Morgunblaðið - 21.01.1978, Blaðsíða 16

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 21. JANUAR 1978
Framhald af bls. 15 I
Alþingi, sem órétti eru beittir, að koma fram leiðrétt-
ingu.
Vart er það að ófyrirsynju þó spurt sé, hvort íslenzk
þjóð hafi ekki brátt gengið til enda dýrtíðargötuna sína.
Er ekki mál, að brjóta í blað og snúa af heilindum frá
þeirri óheillagöngu á svo mörgum sviðum þjóðlífs okkar
eins og dæmin sanna? Væri þessa ekki þörf meðan enn
er á iífi í landinu kynslóð, sem þekkir annað af eigin
raun en eilífa verðbólgu og afleiðingar hennar, sem
kann að lifa við önnur skilyrði? Vissulega er þessa þörf
og meira en þörf, það er Iífsnauðsyn, ef hér á að dafna
fslenzk þjóð, sem færir börnum sínum annað í vöggu
gjöf en skuldabagga.
Við heimtum öll og viljum öll meira af efnislegum
gæðum og helzt strax. Það er heilbrigt og mannlegt að
stefna hátt og gera mikið, en við verðum að sniða okkur
stakk eftir vexti og miða við aðstæður á hverjum tíma,
okkur er heldur engin vorkunny'við búum við eitt það
bezta sem gerist í efnalegu tilliti'. Ef vilji og þor er fyrir
hendi getum við snúið af þessari braut, sem er að mestu
okkar eigin smfði, en til þess þarf kjark til að velja og
hafna sérstaklega i byrjun. Við þurfum og verðum að
efla efnahagslegan stöðugleika og styrkja gjaldmiðil
okkar, það mun síðan stuðla að farsælla þjóðlífi á fleiri
sviðum.
Lifsgæðakapphlaupið verður að hafa takmörk, ekki
er heldur allt fengið með þvf, og oft er sú listin dýrust
allra, að kunna að sætta sig við hlut sinn, það færir
ósjaldan sálarró og fyllri hamingju.
Richard Björgvinsson
Páll V.
Daníelsson
framkvæmdastjóri
62 ára
Suðurgötu 61,
Hafnarfirði
Maki: Guðrún Jónsdóttir
„Allt þetta mun ég gefa þér ef þú fellur fram og
tilbiður mig," var sagt á fjallinu forðum.
Kapphlaupið er það mikið um lífsins gæði að við
ginum við allskonar gylliboðum og föllum fyrir þeim
þótt oft séu þau blekking ein.
Það hefur ýmsa hent, sem hafa boðið sig fram til
þingmennsku, að gefa stór loforð. Og sé reynt að efna
þau þá er fjármagnið sótt í vasa almennings í stórum
stíl og dregið til miðstýringarstöðva. Siðan hefst
skömmtun fjárins til ýmissa málaflokka en að visu
hefur það rýrnað stórlega þvi opinberu milliliðirnir og
kerfið hefur gætt þess að fá sinn hluta. Þannig hafa
byggðarlögin og fólkið verið rúið fé og völdum og það
orðið sífellt háðara opinberri fyrirgreiðslu og pólitiskri
umönnun.
Og afleiðingin er auknar kröfugerðir, aukin skatt-
heimta, aukin miðstýring, aukinn stjórnunarkostnaður,
aukin verðbólga, aukin spilling. lömun siðgæðisvitund-
ar, aukin neyzla áfengis og fikniefna, aukin afbrot i
einni eða annarri mynd og einstaklingurinn smækkar
stöðugt og verður ósjálfstæðari gagnvart opinbera vald-
inu. Þennan veg göngum við í dag.
Hér þarf að brjóta blað. Fólk vill risa gegn þessari
óáran. Og áhrifaríkasta leiðin er að sýna þvi traust á ný.
Lofa þvi að takst á við vandann. Lofa því að beita sinni
persónulegu og staðarlegu þekkingu við lausn verk-
efna. Láta ávallt fara saman vald, ákvarðanatöku og
ábyrgð. Og stjórnun þeirra málaflokka, sem í opinber-
um rekstri þurfa að vera, sé það nálægt vitund og
þekkingu hins almenna kjósanda að hann geti fylgst
með því, sem er að gerast og líki honum ekki framgang-
ur mála, þá geti hann breytt um stjórn með atkvæði
sinu. Atkvæðisrétturinn verður þá áhrifaríkur og raun-
hæfur og lýðræðið verður virkt. Þá byggist upp sjálf-
stæður, sterkur og ábyrgur eintaklingur, sem verður
fær um að takast á við vandann á hverjum tima.
Opinberar stofnanir eiga að vera undir öruggu eftir-
liti en það á ekki að gera þær meira og minna
stjórnunarlega lamaðar eins og gert er í dag. Forstöðu-
menn þeirra eiga að vera tiltölulega sjálfstæðir um
rekstur þeirra innan þess ramma, sem verksvið þeirra
markar. En standi þeir sig ekki á að vera hægt að láta þá
hætta störfum. Mundi það gera alla opinbera stjórnun
virkari og ákvarðanatöku harðari og markvissari.
Ég hefi reynt í mínum flokki að vara við ofstjórn og
bent á vaxandi varnarleysi einstaklingsins gagnvart
opinbera valdinu. Árangur hefur orðið minni en skyldi.
Ég mun þó halda þeirri stefnu. Það má ekki ræna
einstaklinginn þeirri lífshamingju, sem hann sækir i
starf sitt. Og hann vill fá að hafa frumkvæði, bera
áhættu og ábyrgð á lausn þeirra verkefna sem í um-
hverfi hans eru. Það á því að flytja alla þá málaflokka,
sem hægt er að leysa farsællega af einstaklingum og
byggðarlögum, frá ríkinu heim til þeirra aftur.
Hér er þvi mikið verk að vinna. Sjálfstæði ein-
staklingsins'þarf að styrkja. Heimilin þarf að efla og
reisn byggðarlaganna verður að aukast. Alþingismenn
þarf að knýja til þess að taka ofan beigvettlinga kerfis-
ins, aga sjálfa sig til að láta af þeirri áráttu að vilja
draga allt til sín og engu sleppa, sem þeir hafa einu
sinni náð tangarhaldi á, en þess I stað að skila aftur
völdum, fé og verkefnum til þegnanna. Og um leið og
völdin flytjast heim fer báknið burt.
Páll V. Daníelsson.
Salome
Þorkelsdóttir
gjaldkeri
50 ára
Reykjahllð,
Mosfellssveit
Maki: Jóel Kr. Jóelsson
Islendingar eru fámenn þjóð og hafa þess vegna
sérstöðu meðal annarra þjóða.
Það er því ekki einhlitt að við getum tekið okkur
aðrar þjóðir til fyrirmyndar.
Við verðum að sníða okkur stakk eftir vexti.
Við höfum notið virðingar og trausts meðal annarra
þjóða sökum menningararfs okkar.
Við megum ekki glata þeirri virðingu eða trausti
vegna efnahagsvandamála.
Sérhver Islendingur, sem eitthvað hugsar um framtíð
þjóðar sinnar um þessar mundir, hlýtur að hafa áhyggj-
ur af því ástandi sem skapast hefur í efnahagsmálum,
vegna verðbólgu og skuldasöfnunar.
Foreldrar vilja ekki gefa börnum sínum skuldabagga
í fæðingargjöf.
Þjóðin má því ekki auka erlenda skuldabyrði.
Vegna fámennisins hvílir meiri ábyrgð á hverjum
einstaklingi en gerist meðal stærri þjóða.
Sjálfstæðisflokkurinn leggur höfuðáherzlu á mikil-
vægi einstaklingsins — á frelsi hans til orða og athafna.
Þess vegna er það þýðingarmikið að búa svo um
hnútana, að allir — ungir sem aldnir — hafi aðstöðu til
að njóta hæfileika sinna, til menntunar og starfa, hver á
sínu sviði.
Vegna starfa minna að sveitarstjórnarmálum undan-
farin 12 ár, er mér ofarlega i huga aukið sjálfsforræði
sveitarfélaganna, sem hefur farið minnkandi. Það þarf
að færa þeim aukin verkefni heim í héruð ásamt
tekjustofnum. Þannig verður íbúunum tryggð betri
þjónusta, þar sem staðarþekking er fyrir hendi.
Oft hef ég orðið þess vör hve mikils virði það er, að
tengsl séu náin á milli þegnanna og þeirra, sem eiga að
stjórna. Öðru visi er ekki hægt að leysa málin á farsæl-
legan hátt.
Þingstörf lít ég á sem þjónustustörL Þingmenn og
æðstu ráðamenn verða að hafa það í huga, að eftir þvi
sem nánari tengsl eru á milli þeirra og þegnanna, þess
auðveldari verður stjórnunin.
Aukin þátttaka kvenna í stjórnmálum hin síðari ár
hlýtur að teljast jákvæð þróun. Konur hafa fundið til
ábyrgðar og vilja ekki lengur skorast undan þvi að axla
byrðina á vettvangi þjóðmálanna, enda er það svo, að
oft á tiðum gera þær sér ekki siður grein fyrir hvar
skórinn kreppir í hinum ýmsu málum, sem varða þjóð-
félagsþegnana.
Konur á þó ekki að kjósa aðeins af þvi að þær eru
konur, heldur vegna hæfni þeirra, sem reyndar hlýtur
alltaf að vera sá mælikvarði sem notaður er (án tillits til
kynferðis) þegar að kosningu kemur.
Sigurgeir
Sigurðsson
bæjarstjóri
43 ára
Miðbraut 29,
Seltjarnarnesi
Maki: Sigrlður
Gyða Sigurðardóttir
„Viltu breyta — þarftu að bæta?“
Þannig hljómar annað slagið í eyrum útvarpshlust-
enda gamalkunn auglýsing, sem ef til vill á aldrei betur
við en rétt fyrir kosningar. Nú er kominn sá tími að
kjósendur þurfa að gera upp hug sinn um val flokka og
manna, sem þeir vilja trúa fyrir málum sínum næsta
kjörtimabil.
En þurfum við að breyta, eða bæta? Eru ekki allir
ánægðir'? Þetta vil ég, kjósandi góður, að þú gerir upp
við þig áður en þú merkir við á prófkjörseðil þinn, því
vissulega erum við sem hér ryðjumst fram á sjónarsvið-
ið að stjaka við þeim, sem fyrir eru.
Prófkjör er alvörumál. 1 prófkjöri gefst kjósanda eini
möguleikinn, sem hann hefur til að tjá hug sinn til
frambjóðenda þannig að marktækt sé. Utstrikanir á
framboðslista á kjördag eru tilgangslausar ef hafa á
áhrif á uppröðun lista.
Byggðasjónarmið prófkjöranna þar sem búseta er
aðalatriði eru sennilega að ganga af þessu fyrirkomu-
lagi dauðu og er það miður ef svo yrði.
Áhuga og baráttumál frambjóðenda ættu að vera
kjósendum áhugaverð. Allir viljum við gera okkar bezta
landi og þjóð til hagsbóta, en ef til vill eftir mismunandi
leiðum.
Ég hef í nokkrum blaðagreinum i vetur gert grein
fyrir viðhorfum minum til þjóðmála og skulu þau helstu
rifjuð upp hér:
1. Verðbólguna verður að hefta.
2. Fiskverndun og uppbygging fiskstofna við landið
ásamt fullvinnslu innanlands varða framtíðarbúsetu á
tslandi.
3. Fjárfestingu opinberra aðila verður að setja mörk
og draga þannig úr þenslu á fjármagns- og vinnumark-
aði.
4. Valddreifing samhliða verka- og tekjuskiptingu
rikis og sveitarfélaga er forsenda byggðajafnvægis og
lýðræðis í landinu.
Þótt hér séu aðeins taldir upp fjórir aðalmálaflokkar
þá eru þeir það yfirgripsmikíir að í þeim felast okkar
vandamál þó mörg séu.
Hvað boðar nýárs blessuð sól? segir Matthías (séra).
Þegar ég skrifa þessar línur skín nýárssólin. Á slíkri
stund kemst engin svartsýni að.
Um leið og ég hvet ibúa Reykjaneskjördæmis til
virkrar þátttöku í komandi prófkjöri og siðar kosning-
um óska ég þeim og öðrum landsmönnum alls hins bezta
á nýbyrjuðu ári.
Sigurpáll
Einarsson
skipstjóri
33 ára
Staðarvör 12,
Grindavfk
Maki: Valgerður
Ragnarsdóttir
Þeir sem koma til með að lesa þessar greinar samdar
af frambjóðendum i prófkjöri Sjálfstæðisflokksins í
Reykjaneskjördæmi leita að sjálfsögðu eftir því hvað
hver hefur fram að færa sér til ágætis, og hvers vegna
viðkomandi er í framboði, og hverjir séu þess verðir að
verða kosnir. Ut frá þessum forsencjum ætla ég hér að
gera grein fyrir því hvers vegna ég er í framboði á lista
til alþingiskosninga.
Margir kunna ef til vill að spyrja: „Hvað er sjóari
sunnan úr Grindavfk áð gera í framboð?" Það er von að
fólk spyrji, því það er orðið vant því að framboðslistar
séu að mestu skipaðir lögfræðingum, bæjarstjórum og
öðrum stjórum, sem eru að sækjast eftir vellaunuðu
starfi. Það einkennir þessa menn, að þeirra kosninga-
áróður er yfirborðskenndur og ræður þeirra hápólitfsk-
ar, með patentlausnum til bjargar þjóðinni í hverjum
vanda. Mitt framboð er ekki atvinnuleit né i þeim
tilgangi að bjarga þjóðinni heldur fer ég fram sem
fulltrúi þeirrar stéttar sem ég tilheyri, það er sjávarút-
vegs, og þess fólks sem vinnur með hörðum höndum
bæði til sjós og lands. Fólk þetta er hrakið og hrellt af
stjórnvöldum, yfir þvi dynja nær daglega auglýsingar
um lögtök og aðrar óþægilegar aðgerðir, ef ekki er
staðið i skilum með hin og þessi gjöld til hins opinbera.
Ef fólk þetta krefst launahækkana þá er það sakað um
að valda verðbólgu og annarri óstjórn í efnahagsmálúm.
Fólk þetta leggur nótt við dag í vinnu til að sjá sér og
sínum fyrir lífsnauðsynjum. Ég veit að það fæst aldrei
til að trúa þvi að þeirra laun og lífsbarátta sé valdur að
verðbólgunni, heldur sé sökina að finna i fjármálaspill-
ingu „hinna stóru" eins og sagt er. Það skyldi þó aldrei
vera, að örsökin fyrir efnahagsvanda þjóðarinnar séu
innstæður einstaklinga i erlendum bönkum, fréttir þess
efnis gefa fullt tilefni til að álita slíkt. Mitt framboð er
fyrst og fremst í þágu þeirra sem vegna lágra launa geta
ekki státað af innstæðum í bönkum, endá vantar þá
málsvara á alþingi.
Það eru sjálfsagt margir sem leiða hugann að þvi
hversu fáir eru á prófkjörslistanum eða aðeins tólf
manns, og það með tilliti til þess að þetta er prófkjör hjá
stærsta stjórnmálaflokki landsins I einu af fjölmenn-
asta kjördæminu. Astæður eru til fyrir þessu eins og
nærri má geta. Það er að segja af Suðurnesjum, að þar
bundust forystumenn í öllum sjálfstæðisfélögum sam-
tökum um að bjóða aðeins einn mann fram, og að koma í
veg fyrir að fleiri Suðurnesjamenn væru á listanum.
Þetta var gert með fyrirbæri sem kallaðist forval. Ég er
ekki boðinn fram af þessu forvali né við það riðinn á
einn eða neinn hátt. Ég og minir stuðningsmenn líta á
mitt framboð í þágu ungs fólks og þeirrar stéttar sem ég
tilheyri, og það ekki aðeins á Suðurnesjum heldur í öllu
kjördæminu.