf, austur og vestur á
hættu.
Norður
S. 86
H. 82
T. KG32
L. ÁDG109
Vestur
S. KD75432
H. 6
T. 97
Austur
S. AG9
H. K754
T. 1064
H. 865
© Pl B — — -
J2ST COSPER
Átti það að vera tveggja manna herbergi, — ég næ
í kodda til viðbótar?
Um verdhækkun
tóbaks og áfengis
„Alls kyns menn, bæði templar-
ar og aðrir, eru nú að skrifa um
áfengi og tóbak og ber mikið á
Árna nokkrum frá Stykkishólmi,
sem vill boð og bönn og er með
öfund út i þá sem tfma að kaupa
dýr vfn hér á landi. 1 Þýzkalandi
er vín mjög ódýrt, bjór kostar t.d.
50 pfenninga og gott vfn u.þ.b.
700—800 ísl. krónur flaskan og
þar sést enginn róni. Hér er bæði
þrælahald og lögregluríki, finnst
mér, og öfundsýki út i þá sem
tfma að veita sér vfn. Bæði í Eng-
landi og Danmörku þekkist ekki
þessi kúgun sem hér er viðhöfð í
brennivínsmálum og það er hrein
unun að koma inn i bjórstofu f
borgum og bæjum Þýzkalands.
Það er heimilislegt og vistlegt,
sem sagt eins og í vistlegri stofu
með gólfteppum og húsgögnum
og viðeigandi.
Hér á landi vilja templarar
banna fólki að drekka bjór. Hvaða
leyfi hafa þeir til þess? Það er
skritin stefna að ráðast á brenni-
vín þegar t.d. benzíninnflutnings-
gjöld, bflatryggingar og fleira f
sambandi við bfla fer sifellt
hækkandi. Það er eins og enginn
megi gera neitt nema spyrja stóra
bróður. Eg beinlinis krefst þess
að fá að drekka það sem ég vil og
á þar við alvörubjór. Svo mætti
vel selja hér spfra 96%, vinna
spira úr mysu.
Þá vil ég mótmæla þvf hversu
dýrir vindlar eru, það nær ekki
nokkurri átt okrið á þeim. Ekki
hef ég séð allan þann óþverra,
sem templarar segja vera víða um
heim. Ég dvaldi í mánaðartfma i
Vestur-Þýzkalandi og þar sá ég
ekki þann hundaskít eða önnur
óþrif og ekki voru þar rónarnir,
eins og nefnt var áðan. En fallegt
var Ifka í Glasgow, enda finnst
mér Englandi svipa mjög til ís-
lands hvað landslag snertir með
víkum, vogum og snjó f efstu
fjallsbrúnum. En Vestur-
Þýzkaland slær allt út með fegurð
sinni, fallegum borgum og bæj-
um, sérkennilegum minjum og
ýmsu fleiru. Þar er nóg að skoða
án þess að verða var við eitthvað
misjafnt, sem rekja mætti til bjór-
og víndrykkju eða hundahalds.
Því ættu templarar og þeir, sem
eru á móti bjór og hundum, ekki
að vera með neinar vafasamar
staðhæfingar. Bjór er hollur og
góður og allir fá leið á honum ef
S. 10
H. ÁDG1093
T. AD85
L. K2
Suður var sagnhafi í sex hjört-
um. Vestur hafði stungið inn
spaðasögn en norður hafði sagt
bæði lauf og tígul. Og suður
studdi ekki lit félaga síns, hann
vildi 100 í bónust fyrir hjarta-
háspilin
Vestur spilaði út spaðakóng og
aftur spaða, sem suður trompaði
með níunni. Lykilspil. Spílaði lág-
um tígli á gosann og gat því látið
þristinn frá hendinni þegar
hjartaáttunni var svínað. Suður
svínaði síðan aftur hjarta og leg-
an kom í ljós. Tvisvar lauf og
þriðja laufið trompað heima.
Staðan var þessi þegar suður tók
á tígulkóng blinds. Norður S. —
H. — T. 32
Vestur L. DG Austur
Skiptir S. 9
ekki H. K7
máli Suður T. 10
S. — H. AD T. AD L. — L. —
Suður spilaði nú laufum blinds
og beið eftir trompun austurs.
Sennilega hefðu sex tíglar verið
of auðvelt spil fyrir þessa menn.
Æ Æ B B Æ Framhaldssaga eftir
RETTU MER HOND ÞINA = „
pyddi
14
innar. Þar voru fagurmyndað-
ar, grænar þyrpingar af kring-
lóttum kofum svertingja og
skærrauðum alóerunnum, sem
ljómuðu f sólarbirtunni, og á
vfð og dreif stóðu mörg
bambustré saman eða mann-
hæðar háir kaktusar. Hún hafði
vænzt mikils af þessari ferð, en
allt varð svo óskemmtilegt, allt
var gjörsamlega einskis virði,
úr þvf að hún fékk ekki að
njóta þess mað Ahmed.
Mullah gamli, faðir hans,
hafði að sönnu verið vingjarn-
legur við hana, þegar þau komu
á leiðarenda. Það hafði áreiðan-
lega verið honum mikið áfall,
að Ahmed gekk að eiga konu,
sem var ekki Múhameðstrúar.
En hann hafýi unnið bug á and-
úð sinni og tók henni tveim
höndum. Hann hafði þegar áð-
ur keypt hús og skrifstofu
handa Ahmed f annarri borg og
ieitazt við eftir mætti að búa
allt f haginn fyrir þau. En
henni hafði verið mikil raun að
tala við hann, og spenna lá f
ioftinu. Og þannig hélt það
áfram vikurnar tvær, sem þau
voru f Ladysmith ...
Reykurinn leið hægt upp frá
sfgarrettunni, sem hún hélt á f
hendinni. Það var grafarkyrrð f
húsinu. Isköld einmanakennd
gagntók hana.
Hún kveikti á útvarpinu. Há-
vaðasamt búggfvúggi frá
Maritzhurg fyllti herbergið.
Það var sem henni rynni kait
vatn milli skinns og hörunda,
og hún slökkti á viðtækinu.
Einsemdin sótti að henni á all-
ar hliðar.
Hún heyrði fótatak úti á svöl-
unum, og dyrabjöllunni var
hringt. Hún gekk að svölunum,
gægðist út um gluggann og opn-
aði sfðan dyrnar. Þetta var
svcrtingi, góðvinur þeirra, Mot-
laung kennari.
— Gott kvöld, Anna. Má ég
koma innfyrir andartak? Fyrir-
gefðu, að ég kem svona seint.
Hann leít órólega um öxl.
— Gerðu svo vel, komdu inn.
Þú ert alltaf velkominn.
Motlaung kom inn, tók ofan
hattinn og rétti fram höndina,
sem vár svo einkennilega Ijós f
lófahn. Hann var klæddur fall-
egum, ljósum fötum. Fram-
ganga hans var örugg og frjáls-
leg, um leið og hann var kom-
inn inn fyrir dyrnar.
— Viltu ekki fá þér sæti?
— Nei, þakka þér fyrir, ég
verð að fara heim til fjöiskyldu-
minnar. Ég ætla að bera upp
ósvffna bón. Ekki vænti ég
þess, að þú vildir aka mér heim
f biinum?
Anna brosti. — Mér er það
míkil ánægja. Hefur þú lent f
einhverjum kröggum?
— Já, við heldum kennara-
fund hérna f grenndinni, og nú
er klukkan farin að ganga tfu.
Þú veizt að við svertingjarnir
megum ekki vera úti á götum
eftir klukkan nfu. Ég gæti auð-
vitað freistað þess að fara heim
gangandi, en ég verð handtek-
inn, ef ég rekst á lögregluþjón.
Þegar ég var úti að kvöldlagi
sfðast, varð ég að fela mig f
porti f hálfa klukkustund, með-
an nokkrir lögregiuþjónar
röbbuðu saman fyrir utan.
— Já, mér fínnst bara
skemmtilegt að geta hjálpað
þér.
Önnu létti meira en orð fá
lýst. Loksins gafst henni tæki-
færi til að tala við einhvern og
til þess að verða að iiði. Hún
slökkti Ijósið, læsti dyrunum
og gekk út að bflnum með Mot-
laung á hælum sér.
Svertinginn settist f framsæt-
ið og lét fara vel um sig og var
glaður f bragði. Bfllinn rann
hljóðlega eftir auðum götunum
f áttina að heimili hans á
krístniboðsstöðinni f hinum
enda borgarinnar.
Motlaung talaði ensku. Þó
mátti greina Basútóhreiminn
öðru hverju.
— Veiztu það, Anna, að þú
ert eina hvfta manneskjan f
borginni, sem tekur f hönd
mér? Þú og kristniboðinn auð-
vitað. Hitt hvfta fðlkið lýtur
ekkí svo lágt að snerta við
blökkumanni. Hann hló með
sjálfum sér, en það var háð f
hlátri hans. — Það skiptir þá
engu máli f þessu efni, þótt ég
sé betur menntaður en flestir
hvftir menn hér. Að ekki sé
minnzt á Búana! Margir þeirra