Morgunblaðið - 26.01.1978, Síða 36

36
MORGX’NBLAÐIÐ. FIMMTL’DAGX'R 26. JANL'AR 1978
VUÍ>
MORödM
Mrrwu
Farrtu í skvrtuna maitur. annars hvldur fólkid aó ó;; hafi j'ifzl
þör vi'sna peninganna!
Jæja. v inur. hvað varð um allar
flóttaáætlanirnar f nótt?
Vcrió áhyggjulaus frú mín sóð.
þótt uppskurðurinn sé vanda-
samur!
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
I byrjun désember héldu Ung-
verjar fyrstu Philip Morris
Evröpubikarkeppni, sem háð hef-
ur verið i austur Evröpu. Og með-
al 256 þátttakenda fró 11 löndum
var dr. Romanet frá París. Hug-
myndaríkur spilari, fyrrverandi
Evröpu- og heimsmeistari en hef-
ur sinar eigin hugmyndir um
sagnir. Hann eltir keppnir þessar
og spilar ávallt við konu sína.
Gjafari var norður og norður-
suður voru á hættu.
Norður
S. D7
H. K1082
T. A10872
L. A8
Austur
S. K652
H. 64
T. K4
L. K9763
Vestur
S. 1098
II. A97
T. D753
L. EGIO
COSPER
Éií þarf að st'Kja þér nokkuð, on læt það bíða til
morí»uns. þú yrðir aðeins andvaka!
Tíu litlir
negrastrákar
«n»t« SI2í.T(u,s* 4ró,)ur h,,,ur
iiftasiöfug ihrif.
*e,» ráttainenn ekki
alllaf farið eftir krflfum fölksins
hel«Sk0,’,,nak',nn"nlr *pfl v,»-
ungum 'jilfsneðismfli
Hannes Gis,ur.r«on Afl.l,,
Sjalfjiseflisfioiuijin, er. afl
hafa menn leyfi ok að«iiiflu
nafa ondverðar skuflanir.
Hannesar undirstrikar þj
I ástæða fyrir rððamenn 11
■ b'WöðfélflKum. jifl iMkn :
r til úrslita sknðaQnkannan.
,r sjálfstæfli IslendinKa
nættu, ef við myndum ðs
eftir breytinKU a varni
samninxnum samkva-í
sknðunum mikils meirihlu
sjálfstæðismanna f prflfkjflri
•■>>*. IUIKIO u
fyrirtækið sjáift.
Við Hannes erum s<
að einstaklinKurinn si
(eins ok hjá vlnstrl
neldúr tilKanKur Vlð
vernda rf"
skuðanaka
ur Ek vil
Hannexar minntu mlg v*«.
I a rflkfærslu komnuinlsia
Þau horfa við mér Meíri-’
a ekkert afl hafa afl ,eKja.
inihlulinn vell betur. Við
nu aþreifanli-Ka fyrir þess-
inloku. þeKar 80 menn
r ákváðu afl við myndum
nsiaklinKs
1 *'la éK að rita
Lyðræði hefur Kall., Jafr
alla OK ffllkið sem liýr v
largir eru þeir menn sem lrul
eim veri belur borgið undir !
ertissljorn „Köðra"
annes trúum þvf
marga
“kkl oK v
I greln,
---. .... áKietasta
flfl hefur verið út :
Vesturlanda, S6kn!
nrmálunum
á? Það er
. minni meiríhlutíl
meiriminnihluti...”'
MorKunbiUnu'einn .bl*M *> breÍuskoðunom *!?“?•**1,1 *>e“ ÍUiMm
rfkisins. er einungis til þess
frelst Þeirra án þess
ao forna friðnum Rikisvaldi
er.Ja!!.mark*fl' Það er ré,,»‘
vald. En I alrwðiskt
e"Wnn.
valdhafarmr rárta ðllu. Þeii
reyna ekki einungis að
athðfnum manna. „ytra nti
Þeírra. heldur einnig hugsun
rr«. „Innra" llfinu R|k|».
valdifl er fltakmarkað, það ei
geðþðttavald. Kalla mi
ræðiskerfi „oplð'. frelsi ,
mannlegra samsklpt
sKoðanaskipta og viðsklpt.
alræðiskerfi „lokað"
Petta eru vel skrifuð orð ol
' að þora að standa við þau þfln
ntetfthlutans stangist á v
."■;n“>r J'Purntn*-.
>Zi
■ von>t»l' f-tlt t r.u.t
e-KKert er kornifl fram um það að
ttai- þessai- hafi verlð vl||.
- flljosl orðaðar Meirihlul-
‘?n “m*n‘,endur «f frjálsum
mefl ekk, sfðu,
: ^Vn^nrrf*kofl*n'r * *lnu máli er
ekk| h»“ ,n,n * Uflfa'ðiskerfi ei
!k *’ *fl /n,num dúmi að fara
efl.rððru en hðfð.tölu nemaðbil-
*J«rn minnihluti t.k. réuinn af
rk:nfi7m, Hvor hflpurlnn
r *° rét' >r,r "ör fer
-ftlr ur hvaða hópl spurt er.
I- ->
gKaarSi'íirs
Bg landssðlu er komið út I hrelna
ntððursýk. Við hvafl „u Znn
«on. hneddir’ l.tand oK Banda-
aSr.*a 'tfs, z.Mr-
ásiaoi.. .ii etna einustu
^-i-ísastítiE
vtð gerðum „gððan" v.r^r-
SZPé'przr** ^ -r
-hafa Randit
,,I Morgunblaðinu 15. desetnber
1977 skrifar Guðlaugur Berg-
mann athyglisverða grein er hann
nefnir „MINNI MEIRIHLUTI,
MEIRI MINNIHLUTI".
Til þess að verða ekki of marg-
orður um þessa ágætu ritsmíð
Guðlaugs, þar sem hann dregur
fram svo margt, sem ekki sam-
rýmist heilbrigðri hugsun í okkar
þjóðskipulagi, vil ég eindregið
benda fólki á að verða sér úti. um
þetta blað og lesa grein Guðlaugs.
„Ne.vtendamál frá ýmsum hlið-
um“ voru til umræðu í Kastljósi
föstudaginn 13. janúar s.l. Meðal
annarra ágætis manna, sem þar
voru mættir, var Gunnar Snorra-
son, formaður Kaupmannasam-
takanna. Eitt af mörgu er hann
minntist á, voru pappirspokar.
—óæskilegir í þeirri mynd, sem þeir
nú eru og notaðir hafa verið um
langt skeið sem umbúðir um kart-
öflur til neytenda i smásölu.
Stjórnandi þáttarins, Guðjón Ein-
arsson, þessi mæti maður, óskaði
eftir því að ekki yrðu frekari um-
ræður um þetta efni, þar sem það
snerti landbúnaðarvörur. Mikil er
orðin viðkvæmnin af áróðri og
loddaraskap um þessi mál, og
sannast hér við gamla máltæki
sem segir: „Svo má, leiður ljúga,
að ljúfur verði að trúa.“ Gunnar
Snorrason drap þarna á atriði,
sem snýr að neytendum, er þeir
hafa búið við í mörg ár, en það er
að kaupa kartöflur, jafnt innlend-
ar, sem innfluttar, oft mikið
skemmdar, pakkaðar í þessar um-
búðir af Grænmetisverzlun land-
Suður
S. AG43
H. DG53
T. G6
L. 542
Eftir yfirfærslusagnír varð dr.
Romaet sagnhafi i 4 hjörtum.
Nurdur Austur Sudur V«*slur
1 I. pass 1 T pass
2T pass 4 11 allirpass.
Vestur spilaði út laufdrottn-
ingu og fékk að eiga slaginn.
Hann spilaði aftur laufi. Asinn og
hjartatian fékk næsta slag. Siðan
var aftur hjarta á gosa og ás. L:uf
frá vestri var trompað í borði með
áttu. Spaðadrottningu spilað,
kóngur og ás. Þá spilaði sagnhafi
tígulgosa frá hendinni, lágt frá
vestri og úr borði en þetta reynd-
ist örugg vinningsleið. Tilgangs-
laust var fyrir austur að spila til
baka tígli og voru því tveir mögu-
leikar eftir.
1. Spilaði austur laufi, í tvö-
falda eyðu, gat suður trompað
með drottningu og síðan svinað
tiguláttu. Tekið á tigulásinn,
trompað tígul með fimminu og
siðustu tveir slagirnir verða
spaðagosi og hjartakóngur.
2. Austur gat einnig spilað
spaða. E!n það hefði ekki heldur
dugað. Suður fengi á gosann, svín-
að tíguláttu og trompað þriðja tíg-
ulinn. Siðasta trompið væri síðan
tekið af vestri með kóngnum og
öll spil blinds þá orðin slagir.
^ ^ Framhaldssaga eftir
HUS MALVERKANl\lA^
54
því ráði sem hún hafði heyrt
starfsfélaga sína tala um.
„Ef maður getur ekki sofið,
hjálpar oft að fá sér koníak. Ef
maður sofnar ekki af einum
sjúss, þá á maður að fá sér
annan, og ef maður sofnar ekki,
þá gerir það ekki til, bara ef
koniaksflaskan er innan seil-
ingar.“
Emma reis upp og kveikti
Ijðsið. Hún smeygði sér í hlýja
innískóna og fór f gamla nátt-
sloppinn sinn og lagði af stað
niður.
Kvöldið sem átti að verða svo
notaiegt af þvl að Susie var
ekki heima hafði alls ekki orðið
notalegt. Emma skammaðist
sfn fyrir að viðurkenna það, en
auðvitað heðu hún átt að þegja
yfir þvf að hún hefði heyrt þau
tala um fjárkúgun.
Hún hafði legið á hleri. Svo
yppti hún öxlum. Þau máttu
hafa á þvf hvaða skoðun sem
þau vildu, en þau höfðu heldur
ekkí lagt sig f iíma að vera
lágvær og þvf hefði hver sem
var getað heyrt í þeim þegar
þau voru að tala um þetta.
En hún hefði samt ekki átt að
segja þeim að hún hefði heyrt
þetta, þvf að hún gat ekkert
gert til að hjálpa þeim af þeirri
einföldu ástæðu að þau vildu
ekki láta hjálpa sér og stemn-
ingin hafði vægast sagt verið
heidur kuldaleg allt kvöldið,
kuldaleg og þvinguð þrátt fyrir
alla víðleitni annars. Þau höfðu
talað um alit mögulegt, sem
engu máli skipti og í hvert
skipti sem hún hafði reynt að
beina samræðunum inn á per-
sónulegri brautir, hafði komið
fát á Dorrit og Carl hafði steín-
þagnað og sfðan var aftur farið
að tala um Englandsferðina og
veðráttuna á Kanaríeyjum eða
umsögn Stiftstidende um nýju
skattalögin.
Emma kveikti Ijósið f stof-
unni og fann konfaksflöskuna á
skápnum.
Vandamál þeirra Dorrit og
Carls átti sér sjálfsagt rót í
Susie. Eiturlyfjaneytandi sem
lifði hátt á einhverjum hálf-
ímynduðum f jölskyldutengsl-
um... eða réttara sagt skaut sér
bak við það að það var einmitt
Carl sem hafði verið eigandi
verksmiðjunnar þar sem hún
hafði komist á bragðið með að
nota eigurlyf.
Emma fékk sér vænan slurk
af konfaki.
Gat verið að eftirlitið væri
svo ábótavant f siíkri verk-
smiðju. Ef það væri það sem að
var, var kannski ekki skemmti-
legt að fara til lögreglunnar,
sérstaklega þegar í hlut átti
maður á borð við Carl Hend-
berg... Tilviljun... það gat
kannski gengið... og svo var að
svæfa málið.
Emma starði fram fyrir sig.
Auðvitað varð að tilkynna lög-
reglunni allt slíkt, en kannski
Carl vissí hvað skynsamlegast
væri að gera... Og svo hafði
einhver komist að þvf... og nú
varð hann að borga... og horga.
Tfmaspursmál hafði hann
sagt.
Var það ekki fyrirslátturinn
sem notaður var ef fólk féll f
hendur fjárkúgara? Eigurlyf,
Susie. Emma fann allt f einu til
kvíða. Henni hafði ekki komið
blundur á brá og hún hafði
ekki heyrt Susie koma heim. __
Hún hafði heldur ekki heyrt í
bflnum. Það hefði ekki farið
framhjá henni ef bílhurð hefði
verið skellt... eða fótatak í
stiganum.
Auðvitað vissi hún að Susie
var fullorðin stúlka og hún gat
auðvitað komið og farið eins og
henni sjálfri þóknaðist, en það
var nú verulega undarlegt, þar
sem henni skildist að unga
stúlkan hefði aldrei verið
burtu nætursakir.
Emma lagði konfaksglasið
frá sér og gekk upp. Kannski
Susie lægi i rúminu sfnu og
svæfi sætum svefni þegar allt
kæmi nú tíl alls.
Hún opnaði dyrnar á her-
berginu hennar og horfði á
tómt rúmið. Susie var bersýni-
lega orðin leið á að leika ungu
sakbitnu stúlkuna. Og það var
auðvitað hennar mál.
Svo frcmi hún gætti þess að
taka ekki eiturlyf aftur.
Emma beit á vör sér og var f
þann veginn að loka dyrunum
aftur þegar hún sá alit f einu
rauðan bjarma á dökkum
næturhimninum.
Gluggatjöldin í herberginu
voru ekki dregin fyrir og þvf sá
hún flöktandi rauðan bjarma f
fjarska.
Emma gekk út að glugganum