Morgunblaðið - 23.04.1978, Page 1
Sunnudagur
23. apríl
bls. 33 - 64
Steingrímur dregur upp um vökina.
Það er vissara að hafa góð tök á
veiðinni.
Steingrímur Jóhannesson
Elín með hluta af eggjasafninu sínu.
„Sendi ég þér salta reið
seinna færðu hina"
ÞAÐ er alltaf sérstök stemning
sem fylgir því á Mývatni að
veiða í gegnum fsinn, en fjöldi
manna stundar þær veiðar ár
hvert, allt upp í 20 —30 ef vel
veiðist. Við skruppum í veiðitúr
með Steingrími Jóhannessyni á
Grímsstöðum við Mývatn, en
hann hefur um árabil verið með
nokkur net undir ísnum og
veitt silung. Þetta var fremur
dræmt daginn þann, nokkrir
tittir, en það var hressandi ferð
að rölta út á ísinn og dudda við
netin, njóta veðurblíðunnar.
„Það eru áraskipti að veið-
inni,“ sagði Steingrímur, „þáð
fer eftir rykmýinu það hefur
varla kviknað almennilegt ryk-
mý síðastliðin 4—5 ár. Silungur-
inn lifir mikið á mýlifrunni, en
það er sú fæða sem hann fitnar
mest af. Ef til vill er það
mengun sem hefur þau áhrif að
það hetur ekki kviknað, sumir
álíta að köld vor séu ástæðan, en
vorsveiflur hafa alltaf verið í
þessu eins og öðru. Annars er
veitt frá 1. febrúar, því vatnið er
friðað frá 20. sept. — 1. feb., en
á veiðitímanum leggja menn frá
þrjú til 20 net hver.
Þetta er aðallega bleikja og
gálur, þ.e. fiskur sem hefur
hrygnt eftir 20. sept. Silungur-
inn er borðaður hér nýr, siginn,
saltaður og reyktur. Hér þarf
enginn að svelta, því menn geta
veitt í soðið. Á árunum þegar
hart var komu menn úr nær-
liggjandi sveitum til þess að ná
sér í silung. Hér eru margir sem
reykja og yfirleitt reykir hver
fyrir sig um sumartímann. Það
tíðkast hvort tveggja hér í
veiðiskap um vakir að leggja net
og dorga, en það er kallað að
vaka upp þegar vakir eru
opnaðar. Það var Kanadamaður
sem kenndi þessa veiðiaðferð
hér um 1930. Fyrst eru vakir
gerðar og síðan er þræðinum
skotið undir ísinn í átt að næstu
vök og þar er síðan vakað upp
og netin fest á.“
Á heimleiðinni var rabbað um
eitt og annað og auðvitað kom
hin fagra fjallasýn til umræðu,
Gæsafjöll, Reykjahlíðarfjall,
Hverfjall/ Búrfell í austur,
Bláfjöll og Sellandafjall, Vind-
belgjarfjall í vestur og út yfir
vatnið Háey og Geitey.
Steingrímur hafði ljúf orð um
lostætið sem hann var að veiða
í vatninu og rifjaði m.a. upp vísu
sem veiðimaður einn við Mý-
vatn, Kristján Helgason, hafði
sent unnustu sinni á Akureyri
með vænni reið:
Af því mér er engin leið
opin til þfn vina.
Sendi ég þér salta reið,
8einna færðu hina.
Við renndum í hlað á Gríms-
stöðum. Friðrik sonur Stein-
grims var að sinna hestunum í
Friðrik. Þorgerður og Elín.
hesthúsinu. Hann grípur í að
temja hesta og hefur verið með
nokkra, en heima í bæ var
Þorgerður Egilsdóttir húsfreyja
og Elín dóttir þeirra Steingríms.
Þau eiga margt muna i
Grímsstöðum og kváðust haldin
söfnunardellu.
Þorgerður: Nei, því miður er
engu hent. Þetta er gamall vani
að henda engu, að sumu leyti
góður en vitlaus að öðru leyti.
Friðrik: Þetta er mikil
söfnunarárátta hjá okkur, við
söfnum vísum, stokkum, mynt
og spilabökum.
Þorgerður: Og grjóti úr ýms-
um áttum og Elín safnar eggj-
um. Þetta kemur nú líklega
einnig til vegna þess að við erum
hér í nánum tengslum við
fjölskrúðugt náttúrulíf og njót-
um þess. Hér er ávallt eitthvað
hægt að finna sér til dundurs.
Menn hafa gaman af að bregða.
á leik hér og Steingrímur var á
fullri ferð í fótbolta til 52 ára
aldurs. IÍ félagslífinu er sitt-
hvað, slægjufundur, jólafundur,
þorrablót og hjónaball, en ýmsir
liðir liggja einnig á lausu. Þessu
fór hnignandi í félagslífinu með
vaktavinnunni.
Friðrik: Svo fær maður ein-
staka jarðarför.
Þorbjörg: Þetta má svo litlu
muna, því það eru ekki margir
sem standa fyrir félagsstarfinu.
Friðrik: Svo er ungmenna-
félagið með nokkuð félagsstarf
hér og lengi hefur það verið
siður hér í sveitinni að búa til
vísur, en allt er þetta niður á við
og ástæðan er ugglaust þessi
mikla mötun sem á sér stað í
kerfinu, fólk hættir að hugsa
sjálfstætt og kyngir nær öllu
sem að því er rétt. En hér er þó
margt jákvætt fólk sem heldur
stíl sínum og það er vonandi að
slíkt viðhorf eigi eftir að ná sér
aftur í íslenzku þjóðfélagi."
Dagstund meó heimilisfólk-
inu á Grímsstödum vid Mývatn
Friðrik með sólargrímu, en
slíkar hafa oft verið notaðar
við störf nálægt vatninu þegar
fólk er óviðbúið mikilli sól.
Bátur bundinn ís við vatnið.