Morgunblaðið - 15.11.1977, Side 26

34
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 15. NÓVEMBER 1977
Minning:
Sigurður Guðmann
Sigurðsson múrari
„Með múrskeið vora f hægri hönd
vér horfum djarft á sæ og strönd
og mótum möl og sand.
Hvern nýtan dag f stuðla er ste.vpt,
— í steinsins form er sagan greypt
og tengd við líf og land.“
Svo kvað Jóhannes úr Kötlum i
Múrarasöng sinum, og fer vel á að
hefja með þessu ljóði minningar-
orð min um frænda minn, Sigurð
Guðmann Sigurðsson múrara-
meistara, sem lézt að kvöldi hins
5. nóvember s.l., en útför hans er
gerð í dag frá Fossvogskirkju.
Þessi stef skáldsins eiga vel við
minningu hans, og ekki síður þau
næstu í Múrarasöng, sem svo eru:
„Og borgin rfs og her vorn svip,
þvf bundin við hvern smfðisgrip
er smiðsins sanna sál.“
Og það er ekki ofmælt, að borg-
in okkar, Reykjavík, beri svip
múraranna, einkanlega hin síðari
ár. Ekki er talið lengra síðan en
1844, að fyrsta húsið úr múr-
steini, hús Thomsens kaupmanns
við Lækjartorg, reis í Reykjavik.
Viða úti um Iand höfðu menn
þó fyrr gert hús úr múr og steini,
og mun Viðeyjarstofa, sem reist
var 1752—’54, marka upphaf
„steinaldar“ i húsagerð hér á
landi.
Mér finnst vel til fallið að minn-
ast þessa hér, því að Sigurður
Guðmann var einn alaðhvata-
maður að gerð og útgáfu Múrara-
sögu Reykjavíkur og sömuleiðis
að útgáfu Múraratals og stein-
smiða.
★
Sigurður Guðmann Sigurðsson
múrarameistari fæddist í Reykja-
vík hinn 22. september 1904, og
voru foreldrar hans hjónin Guð-
rún Sigurðardottir og Sigurður
Þorkelsson múrarameistari, sem
var einn af stofnendum Múrara-
félags Reykjavíkur.
Bæði voru þau hjónin komin af
ættum Kjósaringa og Kjalnes-
inga, enda dvöldust þau bæði
fyrstu æviár sín þar í sveitum.
Sigurður Þorkelsson var hálf-
bróðir Sigurbjörns Þorkelssonar í
Vfsi, og þekkja þá margir ættina,
en faðir þeirra var Þorkell Hall-
dórsson, bóndi á Kiðafelli, síóar
verkamaður í Reykjavík.
18 ár voru á milli þeirra bræðr-
anna. Var Sigurður fæddur árið
1867, en Sigurbjörn er fæddur
1885, og er nú 92 ára að aldri.
Alla tíð var kært með þeim hálf-
bræðrunum, og minnist ég
margra heimsókna á heimili
þeirra Guðrúnar og Sigurðar með
foreldrum mínum. Allt voru það
ánægjulegar heimsóknir, því að
þar ríkti einstök og einlæg gest-
risni og hjartahlýja.
Þeir höfðu flutzt, bræðurnir,
t
Maðurinn minn
SVEINN JÓNSSON
sem lézt 9 nóv s.l verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju miðvikudag-
inn 1 6 nóv kl 1 3 30.
Fyrir hönd annarra aðstandenda,
Hlín Magnúsdóttir.
t
Eiginmaður minn. faðir okkar, tengdafaðir og afi.
SIGURÐUR SCHEVING.
Hringbraut 45.
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju miðvikudaginn 1 6 nóvember kl
^ Margrét Scheving.
Edda Scheving. Heimir Guðjónsson,
Birgir Scheving. Ágústa Erlendsdóttir,
Baldur Scheving. Conny Hansen.
Gylfi Scheving, Jóhanna Hjelm.
Knútur Scheving, Anna Helga Kristinsdóttir,
og barnabörn.
+ Móðir okkar
SIGRÍÐUR MARÍA SIGURÐARDÓTTIR
frá Látrum i Aðalvik
andaðist að Hrafnistu sunnudaginn 1 3 þ m Bömin.
t
Systir okkar
GUÐBJÖRG GUÐMUNDSDÓTTIR.
andaðist föstudaginn 1 1 nóvember á heimili sinu Grjótagötu 14
Útförin fer fram frá Dómkirkjunni föstudaginn 1 8 nóvember kl 1 3 30
Fyrir mína hönd og systkina minna,
Jón Lárusson.
Eiginmaður minn.
andaðist 1 3 þ m
RAGNAR THORARENSEN,
Jökulgrunni 1.
Ingibjörg Thorarensen.
það sama ár úr sveitinni til
Reykjavíkur, árið 1894, og áttu
þar 'heimili síðan. Bjuggu þeir
fyrst í sambýli á Melstað við
Framnesveg. Þar voru 5 smáher-
bergi, og í þeim bjuggu 15 manns,
3 fjölskyldur um eitt lítið eldhús.
Er ótrúlegt að lesa frásagnir föð-
ur mins í sjálfsævisögu hans:
Himneskt er að lifa, um þessi
húsnæðisþrengsli í Reykjavík á
þeim tíma.
★
Þeir feðgarnir, Sigurður Guð-
mann og Sigurður Þorkelsson,
reistu sér reisulegt steinhús árið
1928 að Grettisgötu 82.
Mér er sérstaklega minnisstætt
eitt atriði, sem þá gerðist, en það
atriði lýsir ákaflega vel mann-
gæzku og barngæzku Sigurðar
Guðmanns, sem nú skal stuttlega
frá greint.
í húsinu bjó ungur drengur, og
meó þeim Sigurði Guðmanni tókst
mikil vinátta. Hjálpaði hann hin-
um unga sveini til þess að koma
sér upp merkilegu kanínubúi í
kjallara hússins. Eg man vel eftir
þessu stórfenglega kanínubúi, og
man eftir því ánægjulega bliki í
augum beggja, þegar þeir sýndu
gestum búið.
Næstu byggingarframkvæmdir
feðganna var steinhúsið að Karla-
götu 16, en þar varð síðan heimili
Sigurðar Guðmanns allt til dauða-
dags, og þar önduðust báðir
foreldrar hans.
En þótt Sigurður Guðmann
kvæntist aldrei, átti hann hauk í
horni, sem aldrei brást honum, og
það var Lára Þorsteinsdóttir,
fóstursystir hans.
Þegar foreldrar hans dóu, voru
aðstæður Láru þær, eftir lát
manns hennar norður á Sauðár-
króki, að hún gat flutzt suður og
tekið að sér að búa honum indælt
og hlýtt heimili á gamla staðnum
að Karlagötu 16.
Ég hygg, að Sigurður Guðmann
hafi kunnað að meta að verðleik-
um og viljað þakka þá ástúð og
umhyggju, sem frú Lára sýndi
honum allt til hans sfðasta dags.
Slíku verður ekki gleymt af hálfu
okkar náins skyldfólks Sigurðar
Guðmanns.
★
Á unga aldri komu strax fram
miklir eðliskostir og hæfileikar
Sigurðar Guðmanns til listrænna
starfa. Hann stundaði nám í
teikningu og málaralist um nokk-
urn tima, og var að dómi þeirra,
sem vit höfðu á, mjög efnilegur á
þessu sviði. Hef ég fyrir því orð
Jóns Engilsberts listmálara, en
þeir stunduðu námið saman um
skeið.
Einnig fékkst Sigurður Guó-
mann við að teikna hús, og hefði
vafalaust orðið liðtækur arkitekt,
ef hann hefði haslað sér völl á því
sviði.
En aðal lífsstörf Sigurðar Guð-
manns var á sviði múrverks, og
þar vann hann mörg stórvirki, og
ekki hvað sízt á sviði félagsmála
múrara. Gengdi hann eiginlega
öllum trúnaðarstörfum í Múrara-
félagi Reykjavíkur, sem hugsast
gat, var ritari þeirra og gjaldkeri
og síðan formaður 1949—1954, og
mælingafulltrúi félagsins frá
1947—1955.
Hann hlaut heiðusrsskjal
félagsins 1954, og var kjörinn
heiðursfélagi þess 1967. Þá var
hann fulltrúi í Iðnráði Reykjavík-
ur um skeið, og frá 1964 mælinga-
fulltrúi á skrifstofu Múrara-
meistrarafélagsins, og gegndi því
starfi eiginlega allt til þess, að
heilsa hans bilaði á þessu ári.
Ekki er heldur hægt að gleyma
öllum blaðagreinum hans, einkan-
lega um verkalýðsmál, en þar
kom í ljós, að hann var maður
prýðilega ritfær. Sigurður Guð-
mann var alla tið einlægur Sjálf-
stæðismaður og starfaði í fulltrúa-
ráði flokksins i Reykjavik af mikl-
um dugnaði.
★
Alla tið reyndist hann okkur
skyldfólki sínu mikill haukur i
horni með allt, sem við þurftum
að fá gert á sviði múrverks, og má
ég, sem þessar línur rita, vel
þakka fyrir mig og mina á þessu
sviði, og þá spurði Sigurður Guð-
mann aldrei um daglaun að
kveldi.
En fyrst og fremst minnumst
við hans sem hins hógværa og
lítilláta manns, sem i engu mátti
vamm sitt vita, vildi allra bón
leysa, og gerði það allt af slíkri
manngæzku og ljúfmennsku, að
leitun var á öðru eins.
Við þökkum honum að leiðar-
lokum öll góð kynni á liðnum ár-
um.
Með Sigurði Guðmanni Sigurðs-
syni múrarameistara er genginn
góður og sannur sonur íslands.
Blessuð veri minning hans.
Friðrik Sigurbjörnsson.
Á þessum blíðu og kyrrlátu sió-
sumars- og haustkvöldum, hafa
býsna mörg og stór skörð verið
höggvin í raðir hinna eldri félaga
Múrarafélags Reykjavíkur. Ég
nefni hraustmennið trausta
Sigurjón Pálsson, þá hinn kunna
félagsmálaeldhuga og fundar-
garp, Guðjón Benediktsson, og nú
síðast valmennið, Sigurð Guð-
mann Sigurðsson, sem hér verður
F. 6. mars 1961.
D. 28. október. 1977.
í hóp okkar bekkjarfélaganna
úr barna- og gagnfræðaskóla
minnst i örfáum línum. Hann lést
að heimili sínu, Karlagötu 16,
hinn 5. þessa mánað:r, rúmlega
73ja ára að aldri.
Hann var fæddur hér í borg,
hinn 22. september, 1904. For-
eldrar hans voru heiðurshjónin
Guðrún Sigurðardóttir og Sigurð-
ur Þorkelsson múrari.
Hann nam múraraiðn hjá föður
sinum og lauk sveinsprófi árið
1933 og gerðist þegar félagi í Múr-
arafélagi Reykjavíkur. Þar ávann
hann sér þegar traust félaga
sinna mað ásakapaðri glögg-
skyggni, góðvild og hæversku.
Guðmann — en svo var hann
jafnan nefndur — verð gjaldkeri
félagsins árið 1942—'46, ritari
1946—'49, formaður 1949—’53,
auk margvíslegra annarra
trúnaðarstarfa, sem hér verða
ekki talin.
öll þessi ábyrgðarstörf leysti
hann af hendi með sérstakri trú-
mennsku og nákvæmni svo hvergi
skeikaði.
Hann var allra manna fróðastur
um sögú félagsins og átti hlut að
útgáfu Múrarasögunnar, sem út
kom 1951 svo og Múraratali og
steinsmiða, árið 1966, en auk þess
ritaði hann margvíslegan fróðleik
úr sögu félagsins i bókina „Líf og
hugur“ starfssögu Múrarafélags
Reykjavíkur, sem út kom á þessu
ári, og er þá ótalinn fjöldi blaða-
greina um verkalýðs- og iðnaðar-
mál.
Hann var, að verðleikum-, kjör-
inn heiðursfélagi Múrarafélags-
ins árið 1967.
Nokkur siðustu árin, tók heilsu
hans að hnigna og torveldaði það
honum átökin við erfitt handverk.
Þá hóf hann að starfa á skrifstofu
Múrarameistarafélags Reykjavík-
ur og vann þar meðan kraftar
entust.
Við Guðmann gengum i
Múrarafélagið á sama tíma, að
segja mátti. Margs er því að minn-
ast frá hartnær hálfrar aldar sam-
starfi. Svo sem að líkum lætur,
höfðum við annað veifið vindinn í
fangið, ef svo mætti að orði kom-
ast, en ætið var Guðmann, er á
reyndi, sá trausti félagi, sem hélt
beint og óhikað að settu marki.
Björtu minningarnar ber þó
hæst, unnir sigrar, gleðistundir á
merkum áföngum, þegar brautin
framundan virtist svo auðgengin,
björt og fögur. Hógláta brosið
hans frá þeim stundum gleymist
ekki, þótt leiðir skilji.
Nú er hann kvaddur með sökn-
uði af okkur félögum hans og
samstarfsmönnum, þökkuð störf-
in öll, sm unnin voru af dæma-
fárrj alúð.
Hlýjar óskir fylgja honum yfir
landamærin, sem okkar allra
bíða.
Hinum mörgu vinum hans og
skyldmennum sendum við
samúðarkveðjur.
Olafur Pálsson.
hefur verið höggvið skarð. Árni
Davíðsson kom i bekkinn okkar
þegar hann var 9 ára og var með
okkur nær alla sína skólatíð.
Kveðja:
Arni Davíðsson
t
Jarðarför
KRISTJÁNS S. ELÍASSONAR,
N jálsgötu 102,
fer fram frá Hallgrímskirkju fimmtudaginn 17 þ m kl 1 3 30
Kristin Geirsdóttir,
börn, tengdabörn og barnaböm.
t
Þökkum hjartanlega aðsýnda samúð og vinarhug við fráfall ástkærrar
eiginkonu minnar. móður okkar, tengdamóður. ömmu og langömmu
GUORÚNAR BJARTMARZ.
Sérstakar þakkir færum við Breiðfirðingafélaginu svo og fararstjórum
Mallorkaferðarinnar .
Oskar Bjartmarz.
Helga Elsa og Björn Stefán Bjartmarz,
Sólveig og Gunnar Bjartmarz,
Þórdis Katla og Hilmar Bjartmarz.
Margrét og Freyr Bjartmarz,
barnabörn og barnabarnabarn.
Hann var-mjög duglegur nemandi
og vann öll verk sín af mikilli
samviskusemi. Það fór aldrei
mikið fyrir Árna, hann tranaði
sér eða sinum skoðunum aldrei
fram, en hann var tryggur vinur
vina sinna og glaður í góðra vina
hópi. Ahugamál Árna voru mörg
og mismunandi og hann vann að
þeim öllum af miklum áhuga og
atorku, hvort sem þaó var út-
skurður eða skíðaiðkanir. Það er
erfitt að sætta sig við að Arni eigi
ekki eftir að vera meðal okkar
lengur, en „Drottinn gaf og Drott-
inn tók,“ og við þökkum allar
samverustundirnar á liðnum
árum. Við viljum votta foreldrum
hans og systkinum einlæga samúð
okkar.
Far þú í fridi.
Friður kuös þig blessi.
Ifafðu þökk fyrir allt og allt.
fíekkst þú með guði.
(»uð þér nú fvlgi._
Hans dýrðarhnoss þú liljóta skalt.
Gamlir bekkjarfélagar.